|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:B108
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 16/2019)
24 Μαρτίου, 2020
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/στές]
xxx ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ,
Εφεσείοντας
ΚΑΙ
Xxx xxx ΑΡΜΙΝΙΩΤΗΣ,
Εφεσίβλητος.
Εφεσείων παρών προσωπικά.
Χρ. Χατζηλοΐζου, για τον Εφεσίβλητο.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων, στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας επιδίωξε την καταδίκη του εφεσιβλήτου καθότι έκδωσε επιταγή χωρίς αντίκρισμα, κατά παράβαση του άρθρου 305 Α (1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Τα γεγονότα, όπως αυτά πηγάζουν από τα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου, και συνθέτουν την υπόθεση αυτή, καταγράφονται σε συντομία, ήτοι:
″Ο xxx Ζαχαρίου (Μ.Κ.2) παρέδωσε στον Παραπονούμενο στις 20.03.15 την επιταγή με αρ. 1xxxxx07 της Σ.Π.Ε. xxx ΛΕΜΕΣΟΥ για το ποσό των €5.000. Η επιταγή ήταν υπογεγραμμένη από τον Κατηγορούμενο και συμπληρωμένη σε όλα της τα στοιχεία, πλην του ονόματος του δικαιούχου, το οποίο συμπλήρωσε ο Παραπονούμενος. Η επιταγή παρουσιάστηκε προς πληρωμή για πρώτη φορά στις 30.04.15 και ακολούθως σε άλλες μεταγενέστερες ημερομηνίες. Σε όλες τις προαναφερόμενες περιπτώσεις επιστράφηκε απλήρωτη με τις ενδείξεις «ανεπαρκή υπόλοιπα» και «ο λογαριασμός παγοποιήθηκε - ΚΑΠ». Η επιταγή εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να παραμένει απλήρωτη.″
Επειδή, όπως επισημαίνεται πρωτοδίκως, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκδόθηκε η επίδικη επιταγή και κατ' επέκταση η ύπαρξη ανταλλάγματος, ήταν αντικείμενο αντιπαράθεσης και προσκομίστηκε προς τούτο μαρτυρία, που δεν έγινε αποδεκτή, το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την υπόθεση και αθώωσε και απάλλαξε τον εφεσίβλητο. Η εν λόγω προσέγγιση εδραζόταν στο γεγονός ότι το τεκμήριο του άρθρου 30(1) του περί Συναλλαγματικών Νόμου, Κεφ. 262, δεν μπορούσε να έχει εφαρμογή επί του προκειμένου.
Σε ανατροπή αυτού του συμπεράσματος στοχεύει ο μοναδικός λόγος έφεσης, όπως τελικώς παρέμεινε, με την παρούσα έφεση.
Εσφαλμένα και χωρίς επαρκή αιτιολόγηση το πρωτόδικο δικαστήριο, αναφέρεται στο εφετήριο, δεν εφάρμοσε το άρθρο 30(1) του Κεφ. 262.
Διαφωνούμε με την εισήγηση περί μη επαρκούς αιτιολόγησης. Το πρωτόδικο δικαστήριο με σαφήνεια εφάρμοσε τη νομική αρχή που πηγάζει από τη νομολογία (Τριφταρίδης ν. Ηρακλέους, Ποιν. Εφ. 340/2015, ημερ. 18 Δεκεμβρίου 2017, ECLI:CY:AD:2017:B407, Κυριάκου ν. Ηλία, Ποιν. Εφ. 188/2016, ημερ. 30 Οκτωβρίου 2018, ECLI:CY:AD:2018:B468 και Δρούγκα v. Μάριου, Ποιν. Εφ. 248/2018, ημερ. 31 Οκτωβρίου 2019, ECLI:CY:AD:2019:B454), που δεν είναι άλλη παρά ότι από τη στιγμή που ο παραπονούμενος είχε επιλέξει να προσφέρει μαρτυρία ως προς το θέμα του ανταλλάγματος της επιταγής, η επίκληση του μαχητού τεκμηρίου του άρθρου 30(1) του Κεφ. 262 δεν έχει εφαρμογή.
Επί του προκειμένου τούτο έγινε, ο Μ.Κ. 2, αναφέρθηκε στις συνθήκες κάτω από τις οποίες προέκυψε οφειλή από τον εφεσίβλητο και εκδόθηκε η επίδικη επιταγή, που δεν έγιναν πιστευτές.
Στη βάση των πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται, με €1.500 έξοδα υπέρ του εφεσιβλήτου και εναντίον του εφεσείοντα.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/ΔΓ