|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:B333
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 352/2018)
19 Ιουλίου, 2019
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
xxx ΧΑΤΖΙΗΚΚΟΣ,
Εφεσείων,
ΚΑΙ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ,
Εφεσίβλητη.
_ _ _ _ _ _
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά.
Λ. Μάρκου, Δημόσιος Κατήγορος, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της
Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
_ _ _ _ _ _
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από την Σταματίου, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε δύο κατηγορίες για κακόβουλή ζημιά σε περιουσία, μία κατηγορία κλοπής και μία κατηγορία παράνομης κατοχής περιουσίας, αδικήματα που διαπράχθηκαν στις 22.10.2016, στη Λεμεσό. Του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των 8 μηνών.
Σύμφωνα με τα γεγονότα, ο εφεσείων με άλλα πρόσωπα, έσπασε τα γυαλιά του αυτοκινήτου Κxxxx2 και, επίσης, αφαίρεσε το καθρεφτάκι της πόρτας του οδηγού. Περαιτέρω, έσκισε την υφασμάτινη οροφή με στόχο να κλέψει το μηχανισμό της οροφής του οχήματος Κxxxx6. Οι ζημιές στο όχημα Kxxxx6 ανέρχοντο στο ποσό των €3.000, ενώ οι ζημιές στο όχημα Κxxxx2 ανέρχοντο στο ποσό των €851.57. Τα οχήματα βρίσκονταν σταθμευμένα στο χώρο στάθμευσης του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού.
Λήφθηκε, επίσης, υπόψη η υπόθεση 1298/2016, η οποία αφορούσε παρέμβαση σε δικαστική διαδικασία. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη τόσο τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων όσο και όλα τα επιβαρυντικά και ελαφρυντικά στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν του, επέβαλε τις πιο πάνω ποινές φυλάκισης.
Ο εφεσείων αντιμετώπισε προηγουμένως την υπόθεση 15357/2015 ενώπιον του Κακουργιοδικείου, για τα αδικήματα της κακόβουλης ζημιάς και νομιμοποίησης εσόδων, στην οποία του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3½ ετών. Ζητήθηκε εκ μέρους της συνηγόρου του εφεσείοντα να ληφθεί υπόψη αυτό το γεγονός και η επιβληθείσα ποινή να συντρέχει με την πιο πάνω ποινή, έτσι ώστε η συνολικότητα της ποινής να μην είναι υπερβολική. Το αίτημα δεν έγινε αποδεκτό, καθότι το Δικαστήριο έκρινε πως ο εφεσείων, εφόσον γνώριζε για την ύπαρξη της παρούσας υπόθεσης ενώ εκδικαζόταν η υπόθεση στο Κακουργιοδικείο, θα μπορούσε να ζητήσει να ληφθεί υπόψη. Έκρινε, συναφώς, ότι δεν μπορούσε να εφαρμόσει την αρχή της συνολικότητας της ποινής, ούτε και να ασκηθεί η διακριτική του ευχέρεια, ώστε να αποφασίσει ότι η ποινή που επιβλήθηκε θα συντρέχει με την ποινή φυλάκισης που επέβαλε το Κακουργιοδικείο. Συγκεκριμένα, το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη του τα ακόλουθα στοιχεία:
« . το σύνολο των περιστάσεων που συντρέχουν στο πρόσωπο του κατηγορούμενου,
. το γεγονός ότι ο ίδιος παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου ουκ ολίγες φορές,
. το γεγονός ότι ουδέποτε τέθηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου οποιοδήποτε αίτημα από πλευράς του κατηγορούμενου είτε του δικηγόρου του,
. ότι τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης με δεδομένη τη θέση της Κατηγορούσας Αρχής ότι θα συγκατατίθετο να λαμβάνετο υπόψη αν ζητείτο από την Υπεράσπιση.
. τι ότι ο κατηγορούμενος επέλεξε να ολοκληρώσει την υπόθεση ενώπιον του Κακουργιοδικείου, να επιβληθεί στον ίδιο ποινή και σε πολύ μεταγενέστερο στάδιο να αποφασίσει ότι επιθυμεί να εφαρμοστεί προς όφελος του το ευεργέτημα της συνολικότητας της ποινής.»
Με την παρούσα έφεση, την οποία καταχώρησε προσωπικά ο εφεσείων, χωρίς δικηγόρο, αμφισβητείται αυτό το μέρος της απόφασης, ότι δηλαδή θα έπρεπε η επιβληθείσα ποινή να συντρέχει με την ποινή που επέβαλε το Κακουργιοδικείο στην υπόθεση στην υπόθεση 15357/2015 στις 8.3.2018.
Οι αρχές που διέπουν το θέμα εξετάστηκαν στην υπόθεση Χριστοφόρου ν. Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 443, στην οποία αναφέρθηκε και το πρωτόδικο Δικαστήριο. Στα πλαίσια εκείνης της υπόθεσης εξετάστηκε η αρχή της συνολικότητας της ποινής, η οποία ισχύει στην Κύπρο όπως ισχύει και στην Αγγλία και κρίθηκε ότι επεκτείνεται πέραν της περίπτωσης διαδοχικών ποινών που επιβάλλονται από το ίδιο δικαστήριο την ίδια ώρα στην ίδια ή διαφορετικές υποθέσεις και καλύπτει περιπτώσεις όπου οι ποινές επιβάλλονται από διαφορετικό Δικαστήριο σε διαφορετικό χρόνο και σε διαφορετικές υποθέσεις.
Ο κανόνας που εφαρμόζεται σε τέτοιου είδους υποθέσεις είναι το Δικαστήριο να εξετάζει τη συνολικότητα της εγκληματικής συμπεριφοράς του παραβάτη και να διερωτηθεί ποία είναι η κατάλληλη ποινή που θα πρέπει να επιβληθεί.
Στην παρούσα περίπτωση τα αδικήματα στα οποία καταδικάστηκε ο εφεσείων είναι πανομοιότυπα με αυτά της επίδικης υπόθεσης και, όπως ανέφερε ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής, θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη στην υπόθεση του Κακουργιοδικείου. Δεν λήφθηκε όμως υπόψη, καθότι, κατά το χρόνο που επεβλήθη η ποινή σε εκείνη την υπόθεση, ο εφεσείων δεν είχε παραδεχθεί ακόμα ενοχή στην υπόθεση αυτή. Όπως προκύπτει από τα πρακτικά, η παραδοχή του εφεσείοντα σε αυτή την υπόθεση έγινε μετά που υπήρξε διακοπή σε τρεις κατηγορίες, γεγονός που δεν είναι ασύνδετο με την προηγούμενη μη παραδοχή του. Τούτο, όμως, δεν μπορεί να επενεργεί εις βάρος του σήμερα και να οδηγεί σε μη εφαρμογή της αρχής της συνολικότητας της ποινής, όπως λανθασμένα, κατά την κρίση μας, αποφάσισε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Εξετάζοντας σε αυτό το στάδιο την αρχή της συνολικότητας της ποινής, παρατηρούμε ότι η υπό κρίση υπόθεση είναι μικρότερης σοβαρότητας από την υπόθεση 15357/2015, η οποία ήχθη ενώπιον του Κακουργιοδικείου και επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 3½ ετών, ενώ στην παρούσα ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 8 μηνών. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο η συνολική ποινή που προκύπτει από τη διαδοχικότητα των ποινών είναι στο σύνολό της υπέρμετρη και δυσανάλογη προς τα εν λόγω αδικήματα. Με δεδομένο το μέτρο των 3½ ετών που επέβαλε το Κακουργιοδικείο σε εκείνη την υπόθεση, είναι αμφίβολο κατά πόσο η ποινή θα ήταν μεγαλύτερη σε περίπτωση που λαμβανόταν υπόψη η παρούσα υπόθεση.
Ενόψει των πιο πάνω, θεωρούμε ότι η εφεσιβαλλόμενη απόφαση θα πρέπει να διαφοροποιηθεί, ώστε οι επιβληθείσες ποινές να συντρέχουν με την επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή στην υπόθεση 15357/2015.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/ΧΤΘ