public Ερωτοκρίτου, Γεώργιος Κυριάκου Χριστοδούλου, Μιχαλάκης Ψαρά-Μιλτιάδου, Τάσια Γ.Χ΄Πέτρου για Κιτρομηλίδη amp;amp;amp; Πέτσα ΔΕΠΕ, για τον εφεσείοντα Ερ.Παπαλοϊζου, (κα.), για την εφεσίβλητη. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2016-06-27 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ZYAD GHOUNEYM ν. AΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Πoινική ΄Εφεση αρ.99/2016, 27/6/2016 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2016:D301

(2016) 2 ΑΑΔ 576

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

                                          (Πoινική ΄Εφεση αρ.99/2016)

 

27 Ioυνίου, 2016

 

Γ.ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Μ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Τ.ΨΑΡΑ-MΙΛΤΙΑΔΟΥ. Δ/στες

 ZYAD  GHOUNEYM

Εφεσείων

        ν.

AΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

        Εφεσίβλητης

        - - - - - - - - -

Γ.Χ΄Πέτρου για Κιτρομηλίδη & Πέτσα ΔΕΠΕ, για τον εφεσείοντα

Ερ.Παπαλοϊζου, (κα.), για την εφεσίβλητη.

- - - - - - - - -

 

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ:  Η ομόφωνη απόφαση μας θα δοθεί από τη Δικαστή Τ.Ψαρά-Μιλτιάδου.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(Δοθείσα αυθημερόν)

 

ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.:   Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας έκρινε τον εφεσείοντα ομού με την πρώην συγκατηγορούμενη του (κατηγορούμενη 2) ένοχους κατόπιν παραδοχής στα εξής αδικήματα:

Τον εφεσείοντα

-      Για το αδίκημα παροχής βοήθειας σε έτερο πρόσωπο για τη διάπραξη του ποινικού αδικήματος της πλαστοπροσωπίας κατά παράβαση του άρθρου 20(γ) και 360 του ΠΚ Κεφ.154 και Νόμος 166/87 (κατηγορία 2)

-      Για το αδίκημα υποβοήθησης διέλευσης προσώπων υπηκόων τρίτης χώρας από το έδαφος της Δημοκρατίας κατά παράβαση των άρθρων 2, 6(1)(α)(2), 8, 19Α(1), 19Γ και 19ΣΤ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ.105, ως τροποποιήθηκε (κατηγορία 3).

 

Την κατηγορούμενη 2:

-      Για το αδίκημα της πλαστοπροσωπίας, κατά παράβαση των άρθρων 35 και 360 του ΠΚ

-      Για το αδίκημα της εισόδου στη Δημοκρατία χωρίς να παρουσιαστεί στο Διευθυντή του Τμήματος Μεταναστέυσεως κατά παράβαση του άρθρου 12(3)(β) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ.105 ως έχει τροποποιηθεί.  (Στο αδίκημα της συνωμοσίας που αντιμετώπιζαν από κοινού δεν επιβλήθηκε ποινή και δεν εμπίπτει στο αντικείμενο της παρούσας έφεσης).

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στα γεγονότα της υπόθεσης τα οποία έχουν ως εξής:

 

Στις 13.4.2016 ο εφεσείων και η Κ.2 (με τη θυγατέρα της) είχαν μεταβεί στο αεροδρόμιο Λάρνακας με σκοπό να ταξιδέψουν με βελγικά διαβατήρια.  Κατά τον έλεγχο διαπιστώθηκε ότι οι φωτογραφίες στο διαβατήριο της Κ.2 και της κόρης της διέφεραν από την πραγματικότητα.  Η Κ.2 παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων και ανέφερε ότι τα διαβατήρια ανήκουν στην οικογένεια του εφεσείοντα ο οποίος ήταν φίλος του συζύγου της και λόγω του ότι του χρωστούσε χάρη ανέλαβε να τη βοηθήσει να μεταβεί στην Αγγλία, όπου βρίσκεται ο σύζυγος της.  Η Κ.2 είχε έλθει στην Κύπρο μέσω Τύμπου και είχε συναντηθεί με τον εφεσείοντα στη Λευκωσία όπου είχαν συνεννοηθεί να χρησιμοποιήσουν τα διαβατήρια που ανήκαν στη σύζυγο και κόρη του.

 

Και οι δύο κατηγορούμενοι ήταν λευκού ποινικού μητρώου.  Με βάση τις εκθέσεις του Γραφείου Ευημερίας τις οποίες το Δικαστήριο υιοθέτησε ο εφεσείων διαμένει με τη σύζυγο και τα 5 παιδιά του στο Βέλγιο, όπου του έχει παραχωρηθεί πολιτικό άσυλο από το 2000.  Είναι 54 ετών και κατάγεται από την Παλαιστίνη.  Είναι κάτοχος 3 πανεπιστημιακών διπλωμάτων και είχε έλθει στην Κύπρο για να βοηθήσει την Κ.2 «γιατί ήταν υποχρεωμένος στο σύζυγο της λόγω του ότι τον είχε βοηθήσει προηγουμένως.  Δεν είχε οποιονδήποτε οικονομικό όφελος». 

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε γενικά στις ποινές των πιο πάνω κατηγοριών και εν μέρει στη νομολογία αναφορικά με τα αδικήματα πλαστοπροσωπίας[1], τόνισε ότι λαμβάνει υπόψη την άμεση ομολογία και παραδοχή τους στις αστυνομικές αρχές καθώς και στο Δικαστήριο και  το λευκό ποινικό τους μητρώο.  Συνεκτιμώντας κάθε τι άλλο που αναφέρθηκε προς μετριασμό της ποινής, κατέληξε στις εξής συντρέχουσες ποινές φυλάκισης.

 

Στη 2^η κατηγορία στον κατηγορούμενο 1 ποινή φυλάκισης 5 μηνών.

Στην 3^η κατηγορία στον κατηγορούμενο 1 ποινή φυλάκισης 9 μηνών.

Στην 4^η κατηγορία στην κατηγορούμενη 2 ποινή φυλάκισης 6 μηνών.

Στην 5^η κατηγορία στην κατηγορούμενη 2 ποινή φυλάκισης 1 μηνός.

 

Αναφορικά δε με την εισήγηση για αναστολή της εκτέλεσης της ποινής θεώρησε ότι δεν υπάρχουν τέτοια περιστατικά που να συνηγορούν υπέρ της αναστολής. 

 

Ο εφεσείων δια της καταχώρησης της παρούσας έφεσης παραπονείται ότι οι ποινές που του επιβλήθηκαν είναι έκδηλα υπερβολικές και ή υπέρμετρα αυστηρές λαμβανομένων υπόψη των ιδιαζουσών περιστατικών της υπόθεσης, των βαρυσήμαντων μετριαστικών παραγόντων και των περιστάσεων που αφορούν το πρόσωπο του εφεσείοντα που ενώ είχαν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου χωρίς αμφισβήτηση από την κατηγορούσα αρχή δεν λήφθηκαν δεόντως υπόψη.  (1^ος λόγος έφεσης).  Ενώπιον μας ο κ.Χ΄Πέτρου διευκρίνισε ότι το παράπονο του εφεσείοντα στρέφεται μόνο κατά της ποινής των 9 μηνών στη 3^η κατηγορία ανωτέρω.  Συγκεκριμένα επί της αιτιολογίας του σχετικού λόγου αναφέρονται τα εξής:  «βρίσκεται μόνος του στην Κυπριακή Δημοκρατία μακριά από τη σύζυγο και τα 5 τέκνα του.  Περαιτέρω ήταν πρόσωπο λευκού ποινικού μητρώου το οποίο σε συνάρτηση με την ηλικία του καταδεικνύει ότι η διάπραξη των επιδίκων αδικημάτων αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό.»  Περαιτέρω γίνεται αναφορά στο ότι η παρούσα διαφοροποιείται από άλλες του είδους καθώς ο εφεσείων ουδέν οικονομικό όφελος είχε από τη διάπραξη των αδικημάτων και δεν δρούσε ως μέλος οργανωμένης σπείρας, ενήργησε επιπόλαια και παρορμητικά με σκοπό τη βοήθεια στην Κ.2. 

 

Παραπονείται επίσης ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αντιμετώπισε διαφορετικά τους δύο κατηγορούμενους και επέβαλε μεγαλύτερη ποινή στον εφεσείοντα απ΄ότι στην Κ.2, αφού προέκυπτε από τα γεγονότα της υπόθεσης ότι ο εφεσείων είχε σκοπό απλώς να τη βοηθήσει χωρίς οποιοδήποτε οικονομικό όφελος.  Είναι ξεκάθαρο, σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο του, ότι από τα γεγονότα το μόνο πρόσωπο που θα επωφελείτο από τη διάπραξη των αδικημάτων ήταν η Κ.2.  

Αρχίζουμε με το 2^ο λόγο έφεσης τον οποίο εξετάσαμε σε συνάρτηση με τη δοθείσα απόφαση.  Η απάντηση στο σχετικό παράπονο του εφεσείοντα προκύπτει από την ίδια τη διαφορετικότητα των αδικημάτων που αντιμετώπιζε αφού ο εφεσείων προσθέτως της υποβοήθησης για πλαστοπροσωπία αντιμετώπιζε - και παραδέχθηκε - την πολύ σοβαρότερη κατηγορία της υποβοήθησης διέλευσης προσώπου υπηκόων τρίτης χώρας από το έδαφος της Δημοκρατίας  (3^η κατηγορία ως ανωτέρω) στην οποία η προνοούμενη ποινή είναι των 8 χρόνων φυλάκισης ενώ η κατηγορούμενη 2 δεν αντιμετώπιζε αυτή την κατηγορία.  Επί της πτυχής αυτής ο εφεσείων δεν δίδει καμία εξήγηση ούτε συσχετίζει το παράπονο του για τη διαφοροποίηση της ποινής με την ύπαρξη αυτής της κατηγορίας.

 

Οπότε ο 2^ος λόγος έφεσης δεν έχει αντίκρισμα και απορρίπτεται.

 

Στρεφόμαστε τώρα στον 1^ο λόγο έφεσης με τον οποίο αποδίδεται λάθος στο πρωτόδικο Δικαστήριο ως προς τη δέουσα αποτίμηση των ειδικών περιστάσεων της υπόθεσης και των προσωπικών περιστάσεων του εφεσείοντα.  Ως γνωστό δικαιολογείται επέμβαση του Εφετείου για υπερβολική ποινή όταν το στοιχείο της υπερβολής στην ποινή βρίσκει αντικειμενικό έρεισμα μετά από το συσχετισμό της με το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης περιλαμβανομένου του ατόμου του κατηγορουμένου[2].  Η απαξίωση ενέργειας που αφορά υποβοήθηση τρίτων προσώπων για διέλευση από το έδαφος της Δημοκρατίας άμεσα σχετίζεται με την ανάγκη διαφύλαξης της δημόσιας ασφάλειας, ενός αγαθού ιδιαίτερα πολύτιμου που εν πολλοίς συναρτάται με την ίδια την ύπαρξη του κράτους, εξ΄ου και η αυστηρή προνοούμενη ποινή των 8 ετών φυλάκισης.  ΄Εχουμε εξετάσει την πρωτόδικη απόφαση υπό το πρίσμα του σχετικού παραπόνου του εφεσείοντα και δεν κρίνουμε δικαιολογημένες τις εισηγήσεις του περί λάθους του πρωτόδικου Δικαστηρίου στον τρόπο που έλαβε υπόψη τους μετριαστικούς παράγοντες ως προς το πρόσωπο του εφεσείοντα και τις περιστάσεις του αδικήματος.  ΄Οσο και να  αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα που δημιουργούνται στην οικογένεια του εφεσείοντα και στον ίδιο δεν θεωρούμε ότι υπάρχει δυνατότητα επέμβασης μας αφού το πρωτόδικο Δικαστήριο ισόρροπα και αιτιολογημένα έλαβε υπόψη τόσο τις προσωπικές περιστάσεις του εφεσείοντα σε συνδυασμό με την παραδοχή του, το λευκό του μητρώο,  όσο και ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν είχε οποιονδήποτε οικονομικό όφελος από τη διάπραξη του αδικήματος.  Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι εάν απουσίαζαν αυτά τα στοιχεία, η ποινή θα ήταν αυστηρότερη, ενόψει της ανάγκης να διαφυλαχθεί το αγαθό της δημόσιας ασφάλειας από πράξεις που σκοπόν έχουν να εξαπατήσουν τις αρχές με εγγενείς κινδύνους ως προς τη κοινωνική και οικονομική ευημερία του τόπου[3].

 

Ενόψει των λόγων που έχουμε αναφέρει η έφεση απορρίπτεται.

 

                                                          ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.

                                                         

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.

                                                         

ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.