|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:B266
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική Έφεση Αρ. 180/2016
1 Ιουλίου, 2019
[NIKOΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ., ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.]
ΜΕΤΑΞΥ:
xxxx ΦΕΡΑΙΟΥ
Εφεσείοντα
- ν -
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
........
Μ. Κούρος για Γ.Ζ. Γεωργίου, για τον εφεσείοντα
Eλ. Θεοδότου, Δημόσιος Κατήγορος, για Γενικό Εισαγγελέα, για την εφεσίβλητη
.......
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από το Δικαστή Χριστοδούλου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων ήταν κατηγορούμενος στην Ποιν. Υπ. 33233/2014 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, το κατηγορητήριο της οποίας του καταλόγιζε ότι στις 5.4.2014 οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα xxx xxx με ταχύτητα 111 χ.α.ω. αντί 80 χ.α.ω. (1η κατηγορία) και ότι δεν ήταν προσδεδεμένος με ζώνη ασφαλείας (2η κατηγορία).
Με την απαγγελία των πιο πάνω κατηγοριών, ο εφεσείων παραδέχτηκε την 1η κατηγορία αλλά η απάντηση του στη 2η ήταν μη παραδοχή. Ωστόσο μετά από ακροαματική διαδικασία, στο πλαίσιο της οποίας κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας ο αστυν. Π.(ΜΚ1), το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι με την ενώπιον του μαρτυρία αποδείχθηκε και η 2η κατηγορία και επέβαλε στον εφεσείοντα πρόστιμο €200 και δύο (2) βαθμούς ποινής. Η ίδια ποινή επιβλήθηκε και στην 1η κατηγορία, την οποία ο εφεσείων είχε παραδεχτεί.
Ο εφεσείων θεωρεί εσφαλμένη την καταδίκη του στη 2η κατηγορία και με την παρούσα έφεση επιδιώκει την ανατροπή της, καταλογίζοντας στο πρωτόδικο Δικαστήριο ότι εσφαλμένα (α) οδηγήθηκε στο συμπέρασμα πως η Κατηγορούσα Αρχή απέδειξε όλα τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, (β) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η παράλειψη της Υπεράσπισης να αντεξετάσει τον ΜΚ1 επί του σημείου της υποχρέωσης του εφεσείοντα να είναι προσδεδεμένος με ζώνη ασφαλείας «ισοδυναμεί με αποδοχή από πλευράς της Υπεράσπισης, ότι το όχημα ήταν τέτοιας κατηγορίας που υπήρχε υποχρέωση πρόσδεσης με ζώνη ασφαλείας» και (γ) ότι προέβη σε εικασίες για συμπλήρωση των κενών στη μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής (Λόγοι Έφεσης 1, 2 και 3 αντιστοίχως).
Οι πιο πάνω Λόγοι Έφεσης προωθήθηκαν με διάγραμμα αγόρευσης, αλλά και δια ζώσης κατά την ενώπιον του Εφετείου συζήτηση της υπόθεσης. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε πλήρως στο τι σχετικά υποστηρίχθηκε. Τούτο γιατί, η όλη επιχειρηματολογία του εφεσείοντα έχει στο επίκεντρο της τη θέση ότι με τη μαρτυρία που είχε ενώπιον του το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αποδείχτηκε «το πρώτο συστατικό στοιχείο του αδικήματος, τον τύπο/κατηγορία του οχήματος που οδηγούσε ο Εφεσείων». Δηλαδή, ότι δεν προσκομίστηκε μαρτυρία σε σχέση με την κατηγορία του κινητήρα του οχήματος (Μ ή Ν) ή τον αριθμό των τροχών του, ούτε καν «ελέγχθηκε ότι επρόκειτο για μηχανοκίνητο όχημα» ως το άρθρο 2(1) του Νόμου.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τις αιτιάσεις του εφεσείοντα - οι οποίες απορρίπτονται από την ευπαίδευτη συνήγορο της εφεσίβλητης - δεν πλήττεται το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο ο εφεσείων δεν ήταν προσδεδεμένος με ζώνη ασφαλείας. Αυτό που πλήττεται (επαναλαμβάνουμε) είναι η κατ΄ ισχυρισμό απουσία μαρτυρίας σε σχέση με την κατηγορία του κινητήρα του οχήματος που οδηγούσε ο εφεσείων, καθώς επίσης και η κατ΄ ισχυρισμό απουσία μαρτυρίας αν το εν λόγω όχημα είχε τουλάχιστον 4 τροχούς που, κατά τον εφεσείοντα, συνιστούν το πρώτο συστατικό στοιχείο του αδικήματος της οδήγησης οχήματος χωρίς τη χρήση ζώνης ασφαλείας (άρθρα 15(1) και 17(2) του περί Οδικής Ασφάλειας Νόμου 174/1986, ως τροποποιήθηκε, στο εξής ο Νόμος).
Πράγματι, η μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν ότι το βράδυ της 5.4.2014, ο ΜΚ1 εγκλώβισε με ταχύμετρο το όχημα xxx xxx το οποίο οδηγούσε ο εφεσείων στη Λεωφόρο Λεμεσού να κινείται με ταχύτητα 111 χ.α.ω. αντί 80 χ.α.ω. και ότι κατά την οδήγηση του εν λόγω οχήματος ο εφεσείων δεν ήταν προσδεδεμένος με ζώνη ασφαλείας. Πέραν τούτων, ουδεμία άλλη μαρτυρία προσκομίστηκε τόσο σ΄ ό,τι αφορά την κατηγορία του κινητήρα του οχήματος, όσο και τον αριθμό των τροχών του. Εγείρεται επομένως το ερώτημα κατά πόσο με την εν λόγω μαρτυρία αποδείχτηκε ή όχι το πρώτο συστατικό στοιχείο του αδικήματος που κατά τον ισχυρισμό του εφεσείοντα αφορά «τον τύπο/κατηγορία του οχήματος» που αυτός οδηγούσε. Η απάντηση κατά την κρίση μας είναι ότι σαφώς και αποδείχτηκε και προς τούτο είναι αρκετό να παραθέσουμε αυτούσιο το άρθρο 2 του Νόμου που έχει ως ακολούθως:-
«μηχανοκίνητο όχημα» σημαίνει όχημα με κινητήρα των κατηγοριών Μ1, Μ2, Μ3 και Ν1, Ν2 και Ν3, όπως αυτές ορίζονται στο Δέκατο Πέμπτο Παράρτημα των περί Έγκρισης Τύπου Οχημάτων (Κατηγορίες Μ, Ν και Ο), των Κατασκευαστικών Στοιχείων, Συστημάτων και Χωριστών Τεχνικών Μονάδων τους, Κανονισμών, τα οποία προορίζονται για οδική κυκλοφορία, έχουν τουλάχιστο τέσσερις τροχούς, και αναπτύσσουν εκ κατασκευής, μέγιστη ταχύτητα άνω των 25 km/h.»
Στην υπό κρίση περίπτωση ο εφεσείων παραδέχτηκε ότι στις 5.4.2014 οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής xxx xxx (1η κατηγορία), χωρίς να αμφισβητεί το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι οδηγούσε το εν λόγω όχημα χωρίς να είναι προσδεδεμένος με ζώνη ασφαλείας. Από τη στιγμή δε που είχε παραδεχθεί πως οδηγούσε το συγκεκριμένο μηχανοκίνητο όχημα, οποιαδήποτε περαιτέρω μαρτυρία σε σχέση με τον τύπο του κινητήρα του αυτοκινήτου ή τον αριθμό των τροχών του θα ήταν ως εκ περισσού. Και αυτό στη βάση του ορισμού που δίδεται από το άρθρο 2 του Νόμου στον όρο «μηχανοκίνητο όχημα», ο οποίος προϋποθέτει κινητήρα των κατηγοριών Μ1, Μ2, Μ3 και Ν1, Ν2 και Ν3 και αριθμό τεσσάρων τουλάχιστον τροχών.
Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω κρίνουμε ότι η έφεση είναι αβάσιμη και απορρίπτεται.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ