|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2020:D287
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 129/20
20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
xxx ΑΝΔΡΕΟΥ
ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑΣ
ΚΑΙ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗ
--------------------
Χρ. Χατζηλοΐζου, για τον Εφεσείοντα
Ν. Παπούτσα (κα) για την Εφεσίβλητη
--------------------------------
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
-------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EΧ-TEMPORE)
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Ο Εφεσείων ομού μετά των συγκατηγορουμένων του 1 και 3 στο κατηγορητήριο παραπέμφθησαν στο Κακουργιοδικείο Λεμεσού για να αντιμετωπίσουν τρεις κατηγορίες για το αδίκημα της συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος, τέσσερις κατηγορίες για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, τέσσερις κατηγορίες για το αδίκημα της παράνομης κατοχής του ίδιου φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια και μια κατηγορία για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Πρόσθετα, πέραν των κατηγοριών που αντιμετωπίζει ομού μετά των κατηγορουμένων 1 και 3 ο Εφεσείων αντιμετωπίζει μόνος μία κατηγορία για το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α (18η κατηγορία) και μια κατηγορία για το αδίκημα της απόδρασης προσώπου που τελεί υπό νόμιμη σύλληψη (19η κατηγορία).
Πέραν των πιο πάνω ο Εφεσείων αντιμετωπίζει ακόμα τρεις άλλες υποθέσεις που είναι:
1. Ποιν. Φακ. Σ100/2019 ΥΚΑΝ Λεμεσού όπου διερευνώνται εναντίον των αδικήματα συνωμοσίας, κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Α και Β, της κατοχής των ιδίων με σκοπό την προμήθεια και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και χρήση ελεγχόμενων φαρμάκων τάξεως Α και Β.
2 Ποιν. Υποθ. 9099/17 Ε.Δ. Λ/σίας που αφορά τα αδικήματα της κατοχής και της κατοχής με σκοπό την προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α και
3 Ποιν. Υποθ. 5145/20 Ε.Δ. Πάφου που αφορά κατοχή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια ελεγχόμενων φαρμάκων τάξεως Α και Β.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφαση του ημερ. 29.7.20 διέταξε την κράτηση του Εφεσείοντα μέχρι την δίκη του όπως διέταξε και την κράτηση των συγκατηγορουμένων του 1 και 3. Έκρινε ότι από το υλικό ενώπιον του ικανοποιούντο δύο λόγοι που δικαιολογούσαν την κράτηση του.
Ο πρώτος λόγος ότι υπάρχει κίνδυνος να διαπράξει νέα αδικήματα στο μέλλον με βάση τα όσα ανέφερε η Κατηγορούσα Αρχή και δεν αμφισβητήθηκαν από τον Εφεσείοντα και ο δεύτερος, η σοβαρότητα του αδικήματος σε συνάρτηση με την πιθανότητα καταδίκης και επιβολής αυστηρών ποινών είναι στοιχεία ικανά να αποτρέψουν τον Εφεσείοντα να προσέλθει στη δίκη του και αυτό σε συνάρτηση με την συμπεριφορά που επέδειξε στις 5.7.20 - αντικείμενο της 19ης κατηγορίας που αφορά κατηγορία απόδρασης προσώπου που τελεί υπό νόμιμη κράτηση.
Ο Εφεσείων προσβάλλει τη πρωτόδικη απόφαση με τρεις λόγους και συγκεκριμένα ότι αυτό άσκησε εσφαλμένα την διακριτική του ευχέρεια αποφασίζοντας την κράτηση του. Δεύτερο ότι είναι εσφαλμένο το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι υπήρχε πιθανότητα ο Εφεσείοντας να μην παρουσιαστεί την ημέρα της δίκης του και τρίτο ότι σε περίπτωση που αφεθεί ελεύθερος, ενυπάρχει ο κίνδυνος να διαπράξει άλλα αδικήματα.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα στην γραπτή αγόρευση του στήριξε τον πρώτο λόγο στο γεγονός ότι στις 10.7.20 καταχωρήθηκε η υπόθεση αρ. 11018/20 με τα ίδια γεγονότα, ίδιους μάρτυρες και ίδιες κατηγορίες ενώπιον άλλου Δικαστηρίου και το άλλο Δικαστήριο δεν διέταξε την κράτηση του Εφεσείοντα αλλά αφέθη ελεύθερος με περιοριστικούς όρους τους οποίους τήρησε ευλαβικά μέχρι την 28.7.20. Σε σχέση με τον δεύτερο λόγο ότι η εκτίμηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι υπήρχε κίνδυνος ο Εφεσείων να μην παρουσιαστεί κατά την ημέρα της δίκης του προβάλλει ότι είναι εσφαλμένη καθότι δεν συνεκτίμησε όλα τα στοιχεία ενώπιον του αλλά απομονωμένα τις κατηγορίες σε συνάρτηση με τις ποινές που επισύρουν. Επίσης, δεν εξέτασε το διαθέσιμο αποδεικτικό υλικό, δεν έλαβε υπόψιν του ότι ο Εφεσείων είναι μόνιμος κάτοικος Λεμεσού και έχει οικογένεια, ότι δεν έτυχε ίσης μεταχείρισης και τέλος ότι δεν έλαβε υπόψιν του την εισήγηση του Εφεσείοντα όπως αφεθεί ελεύθερος με όρους.
Σχετικά με τον τρίτο λόγο, είναι η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέλειψε να λάβει υπόψιν ότι ο Εφεσείων δεν διέπραξε κανένα αδίκημα μεταξύ 10.7.10 - 29.7.20 ότε ήταν ελεύθερος και ότι σε άλλη υπόθεση την υπ' αρ. 5145/20 το Ε.Δ. Πάφου όπου ο Εφεσείων αντιμετώπιζε της ίδιας φύσεως αδικήματα δεν ζητήθηκε η κράτηση του.
Σήμερα ενώπιον μας ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα επικέντρωσε την αγόρευση του σε απόφαση ετέρου Δικαστηρίου ημερ. 10.7.20 βάσει της οποίας αφέθη ελεύθερος ο Εφεσείων υπό όρους τους οποίους, ευλαβικά, όπως τόνισε ο ευπαίδευτος συνήγορος του τηρούσε μέχρι 29.7.20. Για να καταδείξει ότι η συμπεριφορά αυτή καταδεικνύει κάθε άλλο παρά πρόθεση του Εφεσείοντα να μην προσέλθει στη δίκη του και επίσης έθεσε ζητήματα κατάχρησης της διαδικασίας και ανισότητας μεταξύ των κατηγορουμένων.
Με όλο τον σεβασμό προς τον συνήγορο, τα δύο τελευταία δεν τέθησαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ούτε και παρουσιάστηκε κατάλληλη μαρτυρία ή στοιχεία και συνεπώς δεν μπορούν να εξεταστούν στο στάδιο της έφεσης.
Αντίθετη βέβαια είναι η θέση της ευπαίδευτου συνήγορου των Εφεσίβλητων αναφορικά με τα όσα εισηγήθηκε ο Εφεσείων.
Σύμφωνα με την νομολογία μας οι λόγοι για τους οποίους δικαιούται να διαταχθεί κράτηση κατηγορούμενου μέχρι τη δίκη του είναι οι ακόλουθοι:
1. Ο κίνδυνος μη προσέλευσης του Κατηγορουμένου στο Δικαστήριο
2. Ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων
3. Ο κίνδυνος επηρεασμού μαρτύρων.
Κάθε ένας από αυτούς εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη ενός εξ' αυτού μπορεί να δικαιολογήσει την έκδοση Διατάγματος Κράτησης. Η συνδρομή και των τριών δεν είναι απαραίτητη.
Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, σύμφωνα με τα όσα μας έχουν τεθεί και χωρίς να παραγνωρίζεται ούτε προς στιγμή το τεκμήριο της αθωότητας, ο Εφεσείων στις 5.7.20 ενώ τελούσε υπό νόμιμη κράτηση αποπειράθηκε να αποδράσει (βλ. κατηγορία 19 στο κατηγορητήριο). Αυτό λαμβάνεται υπόψιν όπως λαμβάνεται υπόψιν και η συμμόρφωση του με τους όρους που έχουν τεθεί προηγουμένως για εξασφάλιση της προσέλευσης του και που αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην πρόβλεψη ως προς την μελλοντική του προσέλευση πλην όμως συνεκτιμάται μαζί με τους άλλους παράγοντες κατά την εξέταση νέου αιτήματος. Εδώ πράγματι ο Εφεσείοντας στο διάστημα μεταξύ 10.7.20 - 29.7.20 τηρούσε τους όρους που τέθησαν όμως το στοιχείο αυτό συνεκτιμάται με τους άλλους παράγοντες που έχει θέσει η νομολογία μας και είναι η σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετωπίζει, την εκτίμηση από το αποδεικτικό υλικό ότι καθιστά πιθανή την καταδίκη και την αυστηρότητα των προβλεπομένων ποινών των αδικημάτων που αντιμετωπίζει. Η εικόνα δε που σχηματίζεται στο τέλος αφού συνεκτιμηθούν όλα θεμελιώνει και την πρόβλεψη για προσέλευση η μη του υποδίκου.
Η στάση της Κατηγορούσας Αρχής ενώπιον άλλου Δικαστηρίου ή ακόμη απόφαση άλλου Δικαστηρίου επί ομοίων ή ιδίων περιστατικών δεν μπορούν να επενεργήσουν στην κρίση και τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας πρωτόδικου Δικαστηρίου όταν εξετάζει αίτημα της φύσεως όπως η υπό εξέταση. Επίσης, τονίζεται για ακόμη μια φορά ότι τυχόν επιπτώσεις της κράτησης στην προσωπική, οικογενειακή ή επαγγελματική ζωή του υποδίκου δεν υπερφαλαγγίζουν το γενικό δημόσιο συμφέρον για την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης (βλ. Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7).
Έχοντας υπόψιν τα πιο πάνω και ιδιαίτερα την συμπεριφορά του Εφεσείοντα στις 5.7.20 ότε αυτός αποπειράθη σύμφωνα με τα όσα έχουν λεχθεί να αποδράσει από νόμιμη κράτηση σε συνδυασμό με την σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετωπίζει την πιθανότητα καταδίκης του στο βαθμό που αυτή μπορεί να προβλεφθεί, καθότι περί πιθανότητας πρόκειται, και οι αυστηρές ποινές που προβλέπονται για αυτά τα αδικήματα που αντιμετωπίζει, καταδεικνύεται ότι ο κίνδυνος να μην παρουσιαστεί στη δίκη του σε περίπτωση που αφεθεί ελεύθερος είναι υπαρκτός και σοβαρός. Επομένως, δικαιολογείται η κράτηση του μέχρι την ημερομηνία της δίκης του. Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου προς τούτο είναι ορθή.
Με δεδομένη την πιο πάνω κρίση μας δεν παρίσταται ανάγκη εξέτασης των άλλων λόγων, η εξέταση των οποίων θα καθίστατο ακαδημαϊκή. Η έφεση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
/γκ