|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B107
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική Αίτηση αρ. 15/17
13 Μαρτίου, 2018
(ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ - ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές)
ΛΟΥΚΗΣ ΛΟΥΚΑΪΔΗΣ,
Κατηγορούμενος/Αιτητής,
και
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Κατηγορούσα Αρχή/Καθ΄ου η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Aίτηση ημερ. 6.9.2017 για παράταση χρόνου καταχώρησης έφεσης
Ο αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά
Χρ.Θεμιστοκλέους, (κα), για τον καθ΄ου η αίτηση
_ _ _ _ _ _
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη
και θα δοθεί από τη Δικαστή Τ.Ψαρά-Μιλτιάδου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.: Ο αιτητής επιδιώκει την έκδοση διατάγματος του Δικαστηρίου με το οποίο να δίδεται παράταση χρόνου καταχώρησης ποινικής έφεσης του ιδίου «κατά απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερ. 2.5.2017 στην ποινική υπόθεση 9688/17» ως επί λέξει αναφέρεται. Η νομική βάση της αίτησης είναι κυρίως το άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου και η πραγματική βάση αυτής συναντάται στην ένορκη δήλωση της Α.Μαυρονύχη, γραμματέας του δικηγορικού γραφείου του αιτητή.
Η ποινική υπόθεση στρεφόμενη εναντίον του αιτητή με κατηγορητήριο το οποίο επισυνάπτεται αφορούσε υπέρβαση ορίου ταχύτητας στις 22.11.2016 στη λεωφόρο Γρίβα Διγενή, στη Λευκωσία. Όπως αναφέρεται στις λεπτομέρειες ο αιτητής τη συγκεκριμένη μέρα «καταγράφηκε από συσκευή φωτοεπισήμανσης να οδηγεί το μηχανοκίνητο όχημα ΕΖΖ916 με ταχύτητα μεγαλύτερη του ανωτάτου ορίου ταχύτητας, δηλαδή με ταχύτητα 83 ΧΑΩ αντί 65 ΧΑΩ». Δυνάμει του ιδίου κατηγορητηρίου (Ποινικό ΄Εντυπο 9) ημερομηνία πρώτης εμφάνισης της υπόθεσης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ήταν η 2.5.2017. Σύμφωνα δε με την ως άνω ένορκη δήλωση ο αιτητής παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου τη συγκεκριμένη ημέρα θέτοντας διάφορα θέματα σε συνάρτηση με το αδίκημα. Όπως εξηγείται στην παράγραφο 5 της ένορκης δήλωσης δόθηκε η εντύπωση στον αιτητή, κατά τη διαδικασία στις 2.5.2017, ότι η κατηγορούσα αρχή θα εξέταζε τις θέσεις του και θα τον ειδοποιούσε σχετικά. Περαιτέρω θέτει τις εξής θέσεις στις παραγράφους 6, 7 και 8 της ένορκης δήλωσης του, τις οποίες και παραθέτουμε:
«6. Έτσι ερμήνευσε ο κ. Λουκαϊδης την υπόθεση αλλά βλέπει τώρα στα πρακτικά ότι η υπόθεση ορίστηκε για απάντηση στις 22/5/17 και η ώρα 9:30 και ότι αν δεν παρουσιαζόταν η υπόθεση ενδέχετο να προχωρήσει στην απουσία του. Τέτοια διευθέτηση είναι ασυμβίβαστη με την εντύπωση που κάθε ένας στη θέση του θα σχημάτιζε ότι θα τον ειδοποιούσαν αν θα προχωρούσαν με τις υποθέσεις. Είναι πιθανόν να έγινε λάθος στα πρακτικά αλλά είναι πιθανόν να είναι και λανθασμένα τα πρακτικά αν κρίνει ένας από το γεγονός ότι έχει άλλα λάθη όπως είναι αυτό που λέει ότι «το αυτοκίνητο το έχω για τις δουλειές του υιού μου» πράγμα το οποίο δεν είπε ο κ. Λουκαϊδης.
7. Είναι η θέση του κ. Λουκαϊδη ότι δεν ενημερώθηκε αργότερα για οποιαδήποτε ημερομηνία ορισμού και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να εμφανιστεί στις 22/5/17, επίσης δεν εκδόθηκε κανένα ένταλμα συλλήψεως όπως είναι η πρακτική στις ποινικές υποθέσεις όταν δεν εμφανιστεί κάποιος. Οπωσδήποτε ο ίδιος δεν είχε λόγο να μην παρουσιαστεί στο Δικαστήριο.
8. Εξ όσων με πληροφορεί ο κ. Λουκαϊδης, στις 7 Ιουνίου 2017 έλαβε ο ίδιος επιστολή από την Δικαστική Υπηρεσία ότι το Ε.Δ. Λευκωσίας του επέβαλε πρόστιμο €200,00. Ως εκ τούτου ζήτησε μέσω του Πρωτοκολλητείου τα πρακτικά του Δικαστηρίου στις 7/6/17 τα οποία όμως έλαβε πριν από λίγες μέρες αφού του τηλεφώνησε υπάλληλος του εν λόγω Πρωτοκολλητείου ότι έχουν ετοιμασθεί. Ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να ετοιμασθεί και να καταχωρηθεί στο μεταξύ η Έφεση αφού δεν είχε στην κατοχή του τα απαραίτητα έγγραφα ήτοι τα πρακτικά του Δικαστηρίου. Αντίγραφο της επιστολής και αντίγραφο των πρακτικών του Δικαστηρίου ημερ. 2/5/17 επισυνάπτονται ως Τεκμήριο 2 και Τεκμήριο 3 αντίστοιχα».
Η παρούσα αίτηση κατεχωρήθη στις 6.9.2017 και ο αιτητής αναφέρει ότι του γνωστοποιήθη η επιβολή προστίμου στις 7.6.2017 από σχετική ειδοποίηση που έλαβε από τη δικαστική υπηρεσία για την πληρωμή του προστίμου. Ο δε διαρρεύσας χρόνος ήταν αναγκαίος σύμφωνα με τον αιτητή για να λάβει αντίγραφο του σχετικού πρακτικού.
Στη βάση των πιο πάνω ο αιτητής θεωρεί ότι στοιχειοθετείται η αίτηση του δυνάμει του άρθρου 134 της Ποινικής Δικονομίας.
Μετά από σχετική διαταγή του Δικαστηρίου η αίτηση επιδόθηκε στην άλλη πλευρά και η καθ΄ης η αίτηση προέβαλε ένσταση στο αίτημα στη βάση κυρίως του ότι ο ίδιος ο αιτητής παρέλειψε να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου την ημερομηνία που το Δικαστήριο ανέβαλε την υπόθεση για απάντηση, δηλαδή στις 22.5.2017 η ώρα 9.30π.μ.
Η διευκρίνιση των γεγονότων προκύπτει από το ίδιο το πρακτικό του Δικαστηρίου στην ως άνω ποινική υπόθεση ημερ. 2.5.2017, το οποίο επισυνάπτεται στην αίτηση του αιτητή.
«Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Κα Θεμιστοκλέους
Για τον Κατηγορούμενο: Αυτοπροσώπως
Κατηγορούμενος: Υπάρχει μια σειρά από τέτοιες υποθέσεις στις οποίες δεν ξέρω αν οδηγός ήμουν εγώ ή ο γιος μου ή η γυναίκα μου.
Κα Θεμιστοκλέους: Τον γιο ή τη γυναίκα σας είναι πάνω στην ασφάλεια;
Κατηγορούμενος: Τούτο είναι άλλο θέμα βρείτε πρώτα ποιος ήταν και ύστερα.
Κα Θεμιστοκλέους: Διότι μπορεί η κατηγορία να μπει ότι οδηγούσε άλλο άτομο αγνώστων στοιχείων.
 |
Με όλο το σεβασμό δεν χρειάζεται ο,τιδήποτε άλλο για να αντιληφθεί ένας διάδικος ότι θα πρέπει να εμφανιστεί εάν επιθυμεί να αμφισβητήσει περαιτέρω την υπόθεση. Το Δικαστήριο με βάση αυτό που ήδη προδιέγραψε ως ενδεχόμενο, προχώρησε στο να επιτρέψει στην κατηγορούσα αρχή να αποδείξει την υπόθεση της. Αφού δε έκρινε τον αιτητή ένοχο του επέβαλε €200 πρόστιμο και 2 βαθμούς ποινής. Σημειώνουμε πως παρά το ότι ζητείται ανατροπή της «απόφασης 2.5.2017», σαφώς είναι η τελική ετυμηγορία που επιζητείται να εφεσιβληθεί.
Δυνάμει του άρθρου 134, της Ποινικής Δικονομίας Κεφ. 155 ο χρόνος εντός του οποίου μπορεί να ασκηθεί έφεση δύναται να παραταθεί, κατόπιν απόδειξης βασίμου λόγου, από το Ανώτατο Δικαστήριο σε οποιοδήποτε χρόνο.
Πλούσια νομολογία στηρίζει την ερμηνεία του πιο πάνω άρθρου. Στην υπόθεση Eurohouse Finance Ltd v. Αστυνομικού Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού, (2000) 2 Α.Α.Δ. 52, αναφέρεται ότι η παράταση του χρόνου για την υποβολή έφεσης αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, το οποίο μπορεί να παρασχεθεί μόνο εφόσον καταδειχθεί καλός λόγος, τέτοιος που να αντισταθμίζει το τελέσφορο των δικαστικών αποφάσεων, συνυφασμένο με την τελεσιδικία. (Βλ. επίσης Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 98, Δημοκρατία ν. Κυριάκου (2003) 2 Α.Α.Δ. 479 και Λουκαϊδης ν. Κυριάκου Ποιν.Αίτηση Αρ. 13/2017 ημερ. 7.7.2017).
Οι ίδιες αρχές επαναλήφθηκαν στη Naydenov v. Δημοκρατίας, Ποιν.αιτ.12/14 ημερ. 16.9.2015, ECLI:CY:AD:2015:B610 και Αριστείδου ν. Sisamos Ποιν.αιτ. 11/15, ημερ. 23.12.15 όπου τονίστηκε ότι η αδυναμία που αφορά την μη καταχώρηση έφεσης πρέπει να καταδεικνύεται ότι επέδρασε ουσιωδώς καθόλη τη διάρκεια του κρισίμου χρόνου ως παράγοντας ανασταλτικός στην άσκηση έφεσης. (Βλ. επίσης Γ.Πική, Ποινική Δικονομία στην Κύπρο - Αναθεωρημένη έκδοση, σελ.298-300).
Με βάση τις πιο πάνω αρχές παρατηρούμε ότι ο αιτητής δεν έχει δώσει ικανοποιητική αιτιολογία για τη μη παρουσίαση του στο Δικαστήριο στις 22.5.2017. Η επίκληση της εντύπωσης που του εδόθη από την κατηγορούσα αρχή για τη μη αναγκαιότητα της παρουσίας του αντιμάχεται το ίδιο το περιεχόμενο του πρακτικού του Δικαστηρίου, όπου εξηγείται σαφώς ότι η υπόθεση ορίζεται για απάντηση και τονίζεται το ενδεχόμενο της προώθησης της διαδικασίας με απόδειξη του κατηγορητηρίου εάν ο αιτητής δεν παρουσιάζετο. Πραγματικά θα δημιουργείτο ρήγμα στις δικαστικές διαδικασίες εάν με την επίκληση οποιασδήποτε εντύπωσης ακυρώνετο εν τοις πράγμασι το περιεχόμενο πρακτικού του Δικαστηρίου.
Ως εκ τούτου κρίνουμε ότι ο αιτητής δεν έχει καταδείξει καλό λόγο για άσκηση της εξουσίας του Δικαστηρίου υπέρ του αιτήματος του. Συνεπώς η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.