Μixaylov Radoslav Yankov και άλλοι ν. Aστυνομίας (2012) 2 ΑΑΔ 175

Ποινή ― Επιμέτρηση ― Επικύρωση συντρεχουσών ποινών φυλάκισης δύο έως είκοσι μηνών στους εφεσείοντες για αδικήματα διάρρηξης και κλοπής ― Λευκό ποινικό μητρώο, απολογία, μεταμέλεια και συνδρομή στην εξιχνίαση ― Ορθά εκρίθη επιβεβλημένη η ποινή άμεσης φυλάκισης ― Η με χωρίς σημεία κάμψης συνεχόμενη αυξητική τάση των διαρρήξεων και κλοπών, κλονίζει την ασφάλεια που πρέπει να αισθάνεται κάθε πολίτης ενός εύνομου κράτους.

Ποινή ― Επιμέτρηση ― Το ποινικό μέτρο καθορίζεται πρωτίστως από το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο και έχει την ευθύνη προς τούτο ― Το Εφετείο δεν επεμβαίνει εκτός αν η ποινή είναι εκδήλως ανεπαρκής ή υπερβολική ή όπου εντοπίζεται σφάλμα αρχής.

Οι εφεσείοντες καταδικάστηκαν σχετικά με αδικήματα διάρρηξης και κλοπής ύστερα από δική τους παραδοχή.

Στον μεν εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Αρ. 96/2011 επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές τριών, έξι, δώδεκα και δεκαοκτώ μηνών, στον εφεσείοντα στην 95/2011 συντρέχουσες ποινές πέντε, οκτώ και είκοσι μηνών, ενώ στον εφεσείοντα στην 94/2011, συντρέχουσες ποινές οκτώ, δώδεκα, δεκαοκτώ μηνών και δύο ετών. Στον τελευταίο, αποστέρησε επίσης το δικαίωμα να κατέχει ή να εξασφαλίσει άδεια οδήγησης για περίοδο ενός έτους, περίοδος που θα άρχιζε από την ημέρα αποφυλάκισής του.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη αφενός την εγκληματική συμπεριφορά των εφεσειόντων, τη συμμετοχή εκάστου, το λευκό ποινικό μητρώο τους, τη μεταμέλεια τους και τις προσωπικές τους συνθήκες, όπως εκτίθεντο στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας. Έλαβε επίσης υπόψη τις δυσμενείς επιπτώσεις που η ποινή φυλάκισης θα είχε σε αυτούς, ότι βοήθησαν την αστυνομία στην εξιχνίαση των αδικημάτων, ότι με τη δική τους συμβολή, σημαντικό μέρος των κλαπέντων ανευρέθη, καθώς και την απολογία τους.

Έκρινε περαιτέρω ότι ούτε οι προσωπικές τους συνθήκες, ούτε το σύνολο των περιστατικών των αδικημάτων, δικαιολογούσαν αναστολή.

Με την έφεση αμφισβήτησαν το ύψος των ποινών ως υπερβολικών ενώ ο εφεσείων στην 96/2011 δεν εμφανίστηκε λόγω απόδρασης και η έφεση του απορρίφθηκε.

Οι δύο εφεσείοντες οι οποίοι προώθησαν προσωπικά τις εφέσεις, ζήτησαν με τις σύντομες τοποθετήσεις τους, την επιείκεια του Εφετείου δηλώνοντας ότι έχουν αναγνωρίσει το λάθος τους και έχουν αντιληφθεί τι εστί φυλακή. Ζήτησαν την παρέμβαση του Εφετείου ώστε η ποινή τους να μειωνόταν αναλόγως ή και άμεσα.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Κατόπιν στάθμισης του συνόλου των περιστατικών, δεν διαπιστωνόταν οποιοδήποτε λάθος από το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά την επιβολή των ποινών.

2. Ορθά, πρωτοδίκως, έγινε αναφορά σε κάθε στοιχείο που μπορούσε να προσμετρήσει υπέρ των εφεσειόντων και που λεπτομερώς καταγράφηκε στο σκεπτικό του Δικαστηρίου. Τονίστηκε το αυτονόητο, ότι τα οικονομικά προβλήματα τα οποία επικαλέστηκαν οι εφεσείοντες και ανέκυπταν ανάγλυφα από την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, δεν μπορούσαν ποσώς να δικαιολογήσουν τη διάπραξη των αδικημάτων.

3. Παρά το γεγονός ότι οι εφεσείοντες είχαν λευκό ποινικό μητρώο, είχαν απολογηθεί και μεταμεληθεί, είχαν συνδράμει στην εξιχνίαση των αδικημάτων και στην ανεύρεση σημαντικού μέρους των κλαπέντων (η κοινή δράση των εφεσειόντων απέφερε σ' αυτούς κλοπιμαία αξίας πέραν των €11.000), η επιβολή ποινής άμεσης φυλάκισης κρίθηκε, και ορθά, επιβεβλημένη. Πέραν των πιο πάνω, το πρωτόδικο Δικαστήριο ευλόγως διαφοροποίησε τις ποινές μεταξύ των κατηγορουμένων.

4. Η ποινική μεταχείριση των εφεσειόντων ήταν ακριβοδίκαιη και οι επιβληθείσες ποινές ισορροπημένες και εύλογες υπό το φως του συνόλου της έκνομης δραστηριότητάς τους.

Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Φραντζίδης v. Αστυνομίας (2011) 2 A.A.Δ. 146,

Bukowski κ.ά. v. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 92,

Φράγκου v. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 13,

Μακρή v. Αστυνομίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 42,

Δημοκρατία v. Λάμπρου (2009) 2 Α.Α.Δ. 686,

Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 551.

Eφέσεις κατά της Ποινής.

Εφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (Θωμά, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 1186/11), ημερομηνίας 18/4/11.

Οι Εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις Αρ. 94/2011 και 95/2011 εμφανίζονται προσωπικά.

Δ. Παπαμιλτιάδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.

Θ. Αβροσίου (κα), παρούσα για σκοπούς μετάφρασης από τα Ελληνικά στα Βουλγάρικα και αντίστροφα.

Cur. adv. vult.

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ναθαναήλ.

ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Κατά τις πρωϊνές ώρες της 28.2.2011, περιπολούντες αστυνομικοί στην περιοχή Πρωταρά αντιλήφθησαν δύο άγνωστα άτομα να προσπαθούν να τοποθετήσουν σε όχημα σταθμευμένο έξω από εξοχική κατοικία, περιουσιακά στοιχεία. Τα άτομα αυτά καταδιώχθησαν, αλλά δεν εντοπίσθησαν, παρελήφθη όμως η περιουσία που αποτελείτο από τρεις τηλεοράσεις, ένα ραδιόφωνο, δύο μεγάφωνα, τρία σκεπάσματα διπλού κρεβατιού, ένα quilt, ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή και διάφορα σκεύη κουζίνας, συνολικής αξίας €4.380. Έλεγχος που έγινε στην εξοχική κατοικία αποκάλυψε ότι αυτή διερρήχθη.

Κατά τη διεύρυνση υπόθεσης για διάρρηξη καταστήματος στη Ξυλοφάγου σε μεταγενέστερο χρόνο, κλήθηκαν για κατάθεση οι εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις Aρ. 95/2011 και 96/2011. Μετά από έρευνα της κατοικίας όπου διέμεναν, ανευρέθηκε κλοπιμαία περιουσία που αποτελείτο από τηλεοράσεις, ενισχυτές ήχου, ένα μεγάφωνο, μετρητά και διάφορα φαγητά. Ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση Αρ. 96/2011, σε θεληματική του κατάθεση στις 8.3.2011, παραδέχθηκε ότι με τους υπόλοιπους εφεσείοντες είχαν κλέψει ένα όχημα αξίας €1.600 στη Ξυλοφάγου. Ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση Αρ. 95/2011, επίσης προέβηκε σε θεληματική κατάθεση, παραδεχόμενος ότι με τους άλλους δύο εφεσείοντες έκλεψαν άλλο ένα όχημα αξίας €2.500 επίσης από τη Ξυλοφάγου. Το τελευταίο αυτό όχημα χρησιμοποίησαν στη συνέχεια κατά τη διάρρηξη της εξοχικής οικίας, όπου το πρώτον, δύο από τους εφεσείοντες εντοπίστηκαν από αστυνομικά όργανα, όπως προαναφέρθηκε.

Εν τέλει όλοι οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν τη διάπραξη και άλλων αδικημάτων, με αποτέλεσμα να προσαφθούν εναντίον τους στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, 14 συνολικά κατηγορίες. Οι οκτώ πρώτες κατηγορίες ήσαν κοινές και για τους τρεις εφεσείοντες, η ένατη κατηγορία αντιμετωπίστηκε μόνο από τους εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις Αρ. 94/2011 και 95/2011, ενώ ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση Αρ. 94/2011, αντιμετώπισε μόνος τις υπόλοιπες πέντε κατηγορίες, μία εκ των οποίων αφορούσε τη διάρρηξη υπεραγοράς και κλοπή διαφορών αντικειμένων συνολικής αξίας €9.385, οι δε υπόλοιπες την οδήγηση μηχανοκινήτου οχήματος άνευ αδείας, άνευ ασφάλειας και άνευ συγκαταθέσεως του ιδιοκτήτη.

Το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου μετά από παραδοχή των εφεσειόντων επέβαλε, στον μεν εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Αρ. 96/2011 συντρέχουσες ποινές 3 μηνών, 6 μηνών, 12 μηνών και 18 μηνών, στον δε εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Αρ. 95/2011 συντρέχουσες ποινές 5 μηνών, 8 μηνών και 20 μηνών, ενώ στον εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Αρ. 94/2011, συντρέχουσες ποινές 8 μηνών, 12 μηνών, 18 μηνών και 2 ετών. Του αποστέρησε επίσης το δικαίωμα να κατέχει ή να εξασφαλίσει άδεια οδήγησης για περίοδο ενός έτους, περίοδος που θα αρχίζει από την ημέρα αποφυλάκισης του.

Τις πιο πάνω ποινές το Δικαστήριο επέβαλε έχοντας λάβει υπόψη αφενός την εγκληματική συμπεριφορά των εφεσειόντων, τη συμμετοχή εκάστου, το λευκό ποινικό μητρώο τους, τη μεταμέλεια τους και τις προσωπικές τους συνθήκες, όπως εκτίθεντο στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας. Έλαβε επίσης υπόψη τις δυσμενείς επιπτώσεις που η ποινή φυλάκισης θα είχε σε αυτούς, ότι βοήθησαν την αστυνομία στην εξιχνίαση των αδικημάτων, ότι με τη δική τους συμβολή, σημαντικό μέρος των κλαπέντων ανευρέθη, καθώς και την απολογία τους στο Δικαστήριο. Από την άλλη, στάθμισε τη σοβαρότητα των αδικημάτων, τις αυστηρές ποινές που επιβάλλονται διαχρονικά για αδικήματα αυτού του είδους που είναι σε έξαρση, με αναφορά σε νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μετά την επιβολή των ως άνω ποινών φυλάκισης εξέτασε καθηκόντως και το ενδεχόμενο αναστολής τους, κρίνοντας όμως ότι ούτε οι προσωπικές τους συνθήκες, ούτε το σύνολο των περιστατικών των αδικημάτων, δικαιολογούσαν αναστολή.

Κατά την ακρόαση της έφεσης στις 21.3.2012, οι εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις Αρ. 94/2011 και 95/2011 Radoslav Yankov Mixaylov και Anatoli Myroslavov Marinov αντίστοιχα, εμφανίσθηκαν άνευ δικηγόρου, επιλέγοντας να χειριστούν τις εφέσεις μόνοι τους, ενώ ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση Αρ. 96/2011, Sergei Yankov Mixaylov, δεν εμφανίσθηκε λόγω απόδρασης του από τις κεντρικές φυλακές, με αποτέλεσμα η έφεση του να απορριφθεί λόγω μη προώθησης.

Οι δύο εμφανισθέντες εφεσείοντες στις σύντομες τοποθετήσεις τους, ζήτησαν ουσιαστικά την επιείκεια του Εφετείου δηλώνοντας ότι έχουν αναγνωρίσει το λάθος τους και έχουν αντιληφθεί τι εστί φυλακή. Ζήτησαν την παρέμβαση του Εφετείου ώστε η ποινή τους να μειωθεί αναλόγως ή και άμεσα, ώστε να απελευθερωθούν. Ο εφεσείων Radoslav Yankov Mixaylov, δήλωσε ότι τα αδικήματα διαπράχθηκαν από τον ίδιο και τον Sergei Yankov Mixaylov και ότι ο έτερος εφεσείων Anatoli Myroslavov Marinov δεν είχε καμιά σχέση με την όλη υπόθεση και απλώς διέμενε μαζί τους στο ίδιο διαμέρισμα. Ο Marinov, από τη δική του πλευρά, δήλωσε ότι έχει εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής του, ότι ντρέπεται για το ότι είπε ψέματα στη θυγατέρα του έξι ετών ότι εργάζεται σε άλλη πόλη, ενώ στην πραγματικότητα εκτίει ποινή φυλάκισης και ότι η θυγατέρα του θα πάει σχολείο και χρειάζεται τη στήριξη του, εφόσον είναι διαζευγμένος.

Η δικηγόρος της Δημοκρατίας υποστήριξε την ορθότητα των ποινών που επιβλήθηκαν, εισηγούμενη ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο όχι μόνο έλαβε υπόψη την παραδοχή και συνεργασία τους, αλλά συνυπολόγισε και τις ευρύτερες παραμέτρους στις προσωπικές τους συνθήκες, περιλαμβανομένης και της δύσκολης οικογενειακής κατάστασης και της οικονομικής δυσπραγίας τους. Πρόσθεσε δε ότι αμφότεροι οι εφεσείοντες εργάζονταν κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων, ο μεν Mixaylov στον τομέα της γεωργίας, ο δε Marinov περιστασιακά ως επιπλοποιός και ως εργάτης στη γεωργοκτηνοτροφία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα διάρρηξης και κλοπής όχι μόνο είναι σοβαρά, αλλά βρίσκονται και σε έξαρση, όπως έχει πλειστάκις αναγνωριστεί από τη νομολογία. Όπως ορθά σημειώθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά την επιβολή της ποινής, τα αδικήματα που αντιμετώπισαν οι εφεσείοντες τιμωρούνται ανάλογα, εφόσον για το αδίκημα της κλοπής προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι τρία έτη, για το αδίκημα της διάρρηξης καταστήματος ποινή φυλάκισης μέχρι επτά έτη, ενώ για το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας εν καιρώ νυκτός, κατά παράβαση των Άρθρων 255, 291 και 292(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, που είναι και η σοβαρότερη κατηγορία, ποινή φυλάκισης μέχρι και δέκα έτη.

Στις πλέον πρόσφατες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με υποθέσεις διάρρηξης και κλοπής, επανατονίσθηκε, η χωρίς σημεία κάμψης συνεχόμενη αυξητική τάση των διαρρήξεων και κλοπών, γεγονός που κλονίζει την ασφάλεια που πρέπει να αισθάνεται κάθε πολίτης ενός εύνομου κράτους, (Ανδρέας Φραντζίδης v. Αστυνομίας (2011) 2 A.A.Δ. 146). Παρόμοια επισήμανση ως προς το γεγονός ότι αδικήματα της φύσεως αυτής απασχολούν σχεδόν καθημερινά τα Δικαστήρια, με αποτέλεσμα οι ποινές που επιβάλλονται να πρέπει να είναι αποτρεπτικές, έγινε και στις υποθέσεις Bukowski κ.ά. v. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 92. Στην δε Παναγιώτης Φράγκου v. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 13, το Εφετείο αρνήθηκε να παρέμβει στην καταδίκη από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας του εφεσείοντα σε συνολική ποινή φυλάκισης 15 μηνών σε 22 κατηγορίες διάρρηξης και κλοπής, ενώ εξέτιε και ποινή φυλάκισης 2½ ετών, η οποία επιβλήθηκε σε 26 κατηγορίες διάρρηξης και κλοπής. Το συνολικό ποσό που απεσπάσθη από την καταδίκη του στις 22 κατηγορίες ήταν €8.000. Κρίθηκε ότι η αρχή της συνολικότητας του ποινικού μέτρου δεν είχε παραβιαστεί στην υπόθεση εκείνη, η δε ποινή των 15 μηνών φυλάκισης που επιβλήθηκε για τις 22 κατηγορίες, χαρακτηρίστηκε και επιεικής.

Έχοντας σταθμίσει το σύνολο των περιστατικών, δεν διαπιστώνεται οποιοδήποτε λάθος από το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά την επιβολή των ποινών. Ορθά, πρωτοδίκως, έγινε αναφορά σε κάθε στοιχείο που μπορούσε να προσμετρήσει υπέρ των εφεσειόντων και που λεπτομερώς καταγράφηκε στο σκεπτικό του Δικαστηρίου. Τονίστηκε το αυτονόητο, ότι τα οικονομικά προβλήματα τα οποία επικαλέστηκαν οι εφεσείοντες και ανέκυπταν ανάγλυφα από την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, δεν μπορούσαν ποσώς να δικαιολογήσουν τη διάπραξη των αδικημάτων. Μπορεί εδώ να μνημονευθεί σχετικά και η απόφαση στη Μακρή v. Αστυνομίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 42. Παρά το γεγονός ότι οι εφεσείοντες είχαν λευκό ποινικό μητρώο, είχαν απολογηθεί και μεταμεληθεί, είχαν συνδράμει στην εξιχνίαση των αδικημάτων και στην ανεύρεση σημαντικού μέρους των κλαπέντων (η κοινή δράση των εφεσειόντων απέφερε σ' αυτούς κλοπιμαία αξίας πέραν των €11.000), η επιβολή ποινής άμεσης φυλάκισης κρίθηκε, και ορθά, επιβεβλημένη. Πέραν των πιο πάνω, το πρωτόδικο Δικαστήριο ευλόγως διαφοροποίησε τις ποινές μεταξύ όλων των ενώπιον του κατηγορουμένων, επιβάλλοντας χαμηλότερη ποινή φυλάκισης στους Anatoli Marinov και Sergei Mixaylov, (του οποίου, ως ελέχθη, η έφεση απερρίφθη λόγω μη εμφάνισης), και μεγαλύτερη ποινή στον Radoslav Mixaylov, ο οποίος παρουσίασε την ευρύτερη εγκληματική δραστηριότητα από τους τρεις.

Όσα ανέφεραν ενώπιον του Εφετείου οι δύο εφεσείοντες λήφθηκαν υπόψη πρωτοδίκως, ενώ βεβαίως τα όσα ο Radoslav Mixaylov ανέφερε περί της μη ανάμειξης του Anatoli Marinov στη διάπραξη των αδικημάτων, αποτελούσαν έκδηλα προσπάθεια απεχονοποίησης του τελευταίου και δεν θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη όχι μόνο διότι ο Marinov παρεδέχθη ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αλλά και με την τοποθέτησή του ενώπιον του Εφετείου, επαναβεβαίωσε την ενοχή του.

Κρίνεται ότι η ποινική μεταχείριση των εφεσειόντων ήταν ακριβοδίκαιη και οι επιβληθείσες ποινές ισορροπημένες και εύλογες υπό το φως του συνόλου της έκνομης δραστηριότητας τους. Όπως τονίσθηκε σε πλείστες όσες υποθέσεις, (δέστε για παράδειγμα Μακρή v. Αστυνομίας - ανωτέρω, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Λάμπρου (2009) 2 Α.Α.Δ. 686 και Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 551), το ποινικό μέτρο καθορίζεται πρωτίστως από το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο και έχει την ευθύνη προς τούτο. Το Εφετείο δεν επεμβαίνει εκτός αν η ποινή είναι εκδήλως ανεπαρκής ή υπερβολική ή όπου εντοπίζεται σφάλμα αρχής.

Οι εφέσεις απορρίπτονται.

Τα έξοδα της μεταφράστριας να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.

Οι εφέσεις απορρίπτονται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία