public Παναγή, Περσεφόνη Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Μαλαχτός, Χάρης Λοΐζος Νεοφύτου για Χ. Τιμοθέου amp;amp;amp; Λ. Λοΐζου, για τον Εφεσείοντα στην 205/2017 - Αιτητή στην αίτηση ημερ. 27.5.20. Ανδρέας Παπαχαραλάμπους για Κούσιος Κορφιώτης Παπαχαραλάμπους ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα στην 210/2017 - αιτητή στην αίτηση ημερ. .5.2020. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2020-11-26 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο DEJAN κ.α. v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 205/2017, 210/2017, 26/11/2020 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2020:B400

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

Ποινική Έφεση Αρ.  205/2017

(Σχ. με 210/2017)

 

26 Νοεμβρίου 2020

 

[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π., Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, X. ΜΑΛΑΧΤΟΥ, ΔΔ]

 

 

xxx DEJAN

Εφεσείοντα

ΚΑΙ

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εφεσίβλητης

---------------

 

Ποινική Έφεση Αρ.  210/2017

(Σχ. με 205/2017)

 

xxx ΠΕΝΤΑΥΚΑ

Εφεσείοντα

ΚΑΙ

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εφεσίβλητης

 

---------------

Αιτήσεις ημερ. 26.5.2020 και 27.5.2020

---------------

 

Λοΐζος Νεοφύτου για Χ. Τιμοθέου & Λ. Λοΐζου, για τον Εφεσείοντα στην 205/2017 - Αιτητή στην αίτηση ημερ. 27.5.20.

Ανδρέας Παπαχαραλάμπους για Κούσιος Κορφιώτης Παπαχαραλάμπους ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα στην 210/2017 - αιτητή στην αίτηση ημερ. 26.5.2020.

Έλλη Παπαγαπίου-Χρίστου (κα) με κ. Θάσο Χατζηλούκα και Γεωργία Θεολόγου (κα), για Γενικό Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη και στις δύο εφέσεις - Καθ΄ης η Αίτηση. 

--------------

 

ΠΑΝΑΓΗ, Π.:  Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί

                       από τον Χ. Μαλαχτό, Δ.

 

-------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Ο Εφεσείων στην 205/2017, ο Dejan, και ο Εφεσείων στην 210/2017, ο Πένταυκας, ήταν οι κατηγορούμενοι 3 και 2 αντίστοιχα σε υπόθεση που αφορούσε μεταξύ άλλων κατηγορίες για τέσσερεις φόνους εκ προμελέτης.  Κατηγορούμενα στην υπόθεση ήταν και άλλα τέσσερα πρόσωπα.

Η ακροαματική διαδικασία συνεχίστηκε μέχρι τέλους μόνο σε σχέση με τους Εφεσείοντες και η απόφαση του Κακουργιοδικείου ημερ. 8.9.2017 αφορά μόνο αυτούς.  Καταδικάστηκαν, μεταξύ άλλων, στις τέσσερεις κατηγορίες του φόνου εκ προμελέτης και σε αυτές τους επιβλήθηκε η δια βίου φυλάκιση, όπως προνοείται στο Νόμο.  Οι εφέσεις τους αφορούν την καταδίκη τους σε όλες τις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν, ενώ ο Πένταυκας προσβάλλει και τις ποινές που του επιβλήθηκαν στις κατηγορίες πλην αυτών του φόνου εκ προμελέτης.

 

Με τις συνεκδικαζόμενες αιτήσεις τους, ζητούν άδεια που να τους επιτρέπει να παρουσιάσουν μαρτυρία στις εφέσεις τους. Οι αιτήσεις βασίζονται στο άρθρο 25(3)[1] των περί Δικαστηρίων Νόμων και το άρθρο 146[2] του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155.

Ο μάρτυρας που επιθυμούν να καλέσουν είναι ο πρώην συγκατηγορούμενος τους, κατηγορούμενος 1 στο κατηγορητήριο, xxx Χριστοδούλου, άλλως Μπένης.  Ο Μπένης είχε διαρκούσης της δίκης ενώπιον του Κακουργιοδικείου αλλάξει απάντηση και παραδέχτηκε τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε, μεταξύ των οποίων και τις τέσσερεις κατηγορίες του φόνου εκ προμελέτης, στις οποίες του επιβλήθηκαν, την 12.4.2017, ποινές δια βίου φυλάκισης. 

 

Στο αιτητικό των αιτήσεων δεν αναφέρεται το περιεχόμενο της μαρτυρίας του Μπένη που επιδιώκεται να προσαχθεί κατά την έφεση (Καυκαρής ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 2 C.L.R. 396, 399).  Και στις δύο αιτήσεις αναφέρεται: «. για να μαρτυρήσει οτιδήποτε γνωρίζει για την υπόθεση και παρουσιάσει οποιαδήποτε έγγραφα και/ή στοιχεία τα οποία είναι ουσιαστικής σημασίας για την υπόθεση και/ή ιδιαίτερα σε σχέση με το ζήτημα της συμμετοχής και/ή εμπλοκής του Εφεσείοντα-Αιτητή στη διάπραξη των αδικημάτων για τα οποία κρίθηκε ένοχος» (Λοϊζίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2014) 2(Α) Α.Α.Δ. 89, ECLI:CY:AD:2014:B104, 99).  Κάποια στοιχεία μπορούν να εξαχθούν μέσα από τις ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν τις αιτήσεις. 

Κρίνουμε αναγκαίο, προτού αναφερθούμε σε αυτό, να περιγράψουμε σε κάποιο βαθμό τις περιστάσεις του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκαν οι Εφεσείοντες, το ρόλο που τους αποδόθηκε και τη μαρτυρία πάνω στην οποία βασίστηκε η καταδίκη τους. 

 

Η υπόθεση αφορούσε στην, κατόπιν σχεδιασμού, δολοφονία κάποιου Θεοφάνη Θεοφάνους, άλλως Καλοψιδιώτη.  Το Κακουργιοδικείο είχε αποδεχτεί τη μαρτυρία του Μ.Κ.39 (πρώην συγκατηγορούμενου 6) ότι τη 15.6.2016, λίγες μέρες πριν τη διάπραξη του εγκλήματος που έλαβε χώρα την 23.6.2016 στο εστιατόριο Stone Garden στην Αγία Νάπα, αυτός συναντήθηκε με τον Πένταυκα και τον Μπένη.  Επιβαίνοντες και οι τρεις σε αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Πένταυκας, με συνοδηγό τον ίδιο και τον Μπένη στο πίσω κάθισμα, κινήθηκαν σε δρόμους της Αγίας Νάπας με τον Πένταυκα να υποδεικνύει διαδρομή διαφυγής από το εστιατόριο Stone Garden μέχρι τον αυτοκινητόδρομο, διαδρομή στην οποία δεν είχε κάμερες και που θα ακολουθούσε ο Μ.Κ.39 εκτελώντας χρέη οδηγού μετά τη δολοφονική επίθεση, στην περίπτωση που αυτή θα γινόταν στο εστιατόριο Stone Garden.  Ο Πένταυκας είχε περαιτέρω υποδείξει το ακριβές σημείο που ο Μ.Κ.39 θα εγκατέλειπε το αυτοκίνητο που θα είχε χρησιμοποιηθεί, ώστε να μεταβούν εκεί «οι δικοί του» (του Πένταυκα) για να το κάψουν.  Μαρτύρησε ακόμα ο Μ.Κ.39 ότι ο Μπένης και ο Πένταυκας τον ενημέρωσαν ότι ένας φρουρός του Καλοψιδιώτη, ο οποίος θα βρισκόταν στην τουαλέτα κατά το χρόνο της δολοφονικής επίθεσης, θα ειδοποιούσε με τηλεφωνικό μήνυμα τον Πένταυκα και στη συνέχεια ο Πένταυκας τον Μπένη, καθορίζοντας με συνθηματικό τρόπο κατά πόσο το θύμα βρισκόταν στο εστιατόριο Stone Garden ή στο εστιατόριο Ελληνάδικο.  Σύμφωνα με άλλη μαρτυρία στην υπόθεση, ο Καλοψιδιώτης είχε κατά τον ουσιώδη χρόνο δύο φρουρούς.  Ο ένας από αυτούς υπέστηκε πολύ σοβαρούς τραυματισμούς κατά τη δολοφονική επίθεση, ενώ ο άλλος βρισκόταν στην τουαλέτα έχοντας μαζί του το κινητό του τηλέφωνο.  Ο τελευταίος ήταν ο Dejan. 

 

Η ουσία της μαρτυρίας του Μπένη που επιδιώκεται να προσαχθεί κατά τις εφέσεις προκύπτει μέσα από το περιεχόμενο ένορκης δήλωσης ημερ.12.11.2018 που υπόγραψε ο Μπένης στις Κεντρικές Φυλακές και που μεταφέρεται αυτούσια στις ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν τις αιτήσεις.  Στο πιο ουσιώδες της μέρος η δήλωση Μπένη αναφέρει ότι:

 

«Ο xxx Πένταυκας και ο xxx Deejan ουδέποτε ήταν μέρος του σχεδιασμού του τετραπλού φόνου και δεν προσέφεραν απολύτως καμιά βοήθεια για τα εν λόγω εγκλήματα ούτε είχαν κάποια πληροφόρηση για τους σχεδιασμούς μας.

Η αναφορά του συγκατηγορούμενου μου xxx Ανδρέου ότι δήθεν του είπα εγώ για τον xxx Πένταυκα και τον xxx Deejan είναι υστερινές κατασκευές και ψεύδη.

Σε καμιά περίπτωση ο xxx Πένταυκας μας υπέδειξε σημεία διαφυγής.  Ο xxx Ανδρέου δεν ήξερε καν τον Πένταυκα.  Τον είδε για πρώτη φορά στο Δικαστήριο Λάρνακας.» 

 

 

 

Ο αναφερόμενος xxx Αντρέου είναι ο Μ.Κ.39. 

 

Αντιλαμβανόμαστε ότι η μαρτυρία του Μπένη είναι ότι η υπόδειξη της διαδρομής διαφυγής που ο Μ.Κ.39 περίγραψε στο Κακουργιοδικείο δεν έλαβε χώρα ή τουλάχιστο ότι δεν ήταν ο Πένταυκας που την υπόδειξε και πως ο Πένταυκας ούτε καν επέβαινε του αυτοκινήτου, αφού ο Μ.Κ.39 τον είδε για πρώτη φορά στο Δικαστήριο Λάρνακας κατά την εκδίκαση της υπόθεσης.  Σε σχέση με τον φρουρό του Καλοψιδιώτη, ότι είναι ψέματα ότι έγινε αναφορά από τον Πένταυκα, αφού αυτός δεν ήταν παρόν, όσον δε αφορά τον ίδιο τον Μπένη, είτε ότι δεν είπε όσα του αποδίδει ο Μ.Κ.39, είτε ότι εννοούσε κάποιο άλλο από τον Dejan, που τυχαία βρέθηκε στην τουαλέτα κατά την ώρα της δολοφονικής επίθεσης και σε κάθε περίπτωση ότι ο Dejan, όπως και ο Πένταυκας, καμιά σχέση δεν είχε με το έγκλημα, ούτε και γνώριζε για αυτό.

 

Η θέση της νομολογίας είναι ότι η δυνατότητα προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας κατά την έφεση αποτελεί εξαιρετικό μέτρο.  Η εξουσία του Εφετείου ασκείται αυστηρά και με φειδώ και η άδεια για προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας χορηγείται μόνο στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται ότι σωρευτικά πληρούνται οι τρεις βασικές προϋποθέσεις που θέτει η νομολογία, ότι δηλαδή:

 

(α)  Η μαρτυρία δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας.

(β) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε αν προσαγόταν θα ήταν πιθανό να είχε κάποια σημαντική επίδραση στο αποτέλεσμα της υπόθεσης, αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αποφασιστικής σημασίας.

(γ)  Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε να εμφανίζεται αξιόπιστη αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αναντίλεκτη.

 

(Athinis v. The Republic (1989) 2 C.L.R. 214, 218, Blachine v. Αριστείδου (1997) 1(Α) Α.Α.Δ. 195, 197, Γεωργίου ν. Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Τράπεζης Κύπρου Λτδ (Αρ. 2) (1999) 1(Β) Α.Α.Δ. 956, 961, Supatan ν. Περιστιάνη (2006) 1(Β) Α.Α.Δ. 1417, 1421-2, Brtsieva ν. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 331, 334-5).

 

Σε σχέση με την πρώτη προϋπόθεση, που θα μας απασχολήσει ιδιαίτερα στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην Μάρτιν ν. Της Δημοκρατίας (Αρ.1) (1994) 2 Α.Α.Δ. 29, 32, ότι: «Η νομοθεσία δεν απέβλεψε σε απαλλαγή από την υποχρέωση προσαγωγής κάθε διαθέσιμης σχετικής μαρτυρίας κατά τη δίκη ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου».  Επεξηγήθηκε ακόμα ότι εκείνο που έχει σημασία είναι το αντικειμενικά διαθέσιμο της μαρτυρίας και η δυνατότητα εντοπισμού της με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας.  Στην Καυκαρής, αναφέρθηκε πως για να ικανοποιηθεί η πρώτη προϋπόθεση πρέπει να ήταν ανέφικτη η προσαγωγή της μαρτυρίας στη δίκη και πως πρέπει να καταδειχθεί από τον αιτητή ότι η μαρτυρία δεν ήταν διαθέσιμη (available) κατά τη δίκη παρά τη λήψη κάθε δυνατού μέτρου για την εξασφάλισή της.  Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν η μαρτυρία ήταν γνωστή στον αιτητή ή το δικηγόρο του, αλλά αν ήταν αντικειμενικά διαθέσιμη και μπορούσε να εντοπιστεί και να κατατεθεί κατά το χρόνο διεξαγωγής της δίκης.   Η εξουσία του Εφετείου να δεχτεί μαρτυρία έχει συμπληρωματικό χαρακτήρα και περιορίζεται κυρίως σε μαρτυρία η οποία έρχεται σε φως μετά την ολοκλήρωση της δίκης, η ύπαρξη της οποίας δεν μπορούσε να εντοπιστεί παρά τη λήψη κάθε λογικού μέτρου από το διάδικο ο οποίος επιδιώκει την παρουσίαση της στο Εφετείο.

 

Παραθέτουμε στο στάδιο αυτό τις θέσεις των Εφεσείοντων ως προς το πώς περιέπεσε στην αντίληψη τους η ένορκη δήλωση του Μπένη ημερ.12.11.2018.

 

Η πλευρά του Dejan, οι δικηγόροι του, πληροφορήθηκαν για την ύπαρξη της ένορκης δήλωσης του Μπένη ημερ.12.11.2018 όταν οι δικηγόροι του Πένταυκα την επισύναψαν στο διάγραμμα αγόρευσης τους ημερ.30.10.2020 στην παρούσα έφεση.  Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση του Πένταυκα, ένας από τους δικηγόρους του αναφέρει ότι η ένορκη δήλωση στάλθηκε από τους δικηγόρους του Μπένη στο Γενικό Εισαγγελέα και κοινοποιήθηκε και στους ίδιους.

 

Ο Πένταυκας, προωθώντας την αίτηση του, πρέπει να θεωρείται ότι ασπάζεται τη θέση του Μπένη όπως προβάλλεται στις δηλώσεις του, ότι δηλαδή ο ίδιος δεν είχε καμιά ανάμειξη στο έγκλημα, δεν βοήθησε με οποιοδήποτε τρόπο, δεν υπέδειξε καμιά διαδρομή διαφυγής, όπως του καταλόγισε ο Μ.Κ.39 και ούτε ανάφερε στον τελευταίο ότι θα ελάμβανε κωδικοποιημένες πληροφορίες από φρουρό του Καλοψιδιώτη.  Εφόσον ο Μ.Κ.39 είχε μαρτυρήσει ότι όλα αυτά έγιναν στην παρουσία του Μπένη, τότε ο Πένταυκας ακούγοντας τον Μ.Κ.39 να μαρτυρά κατ΄ αυτό τον τρόπο εναντίον του, γνώριζε, τουλάχιστον από εκείνη τη στιγμή, ότι υπήρχε η μαρτυρία του άλλου παριστάμενου ή φερόμενου ως τέτοιου, δηλαδή του Μπένη, που θα μπορούσε να διαψεύσει τον Μ.Κ.39.  Ο Μπένης είχε ήδη καταδικαστεί και μπορούσε να κλητευθεί ως μάρτυρας υπεράσπισης.  Όπως διαθέσιμη προς διάψευση του Μ.Κ.39 ήταν και η δική του μαρτυρία, είχε όμως κάθε δικαίωμα να μη μαρτυρήσει, όπως και έπραξε, προβαίνοντας σε ανώμοτη δήλωση.

 

Ο Dejan μπορεί να διατείνεται πως, παρά τη δική του γνώση ότι δεν είχε ανάμιξη στο έγκλημα, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει κατά πόσο η αναφορά του Μ.Κ.39 για το τι του ειπώθηκε από τον Πένταυκα και τον Μπένη ήταν ψευδής και πως ούτε μπορούσε στο στάδιο εκείνο να γνωρίζει ότι ο Μπένης θα διέψευδε το Μ.Κ.39.  Γνώριζε ωστόσο ότι η αναφορά που, σε συνδυασμό με άλλη μαρτυρία, τον ενέπλεκε ήταν τα μεταφερόμενα από τον Μ.Κ.39 ως αναφερθέντα από τους Πένταυκα και Μπένη.  Επιδεικνύοντας εύλογη επιμέλεια, θα μπορούσε να διερευνήσει κατά πόσο ο Μπένης, που είχε ήδη καταδικαστεί ήταν διατεθειμένος να μαρτυρήσει και να αποκαλύψει την αλήθεια διαψεύδοντας τον Μ.Κ.39.

 

Σημασία δεν έχει η δήλωση ημερ.12.11.2018 ή το λεκτικό της. Σημασία έχει η γνώση ότι ο Μπένης, που παρουσιάστηκε από τον Μ.Κ.39 ως το πρόσωπο στη παρουσία του οποίου εξελίχθηκαν τα γεγονότα και ειπώθηκαν όσα ενέπλεκαν τους Εφεσείοντες, ήταν υπαρκτός και γνωστός ως μάρτυρας.  Καταλήγουμε πως δεν ικανοποιείται η πρώτη προϋπόθεση που θέτει η νομολογία ώστε να επιτραπεί η προσκόμιση της μαρτυρίας του Μπένη κατά την έφεση. 

 

Οι δικηγόροι του Πένταυκα επικαλέστηκαν αγγλική νομολογία (R. v. Cairns 2000 WR 331022) για να μας υποδείξουν την διάθεση των αγγλικών Δικαστηρίων «να παρακάμψουν τη συγκεκριμένη προϋπόθεση όταν οι συνθήκες της υπόθεσης το απαιτούν με γνώμονα την εξυπηρέτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης».  Στη Λοϊζίδη εξηγήθηκε ότι το νομικό πλαίσιο του Αγγλικού Εφετείου διαφέρει από εκείνο του Κυπριακού Εφετείου.  Επισημάνθηκε ακόμα ότι η υπόθεση Cairns «αφορούσε πολύ συγκεκριμένη μαρτυρία επιστημονικής φύσης που θα είχε καταλυτική επίδραση στο αποτέλεσμα της δίκης καθ' όσον θα συνιστούσε καλό λόγο για την επιτυχία της έφεσης καθιστώντας την καταδίκη ανασφαλή».  Επαναλαμβάνουμε τις πιο πάνω επισημάνσεις στη Λοϊζίδη.  Ενόψει του ευρήματος μας ότι, με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας, ο κάθε Εφεσείοντας μπορούσε να εξασφαλίσει τη επικαλούμενη μαρτυρία προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία, καταλήγουμε ότι δεν μπορεί να επιτραπεί η προσκόμιση της ως μαρτυρία για τη διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης.

 

Με την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση του Πένταυκα, επιχειρείται η έγερση περαιτέρω ζητήματος σε σχέση με τη μαρτυρία του Μπένη.  Όπως αναφέρει ο εκ των δικηγόρων του Πένταυκα κ. Ν. Κωνσταντίνου, που ορκίζεται την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση του πελάτη του, μετά την πιο πάνω δήλωση ήρθε σε γνώση των δικηγόρων ότι ο Μπένης είχε, μετά την καταδίκη του και προτού ο πελάτης τους κληθεί να παρουσιάσει την υπεράσπιση του, συντάξει και παραδώσει στους δικηγόρους που τον εκπροσωπούσαν τότε (τον Πένταυκα) δήλωση ημερ. 18.4.2017 στην οποία κατέγραφε ότι:

 

«Οι κατηγορούμενοι Πένταυκας και xxx Deejan ουδέποτε ήταν μέρος του σχεδίου και ουδέποτε βοήθησαν στην εκτέλεση του εγκλήματος.  Επίσης δεν πληροφορήθηκαν για τα σχέδια μας και το τι θα συμβεί. (Θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες αν κλητευθώ στο Δικαστήριο).  Την παρούσα δήλωση την παραδίδω στον δικηγόρο κ. Δημητρίου για να την χρησιμοποιήσει όπως ο ίδιος επιθυμεί προς αποκατάσταση της αλήθειας.»

 

 

Σε αυτή τη βάση, εγείρεται ζήτημα κακής δικηγορίας από μέρους των τότε δικηγόρων του Πένταυκα, που, ενώ είχαν στη κατοχή τους την δήλωση του Μπένη περί της μη εμπλοκής του Πένταυκα στα γεγονότα, «την αποσιώπησαν ή αμέλησαν να τον παρουσιάσουν ως μάρτυρα ή να ζητήσουν την κλήτευση του».  Κατ' επέκταση και ζήτημα δίκαιας δίκης.  Επομένως, κατά τη θέση τους, το επικαλούμενο ως γεγονός της γνωστοποίησης της δήλωσης ημερ.18.4.2017 στους τότε δικηγόρους του Πένταυκα, είναι καθοριστικό για να καταδείξει την αμέλεια τους, που οδήγησε σε κακοδικία και στην καταδίκη του πελάτη τους.

 

Δεν δίδεται πληροφόρηση ως προς το πώς το ισχυριζόμενο γεγονός ήρθε στη γνώση των νυν δικηγόρων του Πένταυκα και η Δημοκρατία αμφισβητεί ότι η δήλωση ημερ.18.4.2017 είναι έγγραφο της εποχής, υπονοώντας ότι πρόκειται για μεταγενέστερο κατασκεύασμα.  Δεν χρειάζεται όμως να επεκταθούμε στο ζήτημα.

 

Με τον πέμπτο λόγο έφεσης, που αφορά στον χειρισμό της υπεράσπισης του Πένταυκα ενώπιον του Κακουργιοδικείου από τους τότε δικηγόρους του, προτάσσεται ότι αυτοί άσκησαν πλημμελώς τα καθήκοντα τους και επέδειξαν έκδηλα ανεπαρκή δικηγορία με αποτέλεσμα να καταδικαστεί ο εφεσείων.

 

Συγκεκριμενοποιούνται έξι ενέργειες και παραλήψεις των τότε δικηγόρων.  Δεν εγείρεται ζήτημα παράληψης τους να καλέσουν ως μάρτυρα τον Μπένη.  Δεν τους καταλογίζεται αμελής χειρισμός στη βάση ότι είχαν υπόψη τους την δήλωση ημερ.18.4.2017 ή και το περιεχόμενο της και εντούτοις παρέλειψαν να καλέσουν τον Μπένη ως μάρτυρα υπεράσπισης.  Συνεπώς η τυχών γνώση τους για την ύπαρξη της δήλωσης ημερ.18.4.2017 ή του περιεχόμενου της κατά τον χρόνο που ο Πένταυκας είχε κληθεί να προβάλει την υπεράσπιση του, δεν εξυπηρετεί στην προώθηση των λόγων έφεσης και δεν μπορεί, ούτε σε αυτή τη βάση να επιτραπεί η προσαγωγή μαρτυρίας κατά την έφεση.

 

Αμφότερες οι Αιτήσεις απορρίπτονται.

 

 

 

Π. Παναγή, Π.

 

 

 

 

                                                          Γ. Ν. Γιασεμής, Δ.

 

 

 

 

                                                          Χ. Μαλαχτός, Δ.