|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:B30
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟINIKH ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 5/2020
3 Φεβρουαρίου, 2021
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π., Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΔΔ.]
1. ROLANDOS ENTERPRISES PUBLIC LTD,
2. Α. ΛΟΙΖΟΥ,
3. Ρ. ΛΟΙΖΟΥ,
Αιτητές,
ΚΑΙ
FROU FROU INVESTMENTS LTD,
Καθ΄ ης η Αίτηση
---------------------
Αλ. Κληρίδης για Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
Μ. Σοφοκλέους (κα) για Χαβιαράς & Φιλίππου Δ.Ε.Π.Ε., για την Καθ΄ ης η Αίτηση.
------------------------------
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Π. Παναγή, Π.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΝΑΓΗ, Π.: Οι Αιτητές, η εταιρεία Rolandos Enterprises Public Ltd («η εταιρεία») και δύο αξιωματούχοι της, την 31.7.2020 βρέθηκαν ένοχοι από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στην Ποινική Υπόθεση υπ' αρ. 16433/2015, μετά από ακροαματική διαδικασία, σε κατηγορία ότι παρέλειψαν να συμμορφωθούν στο αίτημα της εφεσίβλητης να της δοθούν αντίγραφα των τελευταίων ισολογισμών της εταιρείας, κατά παράβαση προνοιών του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ.113. Ακολούθως, το Επαρχιακό Δικαστήριο επέβαλε στους Αιτητές χρηματική ποινή. Εναντίον της απόφασης δεν ασκήθηκε έφεση εντός της προβλεπόμενης από τον περί Ποινικής Δικονομίας Νόμο Κεφ.155 προθεσμίας των 10 ημερών από την ημερομηνία που απαγγέλθηκε η ποινή.
Με την αίτηση επιζητείται η έκδοση διατάγματος με το οποίο να παρατείνεται ο χρόνος καταχώρισης έφεσης εναντίον της προαναφερόμενης καταδικαστικής απόφασης κατά 7 μέρες από τη σύνταξή της.
Στην ένορκη δήλωση δικηγόρου στο γραφείο των δικηγόρων των Αιτητών, η οποία υποστηρίζει την αίτηση, αναφέρεται ότι είχαν ετοιμάσει προσχέδιο έφεσης από τις 4.8.2020 αλλά δεν κατέστη δυνατή η καταχώριση της έφεσης ενόψει των πρακτικών δυσκολιών της απομακρυσμένης επικοινωνίας με τον Αιτητή 2, ο οποίος βρίσκεται μόνιμα στο εξωτερικό, και της αδυναμίας του να «ανταπεξέλθει (sic) έγκαιρα και να εγκρίνει το κείμενο της Έφεσης». Εν αναμονή δε συνεννόησης «όλων για προώθηση της Έφεσης» επήλθε καθυστέρηση, με αποτέλεσμα να χαθεί η προθεσμία των 10 ημερών για την καταχώρισή της. Αφού δόθηκε η έγκριση στις 12.8.2020 και οι δικηγόροι των Αιτητών έλαβαν διαβεβαίωση τηλεφωνικώς από τα Πρωτοκολλητεία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του Επαρχιακού Δικαστηρίου ότι η προθεσμία έληγε εκείνη την ημέρα, καταχωρίστηκε η έφεση. Ακολούθως, όμως, διαπιστώθηκε ότι η τελευταία μέρα καταχώρισης ήταν η 10.8.2020. Ως εκ τούτου, κρίθηκε ορθό να καταχωριστεί αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρισης της έφεσης, ενώ ζητήθηκε από το Πρωτοκολλητείο να μην προωθήσει την έφεση που είχε καταχωριστεί.
Σύμφωνα με τον ομνύοντα, εγείρονται σοβαρά ζητήματα αναφορικά με την ορθότητα της υπό αναφορά απόφασης, τα οποία αναλύονται και επεξηγούνται στο κείμενο της έφεσης που παρουσιάζεται ως τεκμήριο στην αίτηση. Συντρέχουν δε σημαντικοί λόγοι που καθιστούν απαραίτητη την καταχώριση της έφεσης και την εξέταση των λόγων που προβάλλονται, αφού σε περίπτωση επιτυχίας της «πέραν των Αιτητών 2 και 3, θα εκφύγει ανεπανόρθωτης ζημιάς και βλάβης στην καλή φήμη και αξιοπιστία της η Αιτήτρια 1, καθώς επίσης θα διαφυλαχθεί το επιχειρηματικό της μέλλον ως δημόσια εταιρεία με συνεργάτες και μετόχους ανά το παγκόσμιο».
Οι καθ' ων η αίτηση, μέσω της ένορκης δήλωσης του διευθύνοντα συμβούλου τους, η οποία υποστηρίζει την ένσταση τους, απορρίπτουν τις θέσεις και ισχυρισμούς των Αιτητών, προβαίνοντας παράλληλα σε διάφορες παρατηρήσεις και επισημάνσεις. Υποστηρίζουν ότι η αίτηση καταχωρίστηκε με καθυστέρηση. Oι δικηγόροι των Αιτητών και ο Αιτητής 3, οι οποίοι ήταν παρόντες κατά την εκφώνηση της πρωτόδικης υπό αναφορά απόφασης, μπορούσαν να επικοινωνήσουν την ίδια μέρα με τον Αιτητή 2, ο οποίος απουσίαζε κατά την ακροαματική διαδικασία και κατά την έκδοση της απόφασης και να λάβουν την έγκριση του για καταχώριση της έφεσης˙ και ότι δεν υπάρχει ισχυρισμός πως η επικοινωνία μεταξύ των Αιτητών και των δικηγόρων τους ήταν δυσχερής. Παρατηρούν, επιπλέον, ότι σε ηλεκτρονικό μήνυμα των δικηγόρων των Αιτητών προς τον Αιτητή 3, με κοινοποίηση στον Αιτητή 2, Τεκμήριο 2 στην αίτηση, με το οποίο τους προώθησαν προσχέδιο της «προτεινόμενης έφεσης», δεν αναφέρεται η προθεσμία για την καταχώριση της έφεσης. Επισημαίνουν, εξάλλου, την απουσία αναφοράς στην αίτηση για τις πιθανότητες επιτυχίας της έφεσης και στα σημεία που οι Αιτητές θεωρούν ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι λανθασμένη.
Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να παρατείνει το χρόνο καταχώρισης έφεσης δυνάμει του άρθρου 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ασκείται κατόπιν απόδειξης «βάσιμου λόγου» στη βάση των γεγονότων της κάθε υπόθεσης και συναρτάται με τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Θεωρούμε χρήσιμο να υπομνήσουμε τη βασική νομολογιακή αρχή ότι παράταση δίδεται όταν συντρέχει ουσιαστική αδυναμία του εφεσείοντα να ενεργήσει έγκαιρα και ορθά για την καταχώριση έφεσης (βλ. Komurgu & Άλλος ν Δημοκρατίας (1991) 2 ΑΑΔ 83), τα χρονικά δε πλαίσια που θέτει ο νομοθέτης για τη λήψη δικονομικών μέτρων είναι σημαντικά και σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον που συνυπάρχει στην τελεσιδικία και στο τελέσφορο της διαδικασίας.
Οι σχετικές αρχές επαναλήφθηκαν πρόσφατα από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση LGS HANDLING LTD, Ποιν. Αιτ. 22/2018, ημερ. 22 Φεβρουαρίου 2019, ECLI:CY:AD:2019:B125 στην οποία λέχθηκε ότι:
«.η προεξάρχουσα αρχή που λαμβάνεται υπόψη είναι η ανάγκη για τελεσιδικία χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου για τη χορήγηση παράτασης χρόνου ασκείται με φειδώ και λαμβάνει υπόψη τους λόγους αδυναμίας έγκαιρης καταχώρησης της έφεσης, τόσο κατά το χρόνο εντός του οποίου έπρεπε αυτή να είχε καταχωρηθεί, όσο και κατά τη διάρκεια της περιόδου από την εκπνοή της προθεσμίας, μέχρι την καταχώρηση της αίτησης για παράταση, (Delincyp Company Ltd v. Wogang κ.ά. Ποινική Αίτηση υπ' αρ. 10/2018, ημερ. 15.10.2018). Η αδυναμία καταχώρησης πρέπει να είναι ουσιαστική και πρέπει να εμπίπτει εντός του εξαιρετικού εκείνου μέτρου το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αντισταθμίζον την ανάγκη για τελεσιδικία, (Δημοκρατία ν, Γεωργίου Ποινική Αίτηση αρ. 9/2015, ημερ. 26.1.2016 και Λουκαΐδης ν. Αστυνομικής Διεύθυνσης Λευκωσίας, Ποινική Αίτηση αρ. 15/2017, ημερ. 13.3.2018), ECLI:CY:AD:2018:B107.»
Αν οι συνθήκες της υπόθεσης το δικαιολογούν, το δικαστήριο μπορεί, χαλαρώνοντας τον κανόνα, να δεχθεί το αίτημα για παράταση (Ηλιάδη ν Δήμου Λάρνακας (1996) 2 ΑΑΔ 236).
Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, ώστε να δικαιολογείται η χορήγηση της αιτούμενης παράτασης. Οι προβαλλόμενοι προς υποστήριξη του αιτήματος λόγοι στερούνται επάρκειας και πειστικότητας. Παρατηρούμε, κατ' αρχάς, ότι δεν παρέχεται οποιαδήποτε εξήγηση στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση γιατί οι Αιτητές 1 και 3, τουλάχιστον, δεν προχώρησαν στην καταχώριση της έφεσης και αναμενόταν, παρά τις πρακτικές δυσκολίες «της απομακρυσμένης επικοινωνίας» με τον Αιτητή 2, η συνεννόηση «όλων». Σημειώνουμε συναφώς ότι ο Αιτητής 3, ο οποίος ήταν ο μόνος μάρτυρας υπεράσπισης, παρίστατο στο Δικαστήριο κατά την εκφώνηση της υπό αναφορά απόφασης, ενώ σε αυτόν είναι που απευθύνθηκε το ηλεκτρονικό μήνυμα των δικηγόρων των Αιτητών ημερομηνίας 4.8.2020, με συνημμένο το προσχέδιο της «προτεινόμενης έφεσης» που αυτοί ετοίμασαν. Δεν παρέχεται, επίσης, οποιαδήποτε εξήγηση, γιατί η μόνιμη απουσία του Αιτητή 2 στο εξωτερικό δημιουργούσε πρακτικές δυσκολίες «απομακρυσμένης επικοινωνίας» και σε τι αυτές συνίσταντο, δεδομένης, μάλιστα, της χρήσης του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ των δικηγόρων των Αιτητών και του Αιτητή 2, στον οποίο παρουσιάζεται να κοινοποιήθηκε το παραπάνω ηλεκτρονικό μήνυμα των δικηγόρων ημερομηνίας 4.8.2020. Η τηλεφωνική δε διαβεβαίωση των Πρωτοκολλητείων του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ότι η προθεσμία για την καταχώριση της έφεσης έληγε στις 12.8.2020, παρουσιάζεται να δόθηκε κατά την ημέρα εκείνη, όταν είχε ήδη λήξει η προθεσμία καταχώρισης της έφεσης, καθιστώντας την ως άνευ σημασίας σε ό,τι αφορά τη μη έγκαιρη καταχώριση της έφεσης.
Με αυτά τα δεδομένα, κρίνουμε ότι δεν δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής μας ευχέρειας υπέρ της παράτασης του χρόνου καταχώρισης της έφεσης. Οι δικηγόροι των Αιτητών όφειλαν να υπολογίσουν ορθά το χρόνο και, εφόσον έκριναν ότι η εντολή του Αιτητή 2 για την καταχώριση της έφεσης ήταν απαραίτητη, να επιδιώξουν να την εξασφαλίσουν έγκαιρα.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π.
Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
/ΣΓεωργίου