|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1987) 3 CLR 1819
21 Νοεμβρίου 1987
[ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, Πρ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΟΝ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 151/83).
Τελωνειακοί δασμοί και φόροι καταναλώσεως — Αυτοκίνητα οχήματα, εισαγωγή υπό αναπήρων—Απαλλαγή από τον εισαγωγικό δασμό— Οι Περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμοι 1978- 1981 και το Διάταγμα 221/79 του Υπουργικού Συμβουλίου—Αρμοδιότητα λήψεως αποφάσεως για το θέμα απαλλαγής από τον εισαγωγικό δασμό — Ανήκει στον Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων — Γι' αυτό και η επίδικη απόφαση, που λήφθηκε από τον Υπουργό Οικονομικών, πρέπει να ακυρωθή, ως ληφθείσα από αναρμόδιο όργανο.
Αίτηση Ακυρώσεως — Αναρμοδιότης οργάνου, που έλαβε την επίδικη απόφαση — Το Δικαστήριο δικαιούται να εγείρει και να εξετάσει το θέμα αυτεπάγγελτα.
Τα γεγονότα της υποθέσεως αυτής προκύπτουν επαρκώς από την απόφαση.
Ακύρωση επίδικης αποφάσεως.
Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 2414,
Ηρακλέους ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 1566,
Τσαγγάρη ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 2608,
Διάκος ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 2334.
(This is an English translation of the editorial note)
Customs and Excise Duties — Motor vehicles, duty free importation of by incapacitated persons — The Customs and Excise Duties Laws 1978-1981 and Order 221/79 of the Council of Ministers — Competency — The only competent organ to take the decision on the question whether applicant is entitled or not to the duty free importation of a motor vehicle is the Director of Customs — The Minister of Finance has no competency in the matter — Sub judice decision annulled as taken by an incompetent organ. Recourse for annulment — Competency — Court entitled to raise ex proprio motu the matter of the competency of the organ, which took the sub judice decision.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Υπουργού Οικονομικών με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του αιτητού για απαλλαγή από την πληρωμή εισαγωγικού δασμού σχετικά με αναπηρικό αυτοκίνητο.
Χρ. Κιτρομηλίδης, για τον αιτητή.
Σ. Γεωργιάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, διά τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Υπουργού Οικονομικών με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του για απαλλαγή από την πληρωμή εισαγωγικού δασμού σχετικά με αναπηρικό αυτοκίνητο.
Κατά τον ουσιώδη χρόνο ο αιτητής ήταν ηλικίας σαραντατεσσάρων ετών, έγγαμος και πατέρας τριών ανηλίκων τέκνων.
Κατά το 1973 ο αιτητής είχεν εμπλακεί σε αυτοκινητικό δυστύχημα με αποτέλεσμα να υποστεί τραύματα, τα οποία του προξένησαν αγκύλωση της αρθρώσεως του δεξιού ισχύου και βράχυνση του δεξιού ποδιού του.
Τότε είχε επιτραπεί στον αιτήτή να έισάξει αναπηρικό αυτοκίνητο χωρίς να καταβάλει εισαγωγικό δασμό.
Τον Ιανουάριο του 1982 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση στο Υπουργείο Οικονομικών για απαλλαγή από τον εισαγωγικό δασμό σχετικά με καινούργιο αναπηρικό αυτοκίνητο σε αντικατάσταση του προηγούμενου.
Η αίτηση του απορρίφθηκε τον Ιούνιο του 1982 από το Υπουργείο Οικονομικών μετά από μελέτη έκθεσης Ιατροσυμβουλίου αναφορικά με την αναπηρία του και έκθεσης του Τμήματος Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας για την οικονομική του κατάσταση.
Στις 6 Οκτωβρίου 1982 ο αιτητής υπέβαλε εκ νέου αίτηση για απαλλαγή από την πληρωμή εισαγωγικού δασμού για άλλου τύπου αυτοκίνητο και το Υπουργείο Οικονομικών ζήτησε στις 12 Οκτωβρίου 1982 από το τμήμα Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας νέα έκθεση αναφορικά με την τότε κοινωνικοοικονομική κατάστασή του.
Αφού υποβλήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1982 η έκθεση του Τμήματος Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας το Υπουργείο Οικονομικών απάντησε στον αιτητή, στις 10 Φεβρουαρίου 1983, ότι ο Υπουργός Οικονομικών αφού μελέτησε τις εκθέσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του Κράτους αποφάσισε ότι το αίτημά του δε μπορούσε να τύχει ευνοϊκής απαντήσεως.
Εναντίον της απόφασης του Υπουργού Οικονομικών καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Πρέπει να εξεταστεί πρώτα το θέμα της αρμοδιότητας του Υπουργού Οικονομικών να αποφασίσει για την τύχη της αιτήσεως του αιτητή, το οποίο, παρόλον που δεν έχει εγερθεί από τον συνήγορο του αιτητή, εντούτοις πρέπει να εξεταστεί αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (βλ. Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, (1985) 3 Α.Α.Δ. 2414, 2418, και Ηρακλέους εναντίον Δημοκρατίας, (1986) 3 Α.Α.Δ. 1566, 1571) γιατί η έλλειψη αρμοδιότητας αποτελεί λόγον ακυρώσεως της επίδικης απόφασης (βλ. Κυριάκου, ανωτέρω, και Τσαγγάρη εναντίον Δημοκρατίας, (1986) 3 Α.Α.Δ. 2608.
Το Δικαστήριο σε σειρά αποφάσεων του (βλ. Διάκος εναντίον Δημοκρατίας, (1985) 3 Α.Α.Δ. 2334, Κυριάκου, Ηρακλέους και Τσαγγάρη, ανωτέρω) αποφάνθηκε ότι, εν όψει του άρθρου 11(1) των περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων 1978-1981, και του Τετάρτου Πίνακα των Νόμων τούτων, όπως τροποποιήθηκε με το Διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου της 14ης Σεπτεμβρίου 1979 (ΚΔΠ 221, Παράρτημα Τρίτον, Μέρος I, Επίσημη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως), αρμόδιο όργανο να αποφασίζει κατά πόσο πρόσωπα πάσχοντα από σωματική αναπηρία δικαιούνται ή όχι σε απαλλαγή από εισαγωγικό
δασμό είναι ο Διευθυντής του Τμήματος Τελωνείων και ο Υπουργός Οικονομικών έχει εξουσία να αποφασίζει μόνο για την έκταση της απαλλαγής, βάσει της οικονομικής κατάστασης των αιτητών, όπως προβλέπεται στην τρίτη στήλη του εν λόγω Διατάγματος του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ως εκ τούτου συνάγεται ότι στην προκειμένη περίπτωση ο Υπουργός Οικονομικών ήταν αναρμόδιο όργανο να αποφασίσει κατά πόσο ο αιτητής εδικαιούτο ή όχι σε απαλλαγή από τον εισαγωγικό δασμό και γι' αυτό η επίδικη απόφασή του πρέπει να ακυρωθεί.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, αλλά χωρίς διαταγή αναφορικά με τα έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.