|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1967) 3 CLR 236
1967 April 11
[VASSILIADES, P., JOSEPHIDES, STAVRINIDES, LOIZOU,
HADJIANASTASSIOU, JJ.]
MODESTOS SAVVA PITSILLOS,
Appellant,
v.
THE REPUBLIC OF CYPRUS, THROUGH
1. THE MINISTER OF AGRICULTURE AND NATURAL RESOURCES,
2. THE MANAGER OF WATER BOARD, NICOSIA,
Respondents.
(Revisional Jurisdiction Appeal No. 26).
Constitutional Law-Article 146 of the Constitution-Jurisdiction of the Court on a recourse under Article 146 of the constitution-It does not extend to cover administrative acts or activities falling within the domain of the private law-In the present case the Respondents' decision to demand from Appellant payment in relation to water alleged to have been supplied to him, is a matter of private law pertaining to the contractual relationship between the parties regarding the supply of water-The matter, therefore, is not within the jurisdiction of the Court acting under Article 146-And cannot become the subject-matter of a recourse thereunder.
Jurisdiction-Jurisdiction of the Supreme Court under Article 146 of the Constitution-Matters of private law and matters pertaining to contractual relationships-See above.
Recourse under Article 146 of the Constitution-Matters of private law-See above.
Private law-Matters of private law and the recourse under Article 146 of the Constitution-See above.
This is an appeal against a decision of one of the Judges of the Supreme Court, under the proviso to sub-section (2) of section 11 of the Administration of Justice (Miscellaneous Provisions) Law, 1964. This decision (reported in (1966) 3 C.L.R. 884) dismissed the Appellant's recourse made under Article 146 of the Constitution challenging the Respondents' decision to demand from him payment in relation to water supplied to him.
The Court affirming the decision appealed from dismissed the appeal with costs in favour of Respondent 2.
Appeal.
Appeal against the judgment of a Judge of the Supreme Court of Cyprus (Triantafyllides J.) given on the 31.12.66 (Revisional Jurisdiction Case No. 148/64) dismissing a recourse against the Respondents' decision to demand from Appellant payment in relation to water supplied to him.
Appellant in person.
K. Talarides, Counsel of the Republic, for Respondent No. 1.
A. Triantafyllides, for Respondent No. 2.
The Judgment of the Court was delivered by:
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η παρούσα έφεσις ησκήθη υπό του εφεσείοντος προσωπικώς, επί τη βάσει ειδοποιήσεως κατά τύπους, εις την οποίαν ούτος εκθέτει εκτενώς οκτώ διαφόρους λόγους διά τους οποίους ισχυρίζεται ότι η απόφασις του πρωτοδίκου Δικαστηρίου δεν ευσταθεί. Πρόκειται περί εφέσεως κατά της αποφάσεως ενός των Δικαστών του Δικαστηρίου τούτου, δυνάμει του Άρθρου 11 (2) του Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964.
Το δικαστήριον ήκουσε τον εφεσείοντα με όλην την δέουσαν υπομονήν και κατέβαλε πάσαν δυνατήν προσπάθειαν να τον βοηθήση, εις το δύσκολον δι' αυτόν εγκχείρημα, να υποστηρίξη μίαν έφεσιν τοιαύτης φύσεως. Θεωρούμεν περιττόν να εισέλθωμεν εις λεπτομερείας σχετικώς με ένα έκαστον των λόγων οίτινες αναφέρονται εις το σχετικόν έγγραφον, ή ως επεχείρησε να τους εκθέση ενώπιον του Δικαστηρίου σήμερον, ο εφεσείων προσωπικώς.
Είναι αρκετόν να αναφέρωμεν ότι και εις αυτό ακόμη το στάδιον, δεν είναι βέβαιον εάν ο εφεσείων έχει καθαράν εις την σκέψιν του την διάκρισιν, μεταξύ μιάς προσφυγής κατά της διοικητικής αποφάσεως της οποίας την νομιμότητα αμφισβητεί, και της ουσίας της υποθέσεώς του, ως ούτος την αντιλαμβάνεται, συμφώνως προς την οποίαν η αρμοδία αρχή ζητεί παρ' αυτού την πληρωμήν δικαιωμάτων καταναλώσεως ύδατος το οποίον ισχυρίζεται ότι εν τη πραγματικότητι ουδέποτε εχρειάσθη, ή εχρησιμοποιήθη εις την οικίαν του.
Δεν εναπόκειται εις ημάς να κρίνωμεν εις την παρούσαν διαδικασίαν, κατά πόσον οι ισχυρισμοί του εφεσείοντας καθ' όσον αφορά την κατανάλωσιν του εν λόγω ύδατος, ή την αξίαν του είναι βάσιμα. Εις την ενώπιόν μας διαδικασίαν, το Δικαστήριον τούτο καλείται να εξετάση κατά πόσον η απόφασις του Δικαστού όστις ήκουσε την υπόθεσιν ευσταθεί ή όχι.
Είναι αρκετόν το ότι αφού ηκούσαμεν εν εκτάσει τον εφεσείοντα, ουδένα λόγον ευρίσκομεν όστις να δικαιολογή οιανδήποτε επέμβασιν εις την απόφασιν κατά της οποίας ησκήθη η παρούσα έφεσις. Είναι φανερόν εκ του φακέλλου της διαδικασίας ότι η προσφυγή του εφεσείοντος εξητάσθη με όλην την απαιτούμενην προσοχήν ενώπιον του Δικαστού όστις ήκουσε την υπόθεσιν. Και ότι η απόφασις ήτις ομιλεί αφ' εαυτής, ορθώς εστηρίχθη επί της ενώπιον του Δικαστηρίου τεθείσης μαρτυρίας (προφορικής και άλλης).
Η έφεσις συνεπώς απορρίπτεται με έξοδα καθ' όσον αφορά τον δεύτερον εφεσίβλητον. Καθ' όσον αφορά τον πρώτον εφεσίβλητον, διά τον οποίον παρουσιάσθη δικηγόρος της Δημοκρατίας, νομίζομεν ότι, υπό τας συνθήκας, δεν πρέπει να επιδικάσωμεν έξοδα εφέσεως.
Η έφεσις απορρίπτεται
Διαταγή ως προς τα
Έξοδα ως άνω