|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Χατζηπέτρου Γλαύκος και Άλλος (2016) 1 ΑΑΔ 165, ECLI:CY:AD:2016:A33
Αναφορικά με την Αίτηση των Μιχαήλ κ.α., Πολιτική αίτηση αρ.3/19, 16/1/2019, ECLI:CY:AD:2019:D9
Αίτηση από SAR, Aίτηση Νομικής Αρωγής Αρ. 3/19, 11/2/2019, ECLI:CY:AD:2019:D38
Α/φοί Λαμπριανίδη ν. Συμβ. Βελτ. Γερίου (1989) 2 ΑΑΔ 374
Ηλιάδη ν. Δήμου Λάρνακας (1996) 2 ΑΑΔ 236
Iωάννου Φυτούλλα (1997) 2 ΑΑΔ 387
Εurohouse Finance Ltd και Άλλος ν. Αστυνομικoύ Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού (2000) 2 ΑΑΔ 52
Δημοκρατία ν. Έκτωρα K. Kυριάκου (2003) 2 ΑΑΔ 479
Δημοκρατία ν. Ανδρέα Γεωργίου (2016) 2 ΑΑΔ 35, ECLI:CY:AD:2016:B35
ΑΝΤΩΝΙΟΥ ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Αίτηση Αρ. 3/2019, 20/2/2019, ECLI:CY:AD:2019:B47
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:B578
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
(Ποινική Αίτηση Αρ. 24/2021)
16 Δεκεμβρίου, 2021
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ/στές]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 134 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 155
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 1578/2017 ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ Α.Κ. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 24/6/2020
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟΝ Α.Κ.
____________________
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 9.12.2021
Χρ. Θεοδούλου, για τον Αιτητή.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τη Σταματίου, Δ.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η (E X - T E M P O R E)
ΣTAMATIOY, Δ.: Με την παρούσα αίτηση, η οποία καταχωρήθηκε στις 9.12.2021, ζητείται παράταση χρόνου καταχώρησης έφεσης κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, η οποία εκδόθηκε στα πλαίσια της Υπόθεσης με αρ. 1587/2017.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση του αιτητή, η ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης ολοκληρώθηκε σε μία ημέρα, στις 24.6.2020, και την υπεράσπιση χειρίστηκε ο ίδιος προσωπικά, έχοντας προηγουμένως αποσυρθεί οι δύο δικηγόροι που διορίστηκαν με νομική αρωγή στις 9.11.2018 και 17.4.2019, αντίστοιχα, λόγω διαφωνίας μαζί του ως προς το χειρισμό της υπόθεσης. Ο ίδιος δεν γνώριζε ότι είχε δικαίωμα έφεσης. Περί το Φεβρουάριο - Μάρτιο του 2021 ο νυν δικηγόρος του ανέλαβε όλες τις υποθέσεις του και ενημερώθηκε για την εν λόγω καταδίκη κατά το στάδιο παράθεσης προηγουμένων καταδίκων σε μεταγενέστερη υπόθεση, την 2.6.2021. Προέβη σε έρευνα του φακέλου της υπόθεσης την 9.6.2021 και ζητήθηκαν τα πρακτικά και τεκμήρια της υπόθεσης, τα οποία ετοιμάστηκαν σε αρκετά μεταγενέστερο χρονικό στάδιο. Στη δε παράγραφο 23 της ένορκης δήλωσης, αναφέρει τα ακόλουθα:
«Ο χρόνος που μεσολάβησε θα πρέπει να προσμετρήσει από τις 9.6.2021 που αιτήθηκε έρευνας του φακέλου ο κ. Θεοδούλου και ο οποίος αναλώθηκε εις την λήψη των πρακτικών και μελέτης για προετοιμασία της παρούσης αλλά και του γεγονότος ότι περί τα τέλη Οκτωβρίου έχω αποφυλακιστεί για την ποινική υπόθεση αρ. 1456/2018 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, αλλά παρέμεινα στην φυλακή μέχρι και το Νοέμβριο του 2021 που αποφυλακίστηκα περί τις 11/11/2021 λόγω φυλακιστηρίων ενταλμάτων διατροφής που αφορούν τα ανήλικα τέκνα μου με την πρώην σύζυγο μου και παραπονούμενη Ε.Ν.. Στο χρόνο που παρήλθε θα πρέπει να προσμετρήσουν προς όφελος μου και οι συνθήκες επικοινωνίας και περιορισμού εντός των φυλακών λόγω του κορωνοιού που κατέστησαν την επικοινωνία και συντονισμό με τον κ. Θεοδούλου, δύσκολη.»
Το Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 παρέχει εξουσία στο Ανώτατο Δικαστήριο να παρατείνει το χρόνο καταχώρησης ποινικής έφεσης ως ακολούθως:
«134. Εξαιρούμενης της περίπτωσης καταδίκης που συνεπάγεται τη θανατική ποινή, ο χρόνος εντός του οποίου ειδοποίηση έφεσης ή αίτηση για άδεια έφεσης δύναται να δοθεί, δύναται, κατόπι απόδειξης βάσιμου λόγου, να παραταθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο σε οποιοδήποτε χρόνο.»
Η παράταση του χρόνου υποβολής έφεσης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Στην υπόθεση LGS Handling Ltd, Ποιν. Αίτ. 22/2018, ημερομηνίας 2.4.2019, ECLI:CY:AD:2019:B125, επαναλήφθηκαν οι αρχές με βάση τις οποίες ασκείται η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, ως ακολούθως:
«Σύμφωνα με την τελευταία επί του θέματος σχετική απόφαση xxx Αντωνίου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Αίτηση αρ. 3/2019, ημερ. 20.2.2019, η προεξάρχουσα αρχή που λαμβάνεται υπόψη είναι η ανάγκη για τελεσιδικία χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου για τη χορήγηση παράτασης χρόνου ασκείται με φειδώ και λαμβάνει υπόψη τους λόγους αδυναμίας έγκαιρης καταχώρησης της έφεσης, τόσο κατά το χρόνο εντός του οποίου έπρεπε αυτή να είχε καταχωρηθεί, όσο και κατά τη διάρκεια της περιόδου από την εκπνοή της προθεσμίας, μέχρι την καταχώρηση της αίτησης για παράταση, (Delincyp Company Ltd v. Wogang κ.ά. Ποινική Αίτηση υπ' αρ. 10/2018, ημερ. 15.10.2018). Η αδυναμία καταχώρησης πρέπει να είναι ουσιαστική και πρέπει να εμπίπτει εντός του εξαιρετικού εκείνου μέτρου το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αντισταθμίζον την ανάγκη για τελεσιδικία, (Δημοκρατία ν, Γεωργίου Ποινική Αίτηση αρ. 9/2015, ημερ. 26.1.2016 και Λουκαΐδης ν. Αστυνομικής Διεύθυνσης Λευκωσίας, Ποινική Αίτηση αρ. 15/2017, ημερ. 13.3.2018, ECLI:CY:AD:2018:B107).
Αιτήματα για παράταση χρόνου αντιμετωπίζονται αυστηρά όχι μόνο όταν υποβάλλονται από τον κατηγορούμενο, αλλά και όταν υποβάλλονται από τον Γενικό Εισαγγελέα, (Δημοκρατία ν. Κυριάκου (2003) 2 Α.Α.Δ. 479). Η τήρηση των προθεσμιών γενικώς, αλλά και ιδιαιτέρως της προθεσμίας που τάσσεται για την υποβολή έφεσης, δεν είναι θέμα τύπου, αλλά ουσίας, (The Attorney-General of the Republic v. Hji Constanti (1968) 2 C.L.D. 113 και Αδελφοί Λαμπριανίδη κ.ά. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (1989) 2 Α.Α.Δ. 374).
...
. Το εξαιρετικό και σπάνιο ακόμη μέτρο της παράτασης (xxx Φυτούλα (1997) 2 Α.Α.Δ. 387), δικαιολογείται μόνο όταν μπορεί για βάσιμο λόγο να στοιχειοθετεί ανάγκη για παράκαμψη της δημιουργούμενης στο μεταξύ τελεσιδικίας. Στην Eurohouse Finance Ltd κ.ά. v. Αστυνομικού Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού (2000) 2 Α.Α.Δ. 52, λέχθηκε ότι η αδυναμία δικηγόρου να ασκήσει τα καθήκοντα του (εκεί πρόκειτο για ασθένεια του δικηγόρου), δυνατόν να αποτελέσει βάσιμο λόγο για παράταση, όπως συνέβηκε στην Ηλιάδη ν. Δήμου Λάρνακας (1996) 2 Α.Α.Δ. 236, όπου η αδυναμία άσκησης καθηκόντων του δικηγόρου επεκτεινόταν κατά το πλείστο, αν όχι στο σύνολο του κρίσιμου χρόνου για την υποβολή της έφεσης. Λέχθηκε ότι όχι μόνο αδυναμία, οφειλόμενη σε ασθένεια, αλλά και σφάλμα του δικηγόρου δυνατόν να θεμελιώσει αίτηση για παράταση. Όμως, η μη επεξήγηση στην αίτηση πότε δόθηκαν οι οδηγίες για την άσκηση της έφεσης, αλλά ούτε και η επεξήγηση για το διαρρεύσαντα χρόνο μέχρι την υποβολή της αίτησης, οδήγησαν το Εφετείο στην απόρριψη της αίτησης. Αυτό δείχνει την αυστηρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα αιτήματα αυτού του είδους.»
Εν προκειμένω, δεν δόθηκε από τον εφεσείοντα κανένας βάσιμος λόγος έτσι ώστε η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να ασκηθεί υπέρ της έγκρισης της αίτησης. Ενώ ο ίδιος ήταν παρών στο Δικαστήριο όταν εκδόθηκε η απόφαση τον Ιούνιο του 2020, σε καμία ενέργεια δεν προέβη για καταχώρηση έφεσης. Ακόμα και όταν ο νυν δικηγόρος του, ένα χρόνο αργότερα, διαπίστωσε την ύπαρξη της καταδίκης, χωρίς να δοθεί οποιαδήποτε βάσιμη δικαιολογία, η υπό κρίση αίτηση καταχωρίστηκε έξι μήνες αργότερα.
Ενόψει των γεγονότων της υπόθεσης, κρίνουμε ότι η αίτηση είναι παντελώς αβάσιμη και απορρίπτεται.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
/ΧΤΘ