|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:B63
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική Έφεση Αρ. 169/2016
28 Φεβρουαρίου, 2017
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΜΕΤΑΞΥ:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Εφεσείουσας
ν.
ΑΝΝΑΣ ΓΕΡΟΛΕΜΟΥ
Εφεσίβλητης
--------
Γ. Ιωαννίδου (κα), Δημόσιος Κατήγορος Α΄, για την Εφεσείουσα
Χ. Κυριακίδης για Χ. Κυριακίδης ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη
.....
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Χριστοδούλου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Κατόπιν παραδοχής, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού έκρινε ένοχη την εφεσίβλητη στην κατηγορία της πρόκλησης του θανάτου 24χρονου μοτοσικλετιστή - του Στέφανου Sharpe - λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης και επικίνδυνης πράξης (άρθρο 210 του Ποινικού Κώδικα), Κεφ. 154) και της επέβαλε €3.000 πρόστιμο, 6 βαθμούς ποινής και στέρηση του δικαιώματος να κατέχει ή αποκτά άδεια οδήγησης για 12 μήνες.
Η προαναφερθείσα κατηγορία προσάφθηκε εναντίον της εφεσίβλητης ως αποτέλεσμα διερεύνησης από την Αστυνομία θανατηφόρου δυστυχήματος που επεσυνέβηκε, γύρω στις 11:37 π.μ. της 12.6.14, στην ελεγχόμενη από φώτα τροχαίας διασταύρωση των οδών Πάφου και Αντρέα Αραούζου - Μελίνας Μερκούρη, στη Λεμεσό. Όπως συναφώς εκτέθηκαν τα γεγονότα από την Κατηγορούσα Αρχή στο πρωτόδικο Δικαστήριο, η εφεσίβλητη εισήλθε στη διασταύρωση με πρόθεση να στρίψει δεξιά, όπως είχε κάθε δικαίωμα εφόσον το δεξιό βέλος της πορείας της ήταν πράσινο. Δεν πρόλαβε όμως να υλοποιήσει την πρόθεσή της διότι, στο μεταξύ, μεσολάβησε αλλαγή των φώτων που επέτρεπε και στα εξ αντιθέτου αυτοκίνητα να συνεχίσουν την πορεία τους. Με αποτέλεσμα να παραμείνει σταματημένη εντός της διασταύρωσης σε αναμονή για να περάσουν τα εξ αντιθέτου διερχόμενα αυτοκίνητα. Ενώ λοιπόν βρισκόταν σε αναμονή, με αναμμένο το πράσινο, αποπειράθηκε να στρίψει δεξιά προς την οδό Αντρέα Αραούζου, ενέργεια που απέκοψε την πορεία της εξ αντιθέτου ερχόμενης μοτοσικλέτας που οδηγούσε το θύμα. Με τραγική συνέπεια τη σύγκρουση των δύο οχημάτων και τον εκσφενδονισμό του μοτοσικλετιστή στο πεζοδρόμιο, ο οποίος βρήκε ακαριαίο θάνατο. Σ΄ ό,τι δε αφορά την εφεσίβλητη αυτή υπέστη κάκωση θώρακος και οξύ μετατραυματικό στρες και μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού, όπου παρέμεινε για θεραπεία μέχρι τις 16.6.14.
Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής, αφού έλαβε υπόψη τα προαναφερθέντα γεγονότα, κατέληξε ότι η εφεσίβλητη «. υπέπεσε σε λανθασμένη στάθμιση της απόστασης και ταχύτητας του μοτοσικλετιστή με αποτέλεσμα να συγκρουστεί μαζί του. Το μοιραίο αυτό σφάλμα της κατέστησε την οδήγησή της επικίνδυνη. Δεν υπάρχουν ενώπιον μου οποιαδήποτε γεγονότα που να καταδεικνύουν ότι η οδήγηση της κατηγορούμενης ήταν εγωιστική ή αδιάφορη. Σημειώνω ότι στην προκειμένη περίπτωση το φως ήταν πράσινο, νόμιμα βρισκόταν στη συμβολή, και νόμιμα μπορούσε να στρίψει εάν και εφόσον η οδική κυκλοφορία το επέτρεπε. Έχω ικανοποιηθεί ότι η επικίνδυνη κατάσταση που δημιουργήθηκε από το σφάλμα της ήταν αποτέλεσμα στιγμιαίας απροσεξίας».
Προχωρώντας στη συνέχεια, το πρωτόδικο Δικαστήριο επιλήφθηκε, για σκοπούς επιβολής ποινής, των προσωπικών περιστάσεων της εφεσίβλητης και προς τούτο έλαβε υπόψη έκθεση του Γραφείου Ευημερίας όπου αναφέρεται πως είναι ηλικίας 67 ετών, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, μητέρα τεσσάρων ενηλίκων παιδιών και από το 1986 αντιμετωπίζει προβλήματα με το στομάχι της, λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή για διαβήτη και χοληστερόλη, έχει πρόβλημα οστεοαρθρίτιδας και αναμένει επέμβαση αντικατάστασης γονάτου - η οποία στη συνέχεια έγινε - και, περαιτέρω, ότι έχει διαγνωστεί και ανεπάρκεια της μητροειδούς βαλβίδας και παρακολουθείται από καρδιολόγο. Σ΄ ό,τι δε αφορά τις συνέπειες που επέφερε το δυστύχημα στον ψυχικό της κόσμο, σημειώνεται πως βασανίζεται από τύψεις για το συμβάν, υποφέρει για τον πόνο που προκάλεσε στη μητέρα του θύματος για την απώλεια του παιδιού της σε τόσο νεαρή ηλικία και έκτοτε λαμβάνει αντικαταθλιπτικά χάπια.
Ο πρωτόδικος ευπαίδευτος Δικαστής αφού συνεκτίμησε αφενός ότι το δυστύχημα οφείλεται σε στιγμιαία αμέλεια της εφεσίβλητης και αφετέρου τις προσωπικές της συνθήκες, καθώς επίσης την παραδοχή της και το λευκό της ποινικό μητρώο, της επέβαλε την προαναφερθείσα ποινή.
Ο Γενικός Εισαγγελέας, παρόλο που συμφωνεί πως το δυστύχημα οφείλεται σε στιγμιαία αμέλεια της εφεσίβλητης, εντούτοις θεωρεί την επιβληθείσα ποινή έκδηλα ανεπαρκή. Και αυτό στη βάση ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν προσέδωσε την δέουσα βαρύτητα στη σοβαρότητα του αδικήματος όπως αυτή αντικατοπτρίζεται από το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπει ο Νόμος (4 χρόνια φυλάκιση). Συναφώς επέσυρε την προσοχή του Εφετείου στη νομολογιακή επιταγή (Παμπακάς κ.α. ν. Αστυνομίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 487, Μενελάου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 232, Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (2007) 2 Α.ΑΔ. 460 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Στυλιανού (2009) 2 Α.Α.Δ. 543) ότι σε αδικήματα της εξεταζόμενης φύσεως πρέπει να επιβάλλονται αποτρεπτικές ποινές προκειμένου, μέσω της τιμωρίας, να αντιμετωπιστεί η μάστιγα των τροχαίων δυστυχημάτων.
Αντίθετη βεβαίως είναι η θέση της εφεσίβλητης η οποία, μέσω του ευπαιδεύτου συνηγόρου της, επεσήμανε ότι το δυστύχημα οφείλεται σε στιγμιαία απροσεξία και λαμβανομένων υπόψη και των προσωπικών της περιστάσεων, του λευκού της μητρώου και της παραδοχής της, η ποινή που της επιβλήθηκε κινείται στα ορθά πλαίσια.
Έχουμε εξετάσει την πρωτόδικη απόφαση υπό το πρίσμα των εισηγήσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Κουκκίδη (2013) 2 Α.Α.Δ. 191, οι κατευθυντήριες οδηγίες αναφορικά με την επιβολή ποινών σε υποθέσεις πρόκλησης θανάτου κατά παράβαση του άρθρου 210, δόθηκαν στην αγγλική απόφαση R. v. Guilfoyle 57Cr.App.R. 349 η οποία υιοθετήθηκε από την κυπριακή νομολογία. Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Αβρααμίδης (1993) 2 Α.Α.Δ. 355 τονίστηκε ότι «το είδος και η έκταση της ποινής είναι πρωταρχική ευθύνη του πρωτόδικου δικαστηρίου. Όταν το ατύχημα οφείλεται σε στιγμιαία αβλεψία και το ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου είναι καλό, πρέπει να επιβάλλεται χρηματική ποινή και στέρηση της άδειας οδηγού, εκτός αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι για να μη επιβληθεί στέρηση της άδειας. Όταν όμως το θανατηφόρο δυστύχημα προξενείται από εγωιστική παραγνώριση της ασφάλειας των άλλων προσώπων ή πεζών ή από επικίνδυνη ή απερίσκεπτη οδήγηση, ενδείκνυται η επιβολή ποινής φυλάκισης και στέρησης της άδειας οδηγού». Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και η Παντέλας ν. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 562, η οποία υπενθύμισε ότι στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Σωτηρίου (2003) 2 Α.Α.Δ. 331 λέχθηκε πως «Η επιμέτρηση της ποινής είναι άμεσα σχετιζόμενη με την έκταση της αμέλειας, δηλαδή με τη συμπεριφορά και τις πράξεις του κατηγορούμενου που οδήγησαν στη διάπραξη του αδικήματος και την πρόκληση του θανάτου, σε συνάρτηση βέβαια με τις προσωπικές συνθήκες, οι οποίες θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπ΄ όψιν (Παμπακάς κ.α. ν. Αστυνομίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 487, 491)», όπως υπενθύμισε και το τι λέχθηκε στην Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 109. Δηλαδή ότι «Η επιβολή ποινής φυλάκισης ενδείκνυται κατ΄ αρχήν στις περιπτώσεις εκείνες που η αμέλεια εμπεριέχει και το στοιχείο της αδιαφορίας για την ασφάλεια άλλων προσώπων».
Όπως είναι πρόδηλο, οι πιο πάνω αυθεντίες τονίζουν ιδιαιτέρως ότι ο καθορισμός της ποινής αποτελεί ευθύνη του πρωτόδικου Δικαστηρίου και σ΄ ό,τι αφορά αδικήματα της εξεταζόμενης φύσεως, η επιβολή ποινής φυλάκισης ενδείκνυται στις περιπτώσεις που η επιδειχθείσα αμέλεια εμπεριέχει το στοιχείο της αδιαφορίας για την ασφάλεια άλλων προσώπων. Στην προκείμενη όμως περίπτωση, η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν ότι η αμέλεια που επέδειξε η 67χρονη εφεσίβλητη ήταν στιγμιαία - κρίση με την οποία, επαναλαμβάνουμε, δεν διαφωνεί ο Γενικός Εισαγγελέας - και στη βάση του στοιχείου αυτού, συνεκτιμώμενο με τις προσωπικές συνθήκες της εφεσίβλητης, το βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό της, το λευκό της ποινικό μητρώο και την παραδοχή της για ένα αδίκημα που ενδεχομένως θα μπορούσε να κριθεί ότι ήταν στο μεταίχμιο του άρθρου 210 του ΠΚ και της αμελούς οδήγησης του άρθρου 8 του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Ν.86/72), ναι μεν η επιβληθείσα ποινή ήταν επιεικής αλλά σε καμιά περίπτωση έκδηλα ανεπαρκής.
Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/κβπ