|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2020:B242
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 101/2019)
3 Ιουλίου, 2020
[Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
Εφεσείοντες
ΚΑΙ
χχχ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Εφεσίβλητη
---------------
Δ. Καλλής, για εφεσείοντες.
Χ. Φωτίου, για εφεσίβλητη.
-------------------
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Τ. Θ. Οικονόμου, Δ.
-------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Η Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Γεροσκήπου και Ανατολικής Πάφου είχε λάβει διαιτητική απόφαση το 2009 εναντίον της εφεσίβλητης η οποία, κατόπιν της προβλεπόμενης διαδικασίας, καταχωρίστηκε για σκοπούς εκτέλεσης στα βιβλία αποφάσεων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Ακολούθησε το 2011 διάταγμα το οποίο διέτασσε την εφεσίβλητη να πληρώνει το εξ αποφάσεως χρέος της με μηνιαίες δόσεις. Το 2013, σύμφωνα με τη μαρτυρία που πρόσφεραν οι εφεσείοντες, μετά από συγχωνεύσεις και μετονομασίες, όλες οι συμφωνίες, δικαιώματα και υποχρεώσεις της εν λόγω Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Γεροσκήπου και Ανατολικής Πάφου μεταβιβάστηκαν «κατά συμβατικό τρόπο και δια Νόμου», στους εφεσείοντες, Συνεργατικό Ταμιευτήριο Πάφου Λτδ. Ακολούθως, το 2014, οι εφεσείοντες καταχώρισαν ιδιωτική ποινική υπόθεση εναντίον της εφεσίβλητης για παράλειψη καταβολής μηνιαίων δόσεων για την περίοδο από 1.7.2011 μέχρι 1.4.2012.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, αποδεχόμενο τη θέση του ευπαιδεύτου δικηγόρου της εφεσίβλητης, την απάλλαξε από το εκ πρώτης όψεως στάδιο κρίνοντας ότι απουσίαζε «το συστατικό στοιχείο της ιδιότητας του εξ αποφάσεως πιστωτή των παραπονούμενων κατά τον χρόνο που οι δόσεις ήταν πληρωτέες». Σημείωσε το δικαστήριο το ακόλουθο σκεπτικό:
«.Το ότι το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Πάφου Λτδ και όσοι ακολούθησαν απέκτησαν κατά συμβατικό τρόπο και δια Νόμου, δικαιώματα και υποχρεώσεις, μπορεί να είναι στοιχείο που καθιστά αυτούς εξ αποφάσεως πιστωτές των οφειλετών της Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Γεροσκήπους και Ανατολικής Πάφου για αστικές οφειλές που εκκρεμούσαν κατά τον χρόνο της συγχώνευσης, αλλά δεν μπορεί για τους σκοπούς της παρούσας ποινικής διαδικασίας να αντικαταστήσει αναδρομικά το θύμα μίας κατ΄ ισχυρισμό παραβατικής ενέργειας που επεσυνέβη στο παρελθόν και όταν το θύμα ήταν άλλο πρόσωπο. Η ιδιότητα του εξ αποφάσεως πιστωτή, ως αυτή ενδεχομένως να αφορά στην αστική πτυχή της διαφοράς των μερών, δεν συνεπάγεται και ιδιότητα εξ αποφάσεως πιστωτή που κατ΄ ισχυρισμό καταδολιεύτηκε [sic] κατά τον χρόνο διάπραξης του αδικήματος και ο οποίος καθορίζεται και αποκρυσταλλώνεται ρητά στις λεπτομέρειες των αδικημάτων στο κατηγορητήριο θέτοντας έτσι και το αυστηρό πλαίσιο εντός του οποίου εξετάζεται η τυχόν ποινική ευθύνη ενός κατηγορούμενου (βλ. Rbeiz (1989) 1 AAΔ (Ε) 776).»
Οι εφεσείοντες εισηγούνται ότι η προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν εσφαλμένη εφόσον, με δεδομένο ότι οι εφεσείοντες είχαν αποκτήσει κατά συμβατικό τρόπο και δια νόμου δικαιώματα και υποχρεώσεις που τους καθιστούσαν εξ αποφάσεως πιστωτές της εφεσίβλητης, μεταβιβάστηκαν σε αυτούς και τα δικαιώματα που είχε η προηγούμενη νομική οντότητα, μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα επίκλησης του περί Καταδολίευσης των εκ Δικαστικής Αποφάσεως Πιστωτών Νόμου του 2008, Ν. 60(Ι)/2008.
Η εφεσίβλητη απάντησε ότι το δικαίωμα καταχώρισης και συνέχισης ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης αφορά στο πρόσωπο του θύματος και δεν μεταβιβάζεται στους ειδικούς και/ή καθολικούς διαδόχους του. Ο ευπαίδευτος δικηγόρος της έφερε ως παράδειγμα την περίπτωση που ο κατήγορος είναι φυσικό πρόσωπο το οποίο πεθαίνει χωρίς οι κληρονόμοι του να αποκτούν δικαίωμα είτε να καταχωρίσουν ποινική δίωξη, είτε να συνεχίσουν δίκη την οποία ο αποβιώσαντας είχε αρχίσει. Είναι γνωστός, ανέφερε, ο ευπαίδευτος δικηγόρος της εφεσίβλητης ο σκοπός και η καταγωγή του δικαιώματος καταχώρισης και προώθησης ιδιωτικής ποινικής δίωξης, παραπέμποντας περί τούτου στην υπόθεση Ttofinis v. Theocharides a.o. (1983) 2 CLR 363 και δεν συνάδει με τις αρχές που διέπουν το δικαίωμα αυτό η άσκηση ποινικής δίωξης από τους εφεσείοντες. Σε αντίθετη περίπτωση, κατέληξε, κατ΄ εφαρμογή του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ.149, ή του περί Διαθηκών και Διαδοχής Νόμου, Κεφ. 195, θα μπορούσε να μεταβιβάζεται το δικαίωμα αυτό σε οποιοδήποτε τρίτο. Όμως το θύμα δεν μπορεί να μεταβιβάσει το δικαίωμα του σε ποινική δίωξη σε οποιοδήποτε τρίτο, όπως δεν μπορεί ο δράστης να μεταβιβάσει την ποινική ευθύνη, κατέληξε.
Με τον δέοντα σεβασμό δεν συμφωνούμε με τις εισηγήσεις αυτές και με την προσέγγιση του πρωτοδίκου δικαστηρίου. Ο Νόμος 60(Ι)/2008 καθιστά αδίκημα, υπό τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις, την παράλειψη καταβολής προς τον «εκ δικαστικής αποφάσεως πιστωτή» οφειλόμενης, με βάση διάταγμα δικαστηρίου, δόσης. Ο «εκ δικαστικής αποφάσεως πιστωτής», σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου 60(Ι)/2008 «έχει την έννοια η οποία αποδίδεται στον όρο αυτό από το άρθρο 2 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου», Κεφ. 6. Σύμφωνα με το Κεφ. 6 «εκ δικαστικής αποφάσεως πιστωτής» σημαίνει «πρόσωπο υπέρ του οποίου εκδίδεται δικαστική απόφαση με την οποία διατάσσεται η πληρωμή χρημάτων.»
Είναι εκ του νόμου συνεπώς που προκύπτει η ταυτότητα εννοιών και η αλληλοσύνδεση των διαδικασιών την οποία έκρινε ότι έλειπε το πρωτόδικο δικαστήριο, θεωρώντας ότι οι εφεσείοντες θα μπορούσαν μεν να είναι εξ αποφάσεως πιστωτές για αστικές οφειλές, αλλά δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν εξ αποφάσεως πιστωτές για σκοπούς της συγκεκριμένης ποινικής διαδικασίας. Οι εφεσείοντες, έχοντας υποκαταστήσει τη Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Γεροσκήπου και Ανατολικής Πάφου στα δικαιώματα και υποχρεώσεις της ως εξ αποφάσεως πιστωτές της εφεσίβλητης, κατέστησαν εξ αποφάσεως πιστωτές εν τη εννοία του Κεφ. 6, όπως δεν αμφισβητήθηκε, με αποτέλεσμα να καταστούν παράλληλα εξ ορισμού εξ αποφάσεως πιστωτές και εν τη εννοία του Νόμου 60(Ι)/2008, με περαιτέρω αποτέλεσμα να νομιμοποιούνται ως ιδιώτες κατήγοροι.
Ως εκ των άνω η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται όπως και η διαταγή για έξοδα. Η υπόθεση παραπέμπεται στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου ώστε να συνεχίσει η εκδίκαση της από τον ίδιο δικαστή το ταχύτερο.
Έξοδα της έφεσης €1.000 πλέον ΦΠΑ, εναντίον της εφεσίβλητης και υπέρ των εφεσειόντων.
Α.Ρ. Λιάτσος, Δ.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
/φκ