|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 466
10 Ιουλίου, 2012
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Αρ. 2),
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 180/2007)
Ποινή ― Εικοσιπενταετής ποινή φυλάκισης ύστερα από καταδίκη για φόνο εκ προμελέτης της συζύγου του εφεσείοντα και ενός άλλου προσώπου ― Επιβληθείσα από το Εφετείο ύστερα από παραμερισμό της πρωτόδικης καταδίκης για φόνο εκ προμελέτης ― Εκρίθη ότι θα ήταν μη αντιπροσωπευτική ποινή κάτω των εικοσιπέντε χρόνων λόγω της βαναυσότητας των εγκλημάτων.
Με απόφαση του Εφετείου επετράπη εν μέρει η έφεση του εφεσείοντα εναντίον της καταδίκης του για την εκ προμελέτης θανάτωση της συζύγου του και ενός άλλου προσώπου. Σύμφωνα με εκείνη την απόφαση, δεν αποδείχτηκε χωρίς αμφιβολία, πως ο εφεσείων διέπραξε τα εγκλήματα εκ προμελέτης. Τον παραμερισμό ακολούθησε η αντικατάσταση της καταδίκης για ανθρωποκτονία κατά παράβαση του Άρθρου 205 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, και ακολούθως ακούστηκαν τα μέρη σε σχέση με την ποινή.
Σύμφωνα με τα πραγματικά γεγονότα, ο εφεσείων άρχισε να αντιδρά με διάφορους τρόπους όταν, η σύζυγος του (ένα από τα δύο θύματα) είχε εκφράσει την πρόθεση της να τον εγκαταλείψει φεύγοντας με τη βαλίτσα της. Άρχισε να την αναζητά μέχρι που την εντόπισε αργά το βράδυ στο διαμέρισμα όπου διέμενε το άλλο θύμα.
Ο εφεσείων αφού νευρίασε, ξεφούσκωσε δυο από τα λάστιχα του αυτοκινήτου του άλλου θύματος, ενώ παρέμεινε εκεί και κοιμήθηκε για λίγο στο αυτοκίνητό του. Όταν ξύπνησε, εισήλθε στη βεράντα της κουζίνας του διαμερίσματος του θύματος, δια μέσου όμορου διαμερίσματος. Η πόρτα της κουζίνας ήταν ανοικτή, μπήκε στο διαμέρισμα και είδε τα θύματα, να κοιμούνται στο κρεβάτι, μέσα στο υπνοδωμάτιο. Πήρε τότε ένα μαχαίρι από την κουζίνα και άρχισε να τους καταφέρνει βίαια και επανειλημμένα κτυπήματα, μέχρι τη θανάτωσή τους.
Αργότερα ο εφεσείων μετέφερε το πτώμα της συζύγου του στο χωριό του πατέρα του και το έκαψε σ' ένα βαρέλι. Στο βαρέλι που υπέδειξε αργότερα στην αστυνομία, βρίσκονταν τεμάχια οστών.
Με την αγόρευση για μετριασμό της ποινής προβλήθηκαν μεταξύ άλλων οι εξής παράγοντες:
α) Ότι υπήρξε συναισθηματική φόρτιση του εφεσείοντα όταν είδε τη σύζυγό του στο κρεβάτι με το Γιαννάκη Δημοσθένους, ενώ ο εφεσείων αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.
β) Ότι ο εφεσείων ναι μεν είχε αρνηθεί ενοχή, ωστόσο κατά το στάδιο της διερεύνησης, είχε ομολογήσει την ενοχή του και αυτή η ομολογία του, ήταν στοιχείο το οποίο, μαζί με τα άλλα, οδήγησε στην καταδίκη του γεγονός που δικαιολογούσε κάποιου βαθμού επιείκεια.
γ) Οι προσωπικές του περιστάσεις, το λευκό του μητρώο και η συμπεριφορά του στις Κεντρικές Φυλακές.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Τα εγκλήματα που διέπραξε ο εφεσείων είναι ανατριχιαστικά. Επέδειξε βαναυσότητα που τρομάζει και, στη συνέχεια, πλήρη έλλειψη έστω στοιχειώδους σεβασμού ιδιαίτερα προς τη σύζυγο του Άννα Βασίλεβα.
2. Υπό τα δεδομένα της αναίρεσης των ομολογιών του εφεσείοντα και με την προώθηση της θέσης πως η σύζυγος του ήταν ακόμα ζωντανή, κάθε άλλο παρά μπορούσε να γίνει λόγος για μεταμέλεια του εφεσείοντα που να μπορούσε να συνυπολογιστεί ως μετριαστικός παράγοντας.
3. Αποτελούσε καθήκον η επιβολή ποινής που να αντιστοιχούσε προς τη σοβαρότητα των εγκλημάτων.
4. Ποινή φυλάκισης μικρότερη των εικοσιπέντε ετών δεν θα ήταν αντιπροσωπευτική.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες Υποθέσεις.
Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 352,
Pernell κ.ά. ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1998) 2 Α.Α.Δ. 417.
Έφεση κατά της Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας (Γιασεμής, Π.Ε.Δ., Δημητριάδου-Ανδρέου, Α.Ε.Δ., Εφραίμ, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 17439/06), ημερομηνίας 1/8/07.
Σ. Δράκος, για τον Εφεσείοντα.
Έ. Παπαγαπίου Χρίστου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Ο εφεσείων παρών.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Το κακουργιοδικείο, κατά πλειοψηφία, βρήκε τον κατηγορούμενο ένοχο για την εκ προμελέτης θανάτωση του Γιαννάκη Δημοσθένους από τον Αστρομερίτη (1η κατηγορία) και της Άννας Βασίλεβα από το Κιργιστάν (2η κατηγορία). Αμφισβητήθηκε η ορθότητα της καταδίκης στο σύνολό της και η έφεση πέτυχε εν μέρει. Όπως καταλήξαμε, ενώ ορθώς ομοφώνως κρίθηκε πρωτοδίκως πως ο εφεσείων παρανόμως φόνευσε και τα δυο θύματα δεν αποδείκτηκε πως, χωρίς αμφιβολία, διέπραξε τα εγκλήματα εκ προμελέτης. Παραμερίσαμε, επομένως, την καταδίκη και συναφώς την υποχρεωτική στην περίπτωση ποινή της φυλάκισης δια βίου που του επιβλήθηκε. Συνακολούθως την αντικαταστήσαμε με καταδίκη για ανθρωποκτονία κατά παράβαση του Άρθρου 205 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, και ακούσαμε τα μέρη σε σχέση με την ποινή.
Έχουμε αναφερθεί με κάθε λεπτομέρεια στα γεγονότα με την απόφασή μας σε σχέση με την ενοχή του εφεσείοντα. Για τους σκοπούς του έργου που τώρα έχουμε για την επιμέτρηση της ποινής, παραθέτουμε το μέρος εκείνης της απόφασης που συνοψίζει αδρομερώς όσα τραγικά έγιναν:
«Το απόγευμα της 31.7.06 η Άννα εκδήλωσε την πρόθεσή της να εγκαταλείψει τον εφεσείοντα σύζυγό της και το σπίτι τους στη Μνασιάδου 2, στη Λευκωσία. Ο εφεσείων την εμπόδισε να μεταφέρει τις βαλίτσες της με ταξί που θα καλούσε, όπως του είπε, και εκείνη απομακρύνθηκε πεζή. Την ακολούθησε και την είδε να εισέρχεται στο αυτοκίνητο του Γιαννάκη. Επέστρεψε, πήρε το δικό του αυτοκίνητο, τύπου Μitsubishi Panjero με αρ. εγγραφής ΕΧΚ476 και άρχισε να την αναζητά σε μπυραρίες αλλά και στον Αστρομερίτη που ήταν ο τόπος καταγωγής του Γιαννάκη. Ήταν βράδυ πλέον όταν εντόπισε το αυτοκίνητο του Γιαννάκη με αρ. εγγραφής ΕΚΧ615 σε χώρο στάθμευσης εστιατορίου στην οδό Χίου στη Λευκωσία όπου, στον αριθμό 13, βρισκόταν το διαμέρισμα της πολυκατοικίας στο οποίο διέμενε ο Γιαννάκης. Ο εφεσείοντας νευρίασε και ξεφούσκωσε δυο από τα λάστιχα του αυτοκινήτου του Γιαννάκη, παρέμεινε εκεί και κοιμήθηκε για λίγο στο αυτοκίνητό του και, όταν ξύπνησε, δια μέσου όμορου διαμερίσματος, κατά τρόπο που εξηγήθηκε με λεπτομέρεια, έφθασε στη βεράντα της κουζίνας του διαμερίσματος του Γιαννάκη. Η πόρτα της κουζίνας ήταν ανοικτή, μπήκε στο διαμέρισμα και τους είδε, το Γιαννάκη και την Άννα, να κοιμούνται στο κρεβάτι, μέσα στο υπνοδωμάτιο. Πήρε τότε ένα μαχαίρι από την κουζίνα και άρχισε να τους καταφέρει βίαια και επανειλημμένα κτυπήματα, μέχρι τη θανάτωσή τους. Εγκατέλειψε το διαμέρισμα με τον ίδιο τρόπο και, το απόγευμα της 1.8.06, με το αυτοκίνητό του μετέβη δια μέσου του οδοφράγματος του Αγίου Δομετίου στις περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας που κατέχονται από τα τουρκικά στρατεύματα. Επέστρεψε το ίδιο απόγευμα και την επομένη, στις 2.8.06, το βράδυ, ξαναμπήκε στο διαμέρισμα της Χίου 13. Από εκεί, δια μέσου πλέον της κύριας εισόδου του διαμερίσματος, την οποία άνοιξε, έσυρε το πτώμα της Άννας από τις σκάλες προς τα κάτω μέχρι τον υπόγειο χώρο στάθμευσης της πολυκατοικίας όπου είχε αφήσει το αυτοκίνητό του. Μετέφερε με το αυτοκίνητό του το πτώμα της Άννας σε περιβόλι του πατέρα του στο χωριό Ασκάς της Επαρχίας Λευκωσίας, το τοποθέτησε σε ένα από τα βαρέλια που βρίσκονταν εκεί, και το έκαψε.».
Σημειώνουμε ότι ο Γιαννάκης Δημοσθένους είχε γεννηθεί στις 16.4.59, βρισκόταν σε διάσταση και με τη δεύτερη σύζυγό του και ήταν πατέρας δυο ενήλικων παιδιών. Η Άννα Βασίλεβα είχε γεννηθεί στις 14.2.76 και, από προηγούμενο γάμο της, απέκτησε θυγατέρα, ηλικίας δέκα ετών κατά τη δίκη. Ο εφεσείων γεννήθηκε στις 4.10.76 και έχει λευκό ποινικό μητρώο.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον εφεσείοντα αγόρευσε προς μετριασμό της ποινής γύρω από τρεις άξονες. Κατ' αρχάς, σε σχέση με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαπράχθηκαν τα εγκλήματα, σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου. Αναφέρθηκε επ' αυτού στη συναισθηματική φόρτιση του όταν είδε τη σύζυγό του στο κρεβάτι με το Γιαννάκη Δημοσθένους. Συναφώς μας έδωσε στοιχεία κατά τα οποία λίγους μήνες πριν τα εγκλήματα επισκέφθηκε τις ψυχιατρικές υπηρεσίες και του χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή (valium) για «αγχώδεις εκδηλώσεις» και «πιθανή διαταραχή προσωπικότητας». Ενώ και τώρα, κατά τη διάρκεια της κράτησής του στις Κεντρικές Φυλακές, δέχεται ψυχολογική στήριξη. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη στάση του κατά τη δίκη. Έχει μεν αρνηθεί ενοχή, μέχρι το τέλος, εμφανίζοντας τον εαυτό του αμέτοχο και είχε αποδώσει σε συνωμοσία την ενοχοποίησή του αλλά, προηγουμένως, κατά το στάδιο της διερεύνησης, είχε ομολογήσει την ενοχή του και, αυτή η ομολογία του, ήταν στοιχείο το οποίο, μαζί με τα άλλα, οδήγησε στην καταδίκη του. Αυτή η τότε ομολογία του, κατά την εισήγηση, δικαιολογεί κάποιου βαθμού επιείκεια. Εν τέλει, αναφέρθηκε στις προσωπικές του περιστάσεις, στο λευκό του μητρώο και στη συμπεριφορά του στις Κεντρικές Φυλακές. Ανέφερε συναφώς πως αμέσως μετά τα εγκλήματα ο παππούς του, προφανώς κάτω από τον κλονισμό που αυτά του προκάλεσαν, απεβίωσε. Όπως, πριν από δυο περίπου μήνες και ο πατέρας του. Ενώ και η μητέρα του αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Στις Κεντρικές Φυλακές καταβάλλει προσπάθεια θετικής αξιοποίησης του χρόνου αφού, όπως βεβαιώνουν πιστοποιητικά που κατέθεσε, παρακολούθησε με επιτυχία μαθήματα κοινωνικής ψυχολογίας και ηλεκτρονικών υπολογιστών που διοργανώθηκαν από τα Επιμορφωτικά Κέντρα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.
Κατά την εισήγηση του κ. Δράκου την καλύτερη για τον αιτητή περίπτωση προσφέρει η υπόθεση Χριστοδούλου v. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 352 στην οποία ποινή φυλάκισης 12 ετών μειώθηκε σε ποινή φυλάκισης 8 ετών. Σημειώνουμε εξ αρχής πως δεν είναι δυνατό, με κανένα τρόπο, να συσχετισθούν τα γεγονότα και όσα οδήγησαν σε εκείνη την ποινή με όσα συνθέτουν το πλαίσιο στην παρούσα υπόθεση.
Κατά την ίδια εισήγηση, τη χειρότερη για τον αιτητή προσφέρει η υπόθεση Pernell κ.ά. v. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1998) 2 Α.Α.Δ. 417. Αναλύθηκε εκεί σε έκταση η νομολογία μας και έγινε αναφορά σε παράγοντες που και εν προκειμένω υπάρχουν. Το έγκλημα ήταν και εκεί στυγερό και η ποινή της ισόβιας φυλάκισης που επέβαλε το κακουργιοδικείο μειώθηκε σε φυλάκιση 25 ετών ενόψει της μέθης κάτω από την οποία τελούσαν οι κατηγορούμενοι όταν διέπρατταν το έγκλημα, του λευκού τους ποινικού μητρώου και του νεαρού της ηλικίας τους.
Τα εγκλήματα που διέπραξε ο εφεσείων είναι ανατριχιαστικά. Επέδειξε βαναυσότητα που τρομάζει και, στη συνέχεια, πλήρη έλλειψη έστω στοιχειώδους σεβασμού ιδιαίτερα προς την Άννα Βασίλεβα. Στο νεκρό σώμα του Γιαννάκη Δημοσθένους εντοπίστηκαν 38 πλήγματα. Το νεκρό σώμα της Άννας Βασίλεβα δεν ταυτοποιήθηκε και έχουμε αναφερθεί στις λεπτομέρειες από την πραγματικά αποκρουστική μεταφορά της σε περιβόλι του πατέρα του εφεσείοντα στον Ασκά και στη μαρτυρία αναφορικά με το κάψιμο της σε βαρέλι.
Είναι γεγονός πως ο εφεσείων, σε κάποιο στάδιο των ερευνών, ομολόγησε και, ασφαλώς, οι ομολογίες του και τα άλλα δεδομένα, κυρίως ταυτοποίηση γενετικού υλικού, θεμελίωσαν την ενοχή του. Αναίρεσε όμως αυτές τις ομολογίες. Υποστήριξε πως δεν έπρεπε να γίνουν δεκτές ως μαρτυρία και ήδη σημειώσαμε πως απέδωσε την ενοχοποίησή του σε οργανωμένο σχέδιο. Αυτό δε και με την προώθηση της θέσης, στην οποία αναφερθήκαμε στην απόφασή μας, σε σχέση με την καταδίκη, πως η Άννα Βασίλεβα είναι ακόμα ζωντανή. Κάτω από αυτά τα δεδομένα κάθε άλλο παρά μπορεί να γίνεται λόγος για μεταμέλεια του εφεσείοντα που να μπορεί να συνυπολογιστεί ως μετριαστικός παράγοντας.
Συνυπολογίσαμε όσα πρότεινε ο εφεσείων, σε σχέση με τις προσωπικές του περιστάσεις και τα άλλα ως προς τη διάπραξη των εγκλημάτων. Είναι όμως καθήκον μας να επιβάλουμε ποινή που να αντιστοιχεί προς τη σοβαρότητα των εγκλημάτων. Εδώ ο εφεσείων θανάτωσε με τρόπο βάναυσο δυο ανθρώπους και στο πλαίσιο του συνόλου αισθανόμαστε πως ποινή φυλάκισης μικρότερη των εικοσιπέντε ετών δεν θα ήταν αντιπροσωπευτική. Καταδικάζουμε τον εφεσείοντα σε ποινή φυλάκισης εικοσιπέντε ετών σε κάθε κατηγορία. Οι ποινές θα συντρέχουν.
Διαταγή ως ανωτέρω.