|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:B840
(2015) 2 ΑΑΔ 938
18 Δεκεμβρίου, 2015
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΑΘΩΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΑΡ. 1),
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 279/2015)
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Απορριπτική κατάληξη σε έφεση η οποία εκρίθη ότι απώλεσε το αντικείμενο της, λόγω της εκδόσεως, μετά το εκκαλούμενο διάταγμα κράτησης, νέου διατάγματος κράτησης το οποίο δεν εφεσιβλήθηκε ― Απόφανση Εφετείου, ότι θα αποτελούσε σχήμα οξύμωρο να υπάρχουν δύο διατάγματα, το ένα υπό αμφισβήτηση, ενώ το δεύτερο διάταγμα να εξακολουθεί να παραμένει αλώβητο και χρονικά να έπεται του εκκαλούμενου και να διατάζει την κράτηση του Εφεσείοντα μέχρι τη δίκη του ― Η ισχύς του πρώτου διατάγματος είχε εκπνεύσει και το κάθε διάταγμα που εκδίδεται, και αφορά κράτηση, παραμένει σε ισχύ μέχρι την επόμενη εμφάνιση ενός κατηγορούμενου ενώπιον του Δικαστηρίου, και αυτό είχε εν προκειμένω συμβεί.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Πατατάρης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 46,
Χρίστου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 792, ECLI:CY:AD:2014:D804.
Έφεση εναντίον Κράτησης.
Έφεση από τον Κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λάρνακας (Χατζηγιάννη, Π.Ε.Δ., Αμπίζας, Α.Ε.Δ., Λυκούργου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 9599/2015), ημερομηνίας 22/10/2015.
Α. Δημητρίου και Χ. Αλεξάνδρου (κα), για τον Εφεσείοντα.
Θ. Παπανικολάου, Δημόσιος Κατήγορος Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Παμπαλλή, Δ..
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων αντιμετωπίζει ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λάρνακας - Αμμοχώστου, κατηγορίες, για συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος, καταστροφή περιουσίας με εκρηκτικές ύλες, κατοχή και χρήση εκρηκτικών υλών.
Μετά τη δήλωση μη παραδοχής η υπόθεση προγραμματίστηκε, όπως έχουμε σήμερα πληροφορηθεί και από τις δύο πλευρές, για ακρόαση στις 24 Φεβρουαρίου 2016. Κατά την εμφάνιση ενώπιον του Κακουργιοδικείου στις 22 Οκτωβρίου 2015 η πλευρά του Εφεσείοντα ήγειρε θέμα παροχής περισσότερων λεπτομερειών, αναφορικά με συγκεκριμένες κατηγορίες. Το Κακουργιοδικείο προγραμμάτισε την εν λόγω αίτηση για εκδίκαση στις 20 Νοεμβρίου 2015. Κατά την εμφάνιση στις 22 Οκτωβρίου 2015 και την αναπόφευκτη αναβολή που δόθηκε, ηγέρθη θέμα παραμονής του Εφεσείοντα υπό κράτηση μέχρι την εκδίκαση της αιτήσεως. Η Κατηγορούσα Αρχή ζήτησε να παραμείνει υπό κράτηση, στηριζόμενη στο εύρος της μαρτυρίας που υπήρχε και την πιθανότητα καταδίκης, για να καταδείξει ότι ο Εφεσείων, εάν δεν παρέμενε υπό κράτηση, υπήρχε κίνδυνος μη προσέλευσης. Η πλευρά του Εφεσείοντα έφερε ένσταση. Το Κακουργιοδικείο εξέδωσε την απόφασή του με την οποία διέταξε τον Εφεσείοντα να παραμείνει υπό κράτηση μέχρι τις 20 Νοεμβρίου 2015. Ο Εφεσείων καταχώρησε έφεση στις 30 Οκτωβρίου 2015. Δυστυχώς η ακρόαση της υπόθεσης αυτής προγραμματίστηκε για σήμερα, όμως, στο μεταξύ το διάταγμα ημερομηνίας 22 Οκτωβρίου 2015 είχε, με βάση τα γεγονότα που ακολούθησαν, παύσει να ισχύει και εκδόθηκε νέο διάταγμα κράτησης του εφεσείοντα μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2016.
Κατά τη σημερινή εμφάνιση, θέσαμε το θέμα στον ευπαίδευτο συνήγορο του Εφεσείοντα και ειδικότερα θέσαμε τον προβληματισμό μας κατά πόσο η έφεση αυτή έχει πλέον αντικείμενο. Ο ευπαίδευτος συνήγορος αναφέρθηκε στη νομολογία στην οποία τον είχαμε παραπέμψει, ζητώντας ουσιαστικά τη διαφοροποίηση του Δικαστηρίου από την ήδη υφιστάμενη, επί του θέματος αυτού, νομολογία. Περαιτέρω ο κ. Δημητρίου αναφέρθηκε στο εύρος της μαρτυρίας που υπάρχει εναντίον του Εφεσείοντα σε μια προσπάθεια να καταδείξει το εσφαλμένο της πρωτόδικης εκκαλούμενης απόφασης. Ταυτοχρόνως ο κ. Δημητρίου έκαμε αναφορά στα Άρθρα 11.7 και 11.8 του Συντάγματος για να καταδείξει ότι η μη επέμβαση του Εφετείου σε παράνομη κράτηση, θα στερήσει στον εφεσείοντα τη δυνατότητα ν' ασκήσει το δικαίωμα που παρέχει το Άρθρο 11.8 για να διεκδικήσει αποζημιώσεις, με βάση το αγώγιμο δικαίωμα της παράνομης κράτησης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσίβλητης αναφέρθηκε στη νομολογία που υπάρχει, και εισηγήθηκε ότι η ύπαρξη νέου διατάγματος κράτησης και η ενδεχόμενη επιτυχία της έφεσης θα δημιουργήσει το οξύμωρο να υπάρχουν δύο διατάγματα με αντίθετο αποτέλεσμα٠ το ένα να ακυρώνει προηγούμενη απόφαση ενώ ταυτόχρονα να υπάρχει διάταγμα κράτησης από νόμιμο Δικαστήριο, χωρίς το δεύτερο διάταγμα να έχει αμφισβητηθεί.
Έχουμε σημειώσει τα όσα έχουν λεχθεί, πλην, όμως, δεν έχουμε, με οποιοδήποτε τρόπο, πεισθεί ότι θα πρέπει να αποκλίνουμε από την υφιστάμενη νομολογία όπως αυτή έχει καθιερωθεί με την υπόθεση Πατατάρης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 46 και επιβεβαιώθηκε πιο πρόσφατα στην υπόθεση Χρίστου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 792, ECLI:CY:AD:2014:D804. Το τι έχει νομολογηθεί είναι ότι, η ύπαρξη του δεύτερου διατάγματος προσωποκράτησης και δη του διατάγματος που εξεδόθη στις 20 Νοεμβρίου 2015, χωρίς τούτο να έχει αμφισβητηθεί, κατέστησε την εκκαλούμενη απόφαση άνευ αντικειμένου, καθότι θα δημιουργείτο ένα σχήμα οξύμωρο να υπάρχουν δύο διατάγματα, το ένα υπό αμφισβήτηση, ενώ το δεύτερο διάταγμα να εξακολουθεί αλώβητο να παραμένει και χρονικά να έπεται του εκκαλούμενου και να διατάζει την κράτηση του Εφεσείοντα μέχρι τη δίκη του. Η ισχύς του πρώτου διατάγματος έχει εκπνεύσει, η δε νομιμότητα του για διεκδίκηση αποζημιώσεων εκ μέρους του εφεσείοντα δεν θα κριθεί στο πλαίσιο της παρούσας έφεσης. Το κάθε διάταγμα που εκδίδεται, και αφορά κράτηση, παραμένει σε ισχύ μέχρι την επόμενη εμφάνιση ενός κατηγορούμενου ενώπιον του Δικαστηρίου, και αυτό έχει συμβεί εν προκειμένω.
Ως εκ των ανωτέρω θεωρούμε ότι η έφεση έχει καταστεί άνευ αντικειμένου και απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.