|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D442
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 201/19)
7 Οκτωβρίου, 2021
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Πρόεδρος]
[Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
XXX ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
---------------
Γ. Eλ.Εμπεδοκλής, για τον Εφεσείοντα.
Θ. Παπακυριακού (κα) εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη.
-------------------
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων εργαζόταν ως διευθυντής τυπογραφείου σε μια εταιρεία. Υπ' αυτή του την ιδιότητα για μια μακρά περίοδο από τον Ιανουάριο 2012 μέχρι τον Απρίλιο 2017 είχε επιδοθεί σε μια περίτεχνη εγκληματική δραστηριότητα, με την χρήση πλαστών τιμολογίων και την παρουσίαση εικονικών αγορών, ώστε να εξασφαλίσει με ψευδείς παραστάσεις εις βάρος των εργοδοτών του το σοβαρό συνολικό ποσό των €434.886,51. Αυτά αποκαλύφθηκαν όταν ο εφεσείων απολύθηκε ως πλεονάζον προσωπικό.
Ως αποτέλεσμα αντιμετώπισε μεγάλο αριθμό κατηγοριών για πλαστογραφία και κυκλοφορία πλαστού εγγράφου (μέγιστη προβλεπόμενη ποινή 3 χρόνια φυλάκιση), εξασφάλιση χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις (μέγιστη προβλεπόμενη ποινή 5 χρόνια φυλάκιση), κατηγορίες για κλοπή υπό αντιπροσώπου (μέγιστη προβλεπόμενη ποινή 14 χρόνια φυλάκιση), ως επίσης και κατηγορία για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (μέγιστη προβλεπόμενη ποινή 14 χρόνια φυλάκιση ή και χρηματική ποινή μέχρι €500.000).
Όταν κατηγορήθηκε παραδέχθηκε. Για μετριασμό της ποινής ο ευπαίδευτος δικηγόρος του επικαλέστηκε την παραδοχή, το λευκό ποινικό μητρώο και τις οικογενειακές του περιστάσεις. Είναι ηλικίας 52 ετών. Τέλεσε δύο γάμους. Από τον πρώτο γάμο απέκτησε ένα παιδί ηλικίας σήμερα 22 ετών που παρουσιάζει σοβαρή αυτιστική διαταραχή και νοητική υστέρηση. Όπως φαίνεται στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, την οποία ο συνήγορος του υιοθέτησε, σύμφωνα με βεβαίωση από παιδοψυχίατρο, το παιδί αυτό είναι πλήρως εξαρτημένο από τον κηδεμόνα του. Εν προκειμένω, ο κηδεμόνας του είναι ο εφεσείων, εφόσον η μητέρα του παιδιού δεν το αποδέχθηκε ως παιδί με ιδιαιτερότητες και τη φροντίδα του την ανέλαβε αποκλειστικά ο εφεσείων. Ο γάμος κατέληξε σε διαζύγιο το 1999 και ο εφεσείων τέλεσε δεύτερο γάμο με αλλοδαπή σύζυγο από την οποία απέκτησε ένα παιδί ηλικίας σήμερα 5 ετών. Αναφέρεται επίσης στην εν λόγω έκθεση ότι από τον Ιούνιο του 2018 μέχρι τον Οκτώβριο του 2019 η οικογένεια μετέβη στην Αγγλία ώστε το παιδί να παρακολουθεί μαθήματα μουσικής σε κολλέγιο με τη συνοδεία του πατέρα του. Κατά τον χρόνο επιβολής της ποινής πρωτοδίκως, όπως αναφέρεται στην ίδια έκθεση, τα παιδιά φιλοξενούνταν στο πατρικό σπίτι της συζύγου του εφεσείοντα.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε υπόψη την αδιαμφισβήτητη σοβαρότητα των αδικημάτων και την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία αυτά διαπράττονται, ως επίσης και την ιδιαίτερα αρνητική επίδραση που έχουν, τόσο στην ασφάλεια των συναλλαγών, όσο και στην αναγκαία εμπιστοσύνη που πρέπει να χαρακτηρίζει τις σχέσεις εργοδοτών και εργαζομένων. Ορθά, λοιπόν, κατέληξε στην ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικής ποινής εφόσον το στοιχείο της αποτροπής είναι αλληλένδετο με τη σοβαρότητα των εγκλημάτων και την εγγενή ανάγκη της αποτροπής τους. Από την άλλη, έλαβε υπόψη την παραδοχή, το λευκό ποινικό μητρώο και τις προσωπικές περιστάσεις, επιβάλλοντας συντρέχουσες ποινές φυλάκισης από 3 μέχρι 6½ χρόνια στις πιο σοβαρές κατηγορίες (κλοπή από γραμματέα και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες).
Με την έφεση προσβάλλεται η ποινή ως έκδηλα υπερβολική, με αναφορά στην παραδοχή, στο λευκό ποινικό μητρώο και ιδιαίτερα στις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις. Ως προς το τελευταίο αυτό ζήτημα, μας έχει προβληματίσει το ζήτημα του μεγαλύτερου παιδιού του εφεσείοντα. Δεν παραβλέπουμε την ιδιαιτερότητα και τη δυσμενή επίδραση της φυλάκισης του πατέρα στο παιδί αυτό. Η παρέμβαση όμως του Εφετείου δικαιολογείται μόνο όταν η ποινή θεωρείται έκδηλα, δηλαδή εξ αντικειμένου, υπερβολική. Η έννοια της υπερβολής έχει επεξηγηθεί επιγραμματικά στην Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525:
«.Η υπερβολή πρέπει να έχει αντικειμενικό έρεισμα όπως υποδηλώνει ο όρος έκδηλη, δηλαδή να είναι φανερή σε οποιοδήποτε έχει να συσχετίσει με το μέτρο του δικαίου, τη σοβαρότητα του εγκλήματος με την τιμωρία η οποία επιβάλλεται. Έκδηλη υπερβολή μπορεί να τεκμηριωθεί με αναφορά σε ένα από δύο παράγοντες ή και σε συνδυασμό των δύο:-
(1) Πασιφανή έλλειψη αντιστοιχίας μεταξύ της σοβαρότητας του εγκλήματος και της ποινής που επιβάλλεται, και
(2) Ουσιώδη απόκλιση της ποινής που επιβάλλεται από το πλαίσιο που οριοθετεί η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, νοουμένου ότι οι δικαστικές αποφάσεις παρέχουν σταθερές ενδείξεις για την ύπαρξη τέτοιου πλαισίου. Η ομοιομορφία στη μεταχείριση των παραβατών που συνάδει και με την αρχή της ισότητας που καθιερώνει το άρθρο 28, αποτελεί βασική αρχή του δικαίου. Το πλαίσιο το οποίο διαγράφεται από τη νομολογία ως προς την τιμωρία συγκεκριμένων τύπων εγκλημάτων είναι απαρέγκλιτα ευρύ ανάλογο με την ανομοιογένεια των γεγονότων που μπορεί να συνθέσουν το ίδιο αδίκημα.»
Σε περιπτώσεις όπου είναι αναγκαία η επιβολή αποτρεπτικής ποινής, έστω και αν η υποχρέωση για εξατομίκευση της τιμωρίας ώστε να αρμόζει στις συνθήκες του παραβάτη δεν ατονεί, δεν πρέπει η εξατομίκευση να εξουδετερώνει τη σοβαρότητα του αδικήματος ή την ανάγκη αποτροπής (Γενικός Εισαγγελέας ν. Ιωάννου (1999) 2 ΑΑΔ 603). Τούτο ισχύει ιδιαίτερα στην παρούσα υπόθεση λόγω της πολύ σοβαρής και μακράς παράνομης δραστηριότητας του εφεσείοντα, του υψηλού οφέλους που είχε από τέτοια δραστηριότητα και του γεγονότος ότι δεν επέστρεψε κανένα ποσό. Δεν μπορεί η εξατομίκευση να δίδει την εικόνα πως η παρανομία συμφέρει.
Έχοντας κατά νου όλα τα παραπάνω και ιδιαιτέρως την σωστή διάσταση της σημασίας που μπορεί να αποδοθεί στις προσωπικές περιστάσεις όταν απαιτείται η επιβολή αποτρεπτικής ποινής, δεν θεωρούμε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο υπερέβη τα όρια της διακριτικής του ευχέρειας, καθορίζοντας τις ποινές που επέβαλε, ώστε να δικαιολογείται η εξ αντικειμένου επέμβαση του Εφετείου. Θα απορρίψουμε την έφεση με τη βεβαιότητα ότι οι αρχές του κράτους παρέχουν κάθε δυνατή διευκόλυνση, στα μέτρα της νομιμότητας και των κανονισμών, σε σχέση με το μεγαλύτερο παιδί του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται.
Π. Παναγή, Π.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Ι. Ιωαννίδης, Δ.
/φκ