|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 2 ΑΑΔ 779
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινικές Εφέσεις αρ. 217/2013, 218/2013 και 219/2013)
4 Δεκεμβρίου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση αρ. 217/2013)
PAVLO PODHORNYI,
Εφεσείοντας,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_________________________
(Ποινική Έφεση αρ. 218/2013)
ZDRAVKOV NIKOLOV,
Εφεσείοντας,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_________________________
(Ποινική Έφεση αρ. 219/2013)
ANDREY MORYAKOV,
Εφεσείοντας,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_________________________
Χ. Φωτίου, για τους Εφεσείοντες.
Δ. Θεοδώρου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
__________________________
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει
ο Δικαστής Νικολάτος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex-tempore)
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 28.11.13 διέταξε την προσωποκράτηση των τριών εφεσειόντων για περίοδο 8 ημερών, στα πλαίσια διερευνόμενων αδικημάτων τα οποία διαπράχθηκαν στην Πάφο την 21.11.13 και αφορούσαν σε συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος, συνομωσία προς διάπραξη πλημμελήματος, παροχή υπηρεσιών στοιχήματος χωρίς άδεια, παροχή υπηρεσιών στοιχήματος χωρίς άδεια υποστατικού, απαγόρευση παιγνιομηχανημάτων περιορισμένου οφέλους, απαγόρευση παιγνιδιών καζίνο παρεχομένων με απευθείας σύνδεση και αδικημάτων αναφορικά με τον περί Συγκάλυψης Έρευνας και Δήμευσης Εσόδων από Ορισμένες Εγκληματικές Πράξεις, Νόμο.
Αφού συμπληρώθηκε η μαρτυρία της Αστυνομίας ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων ζήτησε όπως το πρωτόδικο δικαστήριο δώσει άδεια να κληθεί ως μάρτυρας ο Πρωτοκολλητής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για να καταθέσει φάκελο άλλης αίτησης προσωποκράτησης, που διεξήχθη την ίδια μέρα στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου και αφορούσε τα ίδια γεγονότα αλλά διαφορετικούς υπόπτους. Στην άλλη εκείνη υπόθεση άλλος Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου διέταξε την κράτηση τεσσάρων υπόπτων για μια μόνο μέρα εφόσον αυτό ήταν και το αίτημα που τελικά υποβλήθηκε από την Αστυνομία.
Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής, αναφορικά με το αίτημα για κλήση του Πρωτοκολλητή με σκοπό την παρουσίαση του φακέλου της υπόθεσης, ανέφερε ότι στο στάδιο της αίτησης προσωποκράτησης δεν θεωρούσε ότι ήταν ορθό να κλητευθεί οποιοσδήποτε μάρτυρας. Μεταξύ άλλων βάσισε την απόφαση του και στο γεγονός ότι δεν είχε καταδειχθεί η σχετικότητα της άλλης αίτησης προσωποκράτησης με τα επίδικα ζητήματα της ενώπιον του διαδικασίας προσωποκράτησης, «αφού η θέση ότι η άλλη διαδικασία αφορούσε άλλα αδικήματα δεν αμφισβητήθηκε».
Στην απόφαση του αναφορικά με την κράτηση των τριών εφεσειόντων το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε δεόντως υπόψιν του ότι σε άλλη υπόθεση, η οποία αφορούσε μεν τα ίδια γεγονότα τα οποία ενέπλεκαν και τους τρεις εφεσείοντες, αλλά η αίτηση είχε υποβληθεί αναφορικά με διαφορετικά κατ΄ ισχυρισμό αδικήματα, εκδόθηκε διάταγμα προσωποκράτησης μόνο μιας ημέρας. Έλαβε επίσης υπόψιν την αρχή της ισότητας στη μεταχείριση των αδικοπραγούντων και των υπόπτων, αλλά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εφόσον τα αδικήματα που κατ΄ ισχυρισμό διέπραξαν οι εφεσείοντες και τα αδικήματα που κατ΄ ισχυρισμό διέπραξαν οι άλλοι τέσσερις ύποπτοι, ήταν διαφορετικά, οι περιπτώσεις των δύο ομάδων υπόπτων διαφοροποιούνταν και επομένως δεν προέκυπτε οποιοδήποτε θέμα δυσμενούς διάκρισης ούτε οποιαδήποτε παραβίαση του Άρθρου 28.1 του Συντάγματος. Όπως ανέφερε, το πρωτόδικο δικαστήριο, για να υπάρχει παραβίαση του Άρθρου αυτού απαιτείται να υπάρχει δυσμενής διάκριση σε σχέση με όμοια πράγματα και όμοια γεγονότα, πράγμα που δεν ίσχυε στην προκείμενη περίπτωση.
Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης επειδή το πρωτόδικο δικαστήριο, μη επιτρέποντας την κλήτευση του Πρωτοκολλητή και την παρουσίαση του φακέλου αναφορικά με την άλλη αίτηση προσωποκράτησης, παραβίασε τις θεμελιωμένες αρχές της ίσης μεταχείρισης των παραβατών κατά παράβαση του Άρθρου 28 του Συντάγματος.
Είναι νομολογιακά θεμελιωμένο ότι δεν είναι επιτρεπτή η άνιση και άδικη μεταχείριση συγκατηγορουμένων. Τέτοια μεταχείριση δημιουργεί δικαιολογημένο αίσθημα αδικίας στον κατηγορούμενο ο οποίος κρίνεται με περισσότερη αυστηρότητα ενώ ο συγκατηγορούμενος του κρίνεται επιεικέστερα, χωρίς να υπάρχουν αποχρώντες λόγοι (Δέστε: Το σύγγραμμα του Γ.Μ. Πική, Sentencing in Cyprus, 2nd Edition, σελ. 51-58, Principles of Sentencing του D.A. Thomas, σελ. 71-73 και Azinas and Another v. Police (1981) 2 CLR, 9, 139-141).
Στην προκείμενη περίπτωση θεωρούμε ότι δεν υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος για τον οποίο το πρωτόδικο δικαστήριο όφειλε να είχε δώσει άδεια για κλήτευση του Πρωτοκολλητή για τον εξεταζόμενο σκοπό. Το γεγονός ότι ενώπιον άλλου Δικαστού του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, την ίδια ημέρα, εμφανίστηκαν άλλοι τέσσερις ύποπτοι για διαφορετικά (έστω και συναφή) αδικήματα, που βασίζονταν στα ίδια γεγονότα, και γι΄ αυτούς ζητήθηκε προσωποκράτηση μόνον μιας μέρας, η οποία εγκρίθηκε από το δικαστήριο, ήταν αδιαμφισβήτητο γεγονός και λήφθηκε δεόντως υπόψιν από το πρωτόδικο δικαστήριο.
Όσον αφορά την αρχή της ίσης μεταχείρισης συγκατηγορουμένων θεωρούμε ότι ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής την έλαβε δεόντως υπόψιν και ορθά έκρινε ότι δεν παραβιαζόταν στην προκείμενη περίπτωση με την έγκριση αιτήσεως για διάταγμα προσωποκράτησης μιας ημέρας στην άλλη περίπτωση και οχτώ ημερών στην παρούσα περίπτωση. Τούτο διότι οι δύο ομάδες υπόπτων εμφανίστηκαν σε δύο διαφορετικές διαδικασίες αιτήσεων προσωποκράτησης, ενώπιον διαφορετικών Δικαστών, ήταν ύποπτοι για τη διάπραξη διαφορετικών αδικημάτων και επομένως, ούτε προεκτεινόμενη και σε υπόπτους, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάστηκε η αρχή της ίσης μεταχείρισης παραβατών (και συγκεκριμένα συγκατηγορουμένων).
Υπό τις περιστάσεις θεωρούμε την πρωτόδικη απόφαση ορθή και τις εφέσεις αβάσιμες και ως εκ τούτου τις απορρίπτουμε.
Τα έξοδα των μεταφραστριών να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.