|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 2 ΑΑΔ 131
13 Φεβρουαρίου, 2008
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ARISTINOV VERKHVIA,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 108/2006, 110/2006)
Ανθρωποκτονία ― Εφεσείων κτύπησε το θύμα με μαχαίρι μετά από συμπλοκή για ασήμαντη αφορμή, προκαλώντας το θάνατό του ― Ομολογία διάπραξης του εγκλήματος ― Προβολή ανεπιτυχώς της υπεράσπισης αυτοάμυνας ― Επικύρωση καταδίκης κατ' έφεση.
Ποινή ― Ανθρωποκτονία ― Εφεσείων κτύπησε με μαχαίρι το θύμα μετά από συμπλοκή για ασήμαντη αφορμή, προκαλώντας το θάνατό του ― Ομολογία ― Απόρριψη υπεράσπισης αυτοάμυνας ― Επιβολή ποινής φυλάκισης 12 ετών ― Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Οι παρούσες εφέσεις στρέφονται αντίστοιχα εναντίον της καταδίκης και της δωδεκαετούς ποινής φυλάκισης για το έγκλημα της ανθρωποκτονίας, το οποίο έλαβε χώραν μετά από συμπλοκή μεταξύ θύτη (εφεσείοντος) και θύματος. Το Κακουργιοδικείο έκρινε ότι η ενοχή του εφεσείοντος είχε αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας από αδιαμφισβήτητη ουσιαστικά μαρτυρία, μέρος της οποίας συνιστούσε και η ομολογία του εφεσείοντος στην Αστυνομία που κατατέθηκε στο Δικαστήριο, και η οποία είχε κριθεί σε δίκη εντός δίκης, θεληματική. Το Κακουργιοδικείο απέρριψε την υπεράσπιση της αυτοάμυνας που είχε προβάλει ο εφεσείων, αφού έκρινε ότι η επίθεση του εφεσείοντος με το μαχαίρι εναντίον του θύματος έγινε κάτω από συνθήκες που ήσαν αποστασιοποιημένες χρονικά και τοπικά από την πάλη που προηγήθηκε.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η καταδίκη είναι ορθή και δεν παρέχεται πεδίο επέμβασης του Εφετείου στην απόφαση του Κακουργιοδικείου.
2. Το έγκλημα της ανθρωποκτονίας προκαλεί και ταυτόχρονα ανησυχεί την κοινωνία αφού έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια ζωής ανθρώπου λόγω της εγκληματικής πράξης συνανθρώπου του και γι' αυτό πρέπει να τιμωρείται με αυστηρή ποινή. Βέβαια, η κάθε περίπτωση εξετάζεται στη βάση των δικών της περιστατικών, κάτι που το Κακουργιοδικείο με επιμέλεια έκανε.
3. Η επιβληθείσα ποινή είναι ισορροπημένη και το Εφετείο δεν είναι διατεθειμένο να επέμβει για να τη μειώσει.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Eφέσεις εναντίον Kαταδίκης και Ποινής.
Eφέσεις από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Kακουργιοδικείου Λεμεσού (Kολατσή, Π.E.Δ., Παπαμιχαήλ, A.E.Δ., Στυλιανίδης, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 20849/05), ημερομηνίας 17/5/06 και 19/5/06.
Ε. Χειμώνας, για τον Εφεσείοντα.
Α. Μαππουρίδης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Οι ενώπιόν μας δύο εφέσεις αφορούν η μεν πρώτη στην καταδίκη του εφεσείοντος για ανθρωποκτονία και η δεύτερη στην ποινή που του επιβλήθηκε, δώδεκα έτη φυλάκιση. Η ενοχή του εφεσείοντος, σύμφωνα με την απόφαση του Κακουργιοδικείου, αποδείχθηκε ενώπιόν του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας από αδιαμφισβήτητη ουσιαστικά μαρτυρία, μέρος της οποίας συνιστούσε και η ομολογία του εφεσείοντος στην Αστυνομία, που κατατέθηκε στο Δικαστήριο. Υπήρξε ένσταση ως προς τη δεκτότητα αυτής της ομολογίας, το δικαστήριο όμως, μετά τη διεξαγωγή δίκης εντός δίκης, έκρινε πως ήταν θεληματική. Υπάρχει λόγος έφεσης επί αυτού του σημείου. Αφού μελετήσαμε με προσοχή την ενδιάμεση απόφαση του Κακουργιοδικείου κρίνουμε πως δεν υπάρχει περιθώριο επέμβασης στη διαπίστωσή του πως η κατάθεση δόθηκε με την ελεύθερη βούληση του εφεσείοντος, και μάλιστα υπό συνθήκες που καταδείκνυαν τη λύπη και μεταμέλεια του γι' αυτό που έκανε.
Το μοναδικό κρίσιμο σημείο της υπόθεσης ήταν η υπεράσπιση που πρόβαλε ο εφεσείων, ότι δηλαδή βρισκόταν σε αυτοάμυνα. Είναι γεγονός πως ο εφεσείων και το θύμα με αφορμή ασήμαντη ενεπλάκησαν σε έντονους διαπληκτισμούς που οδήγησαν σε σωματική πάλη. Το θύμα έπιασε τον εφεσείοντα από το λαιμό σε μια προσπάθεια να κλείσει τους αεραγωγούς σωλήνες του λαιμού του. Η σωματική όμως πάλη είχε σταματήσει. Ο εφεσείων κατόρθωσε να ελευθερωθεί από τη χειρολαβή του θύματος. Ο εφεσείων όμως, ακολούθως, πήγε στην κουζίνα από όπου πήρε ένα μαχαίρι και επέστρεψε, εκεί που βρισκόταν το θύμα, το οποίο και κάλεσε να φύγει από το σπίτι. Το θύμα όμως προχωρούσε προς το μέρος του. Ήταν τότε που ο εφεσείων κατάφερε εναντίον του θύματος τη μαχαιριά η οποία και επέφερε το θάνατό του. Και οι δυο τελούσαν σε κατάσταση μέθης.
Πολύ ορθά, στη βάση των πιο πάνω γεγονότων, το Κακουργιοδικείο έκρινε πως δεν ετίθετο θέμα αυτοάμυνας. Η συμπλοκή είχε σταματήσει. Η επίθεση του εφεσείοντα με το μαχαίρι εναντίον του θύματος έγινε κάτω από τις συνθήκες που εξηγήσαμε πιο πάνω και που ήσαν αποστασιοποιημένες χρονικά και τοπικά από την πάλη που είχε προηγηθεί. Δεν υπάρχει, επομένως, πεδίο επέμβασής μας στην απόφαση του Κακουργιοδικείου. Η έφεση, που αφορά στην καταδίκη, απορρίπτεται.
Σε σχέση με την έφεση εναντίον της ποινής δεν έχουμε και πολλά να πούμε. Το Κακουργιοδικείο ασχολήθηκε με λεπτομέρεια και σε έκταση με όλους τους παράγοντες που αξιολογούνται στην επιμέτρηση της ποινής, δηλαδή τα γεγονότα της υπόθεσης, που έχουμε ήδη παραθέσει πιο πάνω, και τις προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντος. Η ποινή των δώδεκα ετών φυλάκισης που επέβαλε το Κακουργιοδικείο, είναι μέσα στα πλαίσια που καθορίζονται σε προηγούμενες αποφάσεις μας. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε, και επισημάνουμε, τη σοβαρότητα του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας. Είναι αρκετό αν αναλογιστούμε πως άνθρωπος χάνει τη ζωή του λόγω της εγκληματικής συμπεριφοράς συνανθρώπου του. Αυτό και μόνο προκαλεί και ανησυχεί την κοινωνία. Βέβαια, η κάθε περίπτωση εξετάζεται στη βάση των δικών της περιστατικών, κάτι που το Κακουργιοδικείο, όπως είπαμε πιο πριν, με επιμέλεια έκανε. Επαναλαμβάνουμε πως το κριτήριο για το Εφετείο είναι κατά πόσο η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική ή έκδηλα ανεπαρκής. Δεν υποκαθιστούμε τη δική μας κρίση σε αυτή του δικάσαντος δικαστηρίου. Αν λειτουργούσαμε με αυτή την αρχή, τότε θα καταργείτο η εκ του νόμου παρεχόμενη εξουσία στο δικάζον δικαστήριο να επιβάλλει την, κατά την κρίση του, αρμόζουσα ποινή.
Έχουμε τη γνώμη πως το Κακουργιοδικείο επέβαλε ισορροπημένη ποινή και γι' αυτό δεν είμαστε διατεθειμένοι να επέμβουμε για να τη μειώσουμε. Η έφεση εναντίον της ποινής απορρίπτεται.
Oι εφέσεις απορρίπτονται.