|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B3
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 92/2014)
11 Ιανουαρίου 2018
[Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΔΔ]
FAIR CHAMPION BETS LTD
Εφεσείοντες
ΚΑΙ
ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ
Εφεσίβλητου
----------------
Χρίστος Χριστοφόρου, για τον εφεσείοντα.
Καμιά εμφάνιση, για τον εφεσίβλητο. Έχει γίνει επίδοση και ούτε έχει καταχωρίσει διάγραμμα αγόρευσης.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex Tempore)
NΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Το ζήτημα που τίθεται με την παρούσα έφεση είναι το ζήτημα της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης με την οποία ο εφεσίβλητος απηλλάγη στο στάδιο της εκ πρώτης όψεως υπόθεσης, επειδή το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε πως δεν είχε δοθεί μαρτυρία αναφορικά με το γεγονός ότι ο εφεσίβλητος, κατά το χρόνο που υπέγραψε το επίδικο γραμμάτιο, είχε γνώση του γεγονότος ότι υπήρχε εναντίον του διάταγμα παραλαβής της περιουσίας του.
Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου είχε γίνει παραδοχή ότι όταν υπόγραφε ο εφεσίβλητος το επίδικο γραμμάτιο υπήρχε σε ισχύ διάταγμα παραλαβής στα πλαίσια αίτησης πτώχευσης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Η ευπαίδευτη πρωτόδικος Δικαστής στην απόφασή της ανέφερε, ιδιαίτερα στις σελίδες 9, 10 και 11, ότι η παραδοχή πως υπήρχε σε ισχύ διάταγμα παραλαβής της περιουσίας του κατηγορούμενου-εφεσίβλητου, δεν μπορούσε με οποιονδήποτε τρόπο να οδηγήσει σε συμπέρασμα ότι, κατά τον ουσιώδη χρόνο της υπογραφής του γραμματίου, ο εφεσίβλητος είχε γνώση για την έκδοση του διατάγματος παραλαβής της περιουσίας του. Συνακόλουθα έκρινε πως η κατηγορία εναντίον του εφεσίβλητου ότι υπέγραψε γραμμάτιο ενώ υπήρχε διάταγμα παραλαβής της περιουσίας του ήταν έκθετη σε απόρριψη αφού δεν είχε αποδειχθεί απαραίτητο συστατικό στοιχείο του αδικήματος και συγκεκριμένα αυτό της γνώσης του κατηγορούμενου-εφεσίβλητου για το διάταγμα παραλαβής της περιουσίας του, κατά το χρόνο που υπέγραψε το γραμμάτιο.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων μας παρέπεμψε στην υπόθεση Χριστοφόρου ν. Γιάγκου (2007) 2 ΑΑΔ 145, στην οποία αποφασίστηκε ότι θα έπρεπε να είχε αποδειχθεί η γνώση του κατηγορουμένου για κήρυξη του σε πτώχευση, για να επιτευχθεί η καταδίκη του. Στην υπόθεση εκείνη, όμως, ο κατηγορούμενος ήταν απών κατά τη διαδικασία πτώχευσης και η δημοσίευση του διατάγματος πτώχευσης δεν θεωρήθηκε επαρκής γνωστοποίηση του γεγονότος της πτώχευσης, στον κατηγορούμενο.
Θεωρούμε ότι στην προκειμένη περίπτωση που έγινε παραδεκτό το γεγονός της ύπαρξης διατάγματος παραλαβής της περιουσίας του εφεσίβλητου, κατά το χρόνο της υπογραφής του επίδικου γραμματίου από αυτόν, το πρωτόδικο Δικαστήριο θα έπρεπε να θεωρήσει ότι αυτό ήταν επαρκές στοιχείο για να κληθεί ο κατηγορούμενος σε απολογία στο στάδιο της εκ πρώτης όψεως απόδειξης της υπόθεσης.
Υπό τις περιστάσεις, η έφεση επιτυγχάνει και η υπόθεση παραπέμπεται στο ίδιο πρωτόδικο Δικαστήριο για συνέχιση της υπόθεσης εναντίον του εφεσίβλητου από το στάδιο της εκ πρώτης όψεως υποθέσεως και μετά, λαμβανομένων βεβαίως υπόψιν των σχολίων του Εφετείου στην παρούσα απόφαση.
Η διαταγή για επιδίκαση εξόδων, πρωτοδίκως, εις βάρος των εφεσειόντων ακυρώνεται και επιδικάζονται υπέρ των εφεσειόντων τα έξοδα της έφεσης υπολογιζόμενα σε €800 πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει.
Δίδονται οδηγίες στο πρωτόδικο Δικαστήριο όπως δώσει προτεραιότητα στην εκδίκαση αυτής της υπόθεσης.
Μ.Μ. Νικολάτος, Π.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
/ΚΧ»Π