|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 2 ΑΑΔ 76
22 Ιανουαρίου, 2013
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΕΛΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 99/2012)
Ποινή ― Διάρρηξη κατοικίας και κλοπή κατά τη διάρκεια της νύκτας ― Μείωση ποινής φυλάκισης από είκοσι μήνες σε δεκαπέντε, με μεγάλη διστακτικότητα του Εφετείου ― Ύπαρξη προηγούμενης υπόθεσης η οποία εάν είχε πρωτοδίκως ζητηθεί να ληφθεί υπόψη, ενδεχομένως ο εφεσείων να αντιμετωπιζόταν με περισσότερη επιείκεια ― Λευκό ποινικό μητρώο.
Ποινή ― Ποινικές υποθέσεις που θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί υπόψη στην επιβολή ποινής ― Εκεί όπου μια υπόθεση θα μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη και δεν λήφθηκε, αυτό δυνατό να αποτελέσει λόγο για μείωση της ποινής που επιβλήθηκε κατά τη μεταγενέστερη εκδίκαση του αδικήματος ― Ωστόσο δεν είναι βέβαιο σε μια τέτοια περίπτωση ποια θα ήταν η ποινή που θα επιβαλλόταν στην προηγούμενη υπόθεση αν είχε ζητηθεί η μεταγενέστερη υπόθεση να ληφθεί υπόψη και δεν λήφθηκε.
Ο εφεσείων, αμφισβήτησε το ύψος της ποινής που του επιβλήθηκε σε κατηγορίες στις οποίες βρέθηκε ένοχος κατόπιν δικής του παραδοχής.
Του είχαν επιβληθεί διάφορες ποινές συντρέχουσας φυλάκισης με μεγαλύτερες αυτές των 15 και 20 μηνών, αντίστοιχα, η μεν ποινή των 15 μηνών στην κατηγορία της κλοπής, η δε δεύτερη των 20 μηνών στην κατηγορία της διάρρηξης κατοικίας κατά τη διάρκεια της νύκτας. Σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, οι επιβληθείσες ποινές θα συνέτρεχαν επίσης με την ποινή των 10 μηνών η οποία είχε επιβληθεί στον εφεσείοντα, για παρόμοιας φύσης αδικήματα, σε άλλη υπόθεση, η εκδίκαση της οποίας προηγήθηκε της εκδίκασης της επίδικης υπόθεσης.
Με την έφεση υποστηρίχθηκε ότι:
α) Ενόψει των προσωπικών περιστάσεων του εφεσείοντα όπως και του ύψους της ποινής που του είχε ήδη επιβληθεί στην άλλη ποινική υπόθεση, στην οποία η επίδικη υπόθεση θα μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη, καθιστούσε την επιβληθείσα ποινή υπό τις περιστάσεις, έκδηλα υπερβολική.
β) Η συνεργασία του με την αστυνομία, η οποία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στον εντοπισμό και σύλληψη των συγκατηγορουμένων του, δικαιολογούσε επίσης, επιεικέστερη ποινή.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ήταν ορθή η διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι η σοβαρότητα των εν λόγω αδικημάτων και κυρίως η συχνότητα με την οποία αυτά διαπράττονται, επιβάλλει την αυστηρή αντιμετώπιση τους από τα δικαστήρια.
2. Ενδεχομένως ο εφεσείων να αντιμετωπιζόταν με περισσότερη επιείκεια αν η επίδικη υπόθεση περιλαμβανόταν στις υποθέσεις που λήφθηκαν υπόψη στην άλλη υπόθεση, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων.
3. Ως εκ των πιο πάνω, με μεγάλη διστακτικότητα, η πλέον ασφαλής υπό τις περιστάσεις οδός ήταν αυτή της μείωσης της ποινής των 20 μηνών σε 15 μήνες φυλάκιση, ποινή η οποία θα συνέτρεχε μαζί με τις άλλες επιβληθείσες ποινές.
Η έφεση επέτυχε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Djionis v. The Police (1984) 2 C.L.R. 59,
Varnava v. Police (1984) 2 C.L.R. 349,
Παναγή ν. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 47,
Παναγιώτου (Αντάρτης) ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138,
Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 160,
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ανδρέου (1994) 2 Α.Α.Δ. 194,
Παναγίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον καταδικασθέντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Κουννίδου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 2932/12), ημερομηνίας 2/5/12.
Σ. Αδάμου (κα), για τον Εφεσείοντα.
Ν. Δημητρίου, Δημόσιος Κατήγορος, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Πασχαλίδης.
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων, κατόπιν δικής του παραδοχής, βρέθηκε ένοχος από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στην Ποινική Υπόθεση 2932/2012 σε επτά κατηγορίες που αφορούσαν παραβάσεις του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Συγκεκριμένα, βρέθηκε ένοχος σε μια κατηγορία για απόπειρα διάρρηξης κατοικίας, κατά παράβαση των Άρθρων 292(α), 366-368 και 20, σε μια κατηγορία για απόπειρα διάρρηξης καταστήματος, κατά παράβαση των Άρθρων 294(α), 366-368 και 20, σε μια κατηγορία για διάρρηξη κατοικίας κατά τη διάρκεια της νύκτας, κατά παράβαση των Άρθρων 292(α) και 20 του Ποινικού Κώδικα, σε μια κατηγορία για κλοπή από κατοικία, κατά παράβαση των Άρθρων 255, 266(β) και 20 του Ποινικού Κώδικα και σε τρεις κατηγορίες για συνομωσία προς διάπραξη των εν λόγω αδικημάτων, κατά παράβαση των Άρθρων 371 και 20. Μαζί με τον εφεσείοντα κατηγορούντο ακόμα δύο πρόσωπα.
Στον εφεσείοντα επιβλήθηκαν διάφορες ποινές συντρέχουσας φυλάκισης με μεγαλύτερες αυτές των 15 και 20 μηνών, αντίστοιχα, οι οποίες του επιβλήθηκαν, η μεν ποινή των 15 μηνών στην κατηγορία της κλοπής, η δε ποινή των 20 μηνών στην κατηγορία της διάρρηξης κατοικίας κατά τη διάρκεια της νύκτας. Σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, οι επιβληθείσες ποινές θα συνέτρεχαν επίσης με την ποινή των 10 μηνών η οποία είχε επιβληθεί στον εφεσείοντα, για παρόμοιας φύσης αδικήματα, στην Υπόθεση 113/2012, η εκδίκαση της οποίας προηγήθηκε της εκδίκασης της επίδικης υπόθεσης.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν τη διάπραξη των αδικημάτων, στα οποία ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή, είναι απλά. Τα συνοψίζουμε.
Το βράδυ της 23/11/2011 άγνωστοι αποπειράθηκαν να διαρρήξουν το σπίτι του Allen Steven Clark που βρίσκεται στο χωριό Πέγεια της επαρχίας Πάφου. Συγκεκριμένα, επιχείρησαν, ανεπιτυχώς όμως, να παραβιάσουν την κεντρική είσοδο του σπιτιού με τη χρήση κατσαβιδιού και ταυτόχρονα σωματικής βίας.
Δύο νύκτες αργότερα, άγνωστοι αποπειράθηκαν να διαρρήξουν το κατάστημα «Καμπάνα», που βρίσκεται στο χωριό Κισσόνεργα της επαρχίας Πάφου. Και σε αυτή την περίπτωση οι επίδοξοι διαρρήκτες επιχείρησαν, ανεπιτυχώς όμως, να πετύχουν είσοδο στο εσωτερικό του καταστήματος μέσω αλουμινένιας πόρτας, την οποία προσπάθησαν να παραβιάσουν με τη βοήθεια αιχμηρού αντικειμένου.
Το ίδιο βράδυ, δηλαδή στις 25/11/2011, άγνωστοι διέρρηξαν την κατοικία του Ι. Παναγιώτου στην Πάφο, από το εσωτερικό της οποίας έκλεψαν μια τηλεόραση αξίας €500. Οι διαρρήκτες πέτυχαν είσοδο στο εσωτερικό του σπιτιού αφού με τη χρήση σωματικής βίας παραβίασαν τις εξωτερικές περσιάνες.
Οι έρευνες της αστυνομίας για εντοπισμό των προσώπων που αποπειράθηκαν να διαρρήξουν το κατάστημα «Καμπάνα», οδήγησαν στον εφεσείοντα, ο οποίος αφού συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση, παραδέχθηκε τη συμμετοχή του στη διάπραξη του συγκεκριμένου αδικήματος. Παραδέχθηκε επίσης τη συμμετοχή του στην απόπειρα διάρρηξης του σπιτιού του Allen Steven Clark, όπως και τη συμμετοχή του στη διάρρηξη της κατοικίας του Ι. Παναγιώτου και την κλοπή από το εσωτερικό της, μιας τηλεόρασης. Παράλληλα, ο εφεσείων αποκάλυψε στις διωκτικές αρχές την ταυτότητα των δύο άλλων προσώπων που συμμετείχαν στη διάπραξη των εν λόγω αδικημάτων, ήτοι των δύο συγκατηγορουμένων του, οι οποίοι αφού εντοπίστηκαν και συνελήφθηκαν, διώχθηκαν ποινικά.
Η τηλεόραση που είχε κλαπεί από την οικία του Ι. Παναγιώτου εντοπίστηκε από την αστυνομία στο σπίτι του εφεσείοντα.
Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της ποινής των 20 μηνών φυλάκισης που, όπως έχουμε αναφέρει, επιβλήθηκε στον εφεσείοντα στην κατηγορία που αφορούσε τη διάρρηξη κατοικίας κατά τη διάρκεια της νύκτας. Κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο περιστράφηκε η όλη επιχειρηματολογία της ευπαίδευτης συνηγόρου του εφεσείοντα, συνιστά η θέση ότι, ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, όπως και του ύψους της ποινής που του είχε ήδη επιβληθεί στην Ποινική Υπόθεση 113/2012, στην οποία η επίδικη υπόθεση θα μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη, είναι υπό τις περιστάσεις έκδηλα υπερβολική.
Ήταν η θέση της κας Αδάμου, η οποία να σημειωθεί δεν αμφισβήτησε τη σοβαρότητα των αδικημάτων, ότι η επίδικη υπόθεση θα μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής στις 19/3/2012, όταν ο εφεσείων καταδικάστηκε στην Υπόθεση 113/2012, σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης με μεγαλύτερη αυτή των 10 μηνών. Στα πλαίσια της εν λόγω υπόθεσης είχαν ληφθεί υπόψη ακόμα δύο υποθέσεις.
Ήταν επίσης η θέση της ότι οι προσωπικές περιστάσεις του εφεσείοντα σε συνδυασμό με τη συνεργασία του με την αστυνομία, συνεργασία η οποία όπως εκ των υστέρων διαπιστώθηκε διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στον εντοπισμό και σύλληψη των συγκατηγορουμένων του, δικαιολογούσαν, ενόψει μάλιστα και του ύψους της ποινής που του είχε επιβληθεί στην Υπόθεση 113/2012, επιεικέστερη ποινή από αυτή της φυλάκισης των 20 μηνών.
Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της Υπόθεσης 113/2012, τα οποία με οδηγίες μας ετοιμάστηκαν και τέθηκαν ενώπιον μας, ο εφεσείων, αρχικά είχε μέσω της τότε συνηγόρου του, η οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι η ίδια με τη συνήγορο που τον εκπροσωπεί στην παρούσα έφεση, εκφράσει την επιθυμία όπως η επίδικη υπόθεση ληφθεί υπόψη στην Υπόθεση 113/2012. Στην πορεία όμως και για λόγους που παρέμειναν άγνωστοι, το σχετικό αίτημα δεν είχε προωθηθεί.
Η δυνατότητα στο δικαστήριο, κατά τη λήψη απόφασης και την επιβολή ποινής, να λάβει υπόψη άλλο ή άλλα ποινικά αδικήματα στα οποία ο κατηγορούμενος παραδέχεται ενοχή, παρέχεται από τις πρόνοιες του Άρθρου 81 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155*. Όπως προκύπτει από τη σχετική νομολογία, εκεί όπου μια υπόθεση θα μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη και δεν λήφθηκε, αυτό δυνατό να αποτελέσει λόγο για μείωση της ποινής που επιβλήθηκε κατά τη μεταγενέστερη εκδίκαση του αδικήματος. Ωστόσο, όπως η νομολογία επισημαίνει, θέση που μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους, δεν είναι βέβαιο σε μια τέτοια περίπτωση ποια θα ήταν η ποινή που θα επιβαλλόταν στην προηγούμενη υπόθεση αν είχε ζητηθεί η μεταγενέστερη υπόθεση να ληφθεί υπόψη και δεν λήφθηκε. (Djionis v. The Police (1984) 2 C.L.R. 59, 64, Varnava v. Police (1984) 2 C.L.R. 349, Παναγή ν. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 47 και Παναγιώτου (Αντάρτης) ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, 143, 144). Επομένως, θα εξετάσουμε το συγκεκριμένο παράγοντα στα πλαίσια εξέτασης του ευρύτερου ζητήματος που τίθεται με την παρούσα έφεση και που είναι κατά πόσο η εκκαλούμενη ποινή είναι έκδηλα υπερβολική ή όχι.
Ως προς τις προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα, με οδηγίες του πρωτόδικου δικαστηρίου είχε ετοιμαστεί έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, η οποία και τέθηκε ενώπιον του. Συνοψίζουμε το περιεχόμενο της εν λόγω έκθεσης, στο οποίο το πρωτόδικο δικαστήριο έκαμε εκτενή αναφορά.
Ο εφεσείων είναι ηλικίας 28 ετών και είναι λευκού ποινικού μητρώου. Σε ηλικία 9 χρόνων έχασε τη μητέρα του. Ο πατέρας του τέλεσε δεύτερο γάμο, οι σχέσεις όμως του εφεσείοντα με τη μητριά του δεν ήταν καλές λόγω της απορριπτικής τάσης που η τελευταία τηρούσε έναντι του. Ως αποτέλεσμα, ο εφεσείων έφυγε από την Κύπρο σε ηλικία 10 ετών και μετέβη στην Κρήτη απ' όπου κατάγεται ο πατέρας του, όπου και διέμενε με τη γιαγιά του. Επέστρεψε στην Κύπρο σε ηλικία 17 χρόνων. Μέχρι τη σύλληψη του απασχολείτο στην οικοδομική βιομηχανία.
Από νεαρής ηλικίας - 18 ετών - άρχισε τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών και συγκεκριμένα ηρωΐνης. Προσπάθειες για απεξάρτηση του απέβησαν άκαρπες.
Λόγω οδικού δυστυχήματος στο οποίο ενεπλάκη το 2009, η κινητικότητα του δεξιού ποδιού του μειώθηκε μόνιμα.
Είναι αρραβωνιασμένος και η αρραβωνιαστικιά του βρισκόταν κατά το χρόνο επιβολής των ποινών φυλάκισης του, σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης.
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο δικαστήριο αναφορικά με τη σοβαρότητα των αδικημάτων στα οποία ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή. Αυτή είναι δεδομένη, όπως δεδομένες είναι και οι συνέπειες τους για τα θύματα και την κοινωνία ευρύτερα. Συμφωνούμε επίσης με τη διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι η σοβαρότητα των εν λόγω αδικημάτων και κυρίως η συχνότητα με την οποία αυτά διαπράττονται, επιβάλλει την αυστηρή αντιμετώπιση τους από τα δικαστήρια. Είναι πιστεύουμε αρκετό να υπενθυμίσουμε την επισήμανση της νομολογίας μας ότι τέτοια αδικήματα προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και δυναμιτίζουν το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. (Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 160, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ανδρέου (1994) 2 Α.Α.Δ. 194, Παναγίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104 και Αντάρτης (πιο πάνω)).
Χωρίς να παραγνωρίζουμε την αρχή ότι ο καθορισμός της ποινής είναι έργο του πρωτόδικου δικαστηρίου και πως επέμβαση του Εφετείου χωρεί μόνο εκεί και όπου η επιβληθείσα ποινή, είτε είναι το αποτέλεσμα σφάλματος αρχής, είτε είναι έκδηλα υπερβολική, θεωρούμε ότι ο εφεσείων ενδεχομένως να αντιμετωπιζόταν με περισσότερη επιείκεια αν η επίδικη υπόθεση περιλαμβανόταν στις υποθέσεις που λήφθηκαν υπόψη στην Υπόθεση 113/2012, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων.
Ως εκ των πιο πάνω, αποφασίσαμε, με μεγάλη διστακτικότητα οφείλουμε να πούμε, ότι η πλέον ασφαλής υπό τις περιστάσεις οδός είναι αυτή της μείωσης της ποινής των 20 μηνών σε 15 μήνες φυλάκιση, ποινή η οποία να συντρέχει μαζί με τις άλλες ποινές που του επιβλήθηκαν στην επίδικη υπόθεση, όπως και με τις ποινές φυλάκισης που του επιβλήθηκαν στην Υπόθεση 113/2012.
Η έφεση επιτυγχάνει.