|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μιχαήλ & άλλος ν. Δημοκρατίας (1990) 2 ΑΑΔ 232
Ibrahim & another ν. Δημοκρατίας (1991) 2 ΑΑΔ 236
Καύκαρος & άλλος ν. Δημοκρατίας (1995) 2 ΑΑΔ 51
Δημητρίου Iάκωβος Xριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 ΑΑΔ 141
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Χαραλάμπους Άθως ν. Αστυνομίας (2005) 2 ΑΑΔ 26
ΑΘΩΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ν. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 7575, 2 Φεβρουαρίου, 2005
(2004) 2 ΑΑΔ 140
24 Φεβρουαρίου, 2004
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΑΘΩΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7485)
Ποινή ― Ίση μεταχείριση συγκατηγορουμένων ― Αυθαίρετη διαφοροποίηση στις επιβληθείσες ποινές ― Αποτελεί λόγο επέμβασης του Εφετείου.
Ο εφεσείων και ο συγκατηγορούμενός του τιμωρήθηκαν για τη διάπραξη του αδικήματος της διάρρηξης περιπτέρου και κλοπής με ποινές φυλάκισης 16 μηνών και 6 μηνών αντίστοιχα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αιτιολόγησε τη διαφοροποίηση με αναφορά στον αριθμό των υποθέσεων που είχαν ληφθεί υπόψη στην περίπτωση του καθενός. Για το συγκατηγορούμενο του εφεσείοντος, σημείωσε πως λήφθηκαν υπόψη δύο μόνο υποθέσεις ενώ για τον εφεσείοντα πολύ περισσότερες. Τα πρακτικά έδειχναν ότι δεν ήταν δύο οι υποθέσεις που λήφθηκαν υπόψη στην περίπτωση του συγκατηγορουμένου του εφεσείοντος, αλλά πέντε.
Ο εφεσείων εισηγήθηκε κατ' έφεση ότι, ενόψει του όμοιου περίπου ρόλου κατά τη διάπραξη του αδικήματος και των όμοιων προσωπικών περιστάσεων, δεν εδικαιολογείτο τόσο μεγάλη διαφορά στην ποινή που επιβλήθηκε στον καθένα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο μείωσε την ποινή του εφεσείοντος σε ποινή φυλάκισης εννέα μηνών, αφού στάθμισε όλα τα δεδομένα, διατηρώντας πάντα κατά νου πως, ούτως ή άλλως, στην περίπτωσή του λήφθηκε υπόψη αριθμός υποθέσεων μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο του συγκατηγορούμενου του.
Η έφεση επιτράπηκε. Η ποινή μειώθηκε ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Μιχαήλ κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 232,
Καύκαρος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 51,
Ibrahim & Another v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 236,
Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 141.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον Εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 1884/2002), ημερομηνίας 9/7/2003, με την οποία βρέθηκε μαζί με το συγκατηγορούμενό του ένοχος, κατόπιν παραδοχής, σε κατηγορία για διάρρηξη περιπτέρου και κλοπή κατά της ποινής φυλάκισης 16 μηνών η οποία του επιβλήθηκε ως έκδηλα υπερβολικής σε συνάρτηση προς την ποινή φυλάκισης 6 μηνών η οποία επιβλήθηκε στον συγκατηγορούμενο του.
Ε. Χειμώνας, για τον Εφεσείοντα.
O. Σοφοκλέους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων, με τη δική του παραδοχή, βρέθηκε ένοχος σε κατηγορία για διάρρηξη περιπτέρου και κλοπή. Συγκατηγορούμενός του ήταν ο Νεόφυτος Γιασεμή. Συμμέτοχος για τη διάπραξη του ίδιου αδικήματος, κατά το κατηγορητήριο, ήταν και ο Κυριάκος Κυριάκου αλλά η υπόθεσή του, όπως μας έχει αναφερθεί, λήφθηκε υπόψη κατά τη δίκη του σε άλλη υπόθεση.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στα περιστατικά και στο βεβαρημένο πράγματι ποινικό μητρώο και των δυο κατηγορουμένων, δηλαδή του κατηγορούμενου 1 και του εφεσείοντα, επέβαλε στον κατηγορούμενο 1 ποινή φυλάκισης 6 μηνών και στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 16 μηνών. Παράλληλα, ενεργοποίησε ποινές φυλάκισης που είχαν ανασταλεί.
Ενώπιόν μας τίθεται μόνο το ζήτημα του μεγέθους της ποινής που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα και αυτό μόνο για ένα λόγο. Εισηγείται ο εφεσείων πως στο πλαίσιο περίπου όμοιου ρόλου κατά τη διάπραξη του αδικήματος και όμοιων προσωπικών περιστάσεων, αφού χαρακτηριστικό της περίπτωσης και των δυο ήταν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, οικογενειακά, ψυχολογικά, εξάρτησης από ναρκωτικά και άλλα, δεν εδικαιολογείτο τόσο μεγάλη διαφορά στην ποινή που επιβλήθηκε στον καθένα. Συμπληρώνεται η εισήγηση με την επισήμανση πως και οι δυο βαρύνονταν με μεγάλο αριθμό προηγούμενων καταδικών και επικεντρώνεται σε ό,τι εντοπίζεται ως χειροπιαστό λάθος του πρωτόδικου δικαστηρίου.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αιτιολόγησε τη διαφοροποίηση με αναφορά στον αριθμό των υποθέσεων που είχαν ληφθεί υπόψη στην περίπτωση του καθενός. Για τον πρώτο κατηγορούμενο σημείωσε πως λήφθηκαν υπόψη δυο μόνο υποθέσεις ενώ για το δεύτερο κατηγορούμενο ότι λήφθηκε υπόψη πολύ μεγαλύτερος αριθμός. Κατά προφανές λάθος όπως εισηγείται ο εφεσείων και επ' αυτού δεν έχουμε αντίθετη απόψη από την άλλη πλευρά. Τα πρακτικά δείχνουν πως δεν ήταν δυο οι υποθέσεις που λήφθηκαν υπόψη στην περίπτωση του πρώτου κατηγορούμενου αλλά πέντε περιλαμβάνουσες και δυο για διάρρηξη κατοικίας. Έχουμε παραπεμφθεί στις υποθέσεις Σταύρος Μιχαήλ άλλος ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 232, Χαράλαμπος Καύκαρος & Άλλος ν. Δημοκρατίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 51, Ibrahim & Another v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 236, Ιάκωβος Χριστοδούλου Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 141, σε σχέση με τις αρχές που διέπουν το ζήτημα και συμφωνούμε και εμείς πως, υπό το πρίσμα τους, το αίσθημα αδικίας που εξέφρασε σήμερα ο εφεσείων ενώπιόν μας είναι δικαιολογημένο. Αυτή η διαπίστωση πρέπει να βρει αντανάκλαση στην ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα και, αφού σταθμίσαμε όλα τα δεδομένα, διατηρώντας πάντα κατά νου πως, ούτως ή άλλως, στην περίπτωση του πρώτου κατηγορουμένου λήφθηκε υπόψη αριθμός υποθέσεων μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο του πρώτου κατηγορουμένου, παραμερίζουμε την πρωτόδικη απόφαση. Την αντικαθιστούμε με ποινή φυλάκισης εννέα μηνών.
Η έφεση επιτρέπεται. Η ποινή μειώνεται ως ανωτέρω.