|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 632
22 Οκτωβρίου 2012
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ, Δ/στές.]
(Ποινική Έφεση Αρ. 181/10)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 182/10)
VIOLETA GALABOVA KOSTADINOVA,
Εφεσείουσα,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 181/2010, 182/2010)
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Απόρριψη έφεσης αναφορικά με καταδίκη σε κατηγορίες για αποζείν από κέρδη πορνείας καθώς και για συνομωσία προς διάπραξη του εν λόγω αδικήματος ― Λόγοι έφεσης οι οποίοι επικεντρώθηκαν στην αξιολόγηση της μαρτυρίας ― Άρνηση Εφετείου να επέμβει ― Τα πρωτόδικα ευρήματα τα οποία στηρίχθηκαν στη μαρτυρία εκρίθησαν δικαιολογημένα και ότι θεμελίωναν τις κατηγορίες.
Οι Εφεσείοντες, αμφισβήτησαν την καταδίκη τους σε κατηγορίες για αποζείν από κέρδη πορνείας καθώς και για συνομωσία προς διάπραξη του εν λόγω αδικήματος.
Η καταδίκη τους βασίστηκε κατά κύριο λόγο στις μαρτυρίες αστυνομικών, οι οποίοι έλαβαν μέρος σε επιχείρηση της αστυνομίας προς εξιχνίαση υπόθεσης στην οποία η αστυνομία είχε λόγο να θεωρεί ότι στο διαμέρισμα των Εφεσειόντων διαπράττονταν αδικήματα της φύσεως αυτών που αντιμετώπισαν οι Εφεσείοντες.
Η εκδοχή των Εφεσειόντων ήταν ότι διατηρούσαν το εν λόγω διαμέρισμα για σκοπούς παροχής υπηρεσιών θεραπευτικού μασάζ, εργασία για την οποία η Εφεσείουσα είναι διπλωματούχος, και ότι τα χρήματα που πληρώθησαν από το Μ.Κ.8 ήσαν γι' αυτό το σκοπό. Ο Εφεσείων έδωσε ένορκη μαρτυρία ενώ η Εφεσείουσα προέβη σε ανώμοτη δήλωση.
Το Δικαστήριο εδέχθη τη μαρτυρία των δύο μαρτύρων αστυνομικών και απέρριψε εκείνη του Εφεσείοντα όπως απέρριψε και την εκδοχή των Εφεσειόντων, προβαίνοντας σε ευρήματα.
Με τις εφέσεις υποστηρίχθηκε μεταξύ άλλων ότι:
α) Ήταν εσφαλμένη η αξιολόγηση της μαρτυρίας του μάρτυρα Μ.Κ.8.
β) Δεν εξετάστηκαν επιστημονικώς συγκεκριμένα τεκμήρια.
γ) Συγκεκριμένη δήλωση που αποδόθηκε στον εφεσείοντα από τους μάρτυρες κατηγορίες χωρούσε και άλλη ερμηνεία, στην έννοια «βίζιτες».
δ) Λανθασμένα έγινε δεκτή η κατάθεση που είχε κάνει ο Εφεσείων στην αστυνομία και παράλληλα κακώς απερρίφθη η μαρτυρία του με το δικαιολογητικό ότι μεγάλο μέρος της δεν το ανέφερε στην κατάθεσή του αυτή.
ε) Ήταν εσφαλμένη η αποδοχή της γραπτής κατάθεσης της Εφεσείουσας και συγκεκριμένα εσφαλμένα δεν έγινε δίκη εντός δίκης ως προς τη θεληματικότητά της.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ως προς τη μη εξέταση τεκμηρίων, ακόμα και αν αυτά θα μπορούσαν στα πλαίσια της διερεύνησης της αστυνομίας να εξετάζονταν επιστημονικά, δεν δημιουργούσαν τέτοια αδυναμία στη μαρτυρία του Μ.Κ.8 που να επηρέαζε την αξιοπιστία του.
2. Λόγος έφεσης που να στρεφόταν ευθέως κατά της αξιοπιστίας του Μ.Κ.9 δεν υπάρχει. Δεν δημιουργείτο ρήγμα ως προς την αξιοπιστία του Μ.Κ.9. Ο Μ.Κ.9 κατέγραψε δήλωση του εφεσείοντα στην κατάθεσή του την οποία έδωσε αμέσως μετά την επιχείρηση στην αστυνομία και η παράλειψη του να την είχε σημειώσει στο προσωπικό του βιβλιάριο ήταν ως εκ τούτου μειωμένης σημασία. Εξ άλλου δεν υπήρχε οποιοδήποτε άλλο σημείο που να αναιρούσε το γεγονός ότι η δήλωση αυτή έγινε.
3. Ο λόγος έφεσης αναφορικά με την ερμηνεία της έννοιας «βίζιτα», εκτός του ότι ήταν αντιφατικός προς τον προηγούμενο περί μη καταγραφής του, δεν είχε οποιοδήποτε έρεισμα στη λογική των πραγμάτων εντασσόμενη στο όλο πλαίσιο της μαρτυρίας.
4. Η γραπτή κατάθεση του Εφεσείοντα δεν περιείχε ενοχοποιητικές δηλώσεις ώστε να υφίστατο λόγος διεξαγωγής δίκης εντός δίκης για σκοπούς θεληματικότητας της και η αναφορά του Δικαστηρίου στην κατάθεση για σκοπούς αξιολόγησης της μαρτυρίας του Εφεσείοντα έγινε για να καταδειχθεί ότι επιλεκτικά ο Εφεσείων απαντούσε σε ερωτήσεις στην κατάθεσή του ενώ στο Δικαστήριο έδωσε διαφορετική εικόνα των πραγμάτων.
5. Ως προς τη διάσταση που δόθηκε στο θέμα της έλλειψης επικοινωνίας με το δικηγόρο του, αυτό δεν είχε οποιαδήποτε σημασία σε σχέση με το ζητούμενο, που ήταν η αξιολόγηση της μαρτυρίας του.
6. Η κατάθεση της Εφεσείουσας ουδόλως χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς ενοχής της Εφεσείουσας, ούτε περιείχε οτιδήποτε το ενοχοποιητικό που να καθιστούσε αναγκαία τη διεξαγωγή δίκης εντός δίκης για σκοπούς της θεληματικότητάς της. Η κατάθεση της που δεν υπεγράφη δεν χρησιμοποιήθηκε καθ' οιονδήποτε λόγο για σκοπούς ενοχής και ήταν άσχετο ως προς τη σημασία της το κατά πόσο η Εφεσείουσα αρνήθηκε να την υπογράψει.
7. Η όλη προσέγγιση του Δικαστηρίου στην αξιολόγηση της μαρτυρίας ήταν ορθή και ότι τα ευρήματά του τα οποία βασίστηκαν στη μαρτυρία ήταν δικαιολογημένα και θεμελίωναν τις κατηγορίες.
Oι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Έφεση εναντίον καταδίκης και ποινής.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Παναγιώτου, Α.Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 23425/08), ημερομηνίας 8/11/2010.
Χρ. Χατζηλοΐζου, για τους Εφεσείοντες.
Α. Αριστείδης, για την Εφεσίβλητη.
Ex Tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από το Δικαστή Χατζηχαμπή.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Οι Εφεσείοντες, οι οποίοι είναι σύζυγοι, αντιμετώπισαν κατηγορία αποζείν από κέρδη πορνείας καθώς και κατηγορία συνομωσίας προς διάπραξη του εν λόγω αδικήματος. Αντιμετώπισαν και άλλες κατηγορίες σεξουαλικής εκμετάλλευσης ενηλίκου, προαγωγής σε πορνεία και διατήρησης οίκου ανοχής, όπως και συνομωσίας προς διάπραξη του αδικήματος της προαγωγής σε πορνεία. Σε αυτές τις κατηγορίες αθωώθησαν, καταδικάσθησαν όμως ως προς τις πρώτες δύο κατηγορίες.
Η καταδίκη τους εβασίσθη κατά κύριο λόγο στη μαρτυρία του Μ.Κ.8, αστυνομικού, ο οποίος έλαβε μέρος σε επιχείρηση της αστυνομίας προς εξιχνίαση υπόθεσης στην οποία η αστυνομία είχε λόγο να θεωρεί ότι στο διαμέρισμα των Εφεσειόντων διαπράττοντο αδικήματα της φύσεως αυτών που αντιμετώπισαν οι Εφεσείοντες. Προς τούτο τηλεφώνησε σε αριθμό τηλεφώνου που του εδόθη και διευθέτησε ραντεβού. Παρέλαβε από το Μ.Κ.9, επίσης αστυνομικό, τρία χαρτονομίσματα των €20 που θα χρησιμοποιούσε για σκοπούς πληρωμής για τις υπηρεσίες που θα του προσφέροντο και τα οποία ο Μ.Κ.9 είχε προηγουμένως φωτοτυπήσει. Η διευθέτηση ήταν ότι, όταν ο Μ.Κ.8 θα έκανε σεξ με την κοπέλα που θα συναντούσε, θα ειδοποιούσε μέσω αναπάντητης κλήσης το Μ.Κ.9 στο κινητό του οπότε ο Μ.Κ.9 θα μετέβαινε με άλλους αστυνομικούς για να εκτελέσει δικαστικό ένταλμα έρευνας του διαμερίσματος. Προς τούτο, ο Μ.Κ.8 μετέβη στο διαμέρισμα όπου του άνοιξε η Εφεσείουσα, η οποία και του υπέδειξε την κοπέλα με την οποία θα έκανε έρωτα, ρωτώντας τον αν αυτή του ήταν αποδεκτή. Ο Μ.Κ.8 συμφώνησε και η Εφεσείουσα τον πληροφόρησε ότι θα του κόστιζε €50. Αυτός μετέβη μαζί με την κοπέλα σε δωμάτιο του διαμερίσματος και της έδωσε τα τρία προαναφερθέντα χαρτονομίσματα. Εκείνη στη συνέχεια τα έδωσε στην Εφεσείουσα η οποία έδωσε €10 ρέστα που η κοπέλα παρέδωσε στο Μ.Κ.8. Η Εφεσείουσα έδωσε στην κοπέλα και ένα προφυλακτικό. Αυτό το χρησιμοποίησε ο Μ.Κ.8 κάνοντας έρωτα με την κοπέλα και σε αυτό ήταν που εκσπερμάτωσε αφαιρώντας το στη συνέχεια και τυλίγοντας το σε χαρτομάντηλο, αφήνοντας το στο κομοδίνο όπου είχε αφήσει και το περιτύλιγμα του. Όταν η κοπέλα βγήκε από το δωμάτιο, ο Μ.Κ.8 ειδοποίησε το Μ.Κ.9 όπως είχαν συνεννοηθεί και ακολούθως άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος για να εισέλθει ο Μ.Κ.9 και οι άλλοι αστυνομικοί που λάμβαναν μέρος στην επιχείρηση και ευρίσκοντο εκεί. Ο Μ.Κ.9, του οποίου η μαρτυρία επίσης ήταν σημαντική, παρέλαβε το προφυλακτικό το οποίο είχε αφεθεί στο δωμάτιο και περαιτέρω, κατά τη διάρκεια της έρευνας, εντόπισε ένα πορτοφόλι σε καρέκλα που καθόταν ο Εφεσείων στο οποίο υπήρχαν €910 σε χαρτονομίσματα, μεταξύ των οποίων και τα προαναφερθέντα τρία χαρτονομίσματα των €20. Εφιστώντας την προσοχή του Εφεσείοντα στο νόμο, ο Μ.Κ.9 έλαβε την απάντηση από αυτόν ότι «Εν τα ρυάλια που τις βίζιτες, ήταν 50 η ταρίφα, έπιανα εγώ με τη γυναίκα μου τα €20 και τα άλλα 30 ο Μιχάλης με τη Μαρία».
Η εκδοχή των Εφεσειόντων ήταν ότι διατηρούσαν το εν λόγω διαμέρισμα για σκοπούς παροχής υπηρεσιών θεραπευτικού μασάζ, εργασία για την οποία η Εφεσείουσα είναι διπλωματούχος, και ότι τα χρήματα που πληρώθησαν από το Μ.Κ.8 ήσαν γι' αυτό το σκοπό. Ο Εφεσείων έδωσε ένορκη μαρτυρία ενώ η Εφεσείουσα προέβη σε ανώμοτη δήλωση.
Το Δικαστήριο εδέχθη τη μαρτυρία των Μ.Κ.8 και Μ.Κ.9 και απέρριψε εκείνη του Εφεσείοντα όπως απέρριψε και την εκδοχή των Εφεσειόντων, προβαίνοντας σε ευρήματα τα οποία περιέχουν τις προαναφερθείσες αναφορές μας.
Η έφεση στρέφεται κατά κύριο λόγο κατά της αξιολόγησης της μαρτυρίας του Μ.Κ.8. Τα όσα όμως αναφέρθησαν στο διάγραμμα αλλά και ενώπιον μας προς στήριξη του σχετικού λόγου έφεσης ουδόλως επαρκούν για να δικαιολογούσαν παρέμβαση μας. Περιορίζονται κυρίως στις συνθήκες υπό τις οποίες ο Μ.Κ.9 και οι άλλοι αστυνομικοί εισήλθαν στο διαμέρισμα και ιδιαίτερα ως προς το ποιος τους άνοιξε την πόρτα και τι φορούσε κατά το σχετικό χρόνο ο Μ.Κ.8 και στο ότι δεν εξετάσθησαν επιστημονικώς το προφυλακτικό και το περιτύλιγμά του το οποίο ευρέθη μαζί με το προφυλακτικό, ώστε να διαπιστώνετο αν μπορούσαν να συνδέονται με τους Εφεσείοντες, ούτε έγινε εξέταση DNA σε σχέση με την κοπέλα για να διαπιστωθεί αν πράγματι έκανε έρωτα με το Μ.Κ.8. Τα όσα αφορούν την είσοδο του αστυνομικού έχουν απαντηθεί δεόντως από τον ευπαίδευτο συνήγορο για τη Δημοκρατία με αναφορά στα πρακτικά τα οποία καταδεικνύουν ότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε αδυναμία στη μαρτυρία του Μ.Κ.8 αφού ο ίδιος άνοιξε την πόρτα και ο φωτογράφος, που μάλιστα ήρθε αργότερα, δεν τον φωτογράφησε. Ενώ η μαρτυρία του Μ.Κ.6 ότι την πόρτα την άνοιξε η Εφεσείουσα δεν έγινε δεκτή από το Δικαστήριο.
Ως προς τη μη εξέταση του προφυλακτικού και του περιτυλίγματός του, δεν θεωρούμε, και αν αυτά θα μπορούσαν στα πλαίσια της διερεύνησης της αστυνομίας να εξετάζοντο επιστημονικά, ότι δημιουργούν τέτοια αδυναμία στη μαρτυρία του Μ.Κ.8 που να επηρεάζει την αξιοπιστία του.
Συναφής είναι και άλλος λόγος έφεσης που αφορά την παρατήρηση του Δικαστηρίου ότι θα ήταν δύσκολο να θεωρηθεί ότι ο Μ.Κ.8 είχε μεταβεί στο διαμέρισμα για σκοπούς θεραπευτικού μασάζ και άφησε εκεί το προφυλακτικό για να ενοχοποιήσει τους Εφεσείοντες. Τέτοια εκδοχή δεν υποστηρίζεται καθόλου είτε από την ύπαρξη οποιουδήποτε κινήτρου είτε από οποιαδήποτε μαρτυρία που να μπορούσε να τη θέτει ευλόγως εντός της περιοχής του προβληματισμού του Δικαστηρίου. Απεναντίας φαίνεται ότι στην όλη επιχείρηση είχαν εμπλακεί πολλά μέλη της αστυνομικής δύναμης και ότι η επιχείρηση διεξήχθη μετά από συστηματική παρακολούθηση του διαμερίσματος και στη βάση πληροφοριών της αστυνομίας.
Λόγος έφεσης που να στρέφεται ευθέως κατά της αξιοπιστίας του Μ.Κ.9 δεν υπάρχει. Ο σχετικός προς το Μ.Κ.9 λόγος έφεσης αναφέρεται στη δήλωση την οποία ο μάρτυρας είπε ότι έκανε ο Εφεσείων ως προς τα χαρτονομίσματα τα οποία ευρέθησαν στο πορτοφόλι. Είναι γεγονός, όπως υποδεικνύεται από τους Εφεσείοντες, ότι η δήλωση αυτή δεν κατεγράφη στο προσωπικό βιβλιάριο του Μ.Κ.9 ούτε στο βιβλίο του σταθμού, όπως ενδεχομένως θα αναμένετο ιδιαίτερα ως προς το προσωπικό βιβλιάριο του αστυνομικού αφού η επίστηση της προσοχής στο νόμο γίνεται ακριβώς με αναφορά στο ότι η δήλωση θα καταγραφεί και ενδεχομένως θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του δηλούντος. Έχοντας όμως υπόψη το σύνολο των δεδομένων που αφορούν το θέμα αυτό, δεν θεωρούμε ότι δημιουργείται ρήγμα ως προς την αξιοπιστία του Μ.Κ.9 ότι η δήλωση αυτή έγινε ή ως προς την όλη αξιοπιστία του μάρτυρα. Ο Μ.Κ.9 κατέγραψε τη δήλωση αυτή στην κατάθεσή του την οποία έδωσε αμέσως μετά την επιχείρηση στην αστυνομία και η παράλειψη του να την είχε σημειώσει στο προσωπικό του βιβλιάριο ως εκ τούτου μειώνετο σε σημασία. Εξ άλλου δεν υπάρχει οποιοδήποτε άλλο σημείο που να αναιρεί το γεγονός ότι η δήλωση αυτή έγινε, εκτός δε από τις εξηγήσεις που έδωσε ο Μ.Κ.9 ως προς το ότι οι δηλώσεις αυτές δεν καταγράφονται στο προσωπικό ημερολόγιο, παρατηρούμε ότι κατά την εξέταση του ανέφερε ότι παρών όταν έγινε η δήλωση ήταν και υπεύθυνος υπαστυνόμος ο οποίος συνόδευε τους αστυνομικούς.
Υπάρχει και άλλος λόγος έφεσης που αφορά τη δήλωση αυτή με κατεύθυνση την ερμηνεία της δήλωσης, ότι δηλαδή αυτή συνάδει και με την έννοια ότι ο όρος «βίζιτες» θα μπορούσε να αναφέρετο και στην παροχή υπηρεσιών μασάζ. Ο λόγος αυτός βεβαίως, εκτός του ότι είναι αντιφατικός προς τον προηγούμενο, δεν έχει οποιοδήποτε έρεισμα στη λογική των πραγμάτων εντασσόμενη στο όλο πλαίσιο της μαρτυρίας.
Λόγος έφεσης προβάλλεται και ως προς την αξιολόγηση της μαρτυρίας του Εφεσείοντα. Διατυπώνεται παράπονο ότι κακώς έγινε δεκτή η κατάθεση που είχε κάνει ο Εφεσείων στην αστυνομία και παράλληλα ότι κακώς απερρίφθη η μαρτυρία του με το δικαιολογητικό ότι μεγάλο μέρος της μαρτυρίας του δεν το ανέφερε στην κατάθεσή του αυτή. Να περιοριστούμε να πούμε, όπως ήδη παρατηρήσαμε κατά τη διάρκεια της ακρόασης, ότι η γραπτή κατάθεση του Εφεσείοντα δεν περιέχει ενοχοποιητικές δηλώσεις ώστε να υφίστατο λόγος διεξαγωγής δίκης εντός δίκης για σκοπούς θεληματικότητας της και ότι η αναφορά του Δικαστηρίου στην κατάθεση για σκοπούς αξιολόγησης της μαρτυρίας του Εφεσείοντα έγινε για να καταδειχθεί ότι επιλεκτικά ο Εφεσείων απαντούσε σε ερωτήσεις στην κατάθεσή του ενώ στο Δικαστήριο έδωσε διαφορετική εικόνα των πραγμάτων. Ως προς τη διάσταση που δίδεται στο θέμα της έλλειψης επικοινωνίας με το δικηγόρο του, περιοριζόμαστε να πούμε ότι αυτό δεν έχει οποιαδήποτε σημασία σε σχέση με το ζητούμενο, που είναι η αξιολόγηση της μαρτυρίας του.
Η περαιτέρω εισήγηση του Εφεσείοντα ότι δεν διερευνήθησαν οι ισχυρισμοί του ότι δεν έδωσε εξήγηση ως προς το εν λόγω προφυλακτικό αλλά και άλλα πανομοιότυπα αχρησιμοποίητα προφυλακτικά που ευρέθησαν στο διαμέρισμα, πράγμα που επηρέαζε την αξιοπιστία του, δεν βοηθά καθ' οιονδήποτε λόγο τους Εφεσείοντες αφού η όποια επιστημονική εξέταση των εν λόγω προφυλακτικών για σκοπούς δακτυλικών αποτυπωμάτων δεν θα προσέθετε οτιδήποτε στο κρίσιμο θέμα ότι αυτά τα προφυλακτικά όντως ευρέθησαν στο διαμέρισμα έστω και αν δεν έφεραν οποιαδήποτε αποτυπώματα.
Παράπονο γίνεται και για εσφαλμένη αποδοχή της γραπτής κατάθεσης της Εφεσείουσας και συγκεκριμένα ότι κακώς δεν έγινε δίκη εντός δίκης ως προς τη θεληματικότητά της. Η απάντηση είναι απλή. Ως ήδη παρατηρήσαμε κατά τη διάρκεια της ακρόασης, η κατάθεση αυτή ουδόλως χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς ενοχής της Εφεσείουσας, ούτε περιείχε οτιδήποτε το ενοχοποιητικό που να καθιστούσε αναγκαία τη διεξαγωγή δίκης εντός δίκης για σκοπούς της θεληματικότητάς της.
Ως προς την κατάθεση της Εφεσείουσας, υπάρχει και άλλος λόγος έφεσης που αφορά το γεγονός ότι αυτή αρνήθηκε να υπογράψει καν την κατάθεσή της. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε σημασία στο λόγο έφεσης αυτό αφού, όπως είπαμε, η κατάθεση που δεν υπεγράφη δεν χρησιμοποιήθηκε καθ' οιονδήποτε λόγο για σκοπούς ενοχής και ήταν άσχετο ως προς τη σημασία της το κατά πόσο η Εφεσείουσα αρνήθηκε να την υπογράψει είτε διότι η κατάθεση δεν ανταποκρίνετο στα όσα είχε πει είτε διότι δεν την είχε συμβουλεύσει να την υπογράψει ο δικηγόρος της.
Με τα όσα έχουν λεχθεί, οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης παύουν να έχουν οποιαδήποτε σημαντική υπόσταση. Ο ένας αφορά το ότι η μη αποδοχή από το Δικαστήριο της εκδοχής των Εφεσειόντων ότι το διαμέρισμα χρησιμοποιείτο για υπηρεσίες θεραπευτικού μασάζ είναι λανθασμένη διότι η Εφεσείουσα είχε δίπλωμα να προσφέρει θεραπευτικό μασάζ και διότι υπάρχουν φωτογραφίες που να το υποστηρίζουν. Η εισήγηση αυτή δεν οδηγεί οπουδήποτε αφού η όλη υπόθεση κρίνεται πάνω σε άλλη βάση. Ως προς την επάρκεια της μαρτυρίας που αφορά τα ίδια τα γεγονότα, παρατηρούμε συναφώς όμως ότι οι φωτογραφίες στις οποίες γίνεται αναφορά ουδόλως ενεργούν προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση.
Ο άλλος λόγος διατυπώνει παράπονο για παράλειψη της αστυνομίας να διερευνήσει τις επιταγές και τα λαχεία που ευρέθησαν στο πορτοφόλι του Εφεσείοντα προκειμένου να αποδεικνύετο ότι αυτές συνδέοντο με υπηρεσίες σεξουαλικού περιεχομένου ή με άλλες δραστηριότητες του Εφεσείοντα στις οποίες ο ίδιος είχε αναφερθεί. Ούτε αυτό το σημείο θα ήταν σημαντικό αφού, όπως αναφέραμε, η υπόθεση κρίνεται σε άλλη βάση.
Θεωρούμε ότι η όλη προσέγγιση του Δικαστηρίου στην αξιολόγηση της μαρτυρίας ήταν ορθή και ότι τα ευρήματά του τα οποία βασίσθησαν στη μαρτυρία ήταν δικαιολογημένα και θεμελιώνουν τις κατηγορίες.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
Oι εφέσεις απορρίπτονται.