ΙΩΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 254/2017, 11/1/2018

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Ο Εφεσείων, ο οποίος είναι ο τρίτος Κατηγορούμενος ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λάρνακας-Αμμοχώστου, στην Ποινική Υπόθεση 4272/2017, αντιμετωπίζει πέντε κατηγορίες, οι οποίες αφορούν σε εισαγωγή, κατοχή και εμπορία ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β χωρίς τη σχετική άδεια, καθώς και συνωμοσία προς διάπραξη του κακουργήματος της εμπορίας ναρκωτικών.

Στις 10.7.2017 το προαναφερόμενο Κακουργιοδικείο, εξετάζοντας το ζήτημα του κατά πόσον ο Εφεσείων θα παρέμενε υπό κράτηση ή ελεύθερος υπό όρους μέχρι την ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσης του, στις 27.11.2017, αποφάσισε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για να παραμείνει υπό κράτηση. Συγκεκριμένα, θεώρησε ότι, από την όψη του μαρτυρικού υλικού που είχε ενώπιον του, και ειδικότερα τις καταθέσεις οκτώ αστυνομικών σε σχέση με τον εντοπισμό των επίδικων ναρκωτικών ουσιών, υπήρχε πιθανότητα καταδίκης του Εφεσείοντα στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Θεώρησε, επίσης, ότι υπήρχε και εύλογη πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων αν ο Εφεσείων αφήνετο ελεύθερος.

Ο Εφεσείων είχε τεθεί υπό κράτηση από τις 16.6.2017, όταν παραπέμφθηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου, και η ημερομηνία που ορίστηκε για ακρόαση της υπόθεσης του ήταν, αρχικά, η 27.11.2017.

Στις 27.11.2017 ο Εφεσείων παρουσιάστηκε ενώπιον του προαναφερόμενου Κακουργιοδικείου, συνεδριάζοντος με διαφορετική σύνθεση από εκείνη της 10.7.2017. Στις 27.11.2017, η υπόθεση αναβλήθηκε και ορίστηκε, εκ νέου, για ακρόαση στις 8.2.2018, οπότε τέθηκε, και πάλι, ζήτημα κράτησης των Κατηγορουμένων 2 και 3. Ο Κατηγορούμενος 2 δεν έφερε ένσταση ενώ ο Κατηγορούμενος 3-Εφεσείων, διά του ευπαιδεύτου συνηγόρου του, ήγειρε ένσταση στην περαιτέρω κράτηση του.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εφεσίβλητης-Κατηγορούσας Αρχής υιοθέτησε την προηγούμενη απόφαση του Κακουργιοδικείου, ημερομηνίας 10.7.2017, σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα. Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα ήγειρε ζήτημα χρόνου κράτησής του, σε συσχετισμό με την πιθανότητα καταδίκης του, προβάλλοντας ότι, η υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής εναντίον του Εφεσείοντα είναι πολύ αδύνατη και ότι υπάρχει εύλογη προσδοκία αθώωσης του.

Το Κακουργιοδικείο αναφέρθηκε στην προηγούμενη απόφαση ημερομηνίας 10.7.2017 και κατέληξε ως εξής:

«Δεν κρίνουμε ότι υπάρχει οτιδήποτε το οποίο αλλοιώνει την κατάσταση πραγμάτων ως προς τα γεγονότα όπως αυτά τέθηκαν ενώπιον του Κακουργιοδικείου και θεωρούμε ότι η απόφαση του Κακουργιοδικείου μας δεσμεύει.»

Επιπρόσθετα, παρατήρησε ότι οι λόγοι για τους οποίους διατάχθηκε η κράτηση του Εφεσείοντα στις 10.7.2017, ήταν δύο:

Α. Η πιθανότητα καταδίκης του και

Β. Η ύπαρξη εύλογης πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων εάν ο Εφεσείων αφήνετο ελεύθερος.

Με τα προαναφερόμενα υπόψιν του, το Κακουργιοδικείο σημείωσε και τα εξής:

«Εκείνο συνεπώς που θα πρέπει να κριθεί από το Δικαστήριο σήμερα είναι κατά πόσο η πιθανότητα καταδίκης αφενός αλλά και ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων αφετέρου όπως είναι η απόφαση του Δικαστηρίου 10.7.17 επενεργούν στον χρόνο μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Ο κατηγορούμενος τέθηκε υπό κράτηση από τις 16.6.17, οπότε και παραπέμφθηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου, ο δε χρόνος εκδίκασης μέχρι τις 8.2.18 είναι σχεδόν οκτώ μήνες.»

Αφού αναφέρθηκε στην υπόθεση Χαραλάμπους v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 138/2015, ημερομηνίας 10.7.2015, ECLI:CY:AD:2015:B513, και σε σχετικές αποφάσεις που αναφέρονται σ' εκείνη την υπόθεση και οι οποίες αφορούν στον χρόνο κράτησης κατηγορουμένων, κατέληξε ως εξής, το Κακουργιοδικείο:

«Έχοντας συνεπώς υπόψη μας όλα όσα έχουμε αναφέρει πιο πάνω, καθώς και όσα αναφέρονται στην πιο πάνω ποινική έφεση, κρίνουμε ότι ο χρόνος κράτησης από την παραπομπή του κατηγορούμενου στο Κακουργιοδικείο μέχρι και την εκδίκαση της υπόθεσης του που είναι περί τους 8 μήνες, δεν είναι τέτοιος που να δικαιολογεί απόλυση του κατηγορουμένου με όρους. Ως εκ τούτου το αίτημα απορρίπτεται. Ο κατηγορούμενος να παραμείνει υπό κράτηση μέχρι την δίκη του.»

Η απόφαση ημερομηνίας 27.11.2017 προσβάλλεται ενώπιον μας με δύο λόγους έφεσης:

1. Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και αντινομικά αποφάσισε ότι δεσμευόταν από την απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, κάτω από διαφορετική σύνθεση που εκδόθηκε στις 10.7.2017.

2. Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και αντινομικά αρνήθηκε να απολύσει τον Εφεσείοντα υπό όρους μέχρι τη δίκη του, υιοθετώντας, ουσιαστικά, την προγενέστερη απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, με διαφορετική σύνθεση.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα επικαλέστηκε, μεταξύ άλλων, τις αποφάσεις Καραγιώργη κ.α. v. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 92, Σιβιτανίδης v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 22 και Σπανού v. Δημοκρατίας και Ονουφρίου v. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 281.

Μελετήσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία, υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων. Κρίνουμε ότι, η προσβαλλόμενη απόφαση του Κακουργιοδικείου είναι ορθή και δεόντως αιτιολογημένη. Το Κακουργιοδικείο ορθά θεώρησε την προηγούμενη του απόφαση ημερομηνίας 10.7.2017 ως δεσμευτική, παρά τη διαφορετική σύνθεση του Κακουργιοδικείου στις 10.7.2017 και στις 27.11.2017. Επρόκειτο για το ίδιο Κακουργιοδικείο και η διαφορετική σύνθεση δεν το καθιστούσε διαφορετικό Δικαστήριο. Επιπρόσθετα, η απόφαση ημερομηνίας 10.7.2017 δεν είχε εφεσιβληθεί και το Κακουργιοδικείο που συνεδρίασε στις 27.11.2017 δεν είχε εξουσία να ενεργήσει ως Εφετείο του Κακουργιοδικείου που συνεδρίασε στις 10.7.2017.

Είναι ορθό ότι ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα έθεσε εκ νέου το ζήτημα της πιθανότητας καταδίκης του Εφεσείοντα, εισηγούμενος ότι η μαρτυρία εναντίον του ήταν πολύ αδύνατη. Έθεσε, επίσης, και το ζήτημα του χρόνου. Ως προς την πιθανότητα καταδίκης, το Κακουργιοδικείο, στις 27.11.2017, επανέλαβε και υιοθέτησε τα όσα είχαν αναφερθεί στις 10.7.2017. Πολύ ορθά, όμως, πρόσθεσε ότι υπήρχε και δεύτερος λόγος για τον οποίο διατάχθηκε η κράτηση του Εφεσείοντα και ο δεύτερος λόγος ήταν η ύπαρξη εύλογης πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων αν ο Εφεσείων αφήνετο ελεύθερος. Αυτός ο δεύτερος λόγος, ο οποίος ήταν επαρκής και από μόνος του για την κράτηση του Εφεσείοντα δεν είχε αμφισβητηθεί ή προσβληθεί με οποιονδήποτε τρόπο από τον Εφεσείοντα. Επομένως, όπως ορθά κατέληξε το πρωτόδικο Δικαστήριο, το μόνο ζήτημα που εγειρόταν και θα έπρεπε να αποφασιστεί, ήταν εκείνο του χρόνου κράτησης του Εφεσείοντα. Αυτό το στοιχείο το εξέτασε ειδικά το πρωτόδικο Δικαστήριο και, αφού παρατήρησε ότι ο συνολικός χρόνος κράτησης από τις 16.6.2017 μέχρι τις 8.2.2018 είναι σχεδόν οκτώ μήνες, κατέληξε ότι ο χρόνος των οκτώ μηνών, υπό τις περιστάσεις, δεν ήταν τέτοιος που να δικαιολογεί την άμεση απόλυση του Εφεσείοντα, έστω υπό όρους.

Στην υπόθεση Καραγιώργη (ανωτέρω) το Εφετείο έκρινε ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν παντελώς αναιτιολόγητη και ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε ασκήσει πλημμελώς τη διακριτική του ευχέρεια. Αναφέρθηκε, συναφώς, και στην προηγούμενη απόφαση Rodosthenous and Another v. The Police (1961) CLR, 48. Στην υπόθεση όμως Καραγιώργη (ανωτέρω), το πρωτόδικο Δικαστήριο, αναβάλλοντας την εκδίκαση της υπόθεσης, είχε πει απλώς: «Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει λόγος να αλλάξουμε την προηγούμενη μας διαταγή. Οι κατηγορούμενοι θα παραμείνουν υπό κράτηση.» Η προηγούμενη διαταγή έλεγε μόνο ότι: «Ακούσαμε με προσοχή όσα είχαν να πουν οι δικηγόροι των κατηγορουμένων και η Κατηγορούσα Αρχή. Βρίσκουμε ότι δεν συντρέχουν οι λόγοι εκείνοι για να αφήσουμε τους κατηγορουμένους ελεύθερους.». Στην υπόθεση, δηλαδή, εκείνη επιβεβαιώθηκε και υιοθετήθηκε η προηγούμενη απόφαση, η οποία όμως ήταν παντελώς αναιτιολόγητη και, επομένως, τρωτή. Στην προκείμενη περίπτωση, η προηγούμενη απόφαση, ημερομηνίας 10.7.2017, ήταν δεόντως αιτιολογημένη και την υιοθέτησε το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού έκαμε αναφορά στα καίρια της σημεία και αφού εξέτασε ειδικά το ζήτημα της κράτησης σε συνάρτηση με τον διαρρεύσαντα χρόνο και τον συνολικό χρόνο κράτησης του Εφεσείοντα.

Στην υπόθεση Σιβιτανίδης (ανωτέρω) τονίστηκε ότι, η διακριτική ευχέρεια του Κακουργιοδικείου αναφορικά με την κράτηση κατηγορούμενου μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης του, ασκείται στη βάση των ενώπιον του δεδομένων, κατά το χρόνο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας και επέκρινε την πλήρη υιοθέτηση της απόφασης του παραπέμποντος Δικαστηρίου, με μια «σαρωτική τοποθέτηση». Είπε, συναφώς, το Εφετείο, ότι δεν είναι ούτε νοητή ούτε επιτρεπτή η απλή υιοθέτηση, από το Κακουργιοδικείο, του σκεπτικού άλλου Δικαστηρίου, όπως στην υπόθεση εκείνη του παραπέμποντος Δικαστηρίου. Το Κακουργιοδικείο ασκεί τη δική του διακριτική ευχέρεια στη βάση των ενώπιον του δεδομένων, κατά το χρόνο της άσκησης της. Στην προκείμενη περίπτωση, η προηγούμενη απόφαση, ημερομηνίας 10.7.2017, ήταν απόφαση του ιδίου του Κακουργιοδικείου, υπό διαφορετική σύνθεση, και όχι οποιουδήποτε άλλου Δικαστηρίου, όπως είναι το παραπέμπον Δικαστήριο. Επομένως, δεν επρόκειτο περί δύο διαφορετικών Δικαστηρίων και το Κακουργιοδικείο, στις 27.11.2017, δεσμευόταν από την προηγούμενη του απόφαση που δεν είχε εφεσιβληθεί, την οποίαν εφάρμοσε, υπό το πρίσμα των δεδομένων της 27.11.2017.

Όσον αφορά την απόφαση Σπανού (ανωτέρω), στην οποία τονίστηκε ότι ένα διάταγμα κράτησης κατηγορουμένου εκδίδεται στη βάση των ενώπιον του εκδικάζοντος δικαστηρίου δεδομένων και όχι με βάση την εκ προοιμίου αποτίμηση του ευλόγου του χρόνου με γενικευμένη αναφορά στη Νομολογία, παρατηρούμε ότι, στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκαμε αναφορά σε σχετική νομολογία, από την οποία καθοδηγήθηκε ορθά, κατέληξε όμως, στη βάση των δεδομένων της προκείμενης περίπτωσης, ότι περίοδος κράτησης σχεδόν οκτώ μηνών δεν ήταν, από μόνη της, επαρκής λόγος για να αφεθεί ο Εφεσείων ελεύθερος, έστω υπό όρους. Δεν υπάρχει, επομένως, οποιοσδήποτε λόγος επέμβασης στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Κακουργιοδικείου.

Εν όψει των προαναφερθέντων, θεωρούμε την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή και δίκαιη και επαρκώς αιτιολογημένη και, κατά συνέπεια, η Έφεση απορρίπτεται.

Π.

Δ.

/ΜΣ`

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία