|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B220
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πoινική ΄Εφεση αρ.134/2016)
7 Μαϊου, 2018
Μ.Μ.ΝΙΚΟΛΑΤΟΥ, Π. Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ., Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στες
ΜΑΡΙΟΥ ΣΚΟΥΦΙΔΗ
Εφεσείοντος,
ν.
Χ.Α. QUALITY PAPER SERVICES LTD
Εφεσίβλητης.
- - - - - - - - -
Μ.Μιχαήλ, για τον εφεσείοντα
Ρ.Σχίζας, για την εφεσίβλητη
- - - - - - - - -
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση μας θα δοθεί από τη Δικαστή Τ.Ψαρά-Μιλτιάδου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων υπήρξε εργοδοτούμενος της εφεσίβλητης, η οποία ασχολείται με την εισαγωγή και την προμήθεια γραφικής ύλης σε γραφεία και οργανισμούς και στις αρμοδιότητες του εφεσείοντα, ήταν η εξεύρεση πελατών για την εφεσίβλητη και η εξυπηρέτηση πελατών. Ο δε μηνιαίος μισθός του ήταν €800 μηνιαίως.
Κατά τη διάρκεια της εργοδότησής του, είχε λάβει δάνειο από την εφεσίβλητη εταιρεία, για εξόφληση του οποίου συμφωνήθηκε η αποκοπή μέρους του μισθού του κάθε μήνα. Μετά τα γεγονότα του Μαρτίου 2013, η εφεσίβλητη, ενημέρωσε τον εφεσείοντα για «προσωρινή αναστολή των εργασιών». Του είπαν να «καθίσει σπίτι» για κάποιο διάστημα, χωρίς να καθοριστεί αυτό το διάστημα. Υπήρξε η θέση της εφεσίβλητης, ότι η μεταξύ των μερών συνεννόηση ήταν ότι ο εφεσείων ήταν σε «άδεια» για μικρό χρονικό διάστημα, μέχρι να ξεκαθαριστεί η κατάσταση που προέκυψε μετά τα γεγονότα του Μαρτίου 2013.
Στην αντίθετη πλευρά ο εφεσείων δε αποδέκτηκε τη θέση αυτή. Ανέφερε δε συγκεκριμένα, τα ακόλουθα:
"κατά τη διάρκεια της κρίσης η οποία έγινε μετά το eurogroup, όταν έγινε το κούρεμα που ήταν 03/2013, η διεύθυνση μας είπε για κάποιες μέρες να σταματήσουμε τις εργασίες μας για να δούμε που θα καταλήξει αυτή η υπόθεση, αυτό εκάμαμε. Εμένα ταυτόχρονα κάποιοι πελάτες με έπαιρναν τηλέφωνο ότι ήθελαν προμήθειες και εγώ τους έστελνα, παρέπεμπα στην εταιρεία απευθείας. Ταυτόχρονα εγώ μίλησα 2-3 φορές με τη διεύθυνση της εταιρείας και μου έλεγαν «μην έχεις καμία έννοια η εταιρεία δεν θα κλείσει, θα συνεχιστούν οι εργασίες της εταιρείας» και ότι ήταν θέμα να κάνουμε υπομονή ή οτιδήποτε ..»
Εν πάση περιπτώσει ο εφεσείων παρέμεινε εκτός της εργασίας του για κάποιο διάστημα και αφού, σύμφωνα με τη θέση του, δεν λάμβανε πληροφόρηση για το πότε θα επέστρεφε στη δουλειά του. Τελικά, στις 22/5/2013 έστειλε στην εφεσίβλητη, επιστολή (Τεκμήριο 1), με την οποία ζητούσε να ξεκαθαριστεί το ζήτημα της εργασίας του καθότι δεν επιθυμούσε πλέον να κάθεται στο σπίτι και να είναι απλήρωτος, από το Μάρτιο. Η εφεσίβλητη απάντησε στον εφεσείοντα (τεκμ.2) και τον ενημέρωσε για αναδρομική απόλυσή του από 31/3/2013. Στην εν λόγω επιστολή παρατίθενται κάποιοι ισχυρισμοί αναφορικά με τους λόγους απόλυσης και περαιτέρω ενημερώνεται ότι θα παρακρατηθεί ποσό €800 από το μισθό του για κάλυψη ζημιών που, κατ΄ισχυρισμόν, έχει προκαλέσει στην εταιρεία.
Είναι κοινή θέση ότι ο εφεσείων εργάστηκε στην εταιρεία κανονικά μέχρι και το Μάρτη 2013 και ότι τελευταία φορά που πληρώθηκε ήταν για το Φεβρουάριο 2013. Δεν του δόθηκε οποιοδήποτε άλλο ποσό, για τους μήνες που ήταν σε σχόλη, ούτε και πληρώθηκε το μισθό του Μαρτίου 2013.
Ό,τι τελεί υπό αμφισβήτηση είναι η υποχρέωση της εφεσίβλητης για καταβολή μισθών για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο και μέρος Μαΐου. Στην πρωτόδικη απόφαση κρίθηκε ότι η ουσία της διαφοράς των μερών και τα επίδικα θέματα τα οποία επιχειρήθηκαν να παρεισφρήσουν στην πρωτόδικη διαδικασία είχαν ως πυρήνα την εργασιακή σχέση και τον τερματισμό της, θέματα που εκκρεμούν ενώπιον αρμοδίου Δικαστηρίου, δηλαδή του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, αφού ακόμη και η αποκοπή μισθού που έγινε συναρτάται με τους λόγους του τερματισμού της απασχόλησης, επίδικα θέματα που θα εξετάσει το αρμόδιο Δικαστήριο.
Η αθώωση της εφεσίβλητης στις κατηγορίες αποκοπής μισθού κατά παράβαση του περί Προστασίας Μισθών Νόμου του 2007, Ν.35(Ι)/2007, οδήγησε στην καταχώρηση της παρούσης έφεσης με την οποία προβάλλονται ως σφάλματα της πρωτόδικης κρίσης τα ακόλουθα:
Πρώτος Λόγος
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εφάρμοσε πλημμελώς και ερμήνευσε εσφαλμένα τον περί Προστασίας των Μισθών Νόμο του 2007 (Ν. 35(Ι)/2007) και συγκεκριμένα το Άρθρο 10(1 )(δ) και (2) και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για την αποκοπή για κατ' ισχυρισμό ζημιές όπως προβλέπεται στο άρθρο 10(1)(δ) έπρεπε να ακολουθηθεί από τον Παραπονούμενο η διαδικασία η προβλεπόμενη στο εδάφιο 2 και να μην εγερθεί η ποινική διαδικασία.
Δεύτερος Λόγος
Το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη πλημμελώς σε αποδοχή απόδειξης και εσφαλμένα κατάληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία διάσταση ως προς τα γεγονότα υιοθετώντας, εσφαλμένα, θέσεις της Κατηγορούμενης 1 ως κοινά αποδεκτά γεγονότα.
Τρίτος Λόγος
Υπήρξε αντικανονικότητα στην διαδικασία εφόσον το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εκφεύγουν των επίδικων θεμάτων το εάν η απόλυση του Παραπονούμενου είχε ισχύ αναδρομικά από 31/03/2013 και αν καλώς ή κακώς έγινε αποκοπή του μισθού Μαρτίου 2013.
Τέταρτος Λόγος
Υπήρξε αντικανονικότητα στην διαδικασία εφόσον το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι στερείται δικαιοδοσίας να αποφασίσει επί της διαφοράς και κατ' επέκταση λανθασμένα αποφάσισε να αθωώσει και απαλλάξει την Κατηγορούμενη 1 από όλες τις κατηγορίες. Το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε καθ' υπέρβαση των εξουσιών του και/ή συνεπεία έκδηλης πλάνης ως προς το Ν.35(Ι)/2007, καθότι το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών στερείται δικαιοδοσίας για την εκδίκαση της υπό κρίση περίπτωσης.
Θα ξεκινήσουμε από τον πρώτο λόγο έφεσης. Θεωρούμε ότι με βάση αδιαμφισβήτητα μέρη της μαρτυρίας (τόσο του εφεσείοντα όσο και της εφεσίβλητης), η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο μισθός του Μαρτίου δεν είχε καταβληθεί στον εφεσείοντα, ήταν αρκετή για τη στοιχειοθέτηση μέρους της πρώτης κατηγορίας, που αφορούσε στη «μη επιτρεπόμενη αποκοπή ολόκληρου του μισθού του Μαρτίου του 2013». Εν αντιθέσει, δεν στοιχειοθετείτο η κατηγορία σε συνάρτηση με τους άλλους μήνες, δηλαδή Απρίλη, Μάιο του 2013 εφόσον για την περίοδο αυτή ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε ότι συσχετιζόταν με θέματα που αφορούσαν τον τερματισμό και τις συνθήκες αυτού. Ως προς αυτή την περίοδο ορθά εκρίθη ότι τα θέματα θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών και εξέφευγαν του αυστηρού πλαισίου της μη επιτρεπομένης αποκοπής μισθού δυνάμει του πιο πάνω Νόμου.
Υπό αυτή την έννοια, οι λόγοι έφεσης 2, 3 και 4 δεν μπορούν να επιτύχουν, ενώ ο λόγος έφεσης 1, όπως ήδη εξηγήθηκε, μπορεί να επιτύχει μερικώς σε συνάρτηση με τον μισθό του Μαρτίου. Τα αφορώντα στην αποκοπή του μισθού που ανέφερε ο ΜΥ2, ακόμη και αν επιτελείτο το έργο της αξιολόγησης από το πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν θα επέφεραν αλλοίωση στα γεγονότα της υποχρέωσης καταβολής του μισθού του Μαρτίου 2013. Η διαδικασία διαβούλευσης (για αποκοπή μισθού) προνοείται στο εδ.(2) του αρθ.10 του Ν.35(1)/2007 και αφορά το χρόνο πριν την αποκοπή. Είναι θέμα λογικής ότι εκείνος που επιδιώκει την αποκοπή μισθού (δηλαδή ο εργοδότης) θα πρέπει να εκκινήσει τη διαδικασία διαβούλευσης. Δεν είχε τέτοιο βάρος ο εφεσείων, όπως λανθασμένα εκρίθη πρωτοδίκως. Ως προς αυτό το θέμα βρίσκουμε ότι είναι δυνατή η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης και η διαφοροποίηση της ετυμηγορίας ώστε η εφεσίβλητη να κριθεί ένοχη σε μέρος του κατηγορητηρίου.
Καταληκτικά των πιο πάνω η έφεση επιτυγχάνει μερικώς. Η εφεσίβλητη ευρίσκεται ένοχη ως το κατηγορητήριο, στην πρώτη κατηγορία μόνο όμως αναφορικά με την μη επιτρεπόμενη αποκοπή του μισθού του εφεσείοντα για τον Μάρτιο του 2013, δηλαδή για το ποσό των €800.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.