|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Garkavka Alexander και Άλλος ν. Aστυνομίας (1997) 2 ΑΑΔ 415
Mιχαηλίδης Κωνσταντίνος ν. Aστυνομίας (Aρ. 1) (2003) 2 ΑΑΔ 445
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2022:B168
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική ΄Εφεση Αρ. 73/2022)
15 Απριλίου, 2022
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΧΧΧ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_ _ _ _ _ _
Α. Χρίστου με Ν. Ζένιο, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Χατζηκωνσταντή (κα), Δημόσιος Κατήγορος, για την Εφεσίβλητη.
_ _ _ _ _ _
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από την Σταματίου, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δόθηκε αυθημερόν)
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων παραπέμφθηκε σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείο στις 9.5.2022 για τρεις κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού κατά παράβαση του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου του 2014, Ν.91(Ι)/2014, μία κατηγορία σεξουαλικής κακοποίησης δια διείσδυσης κατά παράβαση του Άρθρου 146Α του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 και μίας κατηγορίας επίθεσης και πρόκλησης σωματικής βλάβης κατά παράβαση του Άρθρου 243 του Κεφ. 154.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, ζητήθηκε η κράτηση του εφεσείοντα λόγω κινδύνου μη προσέλευσης του στο Δικαστήριο κατά τη δίκη του και λόγω κινδύνου επηρεασμού μαρτύρων. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι δεν είχε καταδειχθεί κίνδυνος επηρεασμού μαρτύρων. Ως προς τον κίνδυνο φυγοδικίας αποφάσισε ότι πληρούντο τα τρία αντικειμενικά κριτήρια που καθορίζονται από τη νομολογία. Στη συνέχεια εξέτασε τις προσωπικές περιστάσεις του εφεσείοντα και τους δεσμούς του με την Κύπρο. Πρόκειται για Κύπριο πολίτη, ηλικίας 65 ετών, λήπτη Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος λόγω αναπηρίας, ο οποίος έχει δύο ενήλικα παιδιά. Έχει στενούς δεσμούς με τα παιδιά και την αδερφή του που διαμένουν με τις οικογένειές τους στην Κύπρο. Σταθμίζοντας τους σχετικούς παράγοντες έκρινε ότι οι προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του εφεσείοντα επενεργούν ενάντια στην τυχόν θέληση του να φυγοδικήσει. Ως αποτέλεσμα διέταξε όπως αφεθεί ελεύθερος υπό τους πιο κάτω όρους:
«(α) Να υπογράψει προσωπική εγγύηση ύψους 30.000 ευρώ με έναν αξιόχρεο εγγυητή ή να καταθέσει το ποσό των 15.000 ευρώ σε μετρητά.
(β) Να παραδώσει όλα τα ταξιδιωτικά του έγγραφα που έχει στην κατοχή του στις Αστυνομικές Αρχές.
(γ) Να τοποθετηθεί το όνομά του στον κατάλογο απαγορευμένων προσώπων «stop list» που η έξοδός τους από την Κυπριακή Δημοκρατία απαγορεύεται.
(δ) Να παρουσιάζεται στον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό Λευκωσίας καθημερινά μεταξύ των ωρών 15:00-17:00.
(ε) Επίσης, εκδίδεται διάταγμα ο κατηγορούμενος να μην πλησιάζει με οποιονδήποτε τρόπο, οπουδήποτε, την ανήλικη χχχ ή να επικοινωνεί μαζί της με οποιονδήποτε τρόπο ή δια μέσω οποιουδήποτε προσώπου.»
Με ένα λόγο έφεσης προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε λανθασμένα τις νομολογιακές αρχές και επέβαλε επαχθείς όρους εγγύησης στον εφεσείοντα χωρίς να προσμετρήσει τις ιδιαιτέρως δυσμενείς οικονομικές, πραγματικές και προσωπικές του συνθήκες που εξέθεσε ο συνήγορος του, αποστερώντας του τη δυνατότητα να συμμορφωθεί με αυτούς και οδηγώντας τον αναπόφευκτα σε κράτηση. Η επιχειρηματολογία του δικηγόρου του περιορίστηκε στον όρο (α) και στο ύψος της σχετικής εγγύησης.
Όπως τονίστηκε στην υπόθεση Jakab v. Αστυνομίας (2013) 2 ΑΑΔ 204 η αρχή που προκύπτει από τη νομολογία είναι αναγνωρισμένη και δεδομένη. Από τη στιγμή που το δικαστήριο αποφασίσει ότι η περίπτωση δεν είναι περίπτωση κράτησης, αλλά περίπτωση που ο κατηγορούμενος θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερος με όρους, τότε εκείνο το οποίο προέχει είναι να διασφαλιστεί ότι οι όροι που θα τεθούν δεν θα είναι τέτοιοι ώστε να ισοδυναμούν ουσιαστικά, σε περίπτωση αδυναμίας ανταπόκρισης, με κράτηση η οποία εξ αρχής εθεωρήθη ότι δεν είναι η ορθή μέθοδος αντιμετώπισης του θέματος. Το πρώτο θέμα που αποφασίζει το δικαστήριο σε τέτοιου είδους περιπτώσεις είναι κατά πόσο θα διατάξει κράτηση ή θα επιβάλει όρους. Εφόσον το Δικαστήριο αποφασίσει ότι θα επιβάλει όρους θα πρέπει να επιβάλει τέτοιους όρους ώστε εξ αντικειμένου ο κατηγορούμενος να μπορεί να συμμορφωθεί (βλ. σύγγραμμα του Γ.Μ. Πική «Ποινική Δικονομία στην Κύπρο», 2η έκδοση, 2013, σελ. 92, Garkavka κ.ά. ν. Αστυνομίας (1997) 2 ΑΑΔ 415 και Μιχαηλίδη ν. Αστυνομίας (2003) 2 ΑΑΔ 445).
Στην παρούσα περίπτωση, εφόσον το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε όπως ο εφεσείων παραμείνει ελεύθερος υπό όρους και περί τούτου σημειώνουμε ότι δεν υπάρχει αντέφεση, θα έπρεπε να επιβληθούν σ΄αυτόν τέτοιοι όροι που να είναι εξ αντικειμένου εφικτή η συμμόρφωση με αυτούς. Η επιβολή όρου για την κατάθεση €15.000 σε μετρητά ή προσωπική εγγύηση με ένα αξιόχρεο εγγυητή για το ποσό των €30.000, ενός ανθρώπου που λαμβάνει Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα λόγω αναπηρίας, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε περαιτέρω διερεύνηση δεν ήταν αιτιολογημένη.
Η έφεση επιτυγχάνει. Συνακόλουθα, ο όρος (α) που αφορά την εγγύηση παραμερίζεται και αντικαθίσταται με τον ακόλουθο όρο:
(α) Να υπογράψει προσωπική εγγύηση ύψους €15.000.
Οι υπόλοιποι όροι παραμένουν ως έχουν.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.