|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 54
17 Ιανουαρίου, 1989
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ,
Καθ' ων η Αίτηση
(Υπόθεση Αρ. 709/87)
Δημόσιοι Υπάλληλοι —Προαγωγές — Προϊστάμενος Τμήματος, Συστάσεις — Παραγνώρισή των — Ανάγκη ειδικής αιτιολογίας — Θεωρητικά αυτό δεν εξυπακούει αναφορά στις συστάσεις, αλλά για να καταλήξει το Δικαστήριο σε τέτοια περίπτωση ότι υπάρχει ειδική αιτιολογία, οι λόγοι για την επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους πρέπει να συνδέονται αναντίλεκτα με τις συστάσεις και να δείχνουν τους λόγους για την παρέκκλιση απ' αυτές.
Το μοναδικό νομικό σημείο, που έχει αποφασισθή στην υπόθεση αυτή, φαίνεται από το πιο πάνω περιληπτικό σημείωμα. Εν όψει των περιστατικών της υποθέσεως αυτής, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα πως στη συγκεκριμένη περίπτωση η καθ' ής η αίτηση Επιτροπή παρέλειψε να αιτιολογήσει ειδικά την παρέκκλιση από τις συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος υπέρ του αιτητή. Ως αποτέλεσμα η επίδικη προαγωγή ακυρώθηκε.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται, αλλά χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Πάρπας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 2297,
Μακρίδης ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 622,
Δημοκρατία ν. Χαρή (1985) 3 Α.Α.Δ. 106,
Σπανός ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 1826.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να προάγει τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στη θέση του Επιθεωρητού Εναέριας Κυκλοφορίας αντί του αιτητού.
Κ. Αιμιλιανίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Κληρίδου-Τσιάππα (Κα.) Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β' για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Αντικείμενο της προσφυγής είναι η εγκυρότητα της αποφάσεως της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας για προαγωγή στη θέση Επιθεωρητού Εναέριας Κυκλοφορίας των τεσσάρων ενδιαφερομένων μερών. Ήταν η δεύτερη φορά που η Επιτροπή ασχολήθηκε με την πλήρωση των ιδίων θέσεων. Προηγούμενη απόφασή της για το ίδιο θέμα είχε ακυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, γεγονός που επέβαλλε, όπως ορθά εκτίμησε η Επιτροπή μετά από νομική συμβουλή, επανεξέταση του θέματος στα πλαίσια του καθεστώτος, νομικού και πραγματικού, που ίσχυε κατά την ημερομηνία λήψεως της πρώτης αποφάσεως (Πάρπας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ.2297).
Μετά την έρευνα των γεγονότων που έγινε στα πλαίσια του ακυρωτικού ελέγχου τα επίδικα θέματα έχουν περιοριστεί σε ένα:-
Την εγκυρότητα της αποφάσεως στο σημείο που αφορά την επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους κ. Α. Παπαθωμά.
Η προαγωγή του αμφισβητείται για ένα συγκεκριμένο λόγο - παράλειψη της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να δικαιολογήσει και ειδικά παρέκκλιση από τις συστάσεις του προϊσταμένου του Τμήματος, του Διευθυντή Πολιτικής Αεροπορίας.
Η προσφυγή στο βαθμό που εστρέφετο εναντίον των άλλων τριών ενδιαφερομένων μερών εγκατελείφθη γιατί και εκείνοι, όπως και ο κ. Α. Παπανδρέου - ο αιτητής - είχαν συσταθεί από το Διευθυντή για προαγωγή . Το θέμα της προσφυγής, επομένως, επικεντρώνεται στους λόγους που εκτίθενται στην απόφαση της Επιτροπής για προτίμηση του ενδιαφερομένου μέρους αντί του αιτητή.
Έχει αναγνωρισθεί από τη νομολογία ότι η Επιτροπή έχει καθήκο να αιτιολογεί ειδικά κάθε απόκλιση από τις συστάσεις του τμηματάρχη που υποβάλλονται βάσει του άρθρου 44(3) του Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου. Η σημασία των συστάσεων του τμηματάρχη, όπως και οι λόγοι που επιβάλλουν ειδική αιτιολόγηση για κάθε απόκλιση από αυτές, επεξηγούνται, στην υπόθεση Μακρίδης ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 622, 632. Ο προϊστάμενος τμήματος είναι σε μοναδική θέση να εκτιμήσει τις ανάγκες της Υπηρεσίας και τα προσόντα που απαιτούνται για εκπλήρωση της αποστολής του δημοσίου υπαλλήλου στη συγκεκριμένη θέση. Το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση οριοθετεί την υπόσταση των εισηγήσεων του Τμηματάρχη στα πλαίσια του διοριστικού έργου της Επιτροπής.
"A departmental head is in a unique position to appreciate the demands of a particular post and the qualifications necessary for the discharge of the duties carried by the post. A series of decisions establishes that the Public Service Commission must attach proper weight to his recommendations and heed them, unless they have reasons to the contrary, to be detailed in the decision of the Commission (see inter alia, Lardis v. The Republic (1967) 3 C.L.R.64, Hadjiconstantinou v. The Republic, (1973) 3 C.L.R. 65 Petrides v. Public Service Commission (1975) 3 C.L.R.284)."
Με το ίδιο πνεύμα αντιμετωπίζει και η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου τη σημασία των συστάσεων του Τμηματάρχη στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Χαρή (1985) 3 Α.Α.Δ. 106, όπως διαφαίνεται από το πιο κάτω απόσπασμα:
"The Head of a Department in a position to appreciate the demands of the post to be filed and the suitability of the candidates to discharge the duties of the post. It is well established that the Public Service Commission has to pay heed to such recommendations and if they decide to disregard them, they have to give reasons for doing so - (See inter alia, Lardis v. The Republic (1967) 3 C.L.R. 64, HadjiConstantinou v. The Republic (1973) 3 C.L.R. 65, Petrides v. Public Service Commission (1975) 3 C.L.R.284, Mytides and Another v. The Republic (1983) 3 C.L.R.1096)."
Όπως επεξηγείται στην απόφαση Σπανός ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 1826, οι συστάσεις του τμηματάρχη στα πλαίσια εκτιμήσεως της καταλληλότητας των υποψηφίων για προαγωγή, αποτελούν ανεξάρτητο σημαντικό στοιχείο που άπτεται της αξίας των υποψηφίων. Στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής υπερτερούσε και σε αρχαιότητα έναντι του ενδιαφερομένου μέρους.
Στην απόφασή της η Επιτροπή δεν κάμνει μνεία των συστάσεων του τμηματάρχη ούτε αιτιολογεί ειδικά την παραγνώρισή τους σε ότι αφορά τον αιτητή. Τα προσόντα και η καταλληλότητα των διορισθέντων αναλύονται και αξιολογούνται ανεξάρτητα από τις συστάσεις του τμηματάρχη με τρόπο που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σύστασή του ως στοιχείο κρίσεως αγνοήθηκε στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της Επιτροπής. Θεωρητικά, είναι δυνατό απόφαση της Επιτροπής η οποία παρεκκλίνει από τις συστάσεις του τμηματάρχη, να κριθεί ότι περιέχει ειδική αιτιολόγηση παρόλο που δεν γίνεται αναφορά στις συστάσεις και δεν συναρτάται ευθέως η απόφαση με αυτές. Για να καταλήξει το Δικαστήριο στο συμπέρασμα αυτό, οι λόγοι για την επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους πρέπει να συνδέονται αναντίλεκτα με τις συστάσεις του Διευθυντή και να καταδεικνύουν τους λόγους για τη μη υιοθέτησή τους. Στην προκειμένη περίπτωση δε δικαιολογείται το συμπέρασμα αυτό. Οι λόγοι επιλογής του κ. Α. Παπαθωμά, όπως εκτίθενται στην απόφαση, είναι γενικής φύσεως, και συνοψίζονται -
(α) στην καλή απόδοση του ενδιαφερομένου μέρους στη συνέντευξη, και
(β) στις καλές εμπιστευτικές εκθέσεις κατά τα τελευταία τρία χρόνια.
Κατά τα δύο προηγούμενα χρόνια η απόδοση του αιτητή και του ενδιαφερομένου μέρους αξιολογείται γενικά ως "πολύ Καλή", ενώ τον προηγούμενο χρόνο η απόδοση του ενδιαφερομένου μέρους ήταν "Πολύ Καλή" και εκείνη του αιτητή "Καλή". Η ανοδική πορεία και ανέλιξη στην απόδοση του αιτητή είχαν επισημανθεί από τον τμηματάρχη στις εκτιμήσεις του ενώπιον της Επιτροπής, και ήταν από τους λόγους που οδήγησαν στη σύσταση του αιτητή, γεγονός που παραγνωρίζεται στην απόφαση της Επιτροπής.
Το συμπέρασμα στο οποίο αναπόφευκτα καταλήγουμε είναι ότι -
(α) οι συστάσεις του τμηματάρχη παραγνωρίστηκαν, και
(β) η απόκλιση από τις συστάσεις του τμηματάρχη δεν αιτιολογείται.
Κατά συνέπεια, η απόφαση πρέπει να ακυρωθεί στο βαθμό και έκταση που αφορά το διορισμό του ενδιαφερομένου μέρους κ.Α. Παπαθωμά.
Ασκώντας τις εξουσίες που παρέχει το άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος, κηρύσσω το μέρος εκείνο της απόφασης που αφορά την προαγωγή του κ. Α. Παπαθωμά άκυρο και άνευ αποτελέσματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται εν μέρει χωρίς έξοδα.