|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:B412
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 212/2014)
4 Οκτωβρίου, 2019
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΛΙΑΤΣΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΔΔ]
PA CHARALAMBOUS TRADING CO LTD
Εφεσείουσα/Ενάγουσα,
- ΚΑΙ -
xxx ΠΑΝΑΓΗ
Εφεσίβλητος/Εναγόμενος
---------------
Μ. Βασιλειάδης, για την εφεσείουσα.
Κ. Χριστοφόρου για Χρ. Κωνσταντίνου & Σία ΔΕΠΕ, για τον εφεσίβλητο.
--------------
Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο εφεσίβλητος (κατηγορούμενος 2) ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο ο μοναδικός διευθυντής της πρώην κατηγορούμενης 1 εταιρείας και κατ΄ ουσίαν ο μόνος ιδιοκτήτης της, εφόσον κατείχε 4.950 από τις 5.000 μετοχές της. Περαιτέρω, ήταν το μόνο εξουσιοδοτημένο πρόσωπο για να υπογράφει εκ μέρους της εταιρείας σε σχέση με τον τραπεζικό της λογαριασμό. Έτι περαιτέρω, οι μηνιαίες καταστάσεις του εν λόγω λογαριασμού αποστέλλονταν στη διεύθυνση που ο ίδιος είχε δώσει στην τράπεζα σύμφωνα με μαρτυρία που το Δικαστήριο αποδέχθηκε ως μη αμφισβητηθείσα.
Παρά ταύτα, ενώ το Δικαστήριο καταδίκασε τη μονοπρόσωπη, ουσιαστικά, εταιρεία του για την έκδοση επιταγών χωρίς αντίκρυσμα, τις οποίες ο ίδιος είχε υπογράψει πληρωτέες από τον εν λόγω λογαριασμό, αθώωσε τον εφεσίβλητο θεωρώντας ότι δεν υπήρχε θετική μαρτυρία ότι ήταν το πρόσωπο που είχε τον οικονομικό έλεγχο της εταιρείας και κρίνοντας ότι δεν είχε, κατά τον χρόνο που τις υπέγραφε, την απαραίτητη γνώση ότι δεν θα πληρώνονταν και πρόθεση, ως συνεργός στα πλαίσια του άρθρου 20 του Ποινικού Κώδικα.
Δεν ήταν καν αυτή η υπεράσπιση του. Ό,τι προέβαλε ήταν ότι δεν ήταν αυτός το πρόσωπο που υπέγραψε τις επιταγές, ισχυρισμό που το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε βασιζόμενο και επί μαρτυρίας γραφολόγου.
Κατά τα άλλα όμως το Δικαστήριο έσφαλε. Ποιος θα μπορούσε να είχε τον «οικονομικό έλεγχο της εταιρείας», όπως το έθεσε, αν όχι ο μοναδικός διευθυντής και ο μόνος, ουσιαστικά ιδιοκτήτης της; Πώς δεν αποδείχθηκε ότι είχε γνώση της δεινής κατάστασης του επίδικου λογαριασμού, για τον οποίο ήταν το μόνο εξουσιοδοτημένο πρόσωπο, εφόσον μάλιστα ελάμβανε μηνιαία ενημέρωση; Ως προς τούτο, το πρωτόδικο δικαστήριο θεώρησε ότι προκλήθηκε αμφιβολία επειδή στο κατηγορητήριο η διεύθυνση των κατηγορουμένων αναγραφόταν ως οδός xxx 1Α και όχι 7Β που αναγράφεται στις καταστάσεις λογαριασμού. Όμως το τυπογραφικό αυτό λάθος επί του κατηγορητηρίου είναι εντελώς άσχετο με τη μαρτυρία η οποία, ως άνω, δεν αμφισβητήθηκε και καταδείκνυε μηνιαία ενημέρωση του εφεσίβλητου.
Χωρίς να χρειάζεται να επεκταθούμε περαιτέρω, από τα ίδια τα ευρήματα του δικαστηρίου προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι όταν ο εφεσίβλητος, έχοντας απόλυτο έλεγχο και όντας ταυτισμένος εν τοις πράγμασι με την εταιρεία υπέγραψε τις επίδικες επιταγές, είχε την απαιτούμενη γνώση ή εν πάση περιπτώσει εθελοτυφλούσε προς ό,τι ήταν φανερό.
Η έφεση επιτρέπεται. Η αθωωτική απόφαση παραμερίζεται. Ο εφεσίβλητος κρίνεται ένοχος στις κατηγορίες 2, 4, 6 και 8.
Μ. Μ. Νικολάτος, Π.
Α. Ρ. Λιάτσος, Δ.
Τ. Θ. Οικονόμου, Δ.
/φκ