|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B135
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 99/17)
28 Μαρτίου, 2018
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ
Eφεσείων
ΚΑΙ
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Εφεσίβλητος
---------
Εφεσείων παρών, εμφανίζεται αυτοπροσώπως.
Χ. Μαμαντόπουλος με Ελ. Δημαρέλλη (κα), ασκούμενη δικηγόρο για Σάββας Μαμαντόπουλος & Συνεταίροι ΔΕΠΕ, για τον εφεσίβλητο.
---------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
[Ex-tempore]
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται να ακούσουμε την πλευρά του εφεσίβλητου και θα δώσουμε την απόφαση μας ex-tempore.
Στη βάση του περί Δήμων Νόμου, Ν. 111/85, και ιδιαίτερα τα άρθρα 91 και επόμενα, καταχωρήθηκε εναντίον του εφεσείοντα και τρίτου προσώπου, μία αίτηση για άρση οχληρίας που, κατ΄ ισχυρισμόν, υπήρχε σ' ένα ως ενιαίο οικόπεδο το οποίο περιλάμβανε δύο κατοικίες στην οδό Αβέρωφ 11 και 11 Α.
Η αίτηση είχε επιδοθεί στον εφεσείοντα, ο οποίος καταχώρισε ένσταση, και η υπόθεση προχώρησε σε ακρόαση. Το δικαστήριο, μετά την παρουσίαση της μαρτυρίας του αιτητή-εφεσίβλητου, κάλεσε τον εφεσείοντα σε απολογία, ο οποίος κατέθεσε ενόρκως. Στη συνέχεια παρουσίασε και μάρτυρα υπεράσπισης. Η υπόθεση είχε προγραμματιστεί για συνέχιση στις 30.3.2017 και για μια μεταγενέστερη ημερομηνία, 6.4.2017. Το δικαστήριο προσδιόρισε τον χρόνο έναρξης της ακρόασης στις 10:00 το πρωί. Στις 10:15 σύμφωνα με το πρακτικό του δικαστηρίου, κάτι το οποίο δέχεται και ο εφεσείων, δεν ήταν παρών στο δικαστήριο. Ως αποτέλεσμα τούτου το δικαστήριο προχώρησε, μετά από εισήγηση και αίτημα της πλευράς του εφεσίβλητου, στη συμπλήρωση της υπόθεσης και στην έκδοση απόφασης ex-tempore. Στη βάση της εν λόγω απόφασης το δικαστήριο διαπίστωσε ότι όντως υπήρχε οχληρία στο υποστατικό και στο ενιαίο τεμάχιο εντός του οποίου βρίσκονταν οι δύο κατοικίες, τις οποίες κατείχε ο εφεσείων. Περαιτέρω, διαπιστώθηκε ότι επιδόθηκε σχετική ειδοποίηση για άρση της οχληρίας. Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης για ύπαρξη οχληρίας, το δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα άρσης της οχληρίας αφενός, και αφετέρου, εξέδωσε διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται στον εφεσείοντα να επαναλάβει την οχληρία.
Είναι αποδεκτό και από τις δύο πλευρές ότι η οχληρία έχει αρθεί. Ο εφεσείων παραπονέθηκε ενώπιον μας ότι δεν είναι ο ίδιος που προχώρησε στον καθαρισμό αλλά ο Δήμος, σε διαφορετικές ημερομηνίες προκαλώντας του ζημιά. Ως εκ τούτου παραπονείται γι΄ αυτή την δραστηριότητα του Δήμου. Όπως εξηγήσαμε στον εφεσείοντα, κατά την ακρόαση της υπόθεσης, τέτοιο θέμα δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Θεωρούμε ότι η έφεση είναι ανυπόστατη. Όσον αφορά τον πρώτο λόγο έφεσης ο εφεσείων παραδέχεται ότι δεν ήταν στο δικαστήριο την προγραμματισμένη ημέρα και ώρα. Ήρθε, όπως αναφέρεται στο διάγραμμα του, μεταγενέστερα. Ο προγραμματισμός των υποθέσεων από το δικαστήριο γίνεται μετά από ένα συσχετισμό όλων των εκκρεμουσών υποθέσεων και η τήρηση, όσον το δυνατό, του προγράμματος είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Ο εφεσείων όφειλε να είναι στην ώρα του και δεν μπορεί να τεκμηριώσει το παράπονο του με τρόπο γενικό και αόριστο, ότι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να υπερασπίσει τον εαυτό του, ως αποτέλεσμα της δικής του απουσίας. Ο εφεσείων αντεξέτασε τους μάρτυρες που προσήγαγε η Κατηγορούσα Αρχή, ζήτησε και έλαβε αρκετές αναβολές, προφασιζόμενος, ότι θα συμμορφωθεί, είτε για να διορίσει δικηγόρο. Τελικώς κατέθεσε ο ίδιος ενόρκως και στη συνέχεια έφερε και μάρτυρα υπεράσπισης. Επομένως το παράπονο του δεν έχει έρεισμα και απορρίπτεται.
Όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης, ο εφεσείων παραπονέθηκε και αποτέλεσε το επίκεντρο των ισχυρισμών του, ότι κατοικεί στην οδό Αβέρωφ 11Α και η οχληρία είχε διαπιστωθεί στον αριθμό Αβέρωφ 11, δύο ξεχωριστές κατοικίες. Με τη μαρτυρία η οποία έχει προσαχθεί ενώπιον του δικαστηρίου αποδείχθηκε ότι το ακίνητο ανήκε στην τότε καθ΄ ης η αίτηση 1, Φαίδρα Πρωτοπαπά, πλην, όμως, από τη μαρτυρία που δέχθηκε το δικαστήριο ως ορθή, αμφότερα τα υποστατικά βρίσκονταν υπό την κατοχή του εφεσείοντα. Η αναντίλεκτη μαρτυρία, όπως ανέφερε το δικαστήριο, του ΜΚ3 ήταν ότι το επίδικο υποστατικό βρίσκεται σε ενιαίο τεμάχιο και ότι η οχληρία υφίστατο σε ολόκληρο το τεμάχιο.
Αναφορικά με την εισήγηση του εφεσείοντα ότι δεν έπρεπε να εκδοθεί το συγκεκριμένο διάταγμα έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής. Στη βάση της υφιστάμενης νομοθεσίας, άρθρο 91 και επόμενα, του περί Δήμων Νόμου, Ν. 111/85 και όπως ερμηνεύτηκε από τη νομολογία, στην υπόθεση Zenios Closures Ltd v. Δήμου Λεμεσού (1992) 2 Α.Α.Δ. 380, για να επιτύχει μια αίτηση για άρση οχληρίας θα πρέπει (1) να επιδοθεί σχετική ειδοποίηση από το Δημοτικό Συμβούλιο. Ο εφεσείων παραδέχθηκε ότι πήρε μια ειδοποίηση η οποία όμως, όπως ισχυρίστηκε πρωτοδίκως, αντεξετάζοντας τον υπάλληλο του Δήμου, ανέδειξε ζήτημα διάστασης μεταξύ του ονόματος στην αίτηση, Παναγιώτης Κατσαντώνης και του ονόματος Παναγιώτης Πρωτοπαπάς. Το δικαστήριο αποδέχτηκε ότι επρόκειτο για το ίδιο άτομο, τον εφεσείοντα. (2) Θα πρέπει με την ειδοποίηση να εντέλλεται αυτός που προκαλεί την οχληρία να την άρει. Γεγονός που το δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι έγινε και (3) ο παραλήπτης της σχετικής ειδοποίησης να έχει παραλείψει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα. Υπήρχε μαρτυρία ενώπιον του δικαστηρίου ότι μέχρι την έκδοση των διαταγμάτων δεν είχε αρθεί η οχληρία, γεγονός που επιβεβαιώθηκε ενώπιον μας, ότι τούτο έγινε μετά από δύο μήνες από την έκδοση της εκκαλούμενης απόφασης. Επίσης το δικαστήριο κατέληξε, με βάση τη μαρτυρία, ότι πέραν της ύπαρξης της οχληρίας, υπήρχε και ενδεχόμενο επανάληψης της στο μέλλον. Συνεπώς θεωρούμε ότι ορθώς το δικαστήριο εξέδωσε τα διατάγματα τα οποία είχαν ζητηθεί.
Ως εκ τούτου η έφεση κρίνεται ως έχουμε αναφέρει ανυπόστατη και απορρίπτεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
/φκ