|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 2 ΑΑΔ 96
22 Ιανουαρίου, 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ Δ/στές]
GRAIG WHEETON,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 154/2012)
Ναρκωτικά ― Ποινή ― Κατοχή κάνναβης 3 ½ γραμμαρίων, και κατοχή της ίδιας ποσότητας με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα ― Ύπαρξη προηγούμενης πρόσφατης καταδίκης για το ίδιο αδίκημα ― Επικύρωση ποινής φυλάκισης δώδεκα και δεκαοκτώ μηνών αντίστοιχα ― Άρνηση Εφετείου να επέμβει και υπόμνηση ότι η επιβληθείσα ποινή δεν ήταν έκδηλα υπερβολική, αλλά επιεικής, που άφηνε ανοικτό το ερώτημα για έκδηλη ανεπάρκεια της ποινής.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε με την έφεση το ύψος της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε στις κατηγορίες που αντιμετώπιζε για κατοχή κάνναβης 3 ½ γραμμαρίων, και κατοχή της ίδιας ποσότητας με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα και καταδικάστηκε κατόπιν παραδοχής.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, συνελήφθησαν δυο πρόσωπα τα οποία ομολόγησαν ότι είχαν προμηθευθεί ναρκωτικά από τον εφεσείοντα, μέσω νεαρής, και συγκεκριμένα, δυο γραμμάρια κάνναβης.
Τόσο ο εφεσείων όσο και η συγκατηγορούμενή του παραδέχθηκαν ενοχή σε όλες τις κατηγορίες, για δε τον εφεσείοντα, ελήφθη υπόψη και η άλλη υπόθεση που αφορούσε στην προμήθεια των δυο γραμμαρίων στα άλλα δύο πρόσωπα. Περαιτέρω, ανεφέρθη στο δικαστήριο ότι ο εφεσείων είχε μια προηγούμενη καταδίκη για κατοχή με σκοπό την προμήθεια και άλλες κατηγορίες που αφορούσαν χρήση, καλλιέργεια και κατοχή και στην οποία του επεβλήθη μέγιστη ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι δικαιολογείτο διαφοροποίηση της ποινής για τους δυο ενώπιόν του κατηγορουμένους και επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 18 μηνών για τις κατηγορίες κατοχής με σκοπό την προμήθεια και της υποκίνησης της συγκατηγορουμένης του στη διάπραξη των αδικημάτων, δώδεκα μηνών στην κατηγορία της κατοχής και ουδεμία ποινή στην κατηγορία της συνωμοσίας.
Με την έφεση υποστηρίχθηκε ότι:
α) Η επιβληθείσα ποινή ήταν έκδηλα υπερβολική.
β) Ο εφεσείων o ίδιος ήταν χρήστης ναρκωτικών, δεν είχε όφελος ως προς τις ενέργειες για τις οποίες κατηγορείτο και η προσπάθειά του για αποτοξίνωση δεν συνάντησε στήριξη, όπως θα έπρεπε.
γ) Η ποσότητα των ναρκωτικών ήταν πολύ μικρή για να δικαιολογούσε τέτοια ψηλή ποινή.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η υπόθεση ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, όχι μόνο διότι οι κατηγορίες που αφορούσαν στην κατοχή με σκοπό την προμήθεια ήταν εκ της φύσεως τους σοβαρές και διαφοροποιούνταν από τις κατηγορίες που αφορούσαν στην απλή κατοχή και χρήση, αλλά και διότι ο εφεσείων, για να προωθήσει την προμήθεια των ναρκωτικών τα οποία κατείχε, ενέπλεξε άλλο πρόσωπο το οποίο υποκίνησε προς τούτο.
2. Τα περιθώρια επιείκειας του Δικαστηρίου, περιορίζονταν από προηγούμενη καταδίκη του εφεσείοντα η οποία, μάλιστα, αφορούσε στα ίδια αδικήματα και η οποία ήταν χρονικά τοποθετημένη πολύ πλησίον της υπόθεσης αυτής.
3. Η έλλειψη παντελούς μεταμέλειας η οποία προέκυπτε, ήταν εμφανής και περιόριζε ουσιαστικότατα τα περιθώρια επιείκειας.
4. Υπό τις δεδομένες συνθήκες, η ποινή η οποία επεβλήθη, όχι μόνο δεν ήταν εκδήλως υπερβολική αλλά ήταν και επιεικής, ούτως ώστε να άφηνε ερώτημα κατά πόσο σε τέτοιες περιπτώσεις δεν θα έπρεπε να ασκείται και έφεση εναντίον της ποινής ως εκδήλως ανεπαρκούς.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον καταδικασθέντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (Γερολέμου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 3487/12), ημερομηνίας 10/7/12.
Α. Κυπρίζογλου για Ρ. Ερωτοκρίτου, για τον Eφεσείοντα.
Λ. Χατζηαθανασίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής κ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Περί τις αρχές Ιουνίου 2012, ο εφεσείων συνάντησε νεαρή αλλοδαπή στην Αγία Νάπα την οποία πληροφόρησε ότι έχει στην κατοχή του ναρκωτικά ζητώντας να του βρίσκει πελάτες για να τα πωλεί. Το άλλο πρόσωπο εδέχθη και στη συνέχεια υλοποιήθηκε, όπως προκύπτει, η πρόθεση του εφεσείοντα, αφού στις 14.6.2012 συνελήφθησαν δυο πρόσωπα τα οποία ομολόγησαν ότι είχαν προμηθευθεί από τον εφεσείοντα, μέσω της εν λόγω νεαρής, ναρκωτικά και, συγκεκριμένα, δυο γραμμάρια κάνναβης. Εφόσον τα πρόσωπα εκείνα ενέπλεξαν τον εφεσείοντα και τη νεαρή, στη συνέχεια η αστυνομία, μετά από οργανωμένη επιχείρηση της ΥΚΑΝ, οδηγήθηκε στην παρούσα υπόθεση, την οποία τελικά ο εφεσείων και αυτή αντιμετώπισαν ως κατηγορούμενοι ενώπιον του Δικαστηρίου. Ο εφεσείων αντιμετώπισε τέσσερις κατηγορίες κατοχής κάνναβης 3 ½ γραμμαρίων, κατοχής της ίδιας ποσότητας με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος και υποκίνησης διάπραξης του ποινικού αδικήματος της προμήθειας σε άλλα πρόσωπα, με αναφορά στην συγκατηγορούμενή του η οποία αντιμετώπισε και εκείνη τις κατηγορίες της κατοχής και της κατοχής με σκοπό την προμήθεια. Τόσο ο εφεσείων όσο και η συγκατηγορούμενή του παραδέχθησαν ενοχή σε όλες τις κατηγορίες, για δε τον εφεσείοντα, που ενδιαφέρει ιδιαίτερα στην ενώπιόν μας έφεση, ελήφθη υπόψη και η άλλη υπόθεση που αφορούσε την προμήθεια των δυο γραμμαρίων στα άλλα δύο πρόσωπα. Περαιτέρω, ανεφέρθη στο δικαστήριο ότι ο εφεσείων είχε μια προηγούμενη καταδίκη για κατοχή με σκοπό την προμήθεια και άλλες κατηγορίες που αφορούσαν χρήση, καλλιέργεια και κατοχή, η οποία ήταν ημερομηνίας 21.11.11 και στην οποία του επεβλήθη μέγιστη ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών.
Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος δικαστής είχε υπόψη του όλα τα δεδομένα, τα οποία ετέθησαν ενώπιόν του με γραπτή αγόρευση εκ μέρους του εφεσείοντα, με το βάρος στην ανάγκη ο εφεσείων να μην εγκλειστεί στη φυλακή για να μπορέσει να ακολουθήσει πρόγραμμα απεξάρτησης και, περαιτέρω, στο ότι οι ποσότητες των ναρκωτικών ήσαν πολύ μικρές. Υπήρχε, περαιτέρω, αναφορά και στο θέμα της υγείας του εφεσείοντα με ιδιαίτερη αναφορά σε εγχείρηση καρδιάς στην οποία είχε υποβληθεί πριν από την προηγούμενη του καταδίκη καθώς και σε προσπάθειά του για απεξάρτηση στην οποία, όπως ελέχθη, δεν έτυχε υποστήριξης στις φυλακές όπου είχε εγκλειστεί μετά από την καταδίκη του. Με αποτέλεσμα μετά από την αποφυλάκισή του να παραμείνει άνεργος και να παρασυρθεί στην κατάσταση αυτή των ναρκωτικών.
Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος δικαστής βασίστηκε σε έκταση σε όλα τα προαναφερθέντα, παραθέτοντας με πληρότητα τους παράγοντες στους οποίους έδωσε σημασία στην εξατομίκευση της ποινής. Έκρινε ότι δικαιολογείτο διαφοροποίηση της ποινής για τους δυο ενώπιόν του κατηγορουμένους και επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 18 μηνών για τις κατηγορίες κατοχής με σκοπό την προμήθεια και της υποκίνησης της συγκατηγορουμένης του στη διάπραξη των αδικημάτων, δώδεκα μηνών στην κατηγορία της κατοχής και ουδεμία ποινή στην κατηγορία της συνωμοσίας. Στη συγκατηγορούμενή του εφεσείοντα επέβαλε ποινή φυλάκισης 9 μηνών για την κατηγορία της κατοχής με σκοπό την προμήθεια και 6 μηνών για την κατηγορία της κατοχής. Όλες οι ποινές και για τις δυο κατηγορίες θα συνέτρεχαν. Περαιτέρω, ανέστειλε την ποινή φυλάκισης όσον αφορά τη συγκατηγορούμενή του εφεσείοντα, για τους λόγους που εξήγησε, ενώ έκρινε ότι δεν υπήρχαν τέτοιοι λόγοι που να συνηγορούσαν υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης για τον εφεσείοντα.
Ο εφεσείων έχει καταχωρίσει τρεις λόγους έφεσης κατά της ποινής που του επεβλήθη. Κατά την ακρόαση όμως έχει αποκλείσει τις αναφορές που γίνονται στο θέμα της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επεβλήθη και έχει περιοριστεί στην εισήγηση ότι η ποινή που του επεβλήθη είναι υπερβολική. Εισηγήθηκε παράλληλα ότι μια ποινή της τάξης των οκτώ μηνών θα ήταν η ορθή ποινή ούτως ώστε να οδηγούμεθα στην κατάληξη ότι η ποινή των 18 μηνών θα ήταν εκδήλως υπερβολική υπό τις περιστάσεις. Η παραπομπή που γίνεται στους λόγους έφεσης είναι στο γεγονός ότι ο ίδιος είναι χρήστης ναρκωτικών, δεν είχε όφελος ως προς τις ενέργειες για τις οποίες κατηγορείτο και ότι η προσπάθειά του για αποτοξίνωση δεν συνάντησε στήριξη, όπως θα έπρεπε, για να επιτύχει. Με περαιτέρω αναφορά ιδιαίτερα στην αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου για τον εφεσείοντα, στο γεγονός ότι η ποσότητα των ναρκωτικών ήταν πολύ μικρή για να δικαιολογεί τέτοια ψηλή ποινή.
Κατά τη διάρκεια της ακρόασης υποδείξαμε ορισμένες παραμέτρους της υπόθεσης οι οποίες δεν φαίνεται να είχαν γίνει αντιληπτές στην έφεση η οποία κατεχωρήθη. Σημαντικότατο προς τούτο είναι το γεγονός ότι, δεν έχουμε ενώπιόν μας υπόθεση η οποία αφορά την χρήση ναρκωτικών στην περίπτωση ενός χρήστη, αλλά υπόθεση η οποία αφορά στην κατοχή με σκοπό την προμήθεια και, μάλιστα, μέσω της υποκίνησης άλλου προσώπου. Τούτο καθιστά την υπόθεση ιδιαίτερα σοβαρή, όχι μόνο διότι οι κατηγορίες που αφορούν την κατοχή με σκοπό την προμήθεια είναι εκ της φύσεως τους σοβαρές και διαφοροποιούνται από τις κατηγορίες που αφορούν την απλή κατοχή και χρήση, αλλά και διότι ο εφεσείων, για να προωθήσει την προμήθεια των ναρκωτικών τα οποία κατείχε, ενέπλεξε άλλο πρόσωπο το οποίο υποκίνησε προς τούτο ώστε να το χρησιμοποιήσει για τους δικούς του σκοπούς οι οποίοι και πραγματώθησαν με τις κατηγορίες οι οποίες έχουν αναφερθεί.
Η περαιτέρω πτυχή της υπόθεσης, η οποία περιόριζε και περιορίζει τα περιθώρια επιείκειας του Δικαστηρίου, έγκειται στο ότι ο εφεσείων είχε μια προηγούμενη καταδίκη η οποία, μάλιστα, αφορούσε τα ίδια αδικήματα και η οποία ήταν χρονικά τοποθετημένη πολύ πλησίον της υπόθεσης αυτής. Μόλις στις 21.11.11 ο εφεσείων είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση οκτώ μηνών και αποφυλακίστηκε την 1.3.2012. Τρεις μήνες αργότερα προέβη στη διάπραξη των αδικημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα. Η έλλειψη παντελούς μεταμέλειας η οποία προκύπτει είναι εμφανής και περιόριζε ουσιαστικότατα τα περιθώρια επιείκειας τα οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο θα μπορούσε να έχει. Έδειχνε δε ότι όχι μόνο ο εφεσείων δεν έδωσε στον εαυτό του το όφελος το οποίο μπορούσε να έχει πάρει από την αποφυλάκισή του και την επιεική ποινή η οποία του είχε επιβληθεί, αλλά προχώρησε βαθύτερα στη δραστηριότητά του αυτή. Εάν δεν υπήρχε αυτό το προηγούμενο, ασφαλώς τα περιθώρια επιείκειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου θα μπορούσαν να ήσαν μεγαλύτερα και η ποινή να ήταν, αν όχι της τάξης που εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον εφεσείοντα, τουλάχιστον χαμηλότερη εκείνης η οποία έχει επιβληθεί. Υπό τις συνθήκες όμως οι οποίες έχουν εξηγηθεί, η ποινή η οποία επεβλήθη, όχι μόνο δεν ήταν εκδήλως υπερβολική αλλά ήταν και επιεικής, ούτως ώστε να αφήνει ερώτημα κατά πόσο σε τέτοιες περιπτώσεις δεν θα έπρεπε να ασκείται και έφεση εναντίον της ποινής ως εκδήλως ανεπαρκούς. Οι υποθέσεις στις οποίες έχουμε παραπεμφθεί και αφορούν χρήστες ή άλλες διαστάσεις υπό τις οποίες εμειώθησαν ποινές είναι εντελώς διαφορετικές και δεν βοηθούν τον εφεσείοντα καθόλου στην προώθηση της έφεσής του, η καταχώρηση της οποίας δείχνει ότι, ακόμα και σ' αυτό το στάδιο, δεν έχει υπάρξει η δέουσα αντίληψη της σοβαρότητας των αδικημάτων τα οποία διεπράχθησαν.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.