ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(2012) 2 ΑΑΔ 426
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 43/2012)
5 Ιουλίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΥ,
Εφεσείοντας,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_________________________
Χρ. Παπαχρυσοστόμου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Κάρνου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
__________________________
Δικαστήριο: Η απόφαση δεν είναι ομόφωνη. Την απόφαση της πλειοψηφίας θα δώσει ο Δικαστής Νικολάτος και με αυτή συμφωνεί ο Δικαστής Ναθαναήλ. Ο Δικαστής Παμπαλλής θα δώσει δική του διϊστάμενη απόφαση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων προσβάλλει την πρωτόδικη ποινή ως έκδηλα υπερβολική.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε μια κατηγορία υπέρβασης ορίου ταχύτητας κατά παράβαση των άρθρων 2, 6(2) και (3), 19 και 20Α του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/72, όπως τροποποιήθηκε.
Τα γεγονότα της υπόθεσης ήταν ότι την 12.6.2010, στη Λεωφ. Γρ. Διγενή, στην Έγκωμη, Λευκωσίας, οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα του με ταχύτητα μεγαλύτερη της επιτρεπόμενης, δηλαδή με ταχύτητα 138 ΧΑΩ αντί 50 ΧΑΩ. Η ώρα της διάπραξης του αδικήματος ήταν η 09.25 π.μ. Στην επιμέτρηση της ποινής λήφθηκε υπόψη και μια άλλη παρόμοια κατηγορία για υπέρβαση ορίου ταχύτητας στην Υπόθεση 8207/11. Σ΄ εκείνη την υπόθεση ο εφεσείων οδηγούσε το όχημα του στις 15.7.2009, στο δρόμο Κοκκινοτριμιθιάς-Αστρομερίτη, παρά το Ακάκι της επαρχίας Λευκωσίας, με ταχύτητα 86ΧΑΩ αντί 50 ΧΑΩ. Η ώρα διάπραξης του αδικήματος εκείνου ήταν η 00.19.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αφού εξέτασε τα ενώπιον του στοιχεία και καθοδηγήθηκε από σχετική νομολογία επέβαλε στον εφεσείοντα τις ακόλουθες ποινές:
(α) 1500 ευρώ πρόστιμο εκ των οποίων το ποσό των 500 ευρώ ήταν καταβλητέο αμέσως.
(β) Στέρηση του δικαιώματος κατοχής άδειας οδήγησης για περίοδο 11 μηνών, δυνάμει του άρθρου 19 του Ν 86/72, όπως τροποποιήθηκε, και
(γ) Έξι βαθμούς ποινής, δυνάμει του άρθρου 20Α του προαναφερόμενου Νόμου ώστε οι βαθμοί ποινής του να ανέλθουν συνολικά σε 24, με αποτέλεσμα και πάλι να διατάξει τη στέρηση του δικαιώματος κατοχής αδείας για περίοδο 6 μηνών, η οποία όμως θα ήταν συντρέχουσα με την προαναφερόμενη περίοδο στέρησης των 11 μηνών. Στη λήξη της περιόδου στέρησης όλοι οι βαθμοί ποινής θα διαγράφονταν.
Στην επιμέτρηση της ποινής, το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε ιδιαίτερα υπόψη του τους εξής παράγοντες:
1. Τη σοβαρότητα του αδικήματος που διέπραξε ο κατηγορούμενος η οποία φαίνεται και από το ότι αυτός υπερέβη το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητος κατά σχεδόν τρεις φορές (από 50 ΧΑΩ σε 138 ΧΑΩ).
2. Ότι το αδίκημα διαπράχθηκε μέσα σε κατοικημένη περιοχή, σε κεντρική οδό της πρωτεύουσας και κατά τη διάρκεια της ημέρας, συγκεκριμένα την 09.25, και
3. Ότι το αδίκημα διαπράχθηκε την 12.6.2010 και τότε ο εφεσείων είχε μόνο 4 βαθμούς ποινής εις βάρος του ενώ την 23.1.2012, ημερομηνία απαγγελίας της ποινής, ο εφεσείων είχε συγκεντρώσει άλλους 14 βαθμούς και επομένως οι βαθμοί ποινής του ανέρχονταν συνολικά στους 18. Οι πλείστοι βαθμοί αφορούσαν σε αδικήματα υπερβολικής ταχύτητας και κάποιοι άλλοι σε οδήγηση χωρίς να φέρει στερεά προσδεδεμένο προστατευτικό κράνος.
Παρά το ότι ο εφεσείων ήταν λευκού ποινικού μητρώου, ενώ κατείχε άδεια οδήγησης για πολλά χρόνια, παρόλο που ήταν ώριμης ηλικίας και οικογενειάρχης και παρόλο που, ως επαγγελματίας φωτογράφος, χρειάζεται την άδεια οδήγησης του, εντούτοις το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι, η σοβαρότητα του αδικήματος που διέπραξε, όπως διαφαίνεται από τους προαναφερόμενους παράγοντες, «το προφίλ του κατηγορουμένου ως οδηγού», το οποίο φαίνεται από τους 14 βαθμούς ποινής που συσσώρευσε μετά την τέλεση του υπό εκδίκαση αδικήματος, αλλά και η μεγάλη αύξηση σε αδικήματα αυτής της φύσης, για την οποίαν το πρωτόδικο δικαστήριο είχε δικαστική γνώση το ίδιο, επέβαλλαν την επιβολή αυστηρής και αποτρεπτικής ποινής. Έκρινε ότι η ποινή της φυλάκισης δεν ήταν η ενδεδειγμένη υπό τις περιστάσεις, αλλά ότι η στέρηση της άδειας οδήγησης του εφεσείοντα για 11 μήνες και το πρόστιμο των 1500 ευρώ ήταν η ορθή και δίκαιη ποινή.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα στην αγόρευση του εισηγήθηκε ότι η στέρηση της άδειας οδήγησης του εφεσείοντα για 11 μήνες είναι υπερβολική. ΄Οπως είπε η ποινή δεν πρέπει να είναι «συντριπτική» για ένα κατηγορούμενο και αναφέρθηκε σε πρωτόδικες αποφάσεις του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, του 2007, στις οποίες επιβλήθηκαν στους κατηγορούμενους για περίπου παρόμοια αδικήματα, λιγότερο αυστηρές ποινές. Συγκεκριμένα στην Υπόθεση 13634/07, Αστυνομικός Διευθυντής Λευκωσίας ν. Κοσιάρης, ημερ. 27.3.2007, για υπέρβαση ορίου ταχύτητας από 50 ΧΑΩ σε 117 ΧΑΩ επιβλήθηκε ποινή προστίμου 600 ευρώ, 5 βαθμοί ποινής και στέρηση της άδειας οδήγησης για 3 μήνες και στην Υπόθεση 1655/07, Αστυνομικός Διευθυντής Λευκωσίας ν. Ιμπραχίμ Τζερτζές, ημερ. 10.12.2007, για αδίκημα υπέρβασης ταχύτητας 127 ΧΑΩ αντί 50 ΧΑΩ επιβλήθηκε ποινή προστίμου Λ.Κ. 400, 4 βαθμών ποινής και 3 μηνών στέρησης άδειας οδήγησης.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι, παρόλο που η ποινή που επέβαλε το πρωτόδικο δικαστήριο είναι αυστηρή, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως έκδηλα υπερβολική και επομένως δεν παρέχεται δυνατότητα στο Εφετείο να επέμβει και να τη μειώσει. Συμφωνούμε με το πρωτόδικο δικαστήριο ότι το αδίκημα που διέπραξε ο εφεσείων ήταν σοβαρό, η σοβαρότητα του φαίνεται από το μέγεθος της υπέρβασης της ταχύτητας αλλά και τις υπόλοιπες συνθήκες υπό τις οποίες διαπράχθηκε. Δεν μας διαφεύγει το γεγονός ότι, εις βάρος του εφεσείοντα, λήφθηκε υπόψη και άλλη μια παρόμοια υπόθεση υπέρβασης ορίου ταχύτητος.
Όμως το πρωτόδικο δικαστήριο έσφαλε νομικά καθότι, ανεπίτρεπτα, στα πλαίσια του προαναφερόμενου Άρθρου 19, έλαβε υπόψη του επιβαρυντικά, για τον εφεσείοντα, στοιχεία που συνέβησαν μετά τη διάπραξη του αδικήματος που αυτός παραδέχθηκε, όπως τα αδικήματα για τα οποία ο εφεσείων συγκέντρωσε άλλους 14 βαθμούς ποινής. Όπως το ίδιο το δικαστήριο είπε, έλαβε υπόψιν του και το «προφίλ» του κατηγορουμένου.
Εν όψει του προαναφερόμενου σφάλματος αρχής στο οποίο υπέπεσε το πρωτόδικο δικαστήριο, θεωρούμε την ποινή στέρησης της άδειας οδήγησης των 11 μηνών που επέβαλε στον εφεσείοντα, ως έκδηλα υπερβολική και προϊόν σφάλματος αρχής, και την μειώνουμε σε 6 μήνες στέρησης.
Για τους προαναφερόμενους λόγους θεωρούμε την έφεση ως βάσιμη και διαφοροποιούμε την πρωτόδικη απόφαση ώστε η συνολική στέρηση της άδειας οδήγησης του εφεσείοντα να μειωθεί από 11 σε 6 μήνες.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
/ΕΑΠ.