|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:B610
(2015) 2 ΑΑΔ 607
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Αίτηση Αρ. 12/2014)
16 Σεπτεμβρίου, 2015
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
DANIEL NAYDENOV,
Aιτητής,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
Α. Καρεκλάς, για τον Αιτητή.
Ε. Φλωρέντζου (κα), για την Καθ' ης η αίτηση.
Δικαστήριο: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ψαρά-Μιλτιάδου.
___________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Με νομικό βάθρο τις Δ.35 θ.2, Δ.48 θ.2 και Δ.57 θ.2 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, ο αιτητής ζητεί παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης εναντίον καταδικαστικής γι΄αυτόν απόφασης του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας ημερ. 3.7.2014 στην υπόθεση 23076/13 και της συνακόλουθης ποινής που του επιβλήθηκε στις 23.7.2014.
Η αίτηση, η οποία καταχωρήθηκε στις 27.10.2014, προσέκρουσε σε ένσταση της Δημοκρατίας και όπως γίνεται αντιληπτό η νομική της βάση πάσχει εφόσον θα έπρεπε να βασίζεται στο άρθρο 134 της Ποινικής Δικονομίας, το οποίο παρέχει στο Δικαστήριο την εξουσία για παράταση καταχώρησης (ποινικής) έφεσης εάν κρίνει ότι υπάρχει βάσιμος λόγος επί τούτου. Υποδείξαμε το σχετικό πρόβλημα στον ευπαίδευτο συνήγορο του αιτητή, πλην όμως η θέση του ήταν ότι η νομική βάση της αίτησης ήταν ορθή. Δεν συμφωνούμε βεβαίως με τη θέση του και θεωρούμε ότι η αίτηση δεν έχει νομικό υπόβαθρο και ως εκ τούτου είναι θνησιγενής εκ του λόγου τούτου και μόνο.
Eκ του περισσού, θα προσθέταμε ότι η αίτηση ούτως ή άλλως δεν θα είχε πιθανότητα επιτυχίας.
Κατ΄αρχάς δυνάμει του άρθρου 134, της Ποινικής Δικονομίας Κεφ.155, ο χρόνος εντός του οποίου μπορεί να ασκηθεί έφεση δύναται να παραταθεί, κατόπιν απόδειξης βάσιμου λόγου, από το Ανώτατο Δικαστήριο σε οποιοδήποτε χρόνο. Ο Αιτητής εν προκειμένω παρουσίασε ένα πραγματικό υπόβαθρο, δύο ένορκες δηλώσεις σε σχέση με το αίτημά του, η πρώτη της κας Μαρίας Χαραλάμπους, δικηγόρου στο γραφείο του κ. Καρεκλά, καθώς και συμπληρωματική, (όπως την ονομάζει), ένορκη δήλωση, του ίδιου του Αιτητή. Να επαναλάβουμε ότι η ποινή του Κακουργιοδικείου στην υπόθεση 23076/13 στην οποία ο αιτητής ήταν κατηγορούμενος δόθηκε στις 23.7.2014 ενώ η καταδικαστική απόφαση εξεδόθη στις 3.7.2014. Η παρούσα αίτηση καταχωρείται πολύ αργότερα, στις 27.10.2014.
Υπάρχει πλούσια νομολογία που στηρίζεται στο πιο πάνω άρθρο και πώς αυτό ερμηνεύεται από το Δικαστήριο. Στην υπόθεση Eurohouse Finance Ltd κ.α. ν. Αστυνομικού Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού, (2002)2 Α.Α.Δ.52, αναφέρεται ότι η παράταση του χρόνου για την υποβολή έφεσης αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, το οποίο μπορεί να παρασχεθεί μόνο εφόσον καταδειχθεί καλός λόγος, τέτοιος που να αντισταθμίζει το τελέσφορο των δικαστικών αποφάσεων, συνυφασμένο με την τελεσιδικία. (Βλ. επίσης Τάσος Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 98 και Δημοκρατία ν. Κυριάκου (2003) 2 Α.Α.Δ. 479).
Στην προκειμένη περίπτωση, έχοντας θεωρήσει το πραγματικό υπόβαθρο των ενόρκων δηλώσεων του Αιτητή, θα παρατηρούσαμε ότι το σημαντικό είναι ότι κατά πάντα χρόνο ο Αιτητής εκπροσωπείτο από δικηγόρο και περαιτέρω είχε επικοινωνία μαζί του και παρόλα αυτά αορίστως μας τίθεται θέμα για ανεπιτυχή για σκοπούς καταχώρησης έφεσης επικοινωνία που είχε ο Αιτητής με υπεύθυνο σε κάποιο θάλαμο στις Κεντρικές Φυλακές. Στα πλαίσια αυτά μας δόθηκε σήμερα και το Τεκμήριο Α, στο οποίο φαίνεται να υπάρχει μια εσωτερική επικοινωνία του Αιτητή στις φυλακές, με τον τρόπο που περιγράφει, σε ένα Έντυπο το οποίο έχει ημερομηνία 24.7.2014. Η συγκεχυμένη εν πολλοίς εικόνα που μας παρουσιάζουν οι ένορκες δηλώσεις, δεν απαντούν στο γιατί δεν υπήρξε μέριμνα για την έφεση από τον ίδιο τον δικηγόρο, αντί την αόριστη αναφορά σε τρίτους που κατ΄ισχυρισμόν ανέλαβαν αυτό το έργο. Το ουσιώδες, κατά την κρίση μας, είναι ότι υπήρχε δικηγόρος κατά τον επίδικο χρόνο (και κατά την απόφαση και μετέπειτα ο ίδιος) και υπήρχε περαιτέρω, όχι μόνο δυνατότητα επικοινωνίας του Αιτητή με τον δικηγόρο, αλλά και πραγματική επικοινωνία με αυτόν. ΄Ολες οι δοθείσες ως λεπτομέρειες δεν απαντούν και σίγουρα δεν θα κρίνονταν ικανοποιητικές ως προς το γιατί οι οδηγίες δεν δίδονται άμεσα στο δικηγόρο του Αιτητή αντί σε τρίτα πρόσωπα. Το κυρίως ζητούμενο δεν απαντάται ακόμη και αν η αίτηση στηριζόταν στο ορθό νομικό βάθρο. Με βάση τη νομολογία ο Αιτητής έπρεπε να είχε καταδείξει καλό λόγο ουσιαστικής αδυναμίας για να ασκήσει το δικαίωμα του, πράγμα που απέτυχε να πράξει.
H αίτηση απορρίπτεται.
Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.