|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 2 ΑΑΔ 179
8 Μαρτίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7500)
Ποινή ― Αποζείν από κέρδη πορνείας κατά παράβαση του Άρθρου 164(1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 99(1)/96 ― Εφεσίβλητος μετέτρεψε δύο αλλοδαπές, μια πωλήτρια και μια οικονομολόγο, σε πόρνες και τις εκμεταλλεύτηκε με στυγνό τρόπο, κατακρατώντας όλα τα χρήματα που εισέπραττε όταν τις ανάγκαζε να εκδίδονται ― Επιβολή ποινής φυλάκισης εννέα μηνών ― Κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής και αυξήθηκε κατ' έφεση σε ποινή φυλάκισης δύο ετών.
Ποινή ― Επιβαρυντικοί παράγοντες ― Αποζείν από κέρδη πορνείας ― Η μετατροπή δύο αλλοδαπών σε πόρνες από τον κατηγορούμενο καθώς επίσης και η κατακράτηση όλων των χρημάτων που εισέπραττε από την έκδοσή τους, αποτελούν επιβαρυντικούς παράγοντες.
Ο εφεσίβλητος ανάγκασε δύο κοπέλες, που δεν ήταν πόρνες, μία Ρωσίδα και μία Ουκρανή, να εκδίδονται παρά τις αντιρρήσεις τους, εισπράττοντας ο ίδιος ποσό £50 από κάθε άντρα που ερχόταν σε ερωτική επαφή μαζί τους και κατακρατώντας όλα τα χρήματα που εισέπραττε. Για να φέρει στην Κύπρο, τουλάχιστον την μια, χρησιμοποίησε ψευδείς παραστάσεις, υποσχόμενος εργοδότηση με ψηλές απολαβές. Χρησιμοποίησε βία και εκβιασμούς, κατακράτησε τα διαβατήρια και τα προσωπικά τους έγγραφα και τις κρατούσε σχεδόν φυλακισμένες.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε τον εφεσίβλητο ένοχο της κατηγορίας του αποζείν από τα κέρδη πορνείας και του επέβαλε ποινή φυλάκισης εννέα μηνών. Η επιβληθείσα ποινή εφεσιβλήθηκε από το Γενικό Εισαγγελέα ως ανεπαρκής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι τα ελαφρυντικά που επικαλέστηκε ο εφεσίβλητος και που ήταν η ασθένεια της συζύγου του, το νεαρό της ηλικίας του και η κακή οικονομική του κατάσταση, δεν δικαιολογούσαν τη συμπεριφορά του και δεν αποτελούσαν λόγους για επιείκεια. Η ποινή κρίθηκε ότι ήταν, υπό τις περιστάσεις, έκδηλα ανεπαρκής και αυξήθηκε σε ποινή φυλάκισης δύο χρόνων. Η έκτιση της ποινής διατάχθηκε να αρχίσει από την ημέρα κράτησής του, δηλαδή από τις 13.8.2003.
Η έφεση επιτράπηκε.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Γενικός Εισαγγελέας ν. Κωνσταντινίδη κ.ά. (1998) 2 Α.Α.Δ. 17.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από το Γενικό Eισαγγελέα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Yπόθεση Aρ. 25415/2002), ημερομηνίας 14/8/2003, με την οποία στον κατηγορούμενο ο οποίος βρέθηκε ένοχος στην κατηγορία του αποζείν από τα κέρδη πορνείας, κατά παράβαση του Άρθρου 164(1) του Ποινικού Kώδικα, Kεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε από το Nόμο 99(I)/96 επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης εννέα μηνών, ως ποινή έκδηλα ανεπαρκής.
Ολ. Σοφοκλέους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσείοντα.
Α. Σαβεριάδης, για τον Εφεσίβλητο.
Ο Εφεσίβλητος είναι παρών.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος καταδικάστηκε σε φυλάκιση εννέα μηνών όταν βρέθηκε ένοχος στην κατηγορία του αποζείν από τα κέρδη πορνείας, κατά παράβαση του άρθρου 164(1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 99(Ι)/96. Η επιβληθείσα ποινή κρίθηκε από το Γενικό Εισαγγελέα ως ανεπαρκής και εφεσιβλήθηκε.
Σύμφωνα με τα γεγονότα όπως τα αποδέκτηκε το Δικαστήριο, ο εφεσίβλητος μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου 2002, ανάγκασε δύο κοπέλες, μία Ρωσίδα και μία Ουκρανή, να εκδίδονται. Όπως προκύπτει, ο εφεσίβλητος, παρά τις αντιρρήσεις τους, τις ανάγκασε να έρχονται σε ερωτική επαφή με δύο και τρεις άντρες κάθε μέρα, εισπράττοντας ο ίδιος ποσό £50 από τον καθένα.
Ο εφεσίβλητος μπήκε σε μεγάλους κόπους για να τις αναγκάσει να υποκύψουν. Παρακράτησε τα διαβατήρια, τα προσωπικά τους χαρτιά και τα προσωπικά τους αντικείμενα, ενώ δεν παρέλειψε ακόμα και να τις απειλεί ή εκβιάζει με διάφορους τρόπους. Δεν τους έδιδε καθόλου χρήματα, μόνο τους αγόραζε τσιγάρα, φαγητό και προφυλακτικά, ενώ συχνά, όταν αρνούντο να πάνε με πελάτες δεν δίσταζε και να τις κτυπήσει.
Η προβλεπόμενη για το συγκεκριμένο αδίκημα ποινή αυξήθηκε με την τελευταία τροποποίηση (Ν.99(Ι)/96) σε 5 χρόνια φυλάκιση κι αυτό γιατί το φαινόμενο έκδοσης γυναικών, ιδιαίτερα αλλοδαπών, έχει, τα τελευταία χρόνια, λάβει στη χώρα μας ανησυχητικές διαστάσεις.
Το Ανώτατο Δικαστήριο είχε την ευκαιρία (Γενικός Εισαγγελέας ν. Κωνσταντινίδη κ.ά. (1998) 2 Α.Α.Δ. 17, 20, 21) να σημειώσει από τη μια την έξαρση που παρατηρείται στο είδος αυτό των αδικημάτων και από την άλλη να χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά αυτή ως μελανό σημείο στο κοινωνικό επίπεδο της χώρας.
Η συμπεριφορά του εφεσιβλήτου δεν ήταν απλώς ανεπίτρεπτη, αλλά βάρβαρη. Συνιστά πλήρη εκμετάλλευση, με στυγνό μάλιστα τρόπο, συνανθρώπων μας.
Ως επιβαρυντικό στοιχείο κρίνουμε το γεγονός ότι οι παραπονούμενες, πριν την άτυχή τους συνάντηση με τον εφεσίβλητο ήταν η μια πωλήτρια και η άλλη οικονομολόγος. Δεν ήταν πόρνες. Σε τέτοιες τις μετέτρεψε ο εφεσίβλητος. Σημειώνουμε επίσης τη βία που χρησιμοποιήθηκε, τους εκβιασμούς, την κατακράτηση των διαβατηρίων και των προσωπικών τους εγγράφων. Για να φέρει στην Κύπρο, τουλάχιστον τη μια, χρησιμοποίησε ψευδείς παραστάσεις, υποσχόμενος εργοδότηση με ψηλές αποδοχές. Εξόχως επιβαρυντικό είναι και το γεγονός ότι ο εφεσίβλητος κατακρατούσε όλα τα χρήματα που εισέπραττε, αλλά και το ότι τις κρατούσε σχεδόν φυλακισμένες.
Ο εφεσίβλητος επικαλέστηκε ελαφρυντικά τα οποία έπρεπε να ληφθούν υπ' όψιν, όπως η ασθένεια της συζύγου του, το νεαρό της ηλικίας του και η κακή οικονομική κατάσταση της οικογένειας, λόγω ασθένειας του πατέρα του. Τίποτε όμως από όλα αυτά δεν δικαιολογεί τη συμπεριφορά του εφεσιβλήτου και δεν αποτελούν, κάτω από τις δεδομένες συνθήκες, λόγους για επιείκεια.
Καταλήγουμε ότι η επιβληθείσα ποινή είναι, υπό τις περιστάσεις έκδηλα ανεπαρκής και γι' αυτό αποφασίσαμε όπως την αυξήσουμε σε δύο χρόνια. Η έκτιση της ποινής θα αρχίσει από την ημέρα της κράτησής του, δηλαδή από τις 13.8.2003.
H έφεση επιτρέπεται.