|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2018:B388
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 233/2016
10 Σεπτεμβρίου, 2018
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ - ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
1. XXXXX ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
2. XXXXX ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
Εφεσείοντες
και
SOCIΕTE GENERALE BANK - CYPRUS LIMITED
Εφεσίβλητη - Κατηγορούμενη 1
.........
Μ. Αριστοτέλους για Μελά , για τους εφεσείοντες
Λ. Παπαχαραλάμπους, για την εφεσίβλητο
...........................
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο κ. Οικονόμου, Δ.
...........
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ: Οι εφεσείοντες, κατήγοροι σε ιδιωτική ποινική υπόθεση εναντίον της εφεσίβλητης Τράπεζας, κατηγόρησαν την Τράπεζα ότι παραβίασε τον περί Φιλελευθεροποίησης του Επιτοκίου και Συναφών Θεμάτων Νόμο, του 1999 Ν.160(Ι)/1999 ανατοκίζοντας περισσότερο από δύο φορές το χρόνο το χρεωστικό υπόλοιπο στεγαστικού δανείου που είχαν λάβει από την Τράπεζα και ήταν αποπληρωτέο διά μηνιαίων δόσεων.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έχοντας προσδιορίσει την έννοια του ανατοκισμού ως κεφαλαιοποίηση τόκων, ως «νέο τοκισμό ενός ποσού που είχε ήδη τοκισθεί με αποτέλεσμα να τοκίζονται εκ νέου οι ήδη τοκισθέντες τόκοι» αξιολόγησε την εκατέρωθεν προσφερθείσα μαρτυρία για να καταλήξει σε εύρημα ότι η εφεσίβλητη καταλόγιζε την κάθε δόση των εφεσειόντων πρώτα προς εξόφληση των τόκων και ύστερα έναντι του υπολοίπου το οποίο πλέον δεν έφερε τόκο εφόσον τέτοιος τόκος είχε ήδη εξοφληθεί. Συνεπώς δεν προκύπτει ανατοκισμός.
Με την παρούσα έφεση προβάλλεται ότι κακώς το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του ΜΥ1 χωρίς να εξετάσει κατά πόσο η μαρτυρία του παρείχε τα απαραίτητα επιστημονικά/εμπειρογνωμονικά κριτήρια για το σκοπό της διακρίβωσης της επάρκειας των συμπερασμάτων του. Παρέπεμψε σχετικά ο ευπαίδευτος δικηγόρος των εφεσειόντων στην Davie v. Magistrates of Edinburgh 1953 SC64 στην οποία αφού αναφέρθηκε το καθήκον εμπειρογνώμονα να παρέχει στο δικαστήριο τα αναγκαία επιστημονικά κριτήρια για έλεγχο της ακρίβειας των συμπερασμάτων του ελέχθη ότι «it is a misdirection, therefore, to tell the jury that expert evidence should be accepted if uncontradicted".
Στην πραγματικότητα όμως δεν επρόκειτο για μαρτυρία εμπειρογνωμοσύνης. Ο ΜΥ1 ως αρμόδιος λειτουργός της εφεσίβλητης τράπεζας αναφέρθηκε, ως γεγονός, στον τρόπο που η εφεσίβλητη από τη δόση που κατέβαλλε ο πελάτης εξοφλείτο πρώτα ο τόκος και το υπόλοιπο της δόσης πιστωνόταν ακολούθως έναντι του υπολοίπου του δανείου, το οποίο δεν έφερε τόκο εφόσον ο εν λόγω τόκος είχε ήδη εξοφληθεί. Η παράλειψη αντεξέτασης, υπό τις περιστάσεις, είχε την έννοια που το πρωτόδικο δικαστήριο απέδωσε. Δεν παρέχεται περιθώριο παρέμβασης στην κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου να αποδεχθεί τη μαρτυρία του ΜΥ1.
Προβάλλεται περαιτέρω με την έφεση ότι το πρωτόδικο δικαστήριο θεώρησε ότι το αδίκημα συναρτάται με την απόδειξη ζημίας και υπερχρεώσεων. Αυτή η πτυχή, όμως, δεν αποτέλεσε βάση της αθωωτικής απόφασης. Αντίθετα το πρωτόδικο Δικαστήριο σημείωσε ότι το ύψος της ζημίας είναι παράγοντας άσχετος με το εάν όντως έχει διαπραχθεί κάποιο αδίκημα. Όμως προχώρησε καταληκτικά στο ακόλουθο σχόλιο:
«Το να καταχωρείται όμως μια υπόθεση και δη ποινική με όλα τα έξοδα, ταλαιπωρία αλλά και σοβαρότητα που μια τέτοιας φύσης υπόθεση συνεπάγεται, λαμβανομένων υπόψη του δραστικού της τιμωρίας αλλά και της ίδιας της διαδικασίας, σε σχέση με καθαρά «συμβατικές διαφορές», για τις οποίες όχι μόνο εκκρεμεί ήδη υπόθεση ενώπιον του αρμόδιου πολιτικού Δικαστηρίου αλλά και οι οποίες αποτιμούμενες σε χρήμα ανέρχονται περί τα €3.30 - €12 συνολικά, θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά».
Το σχόλιο ήταν εύλογο και το συμμεριζόμαστε λαμβανομένου μάλιστα υπόψιν του γεγονότος της καταχώρισης αγωγής για το ίδιο ζήτημα.
Οι συμπεριφορές αυτές έχουν αρνητικά συνεισφέρει - και αυτές - στην πρόκληση του τεράστιου προβλήματος καθυστερημένων υποθέσεων, ώστε να τίθεται ζήτημα για νέα θεώρηση της καταχρηστικής διαδικασίας σε σχέση με το δικαίωμα για ιδιωτικές ποινικές διώξεις.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης όπως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ - ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/Α.Λ.Ο.