|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:B967
(2014) 2 ΑΑΔ 930
16 Δεκεμβρίου, 2014
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Αρ. 291/14)
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΑΗΛΗ,
Εφεσίβλητου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 292/14)
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΝΔΡΕΑ ΧΕΙΜΑΡΙΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 293/14)
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΡΥΣΟΧΟΥ,
Εφεσίβλητου.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 291/2014, 292/2014, 293/2014)
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Εφέσεις από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας εναντίον πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτημα της Αστυνομίας για προσωποκράτηση των τριών εφεσίβλητων ― Απόφανση Εφετείου ότι δεν χρειαζόταν να αποφασιστεί το ζήτημα της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης στις παρούσες υποθέσεις, δεδομένου ότι δεν ζητείτο από το Εφετείο να εκδώσει οποιονδήποτε διάταγμα προσωποκράτησης των εφεσιβλήτων ― Εν παρόδω παρατήρηση Εφετείου, ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν φαινόταν στην παρούσα υπόθεση να εφάρμοσε ορθά τις αρχές της νομολογίας.
Δικαστική διαδικασία ― Είναι θεμελιωμένη αρχή της νομολογίας ότι τα Δικαστήρια δεν ασχολούνται με την επίλυση ακαδημαϊκών θεμάτων αλλά μόνο με την επίλυση ζητημάτων που τίθενται ενώπιον τους και είναι απαραίτητο να κριθούν για την έκβαση και την απόφανση της ενώπιον τους, υπόθεσης.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Μalachtou ν. Αrmefti a.ο. (1984) 1 C.L.R. 548,
Χρίστου ν. Choreva (2002) 1 Α.Α.Δ. 454,
Τσουλούπας ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2002) 1 Α.Α.Δ. 1263,
Stamataris v. Police (1983) 2 C.L.R. 107,
Συμιλλίδης ν. Αστυνομίας (Αρ. 2) (1997) 2 Α.Α.Δ. 165.
Εφέσεις εναντίον Απόφασης κατά της Προσωποκράτησης.
Εφέσεις από τον Γενικό Εισαγγελέα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Ματθαίου, Α.Ε.Δ.), (Αίτηση προσωποκράτησης), ημερομηνίας 7/12/14.
Ε. Παπαγαπίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας με Ξ. Ξενοφώντος (κα), Δημόσιος Κατήγορος Α΄, για τον Εφεσείοντα και στις 3 υποθέσεις.
Αλ. Αλεξάνδρου με Κ. Σιαηλή, για τον Εφεσίβλητο στην 291/14.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τον Εφεσίβλητο στην 292/14.
Γ. Παπαϊωάννου με Π. Σταύρου, για τον Εφεσίβλητο στην 293/14.
Ο Εφεσίβλητος στην 291/14 είναι παρών.
Οι Εφεσίβλητοι στην 292/14 και 293/14 απόντες.
Ex tempore
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Ο Έντιμος Γενικός Εισαγγελέας, με τις υπό εξέταση εφέσεις, αμφισβητεί την ορθότητα πρωτόδικης απόφασης ημερ. 7/12/14 με την οποία απορρίφθηκε αίτημα της Αστυνομίας για προσωποκράτηση των τριών εφεσίβλητων. Προτού το Δικαστήριο προχωρήσει στην εξέταση της ουσίας των 3 εφέσεων, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι έθεσαν δυο προδικαστικές ενστάσεις. Η πρώτη ένσταση αφορά στην έλλειψη εξουσίας εκ μέρους του Εντίμου Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας να εφεσιβάλει απόφαση όπως οι παρούσες στις οποίες απορρίφθηκε αίτημα προσωποκράτησης υπόπτων. Η δεύτερη προδικαστική ένσταση αφορά την ανυπαρξία αντικειμένου των εφέσεων με συνέπεια την αναπόφευκτη απόρριψη τους έστω και αν ο έντιμος Γενικός Εισαγγελέας έχει εξουσία καταχώρησης έφεσης σε απορριπτική πρωτόδικη απόφαση, σε αίτηση για προσωποκράτηση υπόπτου, και τούτο, εφόσον το Εφετείο δεν μπορεί με βάση τα ενώπιον του στοιχεία και μετά παρέλευση 9 ημερών από την έκθεση των γεγονότων και την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης, να εκδώσει διάταγμα προσωποκράτησης των εφεσιβλήτων.
Η ευπαίδευτη συνήγορος του εφεσείοντα επιβεβαίωσε ότι δεν ζητά, από το Εφετείο, σήμερα να εκδώσει οποιονδήποτε διάταγμα προσωποκράτησης των εφεσιβλήτων, όμως ζητείται από το Εφετείο, είπε η κα Παπαγαπίου, να εκδώσει απόφαση με την οποία να επιβεβαιώνονται οι ορθές αρχές της νομολογίας επί του προκειμένου και ουσιαστικά να διαπιστώνεται ότι η πρωτόδικη απόφαση, επί του σημείου της προσωποκράτησης, είναι εσφαλμένη. Ως εκ τούτου, εισηγήθηκε η ευπαίδευτη συνήγορος του εφεσείοντα, οι εφέσεις δεν είναι άνευ αντικειμένου ούτε και συνιστούν ακαδημαϊκή άσκηση αλλά είναι εφέσεις στις οποίες το Εφετείο οφείλει να εκδώσει απόφαση.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία, αναφορικά με τις ενστάσεις, υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων. Το ζήτημα της εξουσίας του εντίμου Γενικού Εισαγγελέα να καταχωρήσει έφεση σε υποθέσεις όπως οι παρούσες, δυνάμει του Άρθρου 11.6 του Συντάγματος, δεν θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένο, υπό τις περιστάσεις, να το αποφασίσουμε. Είναι μεγάλο και λεπτό νομικό θέμα το οποίο στις παρούσες εφέσεις δεν χρειάζεται να αποφασιστεί και τούτο επειδή κρίνουμε ότι η δεύτερη προδικαστική ένσταση είναι βάσιμη.
Είναι θεμελιωμένη αρχή της νομολογίας ότι τα Δικαστήρια δεν ασχολούνται με την επίλυση ακαδημαϊκών θεμάτων αλλά μόνο με την επίλυση ζητημάτων που τίθενται ενώπιον τους και είναι απαραίτητο να κριθούν για την έκβαση και την απόφανση της, ενώπιον τους, υπόθεσης. Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφερθούμε στις υποθέσεις Μalachtou ν. Αrmefti a.ο. (1984) 1 C.L.R. 548, Χρίστου ν. Choreva (2002) 1 Α.Α.Δ. 454 και την Τσουλούπας ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2002) 1 Α.Α.Δ. 1263. Συγκεκριμένα η Τσουλούπας (ανωτέρω) αφορούσε σε αίτημα προσωποκράτησης και αναφέρθηκε ότι το «αν η διάρκεια της κράτησης ήταν πέραν της απαραίτητης», στην περίπτωση εκείνη, «δεν μπορεί να κριθεί in abstracto αλλά σε συνάρτηση με τις πραγματικότητες συνθηκών, χώρου και χρόνου, εφ' όσον το κρινόμενο ήταν το αντικειμενικά εύλογο υπό τις περιστάσεις».
Στις παρούσες υποθέσεις, θεωρούμε ότι το θέμα που μας ζήτησε η κα Παπαγαπίου να αποφασίσουμε είναι ακαδημαϊκό. Δεν χρειάζεται να αποφασιστεί το ζήτημα της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης στις παρούσες υποθέσεις διότι δεν ζητείται από το Εφετείο να εκδώσει οποιονδήποτε διάταγμα προσωποκράτησης των εφεσιβλήτων. Δεν θα μπορούσε βεβαίως να ζητηθεί από το Εφετείο να αποφασίσει αίτηση προσωποκράτησης σήμερα, 9 ημέρες μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης και χωρίς το Εφετείο να έχει ενώπιον του απαραίτητα στοιχεία όπως, πόσο μέρος του ανακριτικού έργου έχει παραμείνει, αν έχει παραμείνει, πόσων μαρτύρων τη μαρτυρία, ακόμα, προτίθενται να λάβουν οι ανακριτικές αρχές και κατά πόσον, σήμερα, είναι απαραίτητη ή επιθυμητή η κράτηση των εφεσιβλήτων και για πόσο χρόνο με σκοπό την απρόσκοπτη διεκπεραίωση του ανακριτικού έργου.
Εφόσον λοιπόν δεν ζητείται διάταγμα προσωποκράτησης, η απόφαση του Εφετείου αναφορικά με την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, καθίσταται ακαδημαϊκή άσκηση και δεν προτιθέμεθα να εμπλακούμε σε κάτι τέτοιο. Παρεμφερώς όμως, και εκ πρώτης όψεως, παρατηρούμε απλώς, ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν φαίνεται στην παρούσα υπόθεση να εφάρμοσε ορθά τις αρχές της νομολογίας όπως έχουν διατυπωθεί, μεταξύ άλλων στην Stamataris v. Police (1983) 2 C.L.R. 107 και την Συμιλλίδης ν. Αστυνομίας (Αρ. 2) (1997) 2 Α.Α.Δ. 165. Όμως, δεν αποφασίζουμε οτιδήποτε, εφόσον δεν έχουμε υπεισέλθει στην ουσία των εφέσεων.
Με αυτές τις παρατηρήσεις μας, θεωρούμε ότι αυτό που μας ζητείται με τις παρούσες εφέσεις είναι ακαδημαϊκής φύσεως και υπό τις περιστάσεις απορρίπτουμε και τις 3 εφέσεις. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.