|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:B458
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 255/2017
13 Δεκεμβρίου 2017
[Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΥ, Π., Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΔΔ]
ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΥΡΙΝΟΥ
Εφεσείοντα
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Εφεσίβλητης
---------------
Ε. Πουργουρίδης, για τον εφεσείοντα.
Χάρις Καραολίδου (κα), για την εφεσίβλητη.
-----------------
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο εφεσείοντας μαζί με άλλα πρόσωπα αντιμετωπίζει ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας πολύ σοβαρές κατηγορίες. Μεταξύ αυτών, η κατοχή με σκοπό την προμήθεια 7 και πλέον κιλών κοκαϊνης, η κατοχή με σκοπό την προμήθεια 5 και πλέον κιλών κάναβης, η κατοχή εκρηκτικών υλών ήτοι ΤΝΤ συνολικού βάρους 1½ λίβρας, πυροκροτητών, βραδύκαυστου ακαριαίου σχοινιού και 11 σφαιρών.
Η σύλληψή του για τα παραπάνω αποδιδόμενα αδικήματα έλαβε χώρα στις 13.4.2016. Έκτοτε παρέμεινε υπό κράτηση στα πλαίσια ποινικής υπόθεσης που καταχωρίστηκε αρχικά στο Κακουργιοδικείο Λεμεσού, μέχρι τις 20.10.2017, ήτοι για περίοδο 18 μηνών και 7 ημερών. Κατά την τελευταία αυτή ημερομηνία η υπόθεση της Λεμεσού ανεστάλη και καταχωρίστηκε νέα υπόθεση για παραπομπή ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας, όταν διαπιστώθηκε πρόβλημα στην αρμοδιότητα του Κακουργιοδικείου Λεμεσού, ως εκ της διάπραξης των κατ΄ισχυρισμόν αδικημάτων εντός της περιοχής των Βρετανικών Βάσεων.
Την ημέρα εκείνη (20.10.2017), μαζί με την παραπομπή των κατηγορουμένων ζητήθηκε και η κράτησή τους. Ο εφεσείοντας έφερε ένσταση. Το παραπέμπον Δικαστήριο διέταξε όπως παραμείνει ελεύθερος υπό όρους μέχρι την εμφάνιση του στο Κακουργιοδικείο.
Όταν εμφανίστηκε στο Κακουργιοδικείο, στις 30.11.2017 και 1.12.2017, τέθηκε εκ νέου αίτημα για κράτησή του μέχρι 12.12.2017 που η υπόθεση ορίστηκε για απάντηση, το οποίο αυτή τη φορά εγκρίθηκε. Πρόκειται για το διάταγμα κράτησης που είναι το αντικείμενο της παρούσας έφεσης την οποία ακούσαμε χθες, 12.12.2017.
Το υπό έφεση διάταγμα στηρίχθηκε επί της πιθανολόγησης κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων από τον εφεσείοντα, ο οποίος βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη για ιδίας φύσεως αδικήματα για τα οποία είχε καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης μέχρι και 10 ετών και εξέτισε την ποινή του μέχρι το 2012.
Η κατάληξη αυτή του Κακουργιοδικείου περί πιθανολόγησης διάπραξης νέων αδικημάτων προσβάλλεται ως εσφαλμένη. Τούτο γιατί, όπως εξειδικεύεται στην αιτιολογία του μοναδικού αυτού λόγου έφεσης, το Κακουργιοδικείο παρέλειψε να προσδώσει τη δέουσα σημασία στο ιστορικό της υπόθεσης και κυρίως στο γεγονός ότι συνεπεία της λανθασμένης καταχώρισης ενώπιον αναρμοδίου Δικαστηρίου, ο εφεσείων είχε ήδη παραμείνει υπό κράτηση για περίοδο 18 μηνών και 7 ημερών και όταν στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος για 40 ημέρες, δεν διέπραξε οποιοδήποτε αδίκημα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στην προηγούμενη καταδίκη, αναφέρεται περαιτέρω.
Αυτή ήταν και η ουσία των όσων προφορικά ανέπτυξε ενώπιον μας ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα. Έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι ο εφεσείοντας είχε παραμείνει υπό κράτηση στα πλαίσια της λανθασμένα καταχωρισθείσας υπόθεσης ενώπιον αναρμοδίου Δικαστηρίου. Δεν είχε εγερθεί τότε ζήτημα αναρμοδιότητας. Θεωρούμε πως ό,τι έχει σημασία, για τους σκοπούς που τώρα εξετάζονται, είναι ότι ο κατηγορούμενος παρέμεινε υπό κράτηση για τις ανάγκες της υπόθεσης που τώρα πλέον αντιμετωπίζει ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας, για περίοδο 19 σχεδόν μηνών μέχρι σήμερα.
Οι αρχές είναι παγιωμένες. Αφετηρία είναι η ατομική ελευθερία. Η κράτηση αποτελεί μέτρο κατ΄εξαίρεση. Η πιθανολόγηση διάπραξης νέου αδικήματος μπορεί να αποτελέσει από μόνη της λόγο για κράτηση. Ως πιθανολόγηση, δεν υπόκειται σε απόδειξη, ούτε απαιτείται να συνάγεται ως συμπέρασμα μέσα από ακριβή ή ισχυρή μαρτυρία. Το συμπέρασμα είναι δυνατό να προκύπτει από το ιστορικό ή διάφορες άλλες περιστάσεις, όπως η συμπεριφορά του κατηγορούμενου, περιλαμβανομένης της προσέλευσης του ή μη στο Δικαστήριο σε προηγούμενες περιπτώσεις (Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 130, Νικολάου ν. Αστυνομίας (2012) 2 ΑΑΔ 840). Μια προηγούμενη καταδίκη για παρόμοια αδικήματα λ.χ. είναι δυνατό να στοιχειοθετεί, ως ζήτημα πάντοτε των γεγονότων της κάθε υπόθεσης, την πιθανότητα διάπραξης νέων αδικημάτων. Σχετικός παράγοντας είναι και ο χρόνος που διαρκεί συνολικά η κράτηση υπό την έννοια που εξηγήθηκε, μεταξύ άλλων, στην υπόθεση Κρασοπούλης ν. Δημοκρατίας (2012) 2 ΑΑΔ 450, υπό το φως των αποφάσεων του ΕΔΑΔ.
Εν προκειμένω, το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη του τους σχετικούς παράγοντες. Κυρίως, αφενός την προηγούμενη καταδίκη και αφετέρου τον χρόνο που παρήλθε. Έλαβε επίσης υπόψη τη θετική συμπεριφορά του εφεσείοντα κατά την περίοδο των 40 ημερών που έμεινε ελεύθερος υπό όρους. Συνεκτίμησε όμως και τη σοβαρότητα των κατηγοριών σε συνάρτηση με τη μαρτυρία, στην όψη της βεβαίως.
Το Κακουργιοδικείο ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια να διατάξει την κράτηση, παράλληλα διαβεβαίωσε ότι θα δοθεί προτεραιότητα στην εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης για να μην παρατείνεται περαιτέρω και αδικαιολόγητα η κράτηση του εφεσείοντα. Είναι σαφές ότι ο ορισμός της υπόθεσης για απάντηση δεν σημαίνει εξ υπαρχής χειρισμό της ως εάν να ήταν νέα υπόθεση, αλλά αντίθετα δεδηλωμένη είναι η πρόθεση για κατά προτεραιότητα εκδίκασή της. Επιπρόσθετα δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι κατά την άσκηση της ευχέρειας του το Κακουργιοδικείο είναι φανερό πως έκρινε ότι η προηγούμενη καταδίκη για κακουργήματα παρόμοιας φύσεως δεν ανήκει στο απώτερο παρελθόν (βλ. Σπανού ν. Δημοκρατίας (2013) 2 ΑΑΔ 281).
Ο χρόνος που παρήλθε είναι σημαντικός και μας έχει προβληματίσει όλως ιδιαιτέρως. Λαμβάνοντας όμως υπόψη τη δέσμευση και τον προγραμματισμό του Κακουργιοδικείου να δώσει προτεραιότητα, όπως πράγματι οφείλει και αναμένεται να πράξει και μη διαπιστώνοντας, γενικότερα, σφάλμα στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, δεν θεωρούμε ότι υπάρχει περιθώριο εφετειακής παρέμβασης.
Η έφεση απορρίπτεται.
Μ.Μ. Νικολάτος, Π.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
/ΚΧ»Π