|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 179
8 Φεβρουαρίου, 1989
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Α. ΠΑΝΑΓΗ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 397/85).
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Καταναλώσεως — Μηχανοκίνητα οχήματα, εισαγωγή των από Κυπρίους — Το διάταγμα 188/82 — Εύλογος χρόνος — Η εγκύκλιος 42 της 31.10.84 του Διευθυντή Τελωνείων — Η εγκύκλιος διατηρεί εντελώς αδέσμευτο το στοιχείο της ελεύθερης εκτίμησης του Διευθυντή — Είναι προσεκτικά διατυπωμένη, ώστε να μην τον αυτοδεσμεύει.
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Καταναλώσεως — Μηχανοκίνητα οχήματα, εισαγωγή των από Κυπρίους — Το διάταγμα 188/82 — Επανεγκατάσταση στην Κύπρο μετά από δεκαετή συνεχή παραμονή στο εξωτερικό — Διακοπή της μονίμου εγκαταστάσεως στην Κύπρο και νέα εγκατάσταση στο εξωτερικό — Νέα επανεγκατάσταση στην Κύπρο προτού συμπληρωθεί εκ νέου δεκαετής παραμονή στο εξωτερικό — Κατά πόσον μπορεί να γίνει επίκληση της πρώτης παραμονής στο εξωτερικό, προκειμένου να εξασφαλισθεί αδασμολόγητη εισαγωγή αυτοκινήτου — Αρνητική η απάντηση στο ερώτημα.
Εγκύκλιοι — Χρησιμότητα — Δεν αποτελούν εκτελεστή πράξη — Αν όμως περιέχουν εσφαλμένη ερμηνεία Νόμου, είναι δυνατή η προσβολή της εκτελεστής πράξης, που προέκυψε από εφαρμογή της εγκυκλίου.
Ο αιτών επανήλθε στην Κύπρο το 1980 για μόνιμη εγκατάσταση. Με την ευκαιρία αυτή ζήτησε και ατελή εισαγωγή του αυτοκινήτου AYW 340T. Προτού κριθεί η τύχη της αιτήσεως ο αιτών γύρισε στο εξωτερικό, επανεξάγοντας το εν λόγω αυτοκίνητο. Ο αιτών επανέκαμψε τον Μάϊο του 1983, ζητώντας δασμολογική απαλλαγή για το αυτοκίνητο UPL 865. Εν τούτοις ο αιτών έφυγε για το εξωτερικό (Μάϊος 1984), επανεξάγοντας και το δεύτερο αυτοκίνητο. Τελικά ο αιτών επέστρεψε στις 2.10.84, φέρνοντας μαζί του νέο αυτοκίνητο Α 924 UYT (Οκτώβριος 1984). Η αίτηση του αιτητή, που είχε υποβληθεί στις 6.12.83, απερρίφθη για τους ακόλουθους δύο λόγους:
(α) Το τρίτο από τα πιο πάνω αυτοκίνητα δεν εισήχθη εντός ευλόγου χρόνου από της επανόδου για εγκατάσταση του αιτητή (Μάϊος 1983), και
(β) Η περίοδος παραμονής του αιτητή στο εξωτερικό δεν ήταν συνεχής, γιατί μεταξύ Μαΐου 1980 και Δεκεμβρίου 1981 βρισκόταν εγκατεστημένος στην Κύπρο.
Η εγκύκλιος 42 του Οκτωβρίου 1984 αναφέρει ότι "η εύλογη περίοδος αποφασίζεται από τον Διευθυντή σύμφωνα με τα περιστατικά κάθε υπόθεσης, αλλά δεν θα πρέπει συνήθως να υπερβαίνει τους 12 μήνες από της ημερομηνίας επιστροφής στην Κύπρο για μόνιμη εγκατάσταση".
Με βάση τις νομικές αρχές, που προκύπτουν από τα πιο πάνω περιληπτικά σημειώματα και τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την Αίτηση Ακυρώσεως.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Police Association v. Republic (1972) 3 C.L.R. 1,
Arsalis v. Republic (1976) 3 C.L.R. 255,
Vorkas v. Republic (1984) 3 C.L.R. 752,
Booksellers Association v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1171,
Sami v. Republic (1973) 3 C.L.R. 92,
Yiangou ν Republic (1987) 3 C.L.R. 18,
Matsas v. Republic (1985) 3 C.L.R. 54,
Michael v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2067.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της άρνησης του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείου για δασμολογική απαλλαγή του αιτητή για εισαχθέν όχημα.
Α. Χαβιαράς, για τον Αιτητή.
Κλ. Αντωνιάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Για πληρέστερη κατανόηση του αντικειμένου της προσφυγής, που αφορά εισαγωγή οχήματος από επαναπατρισθέντα, είναι προτιμότερο να εκθέσω πρώτα το ιστορικό, γιατί έχει κάποια έκταση.
Ο αιτών κατάγεται από την επαρχία Αμμοχώστου. Μεταξύ 1968 και 1980 ήταν εγκατεστημένος στην Αγγλία. Αρχικά είχε εξασφαλίσει άδεια διαμονής ως φοιτητής. Όμως, από τις 11.2.1970 του χορηγήθηκε άδεια εργασίας χωρίς περιορισμούς αναφορικά με την παραμονή του. Αποτέλεσμα της επαγγελματικής προσπάθειάς του ήταν να δημιουργήσει δικές του ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Μάλιστα στις 14.7.1986 απέκτησε και την αγγλική υπηκοότητα.
Αρχές Μαΐου του 1980 ο αιτών επανήλθε στην Κύπρο με την οικογένειά του. Σκοπός της επανόδου του, όπως αναφέρει ο ίδιος σε μεταγενέστερη επιστολή του ημερομηνίας 17.9.81 (παράρτημα 1) προς το Διευθυντή Τελωνείων (καθ' ου η αίτηση 2), ήταν να εξετάσει το ενδεχόμενο επανεγκατάστασής του εδώ. Με την ίδια ευκαιρία ζήτησε να απαλλαγεί της υποχρέωσης καταβολής δασμού για το αυτοκίνητο με στοιχεία AYW 340T. Πρέπει να λεχθεί ότι είχε αγοράσει το αυτοκίνητο στην Αγγλία στις 31.5.1979 και το εισήγαγε ατελώς βάσει των διατάξεων των περί Προσωρινής Εισαγωγής (Ιδιωτικά Οχήματα και Αεροσκάφη) Κανονισμών του 1968 (βλέπε τελωνειακό έγγραφο παράρτημα 4). Στο μεταξύ, τον Ιούνιο του 1981, ο αιτών επέστρεψε στην Αγγλία αφήνοντας την οικογένειά του στην Κύπρο για να επανέλθει στις 15.9.1981. Εξηγώντας στην παραπάνω επιστολή του τη σχετικά μακρά παραμονή στην Κύπρο για να καταλήξει σε απόφαση ως προς τις προοπτικές μόνιμης εγκατάστασής του, ανάφερε από τη μια ότι η σύζυγός του αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας που δεν της επέτρεπαν να ταξιδέψει και από την άλλη είχε εγγράψει το γιο του, ηλικίας 8 χρονών, σε ιδιωτικό σχολείο της Λάρνακας για την περίοδο 1980 έως 1981 (βλέπε σχετική βεβαίωση του σχολείου, παράρτημα 2).
Στις 12.10.1981, μετά την επιστροφή του από την Αγγλία, υπέβαλε την αίτηση παράρτημα 3 στο καθορισμένο έντυπο εξαιτούμενος δασμολογική απαλλαγή για το παραπάνω αυτοκίνητο. Δεν είναι άσχετο να αναφερθεί ότι τον ίδιο μήνα αργότερα έφερε στην Κύπρο τα προσωπικά πράγματα ως και τον οικιακό του εξοπλισμό που είχε στην Αγγλία. Είναι επίσης σημαντικό ότι ο αιτών προσκόμισε και πιστοποιητικό του κοινοτάρχη Αυγόρου που βεβαιώνει απερίφραστα ότι είχε εγκατασταθεί μόνιμα στο χωριό του, όπου έκτισε και σπίτι. Το πιστοποιητικό φέρει ημερομηνία 13.10.1981 και επισυνάφθηκε στη δικογραφία σαν παράρτημα 10.
Ωστόσο, προτού κριθεί η τύχη του διαβήματός του, ο αιτών γύρισε πίσω στην Αγγλία με την οικογένειά του επανεξάγοντας συγχρόνως το αυτοκίνητο - αντικείμενο της αίτησης που υπέβαλε στις 12.10.81. Αυτό συνέβη το Δεκέμβριο του 1981. Ο κ. Αντωνιάδης, που εμφανίζεται για τους καθ' ων η αίτηση, υπέδειξε στο σημείο αυτό ότι σύμφωνα με τη ΚΔΠ 151/81, που ίσχυε τότε, δεν συνέτρεχε βασική προϋπόθεση για την έγκριση της αίτησης γιατί ο αιτών δεν είχε στην κατοχή του το αυτοκίνητο για ένα τουλάχιστον χρόνο πριν υποβάλει αίτηση, όπως διελάμβανε το διάταγμα. Ανεξάρτητα όμως, το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι η επανεξαγωγή του οχήματος από τον αιτητή ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη της αίτησής του.
Συνοψίζω τις παραπέρα εξελίξεις. Επανακάμπτοντας με την οικογένειά του στις 14.5.1983 ο αιτών εισήγαγε άλλο όχημα υπό στοιχεία UPL 865, πάλιν με προσωρινή ατέλεια, δυνάμει των προαναφερθέντων Κανονισμών (βλέπε το τελωνειακό έντυπο παράρτημα 6 της αυτής ημερομηνίας). Και ζήτησε φορολογική απαλλαγή με την αίτησή του, παράρτημα 5, ημερομηνίας 6.12.83. Εν τούτοις, επανεξήγαγε το όχημα τον Μάϊο του 1984 όταν ξανάφυγε για την Αγγλία. Τελικά επέστρεψε στις 2.10.1984 φέρνοντας μαζί του νέο αυτοκίνητο "Μερσεντές 240" με αρ. Α 924 UYT. Και αποτάθηκε προφορικά στις αρχές για δασμολογική απαλλαγή του αυτοκινήτου αυτού αντί του προηγούμενου. Το σχετικό έντυπο προσωρινής εισαγωγής είναι το παράρτημα 7 της 1.9.84.
Στις 18.1.85 ο διευθυντής, αναφερόμενος στην αίτηση της 6.12.83 σε σχέση όμως με το τελευταίο αυτοκίνητο, την απέρριψε για τους εξής δύο λόγους που μεταφέρω εδώ αυτολεξεί:
"(a) the above vehicle was not imported within a reasonable period of time from the date of your return for settlement which was established to be the 14th May 1983· and
(b) your permanent settlement abroad was not continuous since you were residing in Cyprus during the period May 1980 - December 1981".
και σε μετάφραση
"(α) το παραπάνω όχημα δεν εισάχθηκε μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα από την ημερομηνία επιστροφής για εγκατάσταση που καταδείχθηκε να είναι η 14η Μαΐου 1983· και
(β) Η μόνιμη εγκατάστασή σας στο εξωτερικό δεν ήταν συνεχής εφόσον κατοικούσετε στην Κύπρο στην διάρκεια της περιόδου Μαΐου 1980 - Δεκεμβρίου 1981".
Με την προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της παραπάνω απόφασης σαν παράνομης και σαν πράξης που δεν παρήγαγε έννομα αποτελέσματα. Επίσης ο αιτών αξιώνει δήλωση ότι πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος δικαιούμενος σε φορολογική απαλλαγή του εισαχθέντος οχήματος. Ας σημειωθεί ότι η προσφυγή εκδικάστηκε από τον τέως πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου που επιφύλαξε την απόφασή του. Εν τούτοις όταν ορίστηκε ενώπιόν μου οι δικηγόροι των διαδίκων υιοθέτησαν τις αγορεύσεις τους, ως και τα άλλα στοιχεία που περιέχει ο φάκελος, και ζήτησαν να εκδώσω απόφαση.
Η προσφυγή εδράζεται σε ποικιλία νομικών λόγων πραγματική και νομική πλάνη, κακή χρήση διακριτικής εξουσίας και, τέλος, ελαττωματική αιτιολογία της απόφασης. Αλλά για να παρακολουθήσει κανείς με περισσότερη ευχέρεια τα επιχειρήματα του κ. Α. Χαβιαρά, που εκπροσωπεί τον αιτητή, είναι σκόπιμο να παραθέσω το ουσιώδες μέρος του νομοθετικού διατάγματος που διέπει την εισαγωγή μηχανοκινήτων οχημάτων επαναπατριζομένων Κυπρίων. Πρόκειται για την ΚΔΠ 188/82 που εκδόθηκε σύμφωνα με την εξουσιοδότητη του άρθρου 11(2) των περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων του 1978 όπως τροποποιήθηκε μεταγενέστερα.
"Μηχανοκίνητα οχήματα....εισαγόμενα υπό Κυπρίων οι οποίοι κατόπιν μονίμου εγκαταστάσεως εις το εξωτερικόν διά συνεχή περίοδον τουλάχιστον 10 ετών επανέρχονται και εγκαθίστανται μονίμως εν τη Δημοκρατία νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από της αφίξεώς των κατά κρίσιν του Διευθυντού.
Έκτασις απαλλαγής:
Η απαλλαγή καλύπτει μόνον έν όχημα δι' εκάστην οικογένειαν".
Πρέπει ακόμη να προσθέσω ότι η φράση "εύλογο χρονικό διάστημα" υπήρξε αντικείμενο ερμηνείας σε εγκύκλιο του Διευθυντή, διευκρινιστικής των διατάξεων του διατάγματος, που αποσκοπούσε στη σωστή ενημέρωση όλων των ενδιαφερομένων. Είναι η αναθεωρημένη εγκύκλιος Οκτωβρίου του 1984 υπ' αρ. 42 και ο όρος που ενδιαφέρει είναι στην 3η σελίδα (παράρτημα 11).
"Reasonable period is determined by the Director according to the circumstances of each particular case but should not normally, exceed 12 months from the date of return to Cyprus for permanent residence".
και σε μετάφραση
"Η εύλογη περίοδος αποφασίζεται από το Διευθυντή σύμφωνα με τα περιστατικά κάθε υπόθεσης αλλά δεν θα πρέπει συνήθως να υπερβαίνει τους 12 μήνες από την ημερομηνία επιστροφής στην Κύπρο για μόνιμη εγκατάσταση".
Ο κ. Χαβιαράς υπέβαλε στην ουσία ότι η ερμηνεία που αποδίδει η εγκύκλιος στον όρο "εύλογη περίοδος" είναι ανεπίτρεπτα περιοριστική της εξουσίας που παρέχεται στο Διευθυντή. Κι αυτό γιατί ξεφεύγει ολότελα από το ορθό νομικό πλαίσιο που θέτει η διάταξη. Η ορθή ερμηνεία είναι ότι η παρεχόμενη εξουσία ασκείται ύστερα από διερεύνηση των ιδιαίτερων περιστάσεων που παρουσιάζει η κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Επομένως ο καθορισμός του χρόνου σε 12 μήνες αντίκειται στο πνεύμα και το γράμμα της διάταξης. Υπ' αυτό το πρίσμα η καθυστέρηση των 15 μηνών δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σε μη εύλογη.
Από τον όλο χειρισμό του θέματος εκ μέρους του Διευθυντή, συνέχισε ο συνήγορος, προκύπτει ότι στήριξε την αρνητική του απόφαση στο γεγονός ότι ο αιτών, μέχρι να πάρει απάντηση άλλαξε τρία αυτοκίνητα. Αυτό όμως, σύμφωνα πάντοτε με την εισήγηση, αποτελεί πλάνη. Επειδή η διάταξη δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένης προέλευσης ή συγκεκριμένων στοιχείων αυτοκίνητο. Αλλ' αόριστα σ' ένα αυτοκίνητο για κάθε οικογένεια. 'Ετσι αν ο διευθυντής αποδεχόταν το προφορικό αίτημα "για απαλλαγή του οχήματος που αναφερόταν στην αίτηση της 6.12.83", ο αιτητής, κατά την υποβολή της αίτησής του, θα είχε μόνο 7 μήνες παραμονής στην Κύπρο.
Αναφορικά με το δεύτερο απορριπτικό λόγο του Διευθυντή η νομική πλάνη - αυτός είναι ο ισχυρισμός του αιτητή - συνίσταται στην εσφαλμένη αντίληψη ότι το στοιχείο της 10 ετούς μόνιμης εγκατάστασης στο εξωτερικό πρέπει να υφίσταται αμέσως πριν την άφιξη του επαναπατριζόμενου. Η ερμηνεία όμως αυτή έρχεται σε αντίθεση με τη λεκτική διατύπωση της διάταξης που δεν θέτει τέτοιο χρονικό περιορισμό. Να πως αντιλαμβάνεται το νόημα της ο συνήγορος (αντιγράφω από την αγόρευσή του): "Εάν ο Α παρέμεινε στο εξωτερικό για 10 συνεχή έτη, ακολούθως ήλθε στην Κύπρο μόνιμα για ένα χρόνο και ακολούθως επανήλθε αιτούμενος απαλλαγή ούτος πράγματι δικαιούται απαλλαγή". Ας σημειωθεί ότι το ενδεχόμενο αυτό συμπίπτει απόλυτα με τις περιστάσεις του αιτητή.
Είναι παραδεκτό ότι το Μάϊο του 1980 κατά την επάνοδο του αιτητή είχε ήδη συμπληρωθεί η απαιτούμενη δεκαετία στο εξωτερικό που του έδινε το δικαίωμα να τύχει του ευεργετήματος του νόμου. Το αντεπιχείρημα όμως του κ. Αντωνιάδη, που αντλεί επίσης από το κείμενο της διάταξης, είναι ότι η παραμονή του αιτητή και της οικογένειάς του στην Κύπρο από το Μάϊο του 1980 μέχρι το Δεκέμβριο του 1981 διέκοψε, όπως το έθεσε, τη συνέχεια της εγκατάστασής του στο εξωτερικό.
Η νομική υπόσταση της εγκυκλίου (διαταγής) στο Διοικητικό Δίκαιο απασχόλησε το Ανώτατο Δικαστήριο επανειλημμένα. Ενδεικτικά αναφέρω τις υποθέσεις Police Association v. Republic (1972) 3 C.L.R. 1, Arsalis v. Republic (1976) 3 C.L.R. 255, Vorkas v. Republic (1984) 3 C.L.R. 752 και Vorkas v. Republic (1984) 3 C.L.R. 752 και Booksellers' Association v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1171. Η εγκύκλιος δεν δημιουργεί κανόνα δικαίου. Απεναντίας κινείται μόνο μέσα στα όριά του. Ο ρόλος της εγκυκλίου είναι να διαφωτίσει, παρέχοντας καθοδήγηση για την ομοιόμορφη εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου και τον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας. Είναι γι' αυτό κυρίως που δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα. Ωστόσο είναι παρεδεγμένη αρχή πως αν η εγκύκλιος ερμηνεύσει διάταξη κατά τρόπο νομικά απαράδεκτο, είναι δυνατή η προσβολή της εκτελεστής πράξης για παράβαση νόμου στην οποία οδήγησε η εσφαλμένη ερμηνεία του που έδωσε η εγκύκλιος. (Sami v. Republic (1973) 3 C.L.R.92).
Από απλή ανάγνωση της ερμηνευτικής διάταξης της εγκυκλίου, προεξέθεσα, είναι κατάδηλο ότι διατηρείται εντελώς αδέσμευτο το στοιχείο της ελεύθερης εκτίμησης του κρίνοντος οργάνου ανάλογα με τις συνθήκες που εμφανίζει η κάθε περίπτωση. Περαιτέρω, η εγκύκλιος είναι προσεκτικά διατυπωμένη έτσι ώστε να μην αυτοδεσμεύει το όργανο ακόμη και για την περίοδο των 12 μηνών που θέτει. Ας μου επιτραπεί να προσθέσω ότι με την πρόνοια των 12 μηνών η εγκύκλιος χαράζει ένα αρκετά γενναιόδωρο χρονικό πλαίσιο, αν σκεφτούμε ότι ο σκοπός του νόμου είναι να καταστήσει ευχερέστερη την επανεγκατάσταση των ξενιτεμένων. Και θα ανέμενε κανείς να μεταφέρουν το ταχύτερο δυνατό μετά την άφιξη όσα ο νόμος επιτρέπει κατ' εξαίρεση για να διευκολύνει την ομαλή αποκατάσταση στο τόπο τους. Εκτός φυσικά των περιπτώσεων εκείνων που συντρέχει λόγος που να δικαιολογεί την καθυστέρηση ως, λ.χ., η ανάγκη για επιδιορθώσεις του αποκτηθέντος στο εξωτερικό αυτοκινήτου. Εν πάση περιπτώσει στην υπόθεση Yiangou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 18, περίοδος 14 μηνών δε θεωρήθηκε εύλογη.
Πρέπει να λεχθεί ότι η έφεση κατά της απόφασης απορρίφθηκε για άλλο λόγο χωρίς όμως να θιγεί η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης στο επίμαχο σημείο. Η απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου ανευρίσκεται στη σελίδα 27 και έχει σχέση με το δεύτερο ισχυρισμό του αιτητή. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η λέξη "εισαγωγή" στη φράση "η εισαγωγή γίνεται εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από της αφίξεως" έχει την έννοια που αποδίδει στον όρο το άρθρο 2 του νόμου και σημαίνει εισαγωγή στην πραγματικότητα (actual importation). Στην κρινόμενη περίπτωση ο Μάϊος του 1983 ήταν, παραδεδεγμένα, ο χρόνος επανεγκατάστασης ενώ το αυτοκίνητο εισάχθηκε την 1.9.84 μετά από διάστημα πέραν των 15 μηνών. Έχοντας υπόψη ότι κανένα από τα στοιχεία δεν δικαιολογούσε τόσο μεγάλη καθυστέρηση καταλήγω ότι η απόφαση του Διευθυντή (στο πρώτο της σκέλος) ήταν λογικά εφικτή.
Προχωρώ στο δεύτερο απορριπτικό λόγο. Βάσει των στοιχείων, πλείστα των οποίων ήδη ανάφερα, δεν χωρεί αμφιβολία ότι η παραμονή του αιτητή στην Κύπρο από Μάϊο του 1980 μέχρι Δεκέμβριο του 1981 είχε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της μόνιμης εγκατάστασης. Με προεξάρχον στοιχείο την ανέγερση σπιτιού στο χωριό του. Σχετική επί του σημείου αυτού είναι η απόφαση στην υπόθέση Matsas v. Republic (1985) 3 C.L.R. 54. Χρήσιμη αναφορά μπορεί επίσης να γίνει και σε πρόσφατο άρθρο στο New Law Journal, 1988, τόμος 138, σελ. 773, με τον τίτλο "Domicile - an unsettled question". Βλέπε επίσης Michael v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2067.
Εφόσον λοιπόν μεσολάβησε το παραπάνω διάστημα μόνιμης εγκατάστασης στην Κύπρο, η μετέπειτα μετάβαση και παραμονή του αιτητή στο εξωτερικό μέχρι το Μάϊο του 1983 που γύρισε πίσω, δεν δημιουργεί νέα δικαιώματα υπέρ του αιτητή. Γιατί δεν συμπληρώθηκε δεκαετία όπως ορίζει ο νόμος. Και όπως εξήγησα ενωρίτερα η πρώτη αίτηση τον Οκτώβριο του 1981 στην ουσία αποσύρθηκε για το λόγο που ήδη ανάφερα. Έτσι και στο σημείο αυτό η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν λογικά εφικτή. Ή πιο σωστά δεν υπήρχε περιθώριο άλλης εκλογής.
Καταλήγω, συμπεραίνοντας ότι κανένας από τους προβληθέντες λόγους ακυρότητας δεν τεκμηριώθηκε. Κατά συνέπειαν η προσφυγή αποτυγχάνει και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το άρθρο 146.4 του Συντάγματος. Δεν εκδίδω διάταγμα εξόδων.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.