|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:B58
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 30/2022)
9 Φεβρουαρίου, 2022
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ/στές]
XXX KOZMIOV
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
____________________
Κ. Σιαηλής, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Περγαντή (κα), για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για
την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων απών.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από το Μαλαχτό, Δ.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η (ΔΟΘΕΙΣΑ ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ)
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Την 1.2.2022 ο εφεσείων παραπέμφθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου Πάφου, που θα συνεδριάσει την 2.3.2022 και διατάχθηκε η κράτησή του μέχρι τότε. Με την παρούσα έφεση, που καταχωρίστηκε την 7.2.2022, προσβάλλεται η διαταγή για την κράτησή του.
Η ιδιαιτερότητα της υπόθεσης έγκειται στο γεγονός ότι την 5.2.2022 ο εφεσείων απέδρασε και μέχρι σήμερα δεν έχει καταστεί δυνατός ο εντοπισμός και η σύλληψή του.
Ο δικηγόρος που τον εκπροσωπεί ανέφερε ότι είχε λάβει ρητές οδηγίες από τον εφεσείοντα πριν την απόδρασή του, τις οποίες του επιβεβαίωσε τηλεφωνικά μετά την απόδρασή του, για να καταχωρήσει και να εμμένει στην προώθηση της παρούσας έφεσης. Όπως περαιτέρω ανέφερε, πληροφόρησε σχετικά την Αστυνομία και συμβούλευσε τον εφεσείοντα να παραδοθεί.
Ζητήσαμε από το δικηγόρο του εφεσείοντα να επιχειρηματολογήσει κατά πόσο το Εφετείο θα μπορούσε, δεδομένης της απόδρασης του εφεσείοντα, να ακούσει την έφεσή του.
Ήταν η θέση του δικηγόρου του ότι το αντικείμενο της έφεσης δεν έχει εκλείψει, παρά το γεγονός ότι ο εφεσείων δεν είναι πλέον κρατούμενος. Επρόκειτο, ανέφερε, για μια εξόφθαλμα εσφαλμένη απόφαση κράτησης. Η εκπρόσωπος του Γενικού Εισαγγελέα ήταν της άποψης ότι, με δεδομένη την απόδραση, δεν υπάρχει πλέον αντικείμενο προς εκδίκαση και ζήτησε την απόρριψη της έφεσης.
Αντικείμενο μπορεί να υπάρχει (Πολυκάρπου (1991) 1 ΑΑΔ 207). Δεν είναι, όμως, αυτό το ζήτημα, αλλά κατά πόσο ο εφεσείων μπορεί να προωθεί την έφεσή του και να επικαλείται τη βοήθεια του Δικαστηρίου, ενώ ο ίδιος, με την ενέργειά του να αποδράσει, επέδειξε ασέβεια προς τη δικαστική απόφαση κράτησής του παίρνοντας ουσιαστικά το νόμο στα χέρια του.
Στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευσταθίου (2009) 2 ΑΑΔ 501, με παραπομπή στην Constantinides v. Vima Ltd (1983) 1 CLR 348, διακηρύχθηκε ότι η άσκηση του θεσμοθετημένου δικαιώματος έφεσης από πρόσωπο που, στην περίπτωση εκείνη, αμφισβητούσε την αμεροληψία του Δικαστικού Σώματος, συνιστούσε βαριά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και, εκτός αν ο εφεσείων πρώτα αποκαταστούσε το κύρος του Δικαστηρίου, θα ήταν εκ μέρους του κατάχρηση να επικαλείται τις εξουσίες του για να αποδώσει δικαιοσύνη στην περίπτωσή του. Σημειώθηκε, ακόμα, πως αν το Εφετείο ήταν ανίσχυρο να ενεργήσει κάτω από τέτοιες περιστάσεις η εξουσία των Δικαστηρίων θα εξουδετερωνόταν.
Η θεμελιακή αρχή που αναδύεται, και που τυγχάνει εφαρμογής στις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, είναι ότι, δεν είναι αποδεκτό το Δικαστήριο να εγκύπτει επί ζητήματος που εγείρει πρόσωπο που περιφρονεί το ίδιο το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης και, στην προκειμένη περίπτωση, μέσω βίαιας καταφρόνησής του.
Υπό τις περιστάσεις το Εφετείο δεν μπορεί να αποδεχτεί να ακούσει σήμερα την έφεση, η εκδίκαση της οποίας αναστέλλεται. Εναπόκειται στον εφεσείοντα να αιτηθεί τον ορισμό της έφεσης για ακρόαση, εφόσον εκλείψει το πιο πάνω κώλυμα.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
/ΧΤΘ