ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2017:B113
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
24 Μαρτίου, 2017
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση 330/2015)
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Εφεσείοντας,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
Αλ. Αλεξάνδρου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Σάββα (κα), Δημόσιος Κατήγορος, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex-tempore)
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Αντικείμενο της παρούσας έφεσης αποτελεί διάταγμα κατακράτησης τεκμηρίων (όπλων), το οποίο εξεδόθη στο πλαίσιο διερεύνησης ενός επεισοδίου, το οποίο έλαβε χώρα στις 16 Νοεμβρίου 2015, όπου ο εφεσείων φέρεται να εξύβρισε και απείλησε κάποιο Κοντάκκη.
Ο εν λόγω παραπονούμενος τη δεδομένη στιγμή βρισκόταν στο αυτοκίνητο του μαζί με τη Ναταλία Μιχαηλίδου, πρώην σύζυγο του εφεσείοντα. Η τελευταία είχε, με την κατάθεση της, εκφράσει ανησυχία για τη ζωή της από προηγούμενες απειλές του εφεσείοντα, αναφέροντας ταυτοχρόνως ότι ο εφεσείοντας είχε στην κατοχή του δύο κυνηγετικά όπλα και ένα αεροβόλο. Σε κάποιο μεταγενέστερο στάδιο και αφού κλήθηκε στον αστυνομικό σταθμό, ο εφεσείων παρέδωσε τα εν λόγω όπλα, ήτοι, δύο ΔΟΚΟ και ένα αεροβόλο.
Στις 20 Νοεμβρίου 2015 η αστυνομία, με αίτηση της, ζήτησε διάταγμα του δικαστηρίου για κατακράτηση των τεκμηρίων μέχρι την ολοκλήρωση των αστυνομικών ανακρίσεων και τη συμπλήρωση της ποινικής διαδικασίας που θα ακολουθούσε. Το δικαστήριο ενέκρινε την αίτηση, που είναι και το αντικείμενο της παρούσας έφεσης. Η νομική βάση της αίτησης και του διατάγματος υπήρξε το άρθρο 32 της Ποινικής Δικονομίας, Κεφ. 155.
Όπως είναι αποδεκτό και από τις δύο πλευρές, καταχωρήθηκε τελικώς, στις 22 Μαρτίου 2016, η Ποινική Υπόθεση 2143/2016 εναντίον του εφεσείοντα. Στο εν λόγω κατηγορητήριο υπάρχουν δύο κατηγορίες: Απειλή βιαιοπραγίας κατά παράβαση του άρθρου 91Α του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και δημόσια εξύβριση κατά παράβαση του άρθρου 99 του ιδίου Κεφαλαίου. Σημειώνουμε, όπως είναι αποδεκτό, ότι στις λεπτομέρειες του αδικήματος η απειλή βιαιοπραγίας και η εξύβριση στρέφεται εναντίον του Κώστα Κοντάκκη και μόνο. Αφορά δε το επεισόδιο ημερομηνίας 16 Νοεμβρίου 2015 και όχι προγενέστερο χρόνο ή άλλο άτομο.
Με την παρούσα έφεση ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα υποστήριξε ότι ουδεμία διασύνδεση υπάρχει των αδικημάτων, όπως αυτά περιγράφονται στο καταχωρηθέν κατηγορητήριο, με τα αντικείμενα. Το κατ' ισχυρισμό αδίκημα αναφέρει ότι «εν να σε παίξω» και η αναφορά σε ύπαρξη των ΔΟΚΟ έγινε από την πρώην σύζυγο του εφεσείοντα, αόριστα και σε άλλο χρονικό σημείο, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε κατηγορία που να συνδέει τη δήλωση της με τα όπλα. Σημειώνουμε ακόμη πως δεν αναφέρθηκε ότι υπήρξε σχετική καταγγελία επ' αυτού, ούτε βεβαίως καταχώριση σχετικής ποινικής υπόθεσης.
Ο εφεσείων προσβάλλει την απόφαση του δικαστηρίου για κατακράτηση των εν λόγω όπλων, με πυρήνα το γεγονός ότι δεν υπάρχει διασύνδεση των αντικειμένων με τα υπό διερεύνηση αδικήματα και τις κατηγορίες που τελικώς καταχωρήθηκαν. Αυτή η απουσία διασύνδεσης οδηγεί στην ανάγκη ανατροπής του σχετικού διατάγματος.
Το δικαστήριο στην εκκαλούμενη απόφαση του αναφέρει τα εξής:
«Έχω μελετήσει το περιεχόμενο της αίτησης καθώς και της ένορκης δήλωσης που τη συνοδεύει και έχω ικανοποιηθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος...»
Στη βάση δε της ένορκης δήλωσης του αστυνομικού επί του αιτήματος κατακράτησης, δεν προκύπτει διασύνδεση των όπλων με τα αδικήματα. Γεγονός που επιβεβαιώνεται με το ίδιο το περιεχόμενο του κατηγορητηρίου το οποίο καταχωρήθηκε ενώπιον μας ως τεκμήριο.
Συνεπώς, η απουσία τέτοιας διασύνδεσης αφαιρεί το βάθρο της εξουσίας του δικαστηρίου, δυνάμει του άρθρου 32 της Ποινικής Δικονομίας, εφόσον προαπαιτούμενο της ύπαρξης τέτοιας εξουσίας είναι η διασύνδεση των τεκμηρίων με τα αδικήματα. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να τεκμηριώνεται, εν προκειμένω, ούτε από την ένορκη δήλωση, ούτε από το κατηγορητήριο.
Συνεπώς, κρίνουμε ότι η έφεση πρέπει να γίνει αποδεκτή και επιτυγχάνει, με αποτέλεσμα το εκδοθέν διάταγμα να παραμεριστεί.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/ΔΓ