|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 110/11)
5 Δεκεμβρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ., ΠΑΝΑΓΗ Δ., ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.]
Μεταξύ:
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Εφεσείοντα
ν.
ΠΑΥΛΟΥ ΑΡΑΜΠΙΔΗ
Εφεσίβλητου
--------
Για Εφεσείοντα: Α. Παπανικολάου
Για Εφεσίβλητο: Π. Κυπριανού
-------
EΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Μ. Χριστοδούλου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο Εφεσίβλητος αθωώθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στην κατηγορία της αποφυγής παροχής ικανοποιητικού δείγματος εκπνοής για τελική εξέταση, κατά παράβαση του άρθρου 7(4) του περί Οδικής Ασφάλειας Νόμου του 1986 (Ν.174/86), πλην όμως η αθωωτική απόφαση παραμερίστηκε και αντικαταστάθηκε με καταδικαστική ως η απόφαση μας Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Π. Αραμπίδη, Ποιν. Έφ. 110/11 ημερ. 1.11.13. Ό,τι επομένως απέμεινε είναι ο καθορισμός της ποινής που αρμόζει να επιβληθεί στον εφεσίβλητο, σε αδίκημα για το οποίο το άρθρο 11(2) του Νόμου προβλέπει κατ΄ ανώτατο όριο ποινή φυλάκισης μέχρι 2 χρόνια ή πρόστιμο μέχρι €5.000, καθώς επίσης και για στέρηση της ικανότητας οδήγησης μέχρι 1 χρόνο.
Τα γεγονότα που συνθέτουν την διάπραξη του αδικήματος εκτίθενται με κάθε λεπτομέρεια στην απόφαση μας και δεν θα τα επαναλάβουμε, παρά μόνο ότι το αδίκημα διαπράχθηκε τον Ιούλιο του 2009 - δηλαδή πριν από 4½ χρόνια περίπου - και ο προκαταρκτικός έλεγχος στο δείγμα εκπνοής που έδωσε ο εφεσίβλητος έδειξε 50mg% αντί της επιτρεπόμενης 22mg%, στοιχεία που ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσίβλητου προώθησε ως ελαφρυντικούς παράγοντες. Όπως προώθησε για τον ίδιο σκοπό και τις προσωπικές του συνθήκες, με ιδιαίτερη αναφορά ότι είναι άνεργος εργάτης, πατέρας 6 παιδιών από τα οποία τα 4 ανήλικα, λευκού ποινικού μητρώου και, τέλος, σ΄ ότι αφορά τη διάπραξη του αδικήματος, μας μετέφερε την απολογία του πελάτη του και την υπόσχεση ότι στο μέλλον θα είναι πιο προσεκτικός και δεν θα υποπέσει ξανά σε παρόμοιο αδίκημα.
Πράγματι, η πάροδος μεγάλου χρονικού διαστήματος από τη διάπραξη του αδικήματος μέχρι την επιβολή ποινής συνιστά παράγοντα μετριαστικό της ποινής βάσει διαχρονικής και πάγιας νομολογίας (βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Binnington κ.α. (Αρ.2) (2008) 2 Α.Α.Δ. 272, Αttorney-General´s Reference No. 29 of 1999 (R. v. Jones (2000) 1 Cr. App.R.(5) 209 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Σπύρου (2006) 2 Α.Α.Δ. 447), καθόσο όσο απομακρυσμένος είναι ο χρόνος τιμωρίας ενός παραβάτη από το χρόνο διάπραξης του αδικήματος, τόσο μειώνεται και η σημασία και ο σκοπός στον οποίο αποβλέπει να εξυπηρετήσει η ποινή. Στην υπό κρίση περίπτωση ο χρόνος που παρήλθε είναι υπέρμετρα μεγάλος, αφού το αδίκημα διαπράχθηκε πριν από 4½ περίπου χρόνια και η πάροδος τόσου μεγάλου χρονικού διαστήματος θα προσμετρήσει στη κρίση μας και θα αποδοθεί στο στοιχείο αυτό η δέουσα βαρύτητα, λαμβανομένου μάλιστα υπόψη ότι πριν από την καταδίκη του εφεσίβλητου από το Εφετείο μεσολάβησε αθώωσή του από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Τέλος, θα προσμετρήσουν και οι προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου, καθώς επίσης και το γεγονός ότι δεν έχει προηγούμενες καταδίκες.
Συνεκτιμώντας όλα τα πιο πάνω κρίνουμε ως αρμόζουσα ποινή υπό τις περιστάσεις την ποινή του προστίμου των €140.- και, περαιτέρω, όπως ο εφεσίβλητος πληρώσει και €60.- έξοδα που προκλήθηκαν στην πρωτόδικη διαδικασία.
Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ