|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 2 ΑΑΔ 84
23 Ιανουαρίου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 212/2007)
Ποινική Δικονομία ― Αίτημα της Αστυνομίας για περαιτέρω κράτηση αυτοκινήτων που κατασχέθηκαν δυνάμει εντάλματος έρευνας ― Κατά πόσο ήταν απαραίτητη η επίδοση του αιτήματος της Αστυνομίας στον εφεσείοντα στην κατοχή του οποίου βρίσκονταν τα αυτοκίνητα και ο οποίος άσκησε έφεση εναντίον της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου για την περαιτέρω κράτηση των αυτοκινήτων ― Κατά πόσο ήταν εύλογο για το Δικαστήριο να εγκρίνει την παράταση κράτησης των αυτοκινήτων ενόψει του υλικού που τέθηκε ενώπιόν του.
Το θέμα το οποίο συζητήθηκε στην παρούσα έφεση αφορά στο κατά πόσο θα έπρεπε να είχε επιδοθεί στον εφεσείοντα το αίτημα της Αστυνομίας για την περαιτέρω κράτηση για τέσσερις μέρες δύο αυτοκινήτων του, για τους σκοπούς της ολοκλήρωσης των εξετάσεων σε σχέση με διερευνόμενη υπόθεση κλοπής και κλεπταποδοχής. Και αυτό, καθώς υποστήριξε ο εφεσείων, για να μπορέσει να τοποθετηθεί εφόσον, κατά την προηγούμενη κράτηση των δύο αυτοκινήτων για περίοδο δέκα ημερών, άλλος Δικαστής του ίδιου Δικαστηρίου τον άκουσε, όταν ο ίδιος (ο εφεσείων) με πρωτοβουλία δική του εμφανίστηκε στο Δικαστήριο.
Ο εφεσείων προώθησε και άλλους λόγους έφεσης οι οποίοι αφορούν στην αιτιολογία της απόφασης, στο κατά πόσο ενόψει του υλικού που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου με την ένορκη δήλωση του αστυφύλακα που υποστήριζε το αίτημα, ήταν εύλογο να εγκριθεί η παράταση των τεσσάρων ημερών και, περαιτέρω, στο κατά πόσο δεν αποκαλύφθηκαν στο Δικαστήριο ουσιώδη στοιχεία σε σχέση με την πρώτη διαδικασία.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η εμφάνιση του εφεσείοντος στην πρώτη διαδικασία, η οποία αποτελούσε αυτόβουλη ενέργεια του ιδίου, δεν δημιουργούσε δεσμεύσεις για τα περαιτέρω. Βέβαια, το Άρθρο 32 Α προνοεί ότι η έφεση πρέπει να ασκείται μέσα σε δέκα μέρες από την ημερομηνία κατά την οποία εκδόθηκε η απόφαση. Αυτό, όμως, δεν αφορά στη διαδικασία έκδοσης της απόφασης, που είναι το επίδικο θέμα ενώπιον του Εφετείου, αλλά σε θέμα μεταγενέστερο της έκδοσής της. Και σημειώνεται πως εδώ ο εφεσείων άσκησε εμπροθέσμως έφεση.
2. Το Δικαστήριο ευλόγως έκρινε ότι οι λόγοι για τους οποίους χρειαζόταν να κρατηθούν τα αυτοκίνητα για άλλες τέσσερις μέρες, ήσαν ικανοποιητικοί.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδικαστικής Απόφασης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Kίτσιος, E.Δ.), (Αίτ. Αρ. 202/07), ημερομηνίας 10/9/07.
Ν. Χαραλαμπίδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ενέκρινε την περαιτέρω κράτηση δύο αυτοκινήτων για τους σκοπούς της ολοκλήρωσης των εξετάσεων σε σχέση με διερευνόμενη υπόθεση κλοπής και κλεπταποδοχής. Είχε ήδη διαταχθεί η κράτησή τους για δέκα μέρες και δόθηκε διάταγμα για περαιτέρω κράτησή τους για άλλες τέσσερις μέρες. Ο εφεσείων, στην κατοχή του οποίου βρίσκονταν τα δύο αυτοκίνητα, άσκησε έφεση, παραδεκτή όπως αναγνωρίζει και η εφεσίβλητη, ενόψει του άρθρου 32Α, όπως αυτό εισάχθηκε στον περί Ποινικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 155, με το Ν.219(Ι)/2004.
Το βασικό επιχείρημα του εφεσείοντα αφορά στο γεγονός ότι δεν του είχε επιδοθεί το αίτημα της Αστυνομίας για την περαιτέρω κράτηση των τεκμηρίων. Αυτό, όμως, όχι για να εισηγηθεί πως, εκ του Νόμου ή άλλως, επιβαλλόταν επίδοση. Δεν ήταν αυτή η θέση του, ούτε βεβαίως και η εφεσίβλητη εισηγήθηκε οτιδήποτε το διαφορετικό ώστε να εγείρεται τέτοιο θέμα για εξέταση στην παρούσα διαδικασία. Η θέση του ήταν πως θα έπρεπε να του είχε επιδοθεί το αίτημα της Αστυνομίας για να μπορέσει να τοποθετηθεί εφόσον, κατά την προηγούμενη κράτηση των δύο αυτοκινήτων, για περίοδο δέκα ημερών, άλλος Δικαστής του ίδιου Δικαστηρίου τον άκουσε. Διευκρινίστηκε πως προηγούμενος Δικαστής δεν είχε κρίνει πως ήταν απαραίτητη η επίδοση, αλλά δέχτηκε να ακούσει τον εφεσείοντα ο οποίος, όντας ενήμερος της διαδικασίας, με δική του πρωτοβουλία, εμφανίστηκε στο Δικαστήριο. Μας φαίνεται πως αυτή η ιδιαιτερότητα δεν πρέπει να απομακρύνει από την ουσία του πράγματος. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, είδε και ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον εφεσείοντα τις περιπλοκές και τα αδιέξοδα στη λειτουργία του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, εφόσον θα κρινόταν ότι ετίθετο θέμα επίδοσης πριν την άσκηση εξουσίας, όπως τη διαλαμβάνει το άρθρο 32 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, σε συνάρτηση και προς το άρθρο 27. Δεν ήταν, επομένως, επαναλαμβάνουμε, η εισήγηση πως το Δικαστήριο δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί με την ουσία του αιτήματος για κράτηση ή παράταση της κράτησης τεκμηρίων πριν την επίδοση όταν είναι νοητή η περίπτωση αδυναμίας πραγματοποίησης επίδοσης και, στη συνέχεια, ακρόασης επί τέτοιου θέματος ενώ οι ανάγκες της περίπτωσης επιβάλλουν ταχεία ενέργεια. Δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε, στο πλαίσιο της επιχειρηματολογίας που αναπτύχθηκε ενώπιόν μας, ότι, εξαιτίας της αυτόβουλης ενέργειας του εφεσείοντα να εμφανιστεί στην πρώτη διαδικασία, δημιουργήθηκαν δεσμεύσεις για τα περαιτέρω. Βέβαια, το άρθρο 32Α προνοεί ότι η έφεση πρέπει να ασκείται μέσα σε δέκα μέρες από την ημερομηνία κατά την οποία εκδόθηκε η απόφαση. Αυτό, όμως, δεν αφορά στη διαδικασία έκδοσης της απόφασης, που είναι το επίδικο θέμα ενώπιόν μας, αλλά σε θέμα μεταγενέστερο της έκδοσής της. Και σημειώνουμε πως εδώ ο εφεσείων άσκησε εμπροθέσμως έφεση.
Προωθήθηκαν και άλλοι λόγοι έφεσης. Αυτοί αφορούν στην αιτιολογία της απόφασης, στο κατά πόσο ενόψει του υλικού που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου με την ένορκη δήλωση του αστυφύλακα που υποστήριζε το αίτημα, ήταν εύλογο να εγκριθεί η παράταση των τεσσάρων ημερών και, περαιτέρω, στο κατά πόσο δεν αποκαλύφθηκαν στο Δικαστήριο ουσιώδη στοιχεία σε σχέση με την πρώτη διαδικασία. Έχουμε ελέγξει τα δεδομένα και δεν συμμεριζόμαστε την άποψη του εφεσείοντα σε σχέση με οποιαδήποτε από τα θέματα που συζητήθηκαν στο πιο πάνω πλαίσιο. Υπό συζήτηση ήταν απλώς το θέμα της περαιτέρω κράτησης των αυτοκινήτων για τέσσερις ακόμα μέρες. Στο Δικαστήριο αναφέρθηκε ότι προηγήθηκε διαδικασία για την κράτηση των αυτοκινήτων για περίοδο δέκα ημερών προηγουμένως και το Δικαστήριο είχε ενώπιόν του τους λόγους για τους οποίους, σύμφωνα με την Αστυνομία, χρειαζόταν να κρατηθούν για άλλες τέσσερις μέρες. Τους οποίους έκρινε ικανοποιητικούς, ευλόγως, όπως εκτιμούμε. Αυτά, ενόψει και της φύσης του θέματος, ήταν αρκετά και δε νομίζουμε ότι χρειάζεται να επεκταθούμε άλλο.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.