|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2018:B20
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική Έφεση 215/15
15 Iανουαρίου, 2018
(ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ - ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές)
ΑΛΕΞΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητoς.
_ _ _ _ _ _
Ηλ.Στεφάνου με Κ.Μασουρή, για τον Εφεσείοντα.
Π.Ευθυβούλου, (κα), για τον Εφεσίβλητο.
Εφεσείων παρών.
_ _ _ _ _ _
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τη Δικαστή Τ.Ψαρά-Μιλτιάδου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ψαρά-Μιλτιάδου,Δ.: Με βάση τα ευρήματα του Κακουργιοδικείου, στις 11.9.14 εντοπίστηκε από τις αρμόδιες αρχές στο Αεροδρόμιο Λάρνακας φάκελος ο οποίος είχε αφιχθεί αεροπορικώς από την Αίτυπτο και περιείχε κοκαΐνη βάρους 1253,3 γρ. Η κοκαΐνη αντικαταστάθηκε δεόντως με άλλη νόμιμη ουσία σε μια προσπάθεια επίτευξης ελεγχόμενης παράδοσης, η οποία, αν και δεν ολοκληρώθηκε, κατέληξε σε σύλληψη του εφεσείοντα-κατηγορουμένου, δεδομένου ότι αυτός αναζήτησε επανειλημμένως τον εν λόγω φάκελο τόσο από το ταχυδρομείο Προδρόμου στο οποίο εργαζόταν όσο και από τους λειτουργούς του, οι οποίοι είναι συνάδελφοι του. Το Κακουργιοδικείο διαπίστωσε ότι υπήρξε συνεχής, επίμονη και σταθερή προσπάθεια του εφεσείοντα, ο οποίος κατείχε τον αριθμό ανίχνευσης του φακέλου, να τον παραλάβει και να τον θέσει υπό την κατοχή του. Υπό αυτές τις περιστάσεις κρίθηκε ότι εμπλέκετο τόσο στη συνωμοσία όσο και στην εισαγωγή της επίδικης κοκαΐνης στην Κύπρο, (κατηγορίες 1 και 2). Κρίθηκε ακόμη ότι οι ενέργειες και οι προσπάθειες του αυτές ισοδυναμούσαν με απόπειρα κτήσης κατοχής του φακέλου διά της παραλαβής του φακέλου ο οποίος αποτελούσε αντικείμενο της διαδικασίας ελεγχόμενης παράδοσης. Κατά συνέπεια, η απόπειρα να λάβει την κατοχή του φακέλου αφορούσε την κοκαΐνη ως να μην είχε αντικατασταθεί. Με τη διαπίστωση αναγραφής λανθασμένης ημερομηνίας στο κατηγορητήριο, σε σχέση με την κατοχή, υπό τις περιστάσεις, το Κακουργιοδικείο προχώρησε στην προσθήκη δύο νέων κατηγοριών, ήτοι για απόπειρα κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου Τάξεως Α΄ και απόπειρα κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου Τάξεως Α΄ με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα στις οποίες καταδίκασε τον εφεσείοντα (κατηγορίες 5 και 6). Ενώ τον αθώωσε και απάλλαξε στις κατηγορίες της κατοχής και της κατοχής με σκοπό την προμήθεια (κατηγορίες 3 και 4).
Στη βάση των πιο πάνω, το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα τις ακόλουθες ποινές. Στη 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 12 χρόνων και στην 6η κατηγορία ποινή φυλάκισης 4 χρόνων, ενώ διέταξε όπως οι ποινές συντρέχουν. Στις κατηγορίες 1 και 5 δεν επιβλήθηκε ποινή γιατί τα γεγονότα τους περιλαμβάνονταν στις κατηγορίες 2 και 6 αντίστοιχα.
Ο εφεσείων με την παρούσα έφεση επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης του Κακουργιοδικείου προβάλλοντας 2 λόγους έφεσης, ως ακολούθως:
Το Κακουργιοδικείο λανθασμένα κατέληξε στη βάση των ευρημάτων, ως αναφέρονται στις σελίδες 103-108 της απόφασης του, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, στο συμπέρασμα ενοχής του εφεσείοντα στα αδικήματα της εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου (κατηγορία 2) και συνωμοσίας προς διάπραξη εισαγωγής (κατηγορία 1). (Λόγος έφεσης 1).
Επίσης λανθασμένα κατέληξε στη βάση των ευρημάτων στις σελ.116 και 117 της απόφασης του και προβαίνοντας σε μια αναλογική εφαρμογή του τελικού ευρήματος απόπειρας κατοχής, καταδίκασε τον εφεσείοντα και για το αδίκημα της απόπειρας κατοχής με σκοπό την προμήθεια (με βάση την τροποποιημένη κατηγορία 6). (Λόγος έφεσης 2)
Είναι γεγονός ότι το Κακουργιοδικείο, αφού ορθά αναφέρθηκε στις αρχές που διέπουν την περιστατική μαρτυρία, αρχές που στη νομολογιακή διαδρομή των αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχουν στέρεα βάση και διαχρονική σημασία, επεσήμανε - επίσης ορθά - ότι η συνωμοσία για εισαγωγή των επίδικων ναρκωτικών και η ίδια η εισαγωγή μόνο στη βάση της περιστατικής μαρτυρίας μπορούσε να εξαχθεί.
Θα δώσουμε στη συνέχεια, τα κύρια στοιχεία περιστατικής μαρτυρίας, όπως το Kακουργιοδικείο τα παραθέτει:
«Ο Κατηγορούμενος είναι υπάλληλος από 20ετίας στο Ταχυδρομείο και κατά τον Σεπτέμβριο του 2014 είχε ως κύρια καθήκοντα τη διεκπεραίωση της κυβερνητικής αλληλογραφίας. Στα πλαίσια των καθηκόντων του δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με το Τμήμα Δεμάτων ή την Αποθήκη Δεμάτων. Γνώριζε όμως πολύ καλά τις διαδικασίες για παράδοση δεμάτων όπως το επίδικο και ειδικότερα γνώριζε:
(α) Ότι δέμα προερχόμενο από κράτος - μη μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει απαραιτήτως να περάσει από Τελωνειακό Έλεγχο προτού παραδοθεί.
(β) Ότι στην περίπτωση που κάποιο δέμα περιέχει φάρμακα θα πρέπει να περάσει και από έλεγχο των Ιατρικών Υπηρεσιών προτού παραδοθεί.
(γ) Ότι συστημένο δέμα δύναται να παραδοθεί είτε στον αναφερόμενο σε αυτό παραλήπτη του αυτοπροσώπως είτε σε τρίτο πρόσωπο καταλλήλως εξουσιοδοτημένο προς τούτο από τον φερόμενο παραλήπτη του.
(δ) Ότι υπεύθυνος για την παράδοση τέτοιων δεμάτων, όπως το επίδικο, ήταν ο Μ.Κ.12.
2. Ο Κατηγορούμενος παλαιότερα διέμενε με τη σύντροφο του σε υποστατικό επί της οδού Ειρήνης 16 στο Στρόβολο και αναμφίβολα είχε γνώση ότι στον αριθμό 18 της ίδιας οδού δεν υπήρχε οποιοδήποτε υποστατικό.
3. Στις 12.9.14 με κάποιο τρόπο ο Κατηγορούμενος κατείχε τον μοναδικό (unique) αριθμό ανίχνευσης του επιδίκου δέματος. Την ίδια μέρα και περί ώρα 14:30 εμφανίστηκε στο γραφείο της Μ.Κ.11 στο Γραφείο Δεμάτων, και αφού της επέδειξε τον εν λόγω αριθμό ανίχνευσης ζήτησε από αυτήν να τον ενημερώσει πού ευρίσκετο το επίδικο δέμα, χωρίς να της αναφέρει οτιδήποτε άλλο και συγκεκριμένα χωρίς να αναφέρει ότι αυτό αφορούσε οποιαδήποτε ηλικιωμένη κυρία.
Η Μ.Κ.11 ενημέρωσε τον Κατηγορούμενο ότι είχε αφιχθεί το δέμα και τού έδωσε τον πενταψήφιο αύξοντα αριθμό ταξινόμησης του, προτρέποντάς τον να παραλάβει τα απαιτούμενα έγγραφα.
Ο τρίτος αριθμός πριν το τέλος του πενταψήφιου αριθμού υποδεικνύει το ράφι στο οποίο τοποθετήθηκε το δέμα. Στην παρούσα ο αριθμός 77531 κατεδείκνυε ότι η θέση του επίδικου δέματος ήταν στο ράφι (πάροδο) υπ' αριθμόν 5.
Υπό κανονικές λοιπόν περιστάσεις οποιοσδήποτε ενδιαφερόταν να πληροφορηθεί κατά πόσον αφίχθηκε το δέμα που τον ενδιέφερε θα είχε ικανοποιηθεί πέραν του δέοντος από τα στοιχεία που έλαβε από την Μ.Κ.11. Διότι πλέον γνώριζε από το κατ' εξοχήν υπεύθυνο πρόσωπο ότι αφίχθηκε το δέμα και μάλιστα γνώριζε και τον αριθμό ταξινόμησης του. Βασικά, όπως έχουμε υποδείξει και σε άλλο σημείο, ο Κατηγορούμενος στην περίπτωση που ζητούσε μόνο πληροφόρηση εκ μέρους άλλου, θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να αναχωρούσε ικανοποιημένος και να ενημερώσει σχετικά το υποτιθέμενο πρόσωπο εκ μέρους του οποίου δήθεν ενεργούσε, για να προβεί εκείνο στις δικές του ενέργειες για παραλαβή του δέματος με όποιο τρόπο επέλεγε βολικότερο.
4. Ο Κατηγορούμενος όμως δεν αναχώρησε από τον χώρο μετά την ενημέρωσή του από την Μ.Κ.11. Προχώρησε και εισήλθε στην Αποθήκη Δεμάτων. Πρόκειται για ουσιώδες στοιχείο περιστατικής μαρτυρίας καθότι ενισχύει την άποψη ότι ο στόχος του δεν ήταν να πληροφορηθεί για το δέμα, αλλά να βρει τρόπο να το παραλάβει. Η παρουσία του στον χώρο φύλαξης του φακέλου είναι αδύνατο να εξηγηθεί διαφορετικά, ειδικά για κάποιον Ταχυδρομικό υπάλληλο που γνωρίζει και τους χώρους και τις διαδικασίες. Ειδικότερα στις 14:55 εντοπίστηκε από τον Μ.Κ.12 εντός της αποθήκης και μάλιστα όχι σε τυχαίο σημείο. Ευρίσκετο στον κεντρικό διάδρομο μεταξύ των παρόδων στις οποίες ευρίσκονται τα ράφια 5 και 6.
Γνώριζε πολύ καλά ο Κατηγορούμενος ότι υπεύθυνος παράδοσης δεμάτων ήταν ο Μ.Κ.12. Δεν τον αναζήτησε όμως στο γραφείο του. Αντιθέτως εισήλθε μόνος του στην Αποθήκη Δεμάτων, ενέργεια για την οποία δεν είχε καμία εξουσία ή αρμοδιότητα και εν πάση περιπτώσει ακόμα και να εύρισκε το δέμα, υπό κανονικές περιστάσεις γνώριζε επίσης ότι χρειάζοντο τα έγγραφα από τον Μ.Κ.12 καθώς και τελωνειακός έλεγχος οπωσδήποτε. Βασικά τόσο η ώρα που βρέθηκε εκεί, δηλαδή κοντά στη λήξη του ωραρίου εργασίας που οι περισσότεροι φεύγουν, όσο και ο χώρος στον οποίο βρέθηκε σε συνδυασμό με την παράκαμψη του Μ.Κ.12 συνιστούν ισχυρά στοιχεία πως άλλος ήταν ο στόχος του, ήτοι να παραλάβει το δέμα. Εν σχέσει με ένα τέτοιο στόχο δεν μπορεί να προβάλλεται ως αντίλογος πως άλλη είναι η ορθή και νομότυπη διαδικασία, και τούτο διότι η ύπαρξη θεσμοθετημένης νόμιμης διαδικασίας δεν συνιστά αφ' εαυτής κώλυμα για όποιον αποφασίζει να δράσει αντικανονικά και αναζητά σχετική ευκαιρία προς κάτι τέτοιο. Εξάλλου αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης τόσων αδικημάτων πάσης φύσεως καθημερινά παρά την ύπαρξη σχετικών απαγορευτικών διατάξεων.
5. Ισχυρό στοιχείο περί του ότι ο Κατηγορούμενος αναζητούσε αυτούσιο το δέμα, και όχι πληροφόρηση για αυτό, είναι και το ότι όταν στις 14:55 τον βρήκε ο Μ.Κ.12 πλησίον του ραφιού υπ' αρ. 5 και τον ρώτησε δικαιολογημένα τι έκανε εκεί, ο Κατηγορούμενος τού επέδειξε το χαρτάκι που κρατούσε και τού είπε ότι έψαχνε το δέμα. Χωρίς βεβαίως να προβεί σ' αυτό το στάδιο σε αναφορά είτε στην χώρα προέλευσης του είτε σε ηλικιωμένη κυρία, εκτός όταν ο Μ.Κ.12 σχολίασε το γεγονός ότι στα έγγραφα παρουσιαζόταν γυναίκα ως παραλήπτρια, οπότε πλέον αναφέρθηκε σε ηλικιωμένη.
6. Μετά την πιο πάνω συνάντησή του με τον Μ.Κ.12 ο Κατηγορούμενος έφυγε, πλην όμως επέστρεψε περί της 16:00, δηλαδή εκτός ωραρίου εργασίας, συνοδευόμενος από τον Γρηγοριάδη. Ο Κατηγορούμενος ξαναρώτησε σε αυτό το στάδιο τον Μ.Κ.12 αν εντοπίστηκε το επίδικο δέμα, πράγμα που επίσης καταδεικνύει αναζήτηση του ίδιου του επίδικου φακέλου και όχι πληροφοριών γι΄ αυτόν.
Το πιο σημαντικό όμως είναι πως σε αυτή τη δεύτερη συνάντηση με τον Μ.Κ.12 και σε σχετική επισήμανση του τελευταίου ότι απαιτείτο Τελωνειακός Έλεγχος του δέματος λόγω προέλευσης από την Αίγυπτο, ο Κατηγορούμενος απάντησε επιμένοντας ότι αυτό προερχόταν από Ευρωπαϊκή χώρα, ισχυριζόμενος αβάσιμα δηλαδή και προσπαθώντας να πείσει ότι δεν απαιτείτο τέτοιου είδους έλεγχος. Σημειώνουμε πως αυτός ο ισχυρισμός του ήταν σαφώς ανυπόστατος αφού ούτως ή άλλως ήταν εμφανές από την κατάληξη του αριθμού ανίχνευσης που κρατούσε (δηλ. το EG) ότι το δέμα προέρχετο από Τρίτη χώρα και δη την Αίγυπτο. Παρέλκει βεβαίως να τονίσουμε πως το κατά πόσον χρειαζόταν ή όχι τελωνειακός έλεγχος δεν θα έπρεπε λογικά να τον ενδιαφέρει εάν η κατ' ισχυρισμόν δική του μεσολάβηση εκ μέρους της ηλικιωμένης ήταν υποτίθεται να ρωτήσει αν το συγκεκριμένο δέμα είχε αφιχθεί. Αυτή δε η επιμονή του για τη μη αναγκαιότητα τελωνειακού ελέγχου δεν μπορεί παρά να σχετίζεται επίσης με την προσπάθεια που κατέβαλλε για παραλαβή του δέματος.
Σ' αυτό το σημείο μάλιστα αρχίζει να γίνεται κατανοητός και ο λόγος που δεν πτοήθηκε στην προσπάθειά του ακόμα και όταν τον βρήκε ο Μ.Κ.12 στην Αποθήκη, που δεν είναι άλλος από το ότι παρουσιάζοντας το δέμα ως προερχόμενο από Ευρωπαϊκή χώρα και ως απευθυνόμενο σε μια ηλικιωμένη κυρία και χρησιμοποιώντας την ιδιότητά του ως συνάδελφος με τον Μ.Κ.12 είχε την ελπίδα ότι θα το παραλάμβανε χωρίς ιδιαίτερες διατυπώσεις αφού το παρουσίαζε ως ένα απλό ανύποπτο δέμα κάποιας γιαγιάς την οποία δήθεν ο ίδιος διευκόλυνε από ανθρωπιστικά κίνητρα.
7. Η επιμονή και η προσπάθειά του δεν σταμάτησαν. Κατά τη δεύτερη αυτή συνάντηση του με τον Μ.Κ.12 και μετά την αρνητική απάντηση του τελευταίου, ο Κατηγορούμενος ζήτησε τον αριθμό κινητού τηλεφώνου του Μ.Κ.23, χωρίς να επιτύχει την εξασφάλιση του. Έχουμε εξηγήσει για ποιο λόγο η αναζήτηση του Μ.Κ.23 δεν είναι δυνατό να σχετίζεται με το δέμα του Γρηγοριάδη. Είναι προφανές πως ο Κατηγορούμενος όντας βέβαιος ότι είχε αφιχθεί το επίδικο δέμα ήταν διατεθειμένος να χρησιμοποιήσει όποιο μέσο μπορούσε για να το παραλάβει. Θα πρέπει δε να εκλαμβάνεται ως βέβαιο πως δεν ανησυχούσε καθόλου για την πιθανότητα να εντοπίζοντο σε κάποιον παρ' ελπίδα έλεγχο τα ναρκωτικά διότι είχε έτοιμη την απάντηση του από προηγουμένως. Θα έλεγε απλώς πως το δέμα είναι μιας ηλικιωμένης την οποίαν προσπαθούσε να βοηθήσει.
Γνωρίζοντας δε ότι ο Μ.Κ.23 συχνάζει σε συγκεκριμένο ανθοπωλείο, ο Κατηγορούμενος τηλεφώνησε εκεί και συνέχισε να αναζητά τον Μ.Κ.23 και το κινητό του τηλέφωνο από την υπάλληλο. Προφανώς και ήταν μια απέλπιδα προσπάθειά του να εξασφαλίσει το δέμα κατόπιν τηλεφωνικών οδηγιών που θα έδιδε ο Μ.Κ.23 αν τον έπειθε σχετικά ο Κατηγορούμενος, όπως προκύπτει και από όσα αργότερα ζήτησε από τον Μ.Κ.23.
Τέτοια ήταν η επιμονή του που επισκέφθηκε αυτοπροσώπως το ανθοπωλείο απόγευμα Παρασκευής, περί τις 16:30, και απαίτησε από αυτόν να προβεί σε ενέργειες για την παράδοση εκείνη την ώρα του δέματος. Εδώ ακριβώς φαίνεται η πίεση την οποία ένιωθε ο Κατηγορούμενος και οι αγωνιώδεις προσπάθειες που κατέβαλλε για παραλαβή του. Ο πιεστικός τρόπος με τον οποίο ζητούσε τη μεσολάβηση του προϊσταμένου φαίνεται και από τη χαρακτηριστική αντίδραση του Μ.Κ.23 που όχι μόνο αρνήθηκε να ανταποκριθεί στο αίτημα του Κατηγορουμένου αλλά τον προειδοποίησε να μην τολμήσει να πάει στο Ταχυδρομείο διαφορετικά θα τον κατήγγελλε. Όλα αυτά ξεκάθαρα ενισχύουν την άποψη ότι ο Κατηγορούμενος ήθελε πάση θυσία να εξασφαλίσει το επίδικο πακέτο.
8. Στις αρχές της επόμενης εβδομάδας, ήτοι αυτής που άρχιζε στις 15.9.14, ο Κατηγορούμενος ζήτησε από τον Μ.Κ.17 να παραλάβει εκ μέρους του το επίδικο δέμα. Μάλιστα τού εξήγησε πως γνώριζε ήδη ο Μ.Κ.12 για το συγκεκριμένο δέμα και τού ανέφερε περαιτέρω πως περιείχε φάρμακα, πράγμα που δεν αφήνει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο Κατηγορούμενος εννοούσε το επίδικο δέμα. Βεβαίως ούτε αυτή η ενέργεια του Κατηγορουμένου συνάδει με ενέργειες προσώπου που απλώς αναζητά ενημέρωση για κάποιο δέμα.»
Όλα αυτά τα στοιχεία στο συνδυασμό τους και συνεκτιμούμενα ως σύνολο, οδήγησαν στο ασφαλές και μόνο λογικό συμπέρασμα ότι ο εφεσείων ήταν το πρόσωπο που είχε ενδιαφέρον, γνώριζε το περιεχόμενο του δέματος και προσπαθούσε απεγνωσμένα να το παραλάβει - μάλιστα επιχείρησε 5 φορές να το εντοπίσει και να το παραλάβει, μία φορά όταν ήταν μόνος του, δύο μέσω του ΜΚ12, μία μέσω του ΜΚ23 και μία μέσω του ΜΚ17.
Η κατάληξη του Κακουργιοδικείου ως προς την εξαγωγή του μόνου λογικού συμπεράσματος αναδύεται ανάγλυφα με την εξής παράγραφο (σελ.107 και 108):
«Τόσον ο αριθμός των προσπαθειών αυτών, όσον και οι περιστάσεις όπως οι ώρες που το επιχείρησε, ο τρόπος, η συμπεριφορά του, τα λεγόμενα του προς τους συναδέλφους του και η επιμονή του καταδεικνύουν αναμφίβολα πως γνώριζε ότι στο δέμα υπήρχε κοκαΐνη και ασφαλώς ότι δεν έπρεπε να αφεθεί να ακολουθήσει την κανονική διαδικασία είτε εν σχέσει με ελέγχους είτε εν σχέσει με την έκδοση Ειδοποιητηρίου. Το ότι βρέθηκε να κατέχει τον αριθμό ανίχνευσης απλώς επιβεβαιώνει πως είχε επαφή και συνεργασία με τον αποστολέα ο οποίος τον ενημέρωσε σχετικά. Υπό αυτές τις περιστάσεις δεν διατηρούμε καμία αμφιβολία πως ο Κατηγορούμενος εμπλέκεται τόσο στη συνωμοσία όσο και στην εισαγωγή της επίδικης κοκαΐνης στην Κύπρο. Στη βάση αυτή κρίνουμε πως έχουν στοιχειοθετηθεί οι Κατηγορίες 1 και 2 στον απαιτούμενο βαθμό».
Επ΄ αυτής της πτυχής την κρίση του Κακουργιοδικείου αντιμάχεται ο Λόγος έφεσης 1.
Τα ευρήματα γεγονότων δεν αμφισβητούνται. Ο κ.Στεφάνου επιχειρεί να εξουδετερώσει την αξία επιμέρους ενισχυτικών σημείων, ώστε να επικαλεστεί ουσιαστικά ότι δεν ήταν ασφαλές το πιο πάνω εύρημα. Εισηγείται ότι τα σημεία περιστατικής μαρτυρίας δεικνύουν συμπεριφορά μεταγενέστερη της ημερομηνίας εισαγωγής περιόδου, δηλαδή μετά τις 11.9.2015. Συνεπώς δεν είναι δυνατόν να αποδεικνύουν τη διάπραξη των αδικημάτων της 1ης και 2ης κατηγορίας. Ως ενισχυτική των θέσεων του, επικαλείται την Κλεομένης ν. Δημοκρατίας (2013)2 Α.Α.Δ. 350 και επισημαίνει την αδυναμία των πρωτοδίκων ευρημάτων στο ότι αφορούν περιστατικά τα οποία λαμβάνουν χώρα χρονικά, μετά την εισαγωγή και εστιάζονται στις προσπάθειες του εφεσείοντα να αποκτήσει φυσική κατοχή επί του επιδίκου πακέτου.
Η προσέγγιση και οι εισηγήσεις που έγιναν ομοιάζουν με ασκήσεις επί χάρτου, όπου όμως δεν λαμβάνονται υπόψη σφαιρικά οι περιστάσεις, οι οποίες είχαν μια αφετηρία και μια αξιοθαύμαστη συνοχή και καμιά απολύτως χαραμάδα δεν αφήνουν για να παρεισφρήσει υποψία κενού, είτε χρονολογικού είτε σαν ιστορική αναφορά γεγονότων.
Οι πόλοι της συνωμοσίας, της εισαγωγής από Αίγυπτο και της άφιξης στην Κύπρο ήταν δεδομένοι. Εξηγήθηκαν μέσα από τη διεργασία σκέψης του Δικαστηρίου. Δεδομένη ήταν και η κοινοποίηση του αριθμού ανίχνευσης για να καταστεί δυνατή η αναζήτηση και παραλαβή του φακέλου. Αυτά τα δεδομένα συνυπάρχουν μόνο στο πρόσωπο του εφεσείοντα.
Περαιτέρω, ορθά το Κακουργιοδικείο προσμέτρησε ως σημαντικό στοιχείο - και απόλυτα συνδεδεμένο με το πιο πάνω - το γεγονός ότι στον επίδικο φάκελο υπήρχαν στοιχεία παραπλανητικά ή ανύπαρκτα - με απώτερο στόχο το δέμα να μην ακολουθήσει τη φυσιολογική και νενομισμένη διαδικασία. Ιδιαίτερη σημασία είχε βεβαίως και η αναγραφή της οδού - που προηγουμένως έμενε ο εφεσείων - με τον αριθμό να παραπέμπει σε άδειο οικόπεδο. (σημείο 2 περιστατικής μαρτυρίας ανωτέρω).
Όλα τα πιο πάνω, και ειδικά η προσπάθεια επίτευξης του στόχου του αποκλεισμού της νενομισμένης διαδικασίας, από τον εφεσείοντα έχει μοναδική δυναμική, αν συνδυαστεί με την ιδιότητα του εφεσείοντα ως ταχυδρομικού υπαλλήλου και την εκ των πραγμάτων δυνατότητα του να παρέμβει και να καθορίσει την πορεία της παραλαβής σύμφωνα με τη βούληση του και φυσικά με βάση τη συνωμοσία της εισαγωγής.
Όλα αυτά δεν μπορούν να περιοριστούν σε μεταγενέστερα, της εισαγωγής, στοιχεία. Αντιθέτως, έχουν μια χρονική συνάφεια πεπραγμένων που παραπέμπουν σε ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που η «παρουσία» του εφεσείοντα είναι ευθύς εξ αρχής δεδομένη. Όπως δεδομένη παρουσιάζεται και η πραγμάτωση του στόχου της συνωμοσίας, δηλαδή η εισαγωγή. Η δε προσπάθεια να ενταχθεί στο σκηνικό των δρωμένων η παρουσία (και η εμπλοκή) άλλου προσώπου (ειδικά του Γρηγοριάδη (βλ. Σημείο 6 ανωτέρω) ή όποιου άλλου) δεν μπορεί να επιτύχει. Ο εφεσείων σαν μέρος της εκδοχής του πρωτοδίκως, έφερε στο προσκήνιο των γεγονότων «μια γριά γυναίκα» που του έδωσε το χαρτάκι με τον αριθμό ανίχνευσης και είναι αυτήν που προσπάθησε να βοηθήσει. Η εκδοχή αυτή, με εκτεταμένη και ενδελεχή αιτιολογία, απέτυχε και φυσικά δεν πλήττεται αυτή η πτυχή της απόφασης. Η εκ των υστέρων αόριστη και ασαφής επίκληση μιας άλλης ακαθόριστης δυνατότητας όχι μόνο δεν μπορεί να έχει αξία, δεν παρουσιάζεται ούτε καν σαν μια λογική δυνατότητα. Να υπομνήσουμε ότι η αιτιώδης σχέση μεταξύ της περιστατικής μαρτυρίας και της ενοχής του κατηγορουμένου πρέπει να είναι αφενός άμεση, αφετέρου δε να μην επιτρέπει άλλη λογική ερμηνεία. Οι υποθέσεις αυτές που παρουσιάστηκαν επί της έφεσης δεν δίνουν λογική ερμηνεία (βλ. Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 301).
Ο Λόγος έφεσης 1 κρίνεται αβάσιμος και απορρίπτεται.
Ερχόμαστε να εξετάσουμε το Λόγο έφεσης 2. Ο εφεσείων προσβάλλει ουσιαστικά τα ευρήματα και συμπεράσματα του Κακουργιοδικείου στις σελ.116-117 της απόφασης του με το παράπονο του να εστιάζεται στην κατάληξη της δικανικής κρίσης περί ενοχής του στο αδίκημα της απόπειρας κατοχής με σκοπό την προμήθεια. Πώς μπορούμε να ομιλούμε, διερωτάται ο κ.Στεφάνου, για απόπειρα κατοχής με σκοπό την προμήθεια;
Δεν συμφωνούμε με τον ευπαίδευτο συνήγορο για την αδυναμία στοιχειοθέτησης αδικήματος απόπειρας για την κατοχή της ως άνω κοκαϊνης, με σκοπό την προμήθεια.
Εν προκειμένω η ποσότητα ήταν τέτοια που ο σκοπός της προμήθειας σε συνδυασμό με το μαχητό τεκμήριο του αρθ.30(Α) του Ν.29/79, σε συνδυασμό με την επιμονή και σταθερή προσπάθεια απόκτησης του φακέλου από τον εφεσείοντα, ως εξηγήθηκε πιο πάνω, ορθά οδήγησε το Κακουργιοδικείο στο συμπέρασμα στοιχειοθέτησης των αδικημάτων απόπειρας με ενεργοποίηση του αρθ.366 του Ποινικού Κώδικα στο οποίο αποδίδεται η έννοια της απόπειρας (βλ. και Archbold Criminal Pleading, Evidence and Practice, 35th ed. par.4104 p.1583 και Σάββα ν. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 258). Συνεπώς κρίνουμε ότι και ο λόγος αρ.2 είναι αβάσιμος και απορρίπτεται.
Καταληκτικά, κρίνουμε ότι η έφεση δέον να απορριφθεί και απορρίπτεται.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.