|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 2 ΑΑΔ 303
21 Μαΐου, 2004
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΓΙΔΑΚΗΣ,
Κατηγορούμενος-Αιτητής,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Κατήγορος-Καθ' ου η αίτηση.
(Πoινική Αίτηση Αρ. 2/2004)
Έφεση ― Χρόνος άσκησής της ― Παράταση χρόνου ― Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 ― Ο χρόνος για την άσκηση έφεσης μπορεί να παραταθεί εφόσον το Δικαστήριο ικανοποιηθεί ότι υπάρχει καλός λόγος γι' αυτό ― Τα Δικαστήρια με πολλή φειδώ δίδουν τέτοια παράταση.
Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης εναντίον ποινών φυλάκισης που του επιβλήθηκαν μετά από παραδοχή σε κατηγορίες που αφορούσαν ναρκωτικές ουσίες. Στην ένορκη του δήλωση προβάλλει ως βασικό λόγο την παράλειψη του πρώην δικηγόρου του να τον πληροφορήσει για το δικαίωμα του να υποβάλει έφεση εναντίον της ποινής, παρά την παραδοχή του. Όταν πληροφορήθηκε για το δικαίωμα του, καταχώρησε την παρούσα αίτηση με καθυστέρηση 8 ημερών. Οι καθ' ων η αίτηση δεν αντέκρουσαν με μαρτυρία τον πιο πάνω ισχυρισμό του εφεσείοντος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έχοντας υπόψη τον πιο πάνω βασικό λόγο, το γεγονός ότι ο αιτητής είναι αλλοδαπός και το μικρό χρόνο καθυστέρησης, διέταξε, με μεγάλο δισταγμό, να παρατείνει το χρόνο καταχώρησης της έφεσης για 7 ημέρες από την ημερομηνία σύνταξης του διατάγματος για παράταση.
Η αίτηση έγινε δεκτή.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Attorney-General of the Republic v. Hadjiconstanti (1968) 2 C.L.R. 113,
Andreou v. Republic (1972) 2 C.L.R. 4,
Komurgu και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 83.
Αίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή - κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού (Υπόθεση Αρ. 19465/2002) για παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης στηριζόμενης στο Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, εναντίον των ποινών φυλάκισης, οι οποίες του επιβλήθηκαν μετά από παραδοχή σε κατηγορίες σχετιζόμενες με ναρκωτικές ουσίες.
Γ. Γεωργίου, για τον Αιτητή.
Ν. Κέκκος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Ex-tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης εναντίον ποινών φυλάκισης που του επιβλήθηκαν μετά από παραδοχή σε κατηγορίες σχετιζόμενες με ναρκωτικές ουσίες. Η αίτηση βασίζεται στο άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Υπάρχει σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις οποίες τονίζεται ότι, όπου τίθενται χρονικά όρια για τη λήψη διαδικαστικών μέτρων ενώπιον του Δικαστηρίου, οι χρονικές προθεσμίες πρέπει να τηρούνται αυστηρά. Οι αρχές που προκύπτουν από τη νομολογία είναι ότι για να δοθεί παράταση καταχώρησης έφεσης θα πρέπει να ικανοποιηθεί το Δικαστήριο ότι υπάρχει καλός λόγος, και τα Δικαστήρια με πολλή φειδώ δίδουν τέτοια παράταση. (Δέστε σχετικά Attorney-General of the Republic v. Ηji Constanti (1968) 2 C.L.R. 113, Niki Andreou v. Republic (1972) 2 C.L.R. 4 και Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 A.A.Δ. 21).
Στην παρούσα περίπτωση ο βασικός λόγος που προβάλλει ο αιτητής στην ένορκη του δήλωση φαίνεται στην παράγραφο 4 της δήλωσής. Ισχυρίζεται ο αιτητής ότι ο δικηγόρος που τον εκπροσώπησε πρωτόδικα, που ήταν άλλος από το δικηγόρο που χειρίζεται τώρα την παρούσα αίτηση, δεν τον πληροφόρησε για το δικαίωμα του να υποβάλει έφεση εναντίον της ποινής, παρά την παραδοχή του. Όταν δε πληροφορήθηκε για το δικαίωμα του, καταχώρησε την παρούσα αίτηση με καθυστέρηση 8 ημερών.
Ο συνήγορος του αιτητή μας παρέπεμψε στην Komurgu και άλλος ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 83, στη σελ. 87, όπου λέχθηκε πως η ουσιαστική αδυναμία του εφεσείοντα να ενεργήσει έγκαιρα και ορθά για την καταχώρηση έφεσης μπορεί, μεταξύ άλλων, να οφείλεται και στο γεγονός ότι ο εφεσείων δεν είχε έγκαιρα την ευχέρεια νομικής συμβουλής, ή ότι ο δικηγόρος ο οποίος τον αντιπροσώπευε κατά τη δίκη και ο οποίος είχε το καθήκον να το συμβουλεύσει κατά πόσο πρέπει να γίνει έφεση, δεν του έδωσε τέτοια συμβουλή.
Επισημαίνουμε πως στην περίπτωση αυτή ο ισχυρισμός του αιτητή στην παράγραφο 4 της ένορκης δήλωσής του, ουσιαστικά παραμένει αναντίλεκτος από άλλη μαρτυρία εκ μέρους των καθ΄ων η αίτηση, οι οποίοι περιορίστηκαν απλά στη μη αποδοχή του περιεχομένου της, ενώ ο ισχυρισμός αυτός θα μπορούσε να αντικρουσθεί ίσως με κάποια μαρτυρία εκ μέρους τους.
Έχοντας υπόψη το βασικό πιο πάνω λόγο που προβάλλεται για παράταση του χρόνου καταχώρησης της έφεσης, το γεγονός ότι ο αιτητής είναι αλλοδαπός και το μικρό χρόνο καθυστέρησης, με μεγάλο δισταγμό θα παρατείνουμε το χρόνο καταχώρησης της έφεσης.
Η προθεσμία καταχώρησης έφεσης παρατείνεται για 7 ημέρες από την ημερομηνία σύνταξης του διατάγματος για παράταση.
H αίτηση επιτυγχάνει.