ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:
public Νικολάτος, Μύρων-Μιχαήλ Γεωργίου Παρπαρίνος, Λεωνίδας Χριστοδούλου, Μιχαλάκης Χρ. Χριστάκη, για τον Εφεσείοντα Α. Χ'Κύρου, για την Εφεσίβλητη CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2019-04-02 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΘΕΟΔΩΡΟΥ ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ , ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 208/18, 2/4/2019 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2019:B122

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 208/18

 

 

 

02 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019

 

 

[Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.,  ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

 

xxx ΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ

και

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ

------------------------

 

Χρ. Χριστάκη, για τον  Εφεσείοντα

Α. Χ'Κύρου, για την Εφεσίβλητη

-----------------------------

 

ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.:  Η  απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.

----------------------------

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.  Το αίτημα που ηγέρθηκε στην παρούσα υπόθεση από τον ευπαίδευτο συνήγορο της Εφεσίβλητης, συμφωνούντος και του ευπαίδευτου συνήγορου του Εφεσείοντα, είναι κατά πόσο θα παραπεμφθεί για εκδίκαση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου η παρατηρούμενη, κατά την εισήγηση, ανομοιογένεια στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αντιμετώπιση των παραβατών, μετά από άσκηση της εξουσίας το Προέδρου δυνάμει του Άρθρου 53.4 του Συντάγματος και/ή των εξουσιών του Γενικού Εισαγγελέα δυνάμει του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος αναφορικά με άλλους παραβάτες  αναμειγμένων στην  ίδια εγκληματική ενέργεια.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Εφεσίβλητη εισηγήθηκε, με αναφορά σε μεγάλο αριθμό υποθέσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ότι ενώ η Ολομέλεια (απόφαση πλειοψηφίας) στην Ιωάννου ν. Αστυνομίας (Αρ.2) (1997) 2 Α.Α.Δ. 267 απέστη από το λόγο της Καύκαρος κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 51 και έκρινε ότι οι άνω εξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας και Γενικού Εισαγγελέα δεν ελέγχονται δικαστικά και δεν λαμβάνεται υπόψη η άσκηση τους υπέρ τρίτου προσώπου στην επιβολή ποινής, σε σειρά άλλων αποφάσεων Εφετείων, που ακολούθησαν, δεν τηρήθηκε η αρχή της Ιωάννου (άνω) αλλά τα όσα έθεσε η Καύκαρος (άνω)

 

Εξετάσαμε με προσοχή τα όσα μας τέθησαν από τον ευπαίδευτο συνήγορο και κρίνουμε ότι το αίτημα είναι βάσιμο.

 

Στην Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 141 το Εφετείο δεν ακολούθησε τον λόγο της Ιωάννου αναφέροντας ότι το σκεπτικό της πλειοψηφίας στην υπόθεση δεν ήταν ταυτόσημο και ότι σε καμιά από τις αποφάσεις που δόθησαν στην Ιωάννου "δεν εξηγείται από πού συνάγεται η διαπίστωση ότι το επίμαχο θέμα της χάριτος του Προέδρου δεν συζητήθηκε στην Καύκαρος σ' όλη του την έκταση".  Ως αποτέλεσμα ακολουθήθηκε η Καύκαρος. 

 

Στην Λοΐζου ν. Κωνσταντίνου (2000) 2 Α.Α.Δ. 371 η πλειοψηφία του Εφετείου ακολούθησε την Δημητρίου (άνω), χωρίς καμία αναφορά στην Ιωάννου.

 

Στην Λοΐζου κ.α ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 546 ακολουθήθηκε η Ιωάννου, με αναφορά ότι ανετράπη κατά πλειοψηφία η Καύκαρος.

 

Στην Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευριπίδου (2002) 2 Α.Α.Δ. 236 ακολουθήθηκε η απόφαση της πλειοψηφίας στην Λοΐζου ν. Κωνσταντίνου (άνω) με πλήρη αποσιώπηση τόσο της Ιωάννου όσο και της Καύκαρος.

 

Στην Χαρίτου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 225 ακολουθήθη ο λόγος της Καύκαρος χωρίς καμία αναφορά στην Ιωάννου ή στην Καύκαρος.

 

Στην Νικήτας ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 156 ακολουθήθη ουσιαστικά ο λόγος της Καύκαρος και μάλιστα έγινε και αναφορά στην Ιωάννου ότι αυτή δεν επηρεάζει την αρχή που έθεσε η Καύκαρος.

 

Στην Γερμανός ν. Δημοκρατίας κ.α. (2013) 2 Α.Α.Δ. 525 ακολουθήθη ο λόγος της  Καύκαρος χωρίς αναφορά στην Ιωάννου ή στην Καύκαρος, αλλά μεταγενέστερων της Ιωάννου, ήτοι της Νικήτα (άνω), Δημητρίου (άνω), Γενικός Εισαγγελέας ν. Λοΐζου (άνω) και Χαρίτου (άνω).

 

Στη Λοΐζίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. σελ. 1168-1170 η Ολομέλεια αναφορικά με την μη δίωξη και των υπόλοιπων συντελεστών των αδικημάτων, υιοθέτησε τις Δημητρίου (άνω) και Λοΐζου (άνω), επί των οποίων στηρίχθηκε το Κακουργιοδικείο, προκειμένου να καταλήξει στην αναγκαιότητα διασφάλισης των δικαιωμάτων των Εφεσιβλήτων για ίση μεταχείριση, σύμφωνα με τα Άρθρα 28 και 35 του Συντάγματος.    (Από την απόφαση δεν φαίνεται ξεκάθαρα γιατί δεν συνεχίστηκε η ποινική διαδικασία εναντίον άλλων δύο προσώπων)

 

Στην Φλούρου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 27/2015 ημερ. 29.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:B311, δεν αναφέρθηκε η Ιωάννου αλλά υιοθετήθηκε ο λόγος της Καύκαρος με αναφορά στις Δημητρίου (άνω), Γενικός Εισαγγελέας ν. Λοΐζου (άνω), Νικήτας (άνω) και άλλες.

 

Στη Δημητρίου ν. Δημοκρατίας Ποιν. Εφ. 342/2015 ημερ. 8.5.2018, ECLI:CY:AD:2018:B222 γίνεται μνεία των Νικήτα (άνω) και Φλούρου (άνω) ως το ισχύον δίκαιο.

 

Φαίνεται ξεκάθαρα, ιδιαίτερα από αποφάσεις Εφετείων, η μη προσήλωση στα κριθέντα από την πλειοψηφία της Ολομέλειας στην Ιωάννου (άνω) αλλά προτίμηση στον λόγο της Καύκαρος ο οποίος και ακολουθείται κατά την επιβολή ποινής.  Παρατηρείται συνεπώς στην νομολογία ανομοιογένεια στην αντιμετώπιση του εξεταζόμενου θέματος.  Πιστεύουμε ότι ενόψει της φύσης και σπουδαιότητάς του που αφορά τα Άρθρα 28, 53.4 και 113 του Συντάγματος, είναι ορθό και προς το συμφέρον της Δικαιοσύνης για να υπάρχει ασφάλεια του δικαίου, να παραπεμφθεί αυτό στην Ολομέλεια.

 

 

 

 

                                                          Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.

 

 

                                                         Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. 

 

 

 

Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ. 

 

 

 

 

 

 

/γκ

 

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο