|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:B475
(2015) 2 ΑΑΔ 482
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Εφεση Αρ. 4/2013)
3 Ιουλίου, 2015
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_ _ _ _ _ _
Εφεσείων προσωπικά.
Ν. Δημητρίου, για την Εφεσίβλητη.
_ _ _ _ _ _
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 26.6.2015 ΓΙΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΛΟΓΩΝ ΕΦΕΣΗΣ
_ _ _ _ _
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Νικολάτο, Π.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex-tempore)
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Ο Εφεσείων, ο οποίος καταχώρησε την υπό εξέταση αίτηση, ημερ. 26.6.2015, για προσθήκη λόγων έφεσης 7, 8 και 9, κρίθηκε ένοχος πρωτόδικα, μετά από δική του παραδοχή, σε τρεις κατηγορίες πρόκλησης εκτέλεσης εγγράφων με ψευδείς παραστάσεις, κατά παράβαση των άρθρων 341, 337 και 29 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ο Εφεσείων κατ΄ αρχήν εκπροσωπείτο από συνήγορο. Η παραδοχή του Εφεσείοντα προέκυψε μετά από μερική ακρόαση και αλλαγή απάντησης, κατόπιν παροχής σχετικής άδειας του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα στη βάση των οποίων κατηγορήθηκε ο Εφεσείων έλαβαν χώραν κυρίως κατά τα έτη 1997-1999 οπότε ο Εφεσείων εμφανίστηκε ενώπιον του Κτηματολογικού Γραφείου Κυρηνείας στη Λευκωσία και δήλωσε, ότι ο πατέρας του, του οποίου είχε πληρεξούσιο έγγραφο, ήταν εν ζωή, ενώ στην πραγματικότητα είχε ήδη αποβιώσει. Η πρωτόδικη απόφαση και η επιβολή ποινής φυλάκισης έξι μηνών, με αναστολή, εναντίον του Εφεσείοντα εκδόθηκε το τέλος του 2012. Ενώπιόν μας η διαδικασία έφεσης συμπληρώθηκε στις 20.5.2015 και την ημερομηνία εκείνη επιφυλάχθηκε η απόφαση του Εφετείου.
Η έφεση βασίστηκε σε τέσσερις λόγους εφόσον οι αρχικοί λόγοι έφεσης 2 και 3 αποσύρθηκαν και απορρίφθηκαν. Με τον πρώτο λόγο ο Εφεσείων έθεσε ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο επέτρεψε την παρουσίαση μαρτυρίας που αποτελούσε προϊόν παράνομης έρευνας, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του. Με τον τέταρτο λόγο προσβαλλόταν η ορθότητα της επιβολής ποινής στερητικής της ελευθερίας του. Με τον πέμπτο λόγο έφεσης, ο οποίος προστέθηκε σε μεταγενέστερο στάδιο, προβλήθηκε η θέση ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε σε εύρημα ότι ο Εφεσείων προέβη στην πρόκληση εκτέλεσης εγγράφου με δόλο και με τον έκτο λόγο έφεσης, ο οποίος επίσης προστέθηκε σε μεταγενέστερο στάδιο, προβλήθηκε η θέση ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εφάρμοσε το άρθρο 8 του Κεφ. 154, προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Εφεσείων δεν είναι ποινικά υπεύθυνος, με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης.
Με την υπό εξέταση αίτηση η οποία όπως είπαμε καταχωρήθηκε στις 26.6.2015, μετά που επιφυλάχθηκε η απόφαση του Εφετείου, και ορίστηκε για πρώτη εμφάνιση σήμερα, ο Εφεσείων ζητά άδεια του Δικαστηρίου για να προσθέσει τους προαναφερόμενους τρεις λόγους έφεσης.
Με τον προτεινόμενο λόγο 7 ο Εφεσείων επιζητεί να προσβάλει την πρωτόδικη απόφαση ισχυριζόμενος ότι από την απόφαση κράτησής του ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου απουσιάζει η απαραίτητη και δέουσα αιτιολογία, κατά παράβαση των Άρθρων 30.2 και 11.2 του Συντάγματος.
Με τον προτεινόμενο λόγο έφεσης 8 ο Εφεσείων ζητά να προσβάλει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης ισχυριζόμενος ότι η πρωτόδικη απόφαση αν και απαγγέλθηκε στις 21.12.2012 χρονολογήθηκε και καταχωρήθηκε στο φάκελο της υπόθεσης μεταγενέστερα, δηλαδή στις 28.12.2012 κατά παράβαση του άρθρου 113 του Κεφ. 155 και του Άρθρου 11.2 του Συντάγματος.
Με τον προτεινόμενο λόγο έφεσης 9, ο Εφεσείων επιζητεί να προσβάλει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με τον ισχυρισμό ότι η αλλαγή της απάντησής του ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου από μη παραδοχή σε παραδοχή, ήταν αποτέλεσμα της έντονης καταπίεσης και της ψυχολογικής πίεσης που επέφερε σε αυτόν η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να τεθεί υπό κράτηση διαρκούσης της εκδίκασης της πρωτόδικης υπόθεσης.
Η εφεσίβλητη Κυπριακή Δημοκρατία ήγειρε προφορική ένσταση στην υπό εξέταση αίτηση λέγοντας ότι το στάδιο στο οποίο καταχωρήθηκε η αίτηση είναι πολύ προχωρημένο εφόσον έχει ήδη επιφυλαχθεί απόφαση του Εφετείου στην έφεση και επίσης ότι οι προτεινόμενοι λόγοι έφεσης είναι αβάσιμοι και άσχετοι με τους υφιστάμενους λόγους έφεσης.
Εξετάσαμε με προσοχή τα ενώπιον μας στοιχεία και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ούτε ορθό ούτε δίκαιο να επιτραπεί, στο παρόν στάδιο, η προσθήκη των προτεινόμενων τριών λόγων έφεσης. Όπως ήδη αναφέραμε τα γεγονότα της υπόθεση αυτής ανάγονται στα έτη 1997 μέχρι 1999. Η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε το έτος 2012, η έφεση συμπληρώθηκε στις 20.5.2015 και το Εφετείο είναι έτοιμο να εκδώσει την απόφασή του στην έφεση. Συναφώς δεν μας διαφεύγει ότι τα γεγονότα που ισχυρίζεται ο Εφεσείων-αιτητής προς υποστήριξη της αίτησής του ήτα όλα σε γνώση του κατά τον ουσιώδη χρόνο και ότι ο Εφεσείων ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου εκπροσωπείτο από δικηγόρο και συγκεκριμένα τον κ. Ταμάσιο. Παρατηρούμε περαιτέρω ότι οι τρεις προτεινόμενοι λόγοι έφεσης είναι και ασύνδετοι με τους υφιστάμενους τέσσερις λόγους έφεσης, αλλά είναι και ουσιαστικά αβάσιμοι.
Ο ισχυρισμός του Εφεσείοντα-αιτητή ότι η απόφαση κράτησής του είναι αναιτιολόγητη, προτεινόμενος λόγος έφεσης 7, δεν υποστηρίζεται, εφόσον ο ίδιος ο Αιτητής λέγει στην αίτησή του ότι στο σχετικό φάκελο του Δικαστηρίου υπάρχει στενογραφημένη απόφαση του Δικαστηρίου αναφορικά με την κράτηση του, την οποία ο Εφεσείων-αιτητής θα μπορούσε, αν επιθυμούσε, να ζητήσει να αποστενογραφηθεί, ώστε να δει και ο ίδιος τους λόγους στους οποίους βασίστηκε η πρωτόδικη απόφαση για κράτηση. Εν πάση περιπτώσει ο Εφεσείων βρισκόταν ενώπιον του Δικαστηρίου όταν απαγγέλθηκε η πρωτόδικη απόφαση με την οποία διατασσόταν η κράτησή του. Η μή αποστενογράφηση της απόφασης δεν συνεπάγεται έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας, όπως εισηγήθηκε ο Εφεσείων-αιτητής.
Όσον αφορά τον προτεινόμενο λόγο έφεσης 8 ότι δηλαδή η ποινή απαγγέλθηκε στις 21.12.2012 αλλά στο συνταγμένο κείμενο της αναγράφεται ημερομηνία 28.12.12 και πάλι παρατηρούμε ότι ο Εφεσείων βρισκόταν ενώπιον του Δικαστηρίου όταν απαγγέλθηκε η ποινή και έστω και αν συντάχθηκε το κείμενο μερικές ημέρες αργότερα, αυτό, κατά την κρίση μας, δεν συνιστά παραβίαση θεμελιώδους δικαιώματος του Εφεσείοντα-αιτητή.
Αναφορικά με την αλλαγή της απάντησης του Εφεσείοντα από μη παραδοχή σε παραδοχή που είναι το αντικείμενο του προτεινόμενου 9ου λόγου έφεσης και αυτό το ζήτημα το θεωρούμε ως αβάσιμο αλλά και ως προβαλλόμενο με μεγάλη καθυστέρηση, εφόσον ο ίδιος ο Εφεσείων, αν επιθυμούσε να προβάλει κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να το κάμει ευθύς εξ αρχής καθότι το ζήτημα αυτό ο ίδιος το γνώριζε καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο ως αναγόμενο στην ψυχολογική πίεση που κατ΄ ισχυρισμό αισθάνθηκε όταν το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε την κράτησή του.
Δεν θεωρούμε ορθό να εκτροχιάζονται οι υποθέσεις ενώπιον του Εφετείου με την υποβολή αιτήσεων σε πολύ προχωρημένο στάδιο, οι οποίες μάλιστα δεν φαίνονται να περιέχουν στοιχεία που μπορούν να αποβούν προς όφελος του Εφεσείοντα, όπως στην προκείμενη περίπτωση.
Με τα προαναφερόμενα υπόψη, η αίτηση ημερομηνίας 26.6.2015 για προσθήκη τριών επιπρόσθετων λόγων έφεσης, απορρίπτεται.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.