|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2018:B89
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Εφεση Αρ. 67/2017)
27 Φεβρουαρίου, 2018
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
K.P. BLUE DOLHIN HOMES LTD,
Εφεσείουσα,
ν.
1. ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΙΔΗ,
2. E.P. PARASKEVAIDES HOLDINGS LTD,
Εφεσιβλήτων.
_ _ _ _ _ _
Π. Χαραλάμπους (κα) για Ε. Ευσταθίου ΔΕΠΕ, για την Εφεσείουσα.
Κ. Κούννα (κα) για Μιχαηλίδου και Κωνσταντίνου και Κιτρομιλίδη - Πέτσα, για τους Εφεσίβλητους.
_ _ _ _ _ _
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Λιάτσο, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Οι Eφεσίβλητοι αντιμετώπιζαν, σε ιδιωτική ποινική υπόθεση, μια σειρά από κατηγορίες κλοπής από πρόσωπο που έχει συμφέρον στο κλοπιμαίο, εδραζόμενες στα άρθρα 255, 260, 262 και 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Απαλλάγηκαν και αθωώθηκαν κατά το στάδιο της εκ πρώτης όψεως υπόθεσης και αφού προηγήθηκε η μαρτυρία ενός και μόνο μάρτυρα εκ μέρους της Eφεσείουσας-παραπονούμενης, του διευθυντή της Κυριάκου Παττίχη.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στην εκκαλούμενη απόφασή του, αφού αναφέρθηκε στις αρχές που διέπουν το εκ πρώτης όψεως στάδιο, επικεντρώθηκε στο ζήτημα που απασχόλησε ουσιαστικά και το οποίο καλύπτει και τους ενώπιόν μας λόγους έφεσης. Συγκεκριμένα, στη θέση που προέβαλε η υπεράσπιση ότι δεν γνώριζε, ούτε και είχε σχέση με την παραπονούμενη εταιρεία, ως αυτή αναγραφόταν στο κατηγορητήριο. Ήταν η σχετική προσέγγιση της υπεράσπισης ότι οι όποιες διαφορές της αφορούσαν την εταιρεία με την επωνυμία K.P. BLUE DOLPHIN HOMES LTD και όχι την εταιρεία όπως αυτή αναγράφεται ως παραπονούμενη στο κατηγορητήριο, δηλαδή ως K.P. BLUE DOLHIN HOMES LTD, όπου απουσιάζει το γράμμα P. Ήταν η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η Eφεσείουσα, η οποία έφερε και το βάρος απόδειξης, απέτυχε να τεκμηριώσει συσχετισμό «μεταξύ των δύο εταιρειών (ήτοι της αναγραφόμενης στον τίτλο ως Παραπονούμενης εταιρείας και της εταιρείας για την οποία προσφέρθηκε μαρτυρία)» και έτσι, ελλείψει μαρτυρίας, κατέληξε ότι δεν ήταν δυνατή η εξαγωγή συμπεράσματος ότι πρόκειται για τις ίδιες εταιρείες. Υπό το πρίσμα αυτό, η προσφερθείσα μαρτυρία κρίθηκε ως μη επαρκής προς υπερπήδηση του εκ πρώτης όψεως εμποδίου, η υπόθεση απορρίφθηκε και οι Eφεσίβλητοι-κατηγορούμενοι αθωώθηκαν και απαλλάχθηκαν.
Η πρωτόδικη κατάληξη προσβάλλεται με δύο λόγους έφεσης, οι οποίοι, ουσιαστικά, ταυτίζονται. Προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο διέπραξε σφάλμα, κρίνοντας ότι η μαρτυρία που είχε προσκομιστεί δεν ήταν επαρκής προκειμένου να θεμελιωθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον των Εφεσιβλήτων. Προστίθεται ότι η μη αναφορά του γράμματος P οφειλόταν σε αβλεψία και ορθογραφικό λάθος και ότι δεν προέκυψε οποιοδήποτε ζήτημα σύγχυσης ή παραπλάνησης οποιουδήποτε των κατηγορουμένων.
Είναι βάσιμο το παράπονο της Εφεσείουσας, όπως αυτό εξειδικεύεται στους ενώπιόν μας λόγους έφεσης.
Το πιστοποιητικό σύστασης της εταιρείας K.P. BLUE DOLPHIN HOMES LTD κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1 στην πρωτόδικη διαδικασία. Περαιτέρω, ως Τεκμήρια 2 μέχρι και 10, κατατέθηκαν η σύμβαση πώλησης διαμερισμάτων και τα ενοικιαστήρια συμβόλαια, επί των οποίων εδραζόταν η ιδιωτική ποινική υπόθεση της Εφεσείουσας και τεκμηριωνόταν η σχέση της εταιρείας K.P. BLUE DOLPHIN HOMES LTD με τους Εφεσίβλητους. Επιπρόσθετα, τόσο κατά το στάδιο της εξέτασης του ΜΚ1 Παττίχη, όσο και κατά την αντεξέτασή του, κυρίαρχο ζήτημα ήταν το ακριβές όνομα της παραπονούμενης εταιρείας, με δεδομένο ότι ο συνήγορος των εφεσιβλήτων-κατηγορουμένων ήγειρε από τα αρχικά στάδια της διαδικασίας ότι η παραπονούμενη ήταν ανύπαρκτο πρόσωπο και άγνωστη στους κατηγορούμενους. Εξεταζόμενος ο ΜΚ1 διευκρίνισε ότι όταν αναφερόταν σε παραπονούμενη εταιρεία εννοούσε την K.P. BLUE DOLPHIN HOMES LTD, ότι δεν είχε καταχωρηθεί οποιαδήποτε ποινική υπόθεση εναντίον των κατηγορουμένων και ότι η υπό κρίση ιδιωτική ποινική υπόθεση καταχωρήθηκε από την μοναδική εταιρεία που υπάρχει. Αντεξεταζόμενος ρωτήθηκε:
«Ε.Κύριε μάρτυς, θέλω να σας ρωτήσω, η εταιρεία K.P. BLUE DOLHIN HOMES LTD, με «Η», όπως γράφεται στο κατηγορητήριο, υπάρχει;
Α. Η εταιρεία με την οποία σύναψε σχέσεις και εγώ, τόσο και ο κατηγορούμενος, είναι η εταιρεία K.P. BLUE DOLPHIN HOMES LTD. Είναι το ίδιο πρόσωπο με αριθμό εγγραφής ΗΕ227666, είναι ορθογραφικό λάθος. Το γνωρίζουν όλοι.»
Υπό το φως των πιο πάνω, η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν τέθηκε ενώπιόν του μαρτυρία περί λάθους στην αναγραφή του τίτλου της παραπονούμενης εταιρείας και περί ανυπαρξίας νομικού προσώπου εγγεγραμμένου με το όνομα της εταιρείας όπως αναγράφεται στο κατηγορητήριο, ήταν εσφαλμένη.
Στην υπόθεση Χριστόδουλος Νεοφύτου ν. A.S.G. Solar Technologies Limited, Ποινική Έφεση 147/2015, ημερομηνίας 28.11.2017, ECLI:CY:AD:2017:B426, το αναγραφόμενο επί του κατηγορητηρίου όνομα της παραπονούμενης εταιρείας διέφερε από το πραγματικό, όπως αποτυπωνόταν στο σχετικό πιστοποιητικό σύστασης του Εφόρου Εταιρειών, καθότι είχε προστεθεί μια τελεία. Προβλήθηκε η εισήγηση ότι το κατηγορητήριο, ως καταχωρηθέν από ανύπαρκτο διάδικο, δεν ήταν έγκυρο. Το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ότι δεν προέκυψε ζήτημα παραπλάνησης της πλευράς του κατηγορούμενου και απέρριψε τη σχετική εισήγηση. Κρίθηκε κατ΄ έφεση ότι η πρωτόδικη προσέγγιση ήταν ορθή. Τονίσθηκε σχετικά:
«Συμφωνούμε απολύτως με την πρωτόδικη προσέγγιση. Κατ' αρχάς, η ύπαρξη ή όχι μιας εταιρείας και επί του προκειμένου δεν θεωρούμε ότι επειδή πρόκειται περί ιδιωτικής ποινικής δίωξης το θέμα είναι διαφορετικό, επιτυγχάνεται με μαρτυρία ότι αυτή λειτουργούσε. (Βλ. K.N.G. AUTOPARTS LTD v. IOANNOU (1996) 1 (B) A.A.Δ. 689 και ΕΔΑΞΥΛ ΞΥΛΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΛΤΔ κ.ά. ν. Αγαθοκλέους (1996) 2 Α.Α.Δ. 1337). Παράλληλα, στην υπόθεση ΝΑΝΟΚΑ LIMITED v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 471, κρίθηκε ότι το λανθασμένο όνομα της κατηγορούμενης στην υπόθεση εκείνη εταιρείας, όπου στο κατηγορητήριο υπήρχε το όνομα "Eταιρεία Νανόκα Λτδ», ουδόλως επηρέασε τη διαδικασία από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι τα δικαιώματα της κατηγορούμενης εταιρείας δεν επηρεάστηκαν δυσμενώς και είχε τη δυνατότητα προώθησης της υπόθεσης της ενώπιον του δικαστηρίου.
Ανάλογο θέμα απασχόλησε προσφάτως το Εφετείο στην υπόθεση IACOVOU BROTHERS (CONCRETE) LTD v. ACTION CONSTRUCTION & DEVELOPMENT LTD κ.ά., Ποιν. Εφ. 184/2014, ημερ. 10 Φεβρουαρίου 2016, ECLI:CY:AD:2016:D77. Στην εν λόγω υπόθεση στις επιταγές οι οποίες είχαν κατατεθεί, αναφερόταν το όνομα των εφεσειόντων ως «Iacovou Brothers Ltd» και «Iacovou Brothers Ltd (CONCRETE)». Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρχε επιταγή καθότι δεν υπήρχαν εγγεγραμμένες νομικές οντότητες με τις πιο πάνω επωνυμίες. Το Εφετείο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση στη βάση της υπάρχουσας μαρτυρίας, η οποία συνέδεε την παραπονούμενη εταιρεία με τη συναλλαγή στη βάση της οποίας είχαν εκδοθεί οι εν λόγω επιταγές, τονίζοντας ότι η ύπαρξη ή όχι της εταιρείας των παραπονουμένων ήταν θέμα πραγματικών περιστατικών και ως εκ τούτου, διέταξε την επανεκδίκαση της εν λόγω υπόθεσης.»
Στη βάση λοιπόν όλων των πιο πάνω, είναι η κατάληξή μας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέτυχε να αντικρύσει υπό τη σωστή διάστασή τους τα ενώπιόν του δεδομένα και να καταλήξει ότι επρόκειτο για απλή λανθασμένη περιγραφή νομικής οντότητας με βάση το σύνολο της ενώπιόν του μαρτυρίας, η οποία συνέδεε τη συγκεκριμένη παραπονούμενη εταιρεία με τις συναλλαγές επί των οποίων εδραζόντουσαν οι κατηγορίες. Λανθασμένη περιγραφή που δεν επιδρούσε, εν πάση περιπτώσει, στην ορθή αντίληψη του πραγματικού παραπονούμενου, ούτε και επηρέαζε δυσμενώς τους Εφεσίβλητους.
Αναπόδραστα, η αθωωτική απόφαση ακυρώνεται. Το άρθρο 145 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, παρέχει εξουσία στο Ανώτατο Δικαστήριο να διατάξει την επανεκδίκαση υπόθεσης ενώπιον Δικαστηρίου το οποίο κέκτηται δικαιοδοσίας επί του θέματος. Η εξουσία αυτή ασκείται πάντα προς το συμφέρον της δικαιοσύνης. Στην υπόθεση Pierides v. The Republic (1971) 2 ΑΑΔ 263, γίνεται ευρεία ανασκόπηση των αρχών που διέπουν την άσκηση της υπό αναφορά διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Σε γενικές γραμμές στον προσδιορισμό των συμφερόντων της δικαιοσύνης προσμετρούν διάφορες περιστάσεις, οι οποίες κατά κανόνα συναρτώνται με τες ιδιαιτερότητες της κάθε υπόθεσης και οι οποίες θα πρέπει να εξισορροπηθούν χάριν της διασφάλισης δίκαιης δίκης και αποτελεσματικής απονομής της δικαιοσύνης.
Ασκώντας λοιπόν τις εξουσίες που μας παρέχονται, κρίνουμε ότι η ορθότερη πορεία, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες που δυνατό να επηρεάζουν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης, είναι η επανεκδίκαση, υπό την έννοια της συνέχισης της πρωτόδικης διαδικασίας από τον ίδιο Δικαστή.
Η έφεση επιτυγχάνει και, κατά προέκταση, η αθωωτική απόφαση ακυρώνεται. Διατάσσεται η συνέχιση της πρωτόδικης διαδικασίας από την ίδια Δικαστή, το συντομότερο δυνατό. Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ της Εφεσείουσας, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΧΤ/ΣΦ.