|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΜALKHAZ GAPRINDASHVILI ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 158/2012, 24/4/2013
ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Ποινική Έφεση Αρ. 2/19, 25/2/2021, ECLI:CY:AD:2021:B58
(2005) 2 ΑΑΔ 125
7 Μαρτίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7781)
Ποινή ― Εμπρησμός, κατά παράβαση του Άρθρου 315(α) και 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Απόπειρα εμπρησμού, κατά παράβαση των Άρθρων 315 και 316(β) του Κεφ. 154 ― Πρόκληση κακόβουλης ζημιάς σε περιουσία, κατά παράβαση του Άρθρου 324(1) του Κεφ. 154 ― Εφεσίβλητος χρήστης ναρκωτικών με ψυχολογικά προβλήματα, μαζί με τον εγκέφαλο της παρανομίας, σχεδίασαν με τέτοιο τρόπο τον εμπρησμό ώστε να επέλθει γενική καταστροφή στο χώρο όπου έλαβε χώραν ― Επιβολή 3 χρόνων φυλάκισης στη 1η κατηγορία, 2 στην 2η και καμιά ποινή στην 3η ― Κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής και αυξήθηκε κατ' έφεση σε 5ετή φυλάκιση στην 1η κατηγορία.
Ποινή ― Αποτρεπτική ποινή ― Ενδείκνυται η επιβολή αποτρεπτικής ποινής σε υποθέσεις εμπρησμού και πρόκλησης κακόβουλης ζημιάς σε περιουσία όχι μόνο για προστασία του κοινού αλλά και για καταστολή των αισθημάτων ανασφάλειας στους πολίτες και του φόβου για την επικράτηση της παρανομίας.
Στις 4.6.2001 ο εφεσίβλητος, χρήστης ναρκωτικών ο οποίος καταβάλλει προσπάθεια απεξάρτησης και άτομο με ψυχολογικά προβλήματα, εσκεμμένα και παράνομα έβαλε φωτιά σε εργοστάσιο επίπλωσης προκαλώντας ζημιά ύψους £1.390.950. Στις 15.10.2001 στη Λεμεσό αποπειράθηκε να βάλει φωτιά σε υπεραγορά και προξένησε κακόβουλη ζημιά σε ρουχισμό της υπεραγοράς ύψους £21.900,00. Και στις τρεις περιπτώσεις ο εφεσίβλητος συνήργησε με άλλο πρόσωπο. Το πρόσωπο αυτό δεν προσήχθη ενώπιον του Δικαστηρίου γιατί, παρ' όλον ότι εκδόθηκε εναντίον του ένταλμα σύλληψης, διαπιστώθηκε πως διέφυγε στο εξωτερικό. Ο εφεσίβλητος σε κατάθεσή του στην Αστυνομία παραδέχθηκε τις κατηγορίες και ισχυρίσθηκε πως το εν λόγω πρόσωπο τον παρότρυνε στη διάπραξη των εγκλημάτων. Στο Δικαστήριο αρνήθηκε αρχικά τις κατηγορίες, στη συνέχεια όμως τις παραδέχθηκε μετά που το Δικαστήριο έκρινε πως οι ενοχοποιητικές καταθέσεις του στην Αστυνομία ήταν θεληματικές.
Το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσίβλητο 3 χρόνια φυλάκιση στην 1η κατηγορία, 2 στη 2η κατηγορία και δεν του επέβαλε ποινή στην τρίτη κατηγορία, λόγω της συνάφειας που έχει η κατηγορία αυτή με τη 2η.
Ο Γενικός Εισαγγελέας εφεσίβαλε την ποινή ως έκδηλα ανεπαρκή υποστηρίζοντας ότι η τελική κρίση του Δικαστηρίου ως προς το ύψος της ποινής, ήταν εσφαλμένη. Ο εφεσίβλητος εισηγήθηκε πως έπεσε θύμα του εγκληματία εγκεφάλου, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την μειωμένη αντίστασή του λόγω ακριβώς της προσωπικότητάς του, κατάσταση που ορθά έλαβε υπόψη του το Κακουργιοδικείο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Τα ναρκωτικά και τα ψυχολογικά προβλήματα του εφεσίβλητου ορθά λήφθηκαν υπόψη από το Κακουργιοδικείο ως μετριαστικοί παράγοντες. Όμως θα έπρεπε να αξιολογηθούν μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των περιστατικών της υπόθεσης και βεβαίως έχοντας κατά νου το μέγεθος της εγκληματικής ενέργειας.
2. Το κοινό πρέπει να προστατευθεί από τέτοια εγκλήματα που προκαλούν ζημιά όχι μόνο στα θύματά τους, αλλά δημιουργούν και στους πολίτες αίσθημα ανασφάλειας και φόβο για την επικράτηση της παρανομίας.
3. Η ποινή φυλάκισης για 3 χρόνια στην 1η κατηγορία είναι έκδηλα ανεπαρκής και αντικαθίσταται με 5ετή φυλάκιση. Η ποινή στις άλλες κατηγορίες παραμένει ή ίδια.
Η έφεση επιτράπηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από το Γενικό Εισαγγελέα εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λάρνακας (Υπόθεση Αρ. 6221/03) ημερ. 16/7/04, με την οποία στον κατηγορούμενο ο οποίος βρέθηκε ένοχος, κατόπιν παραδοχής, σε τρεις κατηγορίες, του εμπρησμού κατά παράβαση του Άρθρου 315(α) και 20 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, του εμπρησμού κατά παράβαση των Άρθρων 315 και 316(β) του Κεφ. 154 και της κακόβουλης ζημιάς σε ρουχισμό Υπεραγοράς ύψους £21.900,00 (Άρθρο 324(1) του Κεφ. 154) επέβαλε, 3 χρόνια φυλάκιση στην 1η κατηγορία, 2 στη 2η και καμιά ποινή στην 3η, γιατί έκρινε, πως η κατηγορία αυτή ήταν συναφής με τη 2η, ως ποινής έκδηλα ανεπαρκούς.
Ελ. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Θεμιστοκλέους, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Ο εφεσίβλητος παραδέκτηκε, σε κάποιο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας, ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λάρνακας τρεις σοβαρότατες κατηγορίες. Σύμφωνα με την 1η, στις 4.6.2001 ο εφεσίβλητος μαζί με άλλο πρόσωπο εσκεμμένα και παράνομα έβαλαν φωτιά στο εργοστάσιο επίπλωσης της εταιρείας Ανδρέας Προκοπίου Λτδ, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να προκληθεί ζημιά ύψους £1.390.950 (εμπρησμός κατά παράβαση του άρθρου 315(α) και 20 του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154). Η 2η κατηγορία αφορούσε απόπειρα εμπρησμού της Υπεραγοράς Στέλιου Σιμιλλίδη Λτδ, που διαπράχθηκε στις 15.10.2001 στη Λεμεσό. (απόπειρα εμπρησμού κατά παράβαση των άρθρων 315 και 316(β) του Κεφ.154). Στην 3η κατηγορία ο εφεσίβλητος κατηγορήθηκε πως στις 15.10.2001 προξένησε κακόβουλη ζημιά σε ρουχισμό της Υπεραγοράς Σιμιλλίδη Λτδ ύψους £21.900,00 (άρθρο 324(1) του Κεφ.154). Ο εφεσίβλητος συνήργησε και στις τρεις περιπτώσεις με άλλο πρόσωπο, κάποιο Ανδρέα Λοϊζου. Το πρόσωπο αυτό δεν προσήχθη ενώπιον του Δικαστηρίου γιατί, μολονότι εκδόθηκε εις βάρος του ένταλμα σύλληψης, διαπιστώθηκε πως διέφυγε στο εξωτερικό. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του εφεσίβλητου ο Λοϊζου ήταν το πρόσωπο που τον παρότρυνε στην κοινή διάπραξη και των τριών εγκλημάτων, λέγοντας του πως είχε προηγούμενα με τους ιδιοκτήτες - θύματα των εγκληματικών τους ενεργειών.
Ο εφεσίβλητος είναι από χρόνια χρήστης ναρκωτικών ελαφρών και σκληρών. Αναφέρθηκε στο κακουργιοδικείο πως καταβάλλει προσπάθειες απεξάρτησης, με τη βοήθεια ειδικών σε κατάλληλο κέντρο απεξάρτησης. Επιπλέον της τραγικής αυτής έξις που έχει ο εφεσίβλητος είναι και πρόσωπο με ψυχολογικά προβλήματα. Με δικαστικό διάταγμα, στις 27.5.2003, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Αθαλάσσας για ιατρική περίθαλψη.
Το κακουργιοδικείο, αφού αναφέρθηκε στη νομολογία που άπτεται του θέματος της ποινής σε τέτοιες σοβαρές περιπτώσεις, ασχολήθηκε και με τις προσωπικές περιστάσεις του εφεσίβλητου, τις οποίες συνοψίσαμε πιο πάνω. Επέβαλε δε σ΄αυτόν 3 χρόνια φυλάκιση στην 1η κατηγορία, 2 στη 2η και καμιά ποινή στην 3η, γιατί έκρινε, ορθά κατά τη γνώμη μας επ΄αυτού του σημείου, πως η κατηγορία αυτή ήταν συναφής με τη 2η.
Ο Γενικός Εισαγγελέας θεωρεί την πιο πάνω ποινή έκδηλα ανεπαρκή. Στην υπό συζήτηση έφεση ο δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγήθηκε, χωρίς να αμφισβητεί τη νομολογία και τα όσα ανέφερε το κακουργιοδικείο ως μετριαστικούς παράγοντες, ότι η τελική κρίση του Δικαστηρίου, ως προς το ύψος της ποινής, ήταν εσφαλμένη.
Συμφωνούμε με την άποψη του δικηγόρου της Δημοκρατίας. Το κακουργιοδικείο δεν αξιολόγησε ορθά τη σοβαρότητα των τριών εγκλημάτων που διέπραξε ο εφεσίβλητος, και τα οποία διαπράχθηκαν μέσα σε περίοδο 4 μηνών, με ολέθρια αποτελέσματα για τα θύματα. Να υπενθυμίσουμε πως από τον εμπρησμό, που αφορούσε η πρώτη κατηγορία, η ζημιά στους ιδιοκτήτες του εργοστασίου ήταν £1.390.000. Σοβαρή βεβαίως ήταν και η ζημιά, αποτέλεσμα των κακουργημάτων στις κατηγορίες 2 και 3. Ο εφεσίβλητος, μαζί με τον εγκέφαλο της παρανομίας, είχαν σχεδιάσει κατά τέτοιο τρόπο τον εμπρησμό στο εργοστάσιο της εταιρείας «Ανδρέας Προκοπίου Λτδ» ώστε να επέλθει γενική καταστροφή σ΄αυτό. Συγκεκριμένα είχαν τοποθετήσει πριονίδι με τέτοιο τρόπο σε πολλά σημεία του εργοστασίου, ώστε να συνδέονται όλα τα μηχανήματα, το οποίο περιέλουσαν με εύφλεκτη ύλη και στη συνέχεια έβαλαν φωτιά.
Έγινε εισήγηση στο κακουργιοδικείο, και ενώπιον μας, πως ο εφεσίβλητος ήταν το θύμα του εγκληματία εγκέφαλου, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την μειωμένη αντίσταση του λόγω ακριβώς της προσωπικότητας, που περιγράψαμε πιο πάνω, κατάσταση που ορθά έλαβε, υπόψη του το κακουργιοδικείο. Ο συνήγορος του ισχυρίστηκε μάλιστα πως ο εγκέφαλος του εγκλήματος εξανάγκαζε τον εφεσίβλητο στις εγκληματικές ενέργειες φοβερίζοντας τον. Για να τον εκβιάσει μάλιστα προς αυτή την κατεύθυνση είχε πυρπολήσει και το αυτοκίνητο του.
Έχουμε τη γνώμη πως η έξις του εφεσίβλητου στα ναρκωτικά από νεαράς ηλικίας και τα ψυχολογικά του προβλήματα, ορθά λήφθηκαν υπόψη ως μετριαστικοί παράγοντες. Θα΄πρέπε όμως να αξιολογηθούν μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των περιστατικών της υπόθεσης, και βεβαίως έχοντας κατά νου και το μέγεθος της εγκληματικής ενέργειας. Ο εφεσίβλητος, όταν συνελήφθη, παραδέκτηκε μεν σε κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία τα εγκλήματα. Στη δίκη του όμως ενώπιον του κακουργιοδικείου αρνήθηκε ενοχή. Αμφισβήτησε τη θεληματικότητα των καταθέσεων του, προχώρησε η διαδικασία εξέτασης της σχετικής ένστασης, και μόνον όταν το Δικαστήριο απέρριψε την ένσταση, ο εφεσίβλητος άλλαξε απάντηση στις κατηγορίες και παραδέκτηκε.
Το κοινό πρέπει να προστατευθεί από τέτοια εγκλήματα που προκαλούν ζημιά όχι μόνο στα θύματα τους, αλλά δημιουργούν και στους πολίτες αίσθημα ανασφάλειας και φόβο για την επικράτηση της παρανομίας. Δεν μπορεί τέτοιου είδους εγκλήματα να οργιάζουν και να μένουν ατιμώρητα. Προβλήθηκε το επιχείρημα πως ο εφεσίβλητος είχε μειωμένες δυνάμεις αντίστασης και υποβαθμισμένη την ορθή κρίση. Δεν νομίζουμε όμως πως αυτή η μειονεξία, αν υπήρχε, να ήταν σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί ο εφεσίβλητος αντί να διαπράξει τα εγκλήματα να καταγγείλει την υπόθεση στην Αστυνομία. Και αυτό, που είναι σοβαρό και δεν συνάδει με τη σχετική εισήγηση, ήταν και η άρνηση των κατηγοριών στο Δικαστήριο, που ήταν δικαίωμα του βεβαίως, αλλά για να τις παραδεχθεί στη συνέχεια, εφόσον το Δικαστήριο έκρινε πως οι ενοχοποιητικές καταθέσεις που έδωσε στην αστυνομία ήταν θεληματικές.
Συμφωνούμε, επομένως, με την εισήγηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας πως η ποινή φυλάκισης για 3 χρόνια στην 1η κατηγορία είναι έκδηλα ανεπαρκής. Την αντικαθιστούμε με 5ετή φυλάκιση. Η ποινή στις άλλες κατηγορίες παραμένει η ίδια.
Η�έφεση επιτυγχάνει.