Χριστούδιας ν. Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 650

Προσωρινό Διάταγμα — Προϋποθέσεις εκδόσεως — Έκδηλη παρανομία — Είναι αρκετή, ακόμα και εάν δεν συνδέεται με πρόκληση ανεπανόρθωτης βλάβης και ανεξάρτητα από τα προσκόμματα που τυχόν θα φέρει το διάταγμα στην ομαλή λειτουργία της διοικήσεως.

Προσωρινό Διάταγμα — Έχει παρακολουθητικό χαρακτήρα — Δεν επιτρέπεται η αναστολή πράξεως, που δεν αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως ακυρώσεως.

Με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως ο αιτών προσέβαλε πράξη διορισμού δύο δημοσίων υπαλλήλων. Πέντε μήνες αργότερα ο ένας από τους δύο υπαλλήλους υπέβαλε παραίτηση. Έτσι προκηρύχθηκε η κενή θέση. Ο αιτών δεν ήταν μεταξύ των υποψηφίων. Σε κάποιο στάδιο ο αιτών υπέβαλε την παρούσα αίτηση, ζητώντας προσωρινό διάταγμα αναστολής πληρώσεως της κενωθείσας θέσης.

Το επιχείρημα του αιτούντος ήταν ότι αν εγίνετο νέος διορισμός θα εστερείτο ο αιτών της δυνατότητας να διορισθεί, αν η προσφυγή εναντίον του παραιτηθέντος υπαλλήλου επετύγχανε. Κατά την άποψη του αιτούντος η Ε.Δ.Υ, έπρεπε να περιμένει το αποτέλεσμα της αιτήσεως ακυρώσεως.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, εφαρμόζοντας τις πιο πάνω αρχές, απέρριψε την αίτηση για προσωρινό διάταγμα, διαπιστώνοντας ότι εν πάση περιπτώσει η Ε.Δ.Υ, δεν είχε υποχρέωση να περιμένει το αποτέλεσμα της αιτήσεως ακυρώσεως του αιτούντος εναντίον των αρχικά διορισθέντων. Αν ο διορισμός του παραιτηθέντος υπαλλήλου ακυρωθεί, τότε και ο οιοσδήποτε νέος διορισμός θα συμπαρασυρθεί.

Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Carram v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 199,

Nedjatti v. The Republic, 2 R.S.C.C. 78,

Aspri v. The Republic, 4 R.S.C.C. 57,

Georghiades v. The Republic (1965) 3 C.L.R. 392,

C.T.C. Consultants Ltd. v. Cyrprus Tourism Organization (1976) 3 C.L.R. 390,

Prodromou v. The Republic (1981) 3 C.L.R. 38,

Frangos v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 53,

P.Ο.Ε.D. ν. Registrar of Trade Unions (1982) 3 C.L.R. 177.

Αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος.

Αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος για αναστολή της διαδικασίας πλήρωσης της θέσης Λειτουργού Εκδόσεων στη Βουλή των Αντιπροσώπων μέχρι την έκδοση της απόφασης.

Ν. Λοΐζου, για τον Αιτητή.

Α. Παπασάββας, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Χρ. Ταραμουντάς, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Γ. Ανδρόνικου.

ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτών ήταν υποψήφιος για διορισμό στη θέση Λειτουργού Εκδόσεων στη Βουλή των Αντιπροσώπων που είχε προκηρυχθεί με δημοσίευση στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 5/6/87.

Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας προχώρησε στις 12/1/88 στο διορισμό δύο υποψηφίων, όχι του αιτούντος, ο οποίος δυσαρεστημένος προφανώς από το αποτέλεσμα κατεχώρησε την υπό εκδίκαση προσφυγή.

Εκκρεμούσης της προσφυγής αυτής ένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη, η Ευτυχία Χατζηαντώνη, υπέβαλε κατά ή περί τις 2/7/88 αίτηση για παραίτηση από τη θέση που είχε διοριστεί, η οποία έγινε αποδεκτή από την ΕΔΥ στις 14/7/88 με ημερομηνία ισχύος την 1/9/88.

Η απόφαση της ΕΔΥ να προχωρήσει σε προκήρυξη της θέσεως που παρέμεινε κενή και να αρχίσει τη διαδικασία για την πλήρωση της, προκάλεσε την αντίδραση του αιτούντος ο οποίος με την αίτηση αυτή ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προσωρινού διατάγματος για την αναστολή της διαδικασίας πληρώσεως της θέσεως μέχρι την έκδοση αποφάσεως.

Οι λόγοι που στηρίζουν το αίτημα, όπως εξειδικεύονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση και έχουν εκτεθεί λεπτομερέστερα στην ακρόαση, συνοψίζονται στους πιο κάτω:

(1) Έκδηλη παρανομία της αποφάσεως, επειδή η θέση έπρεπε είτε να κριθεί μεταξύ των υποψηφίων που είχαν διεκδικήσει τη θέση πριν από το διορισμό, είτε η ΕΔΥ να αναμείνει την έκδοση αποφάσεως στην προσφυγή πριν προχωρήσει σε οποιαδήποτε ενέργεια.

(2) Η ανεπανόρθωτη ζημιά που θα προκληθεί στον αιτούντα σε περίπτωση που η προσφυγή θα επετύγχανε και η θέση θα είχε ήδη πληρωθεί.

Οι καθ' ων η αίτηση ενίστανται στην έκδοση του διατάγματος και ως πρώτο λόγο προβάλλουν τη μη ύπαρξη αντίστοιχης αιτήσεως ακυρώσεως της διοικητικής πράξεως. Η υποβολή αντίστοιχης αιτήσεως ακυρώσεως συνιστά την υποκειμενική προϋπόθεση για το παραδεκτό της αιτήσεως για έκδοση προσωρινού διατάγματος.

Όπως έχει γίνει δεκτό στη νομολογία Riad Carram v. Republic (1983) 3 C.L.R. 199, 203. Βλέπε επίσης Β. Σκου-ρή, Η Δικαστική Αναστολή Εκτελέσεως των Διοικητικών Πράξεων (Έκδοση 1986) σελ. 30 επ., Θ. Τσάτσου, Η Αίτησις Ακυρώσεως Ενώπιον του Σ.τ.Ε. σελ. 423 επ.) η αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος έχει παρακολουθηματικό χαρακτήρα και μόνο σε συνάρτηση με την προσφυγή είναι παραδεκτή η αίτηση για την αναστολή της.

Στην προκειμένη περίπτωση ζητείται η αναστολή πράξεως η οποία δεν αποτελεί αντικείμενο της υπό εκδίκαση προσφυγής και που πολύ περισσότερο, ο αιτών δεν θα έχει καν έννομο συμφέρον για την προσβολή της, εφόσον, όπως έχει δηλωθεί στο Δικαστήριο, δεν διεκδίκησε τη θέση στη νέα διαδικασία για την πλήρωση της. Πράγμα που σημαίνει πως όχι απλώς δεν υπάρχει η αντίστοιχη προς το αιτούμενο διάταγμα προσφυγή αλλά ελλείπει κάθε δυνατότητα για ουσιαστική προσβολή της πράξεως.

θεωρώ βάσιμο τον ισχυρισμό των καθ' ων η αίτηση για το απαράδεκτο της αιτήσεως που έχει υποβληθεί, θα προχωρήσω ωστόσο στην εξέταση των ουσιαστικών λόγων που προβάλλονται.

Οι βασικές αρχές που διέπουν την έκδοση προσωρινού διατάγματος έχουν διευκρινιστεί και αποκρυσταλλωθεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η νομολογία (Βλέπε Nedjati and The Republic, 2 R.S.C.C. 78, Aspri and The Republic, 4 R.S.C.C. 57, Georghiades v. Republic (1965) 3 C.L.R. 392, C.T.C. Consultants Ltd. v. Cyprus Tourism Organisation (1976) 3 C.L.R. 390) είναι σταθερή στη διατύπωση των προϋποθέσεων που πρέπει να συντρέχουν για την προσωρινή αναστολή διοικητικής πράξεως και που συνοπτικά απαριθμούνται στις πιο κάτω:

(1) Έκδηλη παρανομία της πράξεως.

(2) Η ανεπανόρθωτη βλάβη που θα επιφέρει στον αιτούντα η εφαρμογή της πράξεως.

(3) Το δημόσιο συμφέρον και ενδεχόμενη διατάραξη της εύρυθμης λειτουργίας της διοικήσεως από την αναστολή.

(4) Η σοβαρότητα των θεμάτων που εγείρονται στην προσφυγή.

Η έκδηλη παρανομία διοικητικής πράξεως αποτελεί κύριο λόγο για την έκδοση προσωρινού διατάγματος ακόμα και αν δεν συνδέεται με την πρόκληση ανεπανόρθωτης βλάβης στον αιτούντα και ανεξάρτητα από τα προσκόμματα που τυχόν θα επέφερε στην εύρυθμη και ομαλή λειτουργία της διοικήσεως (Prodromou v. The Republic (1981) 3 C.L.R. 38, Frangos v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 52, POED v. Registrar of Trade Unions (1982) 3 C.L.R. 177).

Η έκδηλη παρανομία στη συγκεκριμένη περίπτωση συνίσταται, κατά τον αιτούντα, στην απόφαση της Επιτροπής να προχωρήσει σε εκ νέου προκήρυξη της θέσεως αντί να περιορίσει την κρίση της μεταξύ των υποψηφίων κατά την πρώτη διαδικασία.

Αδυνατώ να συμφωνήσω με τη θέση αυτή. Η πρώτη διαδικασία ολοκληρώθηκε με την επιλογή των δύο ενδιαφερομένων μερών.

Η παραίτηση ενός ενδιαφερομένου μέρους μετά την αποδοχή του διορισμού και αφού άσκησε τα καθήκοντα της θέσεως για πέντε περίπου μήνες δεν επαναφέρει στο πραγματικό καθεστώς που ίσχυε πριν το διορισμό. Η πλήρωση της θέσεως δεν αποτελούσε επανεξέταση του θέματος αλλά νέα διοικητική πράξη και ορθά η Επιτροπή προχώρησε στην προκήρυξη της και δέχτηκε νέες αιτήσεις.

Ούτε βεβαίως μπορώ να δεχτώ ότι αποτελεί έκδηλη παρανομία η μη αναμονή της εκδόσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου στην προσφυγή. Η Επιτροπή δεν είχε καμιά νομική υποχρέωση προς το σκοπό αυτό.

Εξίσου αβάσιμος είναι κατά την άποψη μου ο ισχυρισμός για την ανεπανόρθωτη βλάβη ή ζημιά που θα υποστεί ο αιτών. Εάν η προσφυγή επιτύχει η ακύρωση του διορισμού του παραιτηθέντος ενδιαφερόμενου μέρους θα συμπαρασύρει και την μετέπειτα διαδικασία για την πλήρωση της θέσεως.

Η Επιτροπή θα είναι υποχρεωμένη σε αποκατάσταση των πραγμάτων στην προ του διορισμού κατάσταση και επανεξέταση της υποθέσεως με βάση τα τότε πραγματικά και νομικά δεδομένα. Ελλείπουν επομένως και οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την έκδοση του διατάγματος.

Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για τα έξοδα.

Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία