|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2020:B255
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 14/19)
21 Ιουλίου, 2020
[Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
xxx ΙΩΣΗΦ,
Εφεσείων,
και
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Εφεσίβλητης.
---------
Σ. Αργυρού για Σ. Αργυρού & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον εφεσείοντα. Ε. Παπαλοϊζου για τον Γενικό Εισαγγελέα, για την εφεσίβλητη.
---------
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο εφεσείοντας, μετά από ακρόαση, βρέθηκε ένοχος σε κατηγορίες συνωμοσίας σε σχέση με κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια, κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ήτοι 4 κιλά και 203,98 γραμ. ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης από την οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη χωρίς την απαιτούμενη άδεια και κατοχής της ποσότητας αυτής με σκοπό την προμήθεια.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία που προσέφερε η κατηγορούσα αρχή, την οποία το πρωτόδικο δικαστήριο αποδέχθηκε, στις 15.5.2017 η ΥΚΑΝ Αρχηγείου είχε πληροφορίες ότι ο εφεσείοντας μαζί με τον πρώην συγκατηγορούμενο του αρ.2 (Π.Μ.) θα προέβαιναν σε διακίνηση μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών στην περιοχή του Γενικού Νοσοκομείου στα Πολεμίδια. Ο ΜΚ2 έθεσε συγκεκριμένη περιοχή υπό παρακολούθηση. Σε κάποια στιγμή είδε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα να σταματά και τον ίδιο να εξέρχεται κρατώντας μια χάρτινη σακούλα την οποία τοποθέτησε σε κάποιο σημείο και ακολούθως επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο του και απομακρύνθηκε. Μετά, ξαναείδε τον εφεσείοντα να περνά από το ίδιο σημείο και να σταματά σε κοντινή απόσταση και την ίδια στιγμή είδε ένα άλλο αυτοκίνητο που είχε ως συνοδηγό τον Π.Μ. να σταματά δίπλα από τον εφεσείοντα ο οποίος ήταν εκτός του αυτοκινήτου του και να συνομιλούν. Ακολούθως ο εφεσείων μπήκε στο αυτοκίνητο του και προχώρησε σε άγνωστη κατεύθυνση, ενώ απομακρύνθηκε και το άλλο αυτοκίνητο. Στη συνέχεια ο ΜΚ2, κατόπιν σχετικών οδηγιών, προσέγγισε την σακούλα και την άνοιξε διαπιστώνοντας ότι περιείχε σε συσκευασίες πράσινη ξηρή φυτική ύλη κάνναβης. Εξασφαλίστηκε έγκριση για ελεγχόμενη παράδοση και η διαδικασία προχώρησε για τον εντοπισμό περαιτέρω εμπλεκομένων.
Σε ότι αφορά τον εφεσείοντα η μαρτυρία αφορούσε την αναγνώριση τόσο από τον ΜΚ2, όσο και από συναδέλφους του στην ΥΚΑΝ, ήτοι τον ΜΚ5 και τον ΜΚ6, οι οποίοι επίσης παρακολουθούσαν την περιοχή μετά από την εν λόγω πληροφορία. Η υπεράσπιση αμφισβήτησε έντονα την αναγνώριση του εφεσείοντα από τους μάρτυρες στο εδώλιο του κατηγορουμένου και αμφισβήτησε επίσης τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι μάρτυρες ισχυρίστηκαν ότι γνώριζαν τον εφεσείοντα. Ήταν η θέση της υπεράσπισης ότι δεν υπήρχε καμιά αξιόπιστη μαρτυρία που να αποδεικνύει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι ο εφεσείοντας βρισκόταν εκεί ή και εναπόθεσε τη φερόμενη σακούλα με τα ναρκωτικά στη συγκεκριμένη περιοχή.
Οι εν λόγω μάρτυρες είχαν αναφέρει ότι γνώριζαν τον εφεσείοντα από προηγούμενες έρευνες που είχαν διεξάγει στα πλαίσια των καθηκόντων τους και ότι τον αναγνώρισαν κατά τον κρίσιμο χρόνο στην περιοχή του νέου Νοσοκομείου.
Το Κακουργιοδικείο έκρινε αξιόπιστη τη μαρτυρία τους και στη συνέχεια εξέτασε το ασφαλές της αναγνώρισης υπό το φως της υπόθεσης R. v. Turnbull and others (1976) 3 All ER 549. Έλαβε υπόψιν ότι οι μάρτυρες γνώριζαν τον εφεσείοντα από προηγουμένως λόγω της υπηρεσίας τους και από προηγούμενες παρακολουθήσεις. Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση η παρατήρηση και η ευκαιρία που είχαν να τον παρατηρήσουν δεν ήταν μια φευγαλέα ή σύντομη συνάντηση. Το γεγονός ότι δεν ζήτησαν δελτίο ταυτότητας για να επιβεβαιώσουν την ταυτότητα του, θέμα που ήγειρε η υπεράσπιση, κρίθηκε ως επουσιώδες, υπό τις περιστάσεις, από το Κακουργιοδικείο το οποίο σημείωσε πως θα ήταν παράδοξο η διακριτική, μυστική, παρακολούθηση να γινόταν με αναζήτηση δελτίου ταυτότητας. Σημείωσε επίσης το Κακουργιοδικείο ότι οι τρεις αυτοί μάρτυρες είδαν και αναγνώρισαν τον εφεσείοντα από διαφορετικά σημεία όπου βρίσκονταν, απ΄ όπου αυτός είχε περάσει. Τέλος έλαβε υπόψιν το γεγονός ότι είχαν αναγνωρίσει και το αυτοκίνητο του.
Ο λόγος έφεσης που παρέμεινε μετά που αποσύρθηκαν οι υπόλοιποι, αναφέρεται στο ότι το πρωτόδικο δικαστήριο «εσφαλμένα προχώρησε στα ευρήματα για την αναγνώριση του εφεσείοντος και εσφαλμένα αξιολόγησε την ενώπιον του μαρτυρία και κατέληξε σε εύρημα ότι ο εφεσείοντας είχε εμπλοκή στην υπό εκδίκαση υπόθεση». Σε αυτά τα πλαίσια θα εξεταστεί η έφεση, χωρίς να είναι θεμιτή η επέκταση που επιχειρήθηκε στο στάδιο της τελικής αγόρευσης από τον ευπαίδευτο δικηγόρο του εφεσείοντα, ο οποίος έκανε αναφορά σε ζητήματα έλλειψης αμεροληψίας του δικαστηρίου. Τέτοιος λόγος έφεσης δεν υπάρχει. Η μόνη σχετική αναφορά είναι στις «λεπτομέρειες 4ου λόγου έφεσης» όπου τίθεται το ερώτημα κατά πόσο η ετυμηγορία ενοχής ήταν «το μοναδικό συμπέρασμα που θα μπορούσε ένα αμερόληπτο σεβαστό δικαστήριο να καταλήξει». Ούτε, εν πάση περιπτώσει, τα όσα επιχείρησε ο δικηγόρος του εφεσείοντα να θέσει θα μπορούσαν έστω για μια στιγμή να θέσουν τέτοιο σοβαρό θέμα.
Το Κακουργιοδικείο έθεσε υπό εξέταση τις ορθές νομικές αρχές με αναφορά στην υπόθεση Turnbull και ορθά τις εφάρμοσε με την απαιτούμενη προσοχή ώστε στο τέλος να πειστεί χωρίς αμφιβολία για το ασφαλές της αναγνώρισης. Δεν έχουμε ακούσει βάσιμο επιχείρημα περί του αντιθέτου. Δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός του κ. Αργυρού ότι η μαρτυρία της κατηγορούσας αρχής στηρίχθηκε απλώς και μόνο σε μια πληροφορία της αστυνομίας και ότι δεν παρουσιάστηκε καμιά μαρτυρία με την οποία να αποδεικνύεται πως ο εφεσείοντας είχε εμπλοκή στην παρούσα υπόθεση. Υπήρχε η άμεση μαρτυρία αναγνώρισης των εν λόγω τριών αστυνομικών που είδαν και παρατήρησαν τον εφεσείοντα στην σκηνή, τον οποίον και γνώριζαν από προηγουμένως, και περιέγραψαν τις κινήσεις του με λεπτομέρεια. Το γεγονός ότι δεν ανευρέθη γενετικό υλικό του εφεσείοντα στη σακούλα, το οποίο υποδείχθηκε κατ΄ έφεση, στα πλαίσια του 4ου λόγου, λήφθηκε υπόψιν από το Κακουργιοδικείο, το οποίο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του εμπειρογνώμονα, ΜΚ3, ότι η απουσία γενετικού υλικού δεν συνεπάγεται κατ΄ ανάγκην ότι το υπό διερεύνηση πρόσωπο δεν είχε επαφή με το συγκεκριμένο αντικείμενο, εφόσον η εναπόθεση γενετικού υλικού εξαρτάται από πολλούς και διάφορους παράγοντες τους οποίους ο εμπειρογνώμονας εξήγησε και το δικαστήριο συνεκτίμησε το ζήτημα αυτό στην όλη θεώρηση του. Η μαρτυρία της κατηγορούσας αρχής, έστω και δεν ανευρέθη γενετικό υλικό του εφεσείοντα πάνω στο σακούλι, ήταν καταπελτική, αφ΄ ης στιγμής εύλογα κρίθηκε αξιόπιστη και ασφαλής.
Η έφεση απορρίπτεται.
Α.Ρ. Λιάτσος, Δ.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
/φκ