|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:D487
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Αίτηση Αρ. 30/2019)
26 Νοεμβρίου, 2019
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟ (ΚΕΦ. 155) ΑΡΘΡΟ 43(2)
ΚΑΙ
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΝΑ ΔΙΑΤΑΣΣΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΕΝΩΠΙΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Θ. Ιωαννίδης για Θ.Μ. Ιωαννίδης & Σία ΔΕΠΕ, για την Αιτήτρια.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Το αίτημα αφορά αναζήτηση διατάγματος από το Ανώτατο Δικαστήριο για καταχώρηση κατηγορητηρίου στη βάση του άρθρου 43 του Κεφαλαίου 155. Είναι εμφανές από το σχετικό πιστοποιητικό/βεβαίωση, τεκμήριο 3, που ετοίμασε το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι η άρνησή του να επιτρέψει την καταχώρηση εδραζόταν στη θέση του ότι υπήρξε πολυετής καθυστέρηση και, ως νομολογιακή βάση, επικαλέστηκε τη γνωστή απόφαση Re L.C.A. Domiki Ltd, Ποινική Αίτηση Αρ. 14/2018, ημερ. 2.10.2018, ECLI:CY:AD:2018:D424.
Με όλο το σεβασμό, δεν με βρίσκει σύμφωνο η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Είχα την ευκαιρία σε δύο προηγούμενες αποφάσεις, στην υπόθεση Κακαράντζα, Ποινική Αίτηση Αρ. 2/2015, ημερ. 29.1.2015 αλλά και στην Designside Ltd, Ποινική Αίτηση Αρ. 19/2018, ημερ. 20.11.2018, να προβώ σε σύνοψη των αρχών που διέπουν τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 43 του Κεφαλαίου 155. Λέχθηκε στην Designside Ltd, σε αναφορά με την Domiki Ltd, ότι σε ακραίες και καθαρά ανυπόστατες υποθέσεις δεν πρέπει να εγκρίνεται η καταχώρηση κατηγορητηρίου. Η καθυστέρηση στην καταχώρηση κατηγορητηρίου στη Domiki Ltd οφειλόταν σε λόγους που κάλυπταν καθαρά το πρόσωπο του κατήγορου και οι οποίοι αφορούσαν σε πολύχρονες διαβουλεύσεις προς επίλυση της διαφοράς με την άλλη πλευρά, η αποτυχία των οποίων και οδήγησε τελικά και μετά από πάροδο πέντε ετών, στην απόφαση για καταχώρηση κατηγορητηρίου. Ηταν στη βάση αυτή που η καθυστερημένη δίωξη σε συνδυασμό με τη συνοπτική φύση της ποινικής διαδικασίας, δικαιολογούσε ένα Δικαστήριο να αναχαιτίσει την περαιτέρω πορεία, όσον αφορούσε τουλάχιστο την ποινική πτυχή της διαφοράς των διαδίκων.
Η ενώπιόν μας περίπτωση όμως καλύπτεται από διαφορετικά γεγονότα, αφού η όποια καθυστέρηση παρατηρείται, δεν οφείλεται, όπως εσφαλμένα έκρινε με όλο το σεβασμό το πρωτόδικο Δικαστήριο στο πρόσωπο του κατήγορου. Αντιθέτως, μόλις τα γεγονότα έγιναν γνωστά, ο κατήγορος - Αιτήτρια, προχώρησε στην καταχώρηση του υπό κρίση κατηγορητηρίου.
Σε ό,τι αφορά το χρόνο της γνωστοποίησης της άρνησης καταχώρησης του κατηγορητηρίου προς την πλευρά του ευπαιδεύτου συνηγόρου της Αιτήτριας, εάν δηλαδή ενήργησε εντός της προβλεπόμενος στο άρθρο 43 προθεσμίας ο συνήγορος, να σημειώσω ότι υπάρχει αμφισβήτηση ως προς την ημερομηνία γνωστοποίησης της άρνησης. Επί τη ευκαιρία και προς καθοδήγηση, ορθό είναι, η ειδοποίηση άρνησης να δίδεται γραπτώς, ούτως ώστε να μη δημιουργείται οποιαδήποτε αμφισβήτηση ως προς τον χρόνο των δέκα ημερών.
Με τα όσα συνοπτικά προσπάθησα να εξηγήσω πιο πάνω και, υπό το φως των δεδομένων που καλύπτουν την υπό κρίση περίπτωση, είναι η κατάληξή μου ότι ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής όφειλε να εγκρίνει την καταχώρηση και η απόφαση να αρνηθεί να το πράξει ήταν εσφαλμένη.
Ενόψει των πιο πάνω, επιβεβλημένη είναι η παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατ΄ ακολουθία του άρθρου 43 του Κεφαλαίου 155.
Ως εκ τούτου διατάσσεται η έγκριση και καταχώρηση του κατηγορητηρίου ως έχει, χωρίς καμιά διαταγή όσον αφορά το θέμα των εξόδων.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.